ตอนที่ 8 หวง

"สวัสดีครับคนสวย "

เสียงใครคนหนึ่งดังขึ้นจากทางด้านหลังของลอร่า หญิงสาวหันหลังกลับไปตามเสียง ตอนนี้หญิงสาวอยู่ในซอกตึก เพียงลำพังเพราะเธอเริ่มเบื่อกับเสียงเพลงด้านในแล้ว และอีกอย่างหญิงสาวเริ่มปวดหัวเริ่มมึนเนื่องจากดื่มตากิล่าไปเยอะพอสมควร

"เอ่อ ... สวัสดีค่ะ"

หญิงสาวได้แต่เอ่ยทักทายตามมารยาทเมื่ออีกคนกล่าวทักทายเธอมา

"ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะครับ เพื่อนหายไปไหนหมดแล้วล่ะ หืม.. ?

"ขอตัวนะคะพอดีฉันออกมานานแล้วเพื่อนๆรอดิฉันอยู่ค่ะ"

หญิงสาวตัดบทออกไปเพราะไม่ต้องการสนทนากับผู้ชายคนนี้นานๆและรู้สึกว่าตัวเองอาจจะไม่ปลอดภัย

เมื่อเธอมองอย่างพินิจพิจารณาแล้วผู้ชายคนนี้ก็คือคนที่ยกแก้วบรั่นดีทักทายเธอเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว แต่ตอนนี้เค้าเดินตามเธอมาเพื่อทักทายอีกครั้งอย่างเป็นส่วนตัว หญิงสาวมองเขาอย่างไม่ใว้วางใจ

"เดี๋ยวก่อนสิครับ ! จะรีบไปไหนละ ?

ผู้ชายคนเดิมพูดขึ้นด้วยความสุภาพแต่ ลอร่าไม่ชอบใยเลย หญิงสาวต้องการหนีออกไปจากตรงนี้ จากผู้ชายคนนี้

หญิงสาวอดตำหนิเจนนิเฟอร์ไม่ได้เลยจริงๆที่จับแขนเธอยกแก้วขึ้นมาทักทายผู้ชายคนนี้ในตอนนั้น มันทำให้ผู้ชายคนนี้คิดว่าเธอเล่นด้วยแล้วเขาก็เดินตามเธอมาถึงที่ตรงนี้มุมอัพของไนท์คลับ

"ผมยังไม่ได้รู้จักชื่อของคุณเลย"

เค้าพูดพร้อมกับยืนขวางทางเดินเอาไว้ไม่ให้หญิงสาวได้เดินออกไปจากที่แห่งนี้โดยง่าย

"ผมขอเสียมารยาทนะ ครับถ้าผมไม่รู้จักชื่อของคุณผมคงจะปล่อยให้คุณกลับออกไปโดยง่ายไม่ได้"

เมื่อได้ยินแบบนี้แล้วลอร่าถึงกับฉุนที่เค้าบังอาจมาทำแบบนี้กับคนอย่างเธอ แต่หญิงสาวก็ยังคงทำใจดีสู้เสือ ยิ้มสู้ให้กับผู้ชายคนนี้อย่างเสียไม่ได้

"ถ้าฉันบอกชื่อแล้วคุณจะให้ฉันเดินออกไปจากตรงนี้ใช่ไหมคะ? เธอถามย้ำ

"ผมรับรองด้วยเกียรติ"

เขาพูดอย่างสุภาพพร้อมกับยิ้มหวานให้กับเธอ

"ลอร่าคะ "

ริมฝีปากบางขยับบอกชื่อของตัวเอง น้ำเสียงหวานนั้นช่างทำให้ชายผู้นี้ตราตรึงใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"ผมราฟาเอลครับคุณลอร่า ยินดีที่ได้รู้จัก"

เขาพูดพร้อมกับยื่นมือให้หญิงสาวได้จับและเช็คแฮนด์แต่ลอร่ากับไม่เล่นด้วย

"ต้องขอโทษนะคะในความไม่สะดวก เราเพิ่งรู้จักกันค่ะ ขอโทษด้วยที่ดิฉันดิฉันว่ามันคงไม่เหมาะและทางบ้านดิฉันค่อนข้างหัวโบราณฉันจึงไม่สะดวกใจที่จะทำแบบนี้กับคุณซึ่งยังเป็นคนแปลกหน้า หวังว่าคุณคงเป็นสุภาพบุรุษพอ ไม่บังคับน้ำใจฉันหรอกนะคะ"

น้ำเสียงหวานเอ่ยขึ้นชายหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้าได้แต่หัวเราะ

"โอเคครับ...ครั้งนี้เราเจอกันครั้งแรกอาจจะยังเป็นคนแปลกหน้ากันอยู่....ถ้าครั้งต่อไปผมคงไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับคุณแล้วนะครับ หวังว่าคุณจะไม่รังเกียจหากผมอยากจะเช็คแฮนกับคุณ "

ผู้ชายคนนี้น้ำเสียงของเค้าดุดัน ดูไพเราะและให้เกียรติผู้หญิง การวางตัวดีมากเมื่อเธอปฎิเสธเขาก็ไม่บังคับใจเธอ ไม่เหมือนกับผู้ชายที่เที่ยวตามผับบาร์แล้วรังแกผู้หญิงโดยทั่วไป

เค้าดูเป็นสุภาพบุรุษมาก แต่ก็นะ ถ้าเจอกันในที่นี้หญิงสาวก็อดคิดไม่ได้ว่าเค้าเป็นพวกเจ้าชู้หรือพวกชอบล่าแต้ม พวกวันไนท์สแตนด์อย่างแน่นอน

ลอร่าไม่พูดอะไรได้แต่มองหน้าเค้าแล้วขยับศรีษะเป็นเชิงว่าให้เขาถอยออกไปเพราะเธอต้องการเดินออกจากที่แห่งนี้แล้ว

ชายหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้ารู้ดีว่าเธอคิดอะไรอยู่เค้าจึงขยับตัวแล้วผายมือให้เธอได้เดินออกจากที่แห่งนี้แต่โดยดี

"เชิญครับคุณลอร่า" เขาส่งยิ้มหวานให้กับเธอ

"ขอบคุณ"

ลอร่าบอกกับเขาแล้วเธอก็เดินจากไปในทันที บุรุษนิรนามผู้นี้ได้แต่มองตามผู้หญิงสวยแผ่นหลังเนียน ผมยาวถึงกลางหลัง เขาได้แต่มองอย่างหลงใหล

เขาอดชื่นชมไม่ได้เลยจริงๆว่าผู้หญิงคนนี้สวยงามมาก ทั้งคำพูดกิริยามารยาท เธอไม่เหมือนผู้หญิงที่เที่ยวตามผับตามบาร์ทั่วไปเลยจริงๆ

ทำให้เขายิ่งสนอกสนใจและอยากจะได้เธอมาเป็นแม่ของลูกมาก ชายหนุ่มลึกลับใช้มือลูบคางเบาเบาแล้วยิ้มตามในขณะที่มองดูเธอเดินจากไป

ห้องทำงานของเจนนิเฟอร์

"หายไปไหนมา ?

เจนนิเฟอร์ถามขึ้นเมื่อเห็นลอร่าเดินเข้ามาในห้องทำงานของเธอ

''รู้สึกมึนๆอึนๆเมาๆเหมือนจะเป็นลมว่ะ แล้วก็เจ็บเท้าด้วย รองเท้ากัดขาเนี่ยะ" ลอร่าบอกเพื่อน

"อืม ตอนนี้ก็เกือบตีสองแล้วจะกลับกันเลยไหมล่ะ ? เสียงของเจนนิเฟอร์ถามเพื่อน

"อือ กลับก็ดีเหมือนกันเริ่มไม่ไหวแล้วอ่ะแก ง่วงมากๆ "

ล่อร่ากุมขมับไปด้วยในขณะที่นั่งคุยกับเพื่อนที่โซฟา

"ฉันว่าวันนี้แกไม่มึนนะเว้ย แต่เหมือนคนเมามากกว่า" เจนนิเฟอร์หัวเราะเพื่อน

"สงสัยวันนี้คงเครียดว่ะ ยิ่งได้เจอไอ้เจ้าชายบ้าๆคนนั้นยิ่งเครียด แถมตะกี้ยังเจอไอ้ผู้ชายคนนั้นที่แกให้ฉันชูแก้วให้กับเขาคนนั้นอีก แกรู้ไหมเดินตามฉันไปข้างหลังคลับนู่นน่ะ เกือบไม่ได้ออกมาตัวเป็นเป็นแบบนี้แล้ว ฉันจะโดนเค้าเขมือบอยู่แล้วเพราะแกเนี่ยแหละไอ้เพื่อนบ้า!

ลอร่าอดตำหนิเพื่อนไม่ได้เจนนิเฟอร์ได้แต่หัวเราะขำ

"ขำอะไรไม่ทราบ ?

รอล่าทำหน้าบึ้งตึงใส่เพื่อน

"ขอโทษค่ะ...ไม่ขำเพื่อนแล้วค่ะ....ไปค่ะกลับบ้านกัน "

เจนนิเฟอร์บอกกับลอร่า หญิงสาวรู้ดีว่าเพื่อนคออ่อน ผิดกับเจนนี่เฟอร์ที่หญิงสาวคอแข็งเป็นคอทองแดง หญิงสาวชอบเที่ยวมากจนต้องปิดคลับเป็นของตัวเอง

ตอนนี้เจนนิเฟอร์ใช้คอของตัวเองเป็นที่พึ่งพิงให้กับเพื่อน แขนน้อยๆของลอร่าพาดอยู่ที่คอของเจนนิเฟอร์ คนทั้งคู่ประคองกันเดินออกมาจากห้องทำงานของบอสหญิง

"ไปๆ กลับกัน "

เจนนิเฟอร์พูดพร้อมกับประคองเพื่อนแล้วทั้งคู่ก็ได้เดินไปเปิดประตู

"เฮ้ย ! อย่าพึ่งเดินต่อสิ ขอฉันปิดประตูก่อน"

เจนนิเฟอร์พูดพร้อมกับหันหลังมาปิดประตู แต่เมื่อหันกลับมาอีกทีก็ได้พบว่าเพื่อนของตัวเองถูกใครบางคนอุ้มในอ้อมกอดของแขนแกร่งอยู่

เจนนิเฟอร์มองรองเท้ามันเงา แล้วไล่ขึ้นไปถึงกางเกงสวยๆจับจีบอย่างสวยงาม เมื่อมองขึ้นไปเรื่อยเรื่อยก็ได้เห็นว่าผู้ชายคนนี้อุ้มลอร่าอยู่ในอ้อมกอดซึ่งหญิงสาวก็ใช้แขนของตัวเองคล้องคอเขาเป็นอย่างดีเพราะเธอเริ่มเมาและง่วง เมื่อมีคนอุ้มเธออยู่หญิงสาวจึงไม่ปฏิเสธ ลอร่าครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่ หญิงสาวซบอยู่ในอกแกร่งอย่างอบอุ่น

เมื่อเจนนิเฟอร์มองตามขึ้นไปเรื่อยเรื่อยเห็นปากงามเป็นกระจับ และยิ่งได้เห็นสายตาของผู้ชายคนนั้นหญิงสาวถึงกับใช้มือมาปิดปากของตัวเองอย่างตกตะลึง

อุ๊บ !!

"เจ้าชายคามิน"

เจนนิเฟอร์ยกมือขึ้นมาปิดปากของตัวเองพร้อมกับเบิกตาโตเธอตกใจมากที่เป็นเขาคนนี้

"เรามารับว่าที่พระคู่หมั้นของเรากลับบ้าน !

ปากหนาขยับบอกเจนนิเฟอร์ หญิงสาวได้แต่พยักหน้าอนุญาติ แต่เมื่อตั้งสติได้เธอรีบส่ายหัวทันที ไม่ยอมให้เจ้าชายพาร่างบางของเพื่อนสาวเธอไปได้โดยง่าย

"เธอมีอะไรขัดข้องไหม?

เจ้าชายถามขึ้นอีกครั้ง

"ดิฉันไม่มีอะไรขัดข้องกับเจ้าชายหรอกค่ะเพราะกลัวจะเดือดร้อน แต่ว่าเจ้าชายกับเพื่อนของดิฉันยังไม่ได้หมั้นกันเลยนะคะ เจ้าชายมาพาเธอไปแบบนี้มันจะเหมาะเหรอคะ"

เจนนิเฟอร์ถามขึ้น หญิงสาวไม่กลัวเจ้าชายหรอกเธอกลัวว่าลอร่าจะฉีกอกเธอและจะต่อว่าเธอมากกว่าถ้าหญิงสาวสร่างเมาแล้วพบว่าเจนนิเฟอร์ปล่อยให้ลอร่าไปกับเจ้าชายโดยง่ายไม่ขัดขวางอะไรเลย หญิงสาวกลัวอย่างหลังเสียมากกว่า

"ยังไงอีกไม่กี่วันข้างหน้าเรากับผู้หญิงคนนี้ก็จะหมั้นหมายกันแล้ว...อย่างเสียผู้ใหญ่ไม่ได้"

"แต่เพื่อนดิฉันบอกว่าจะไม่มีทางหมั้นหมายกับเจ้าชายนะคะ เพื่อนฉันอุตส่าห์หนีออกจากบ้านเพราะไม่อยากหมั้นกับเจ้าชายค่ะ "

"หึ ! มันง่ายอย่างนั้นเหรอ ? เจ้าชายสบถในลำคอ

"ถ้าดิฉันไม่ให้เจ้าชายพาเพื่อนของดิฉันไปล่ะคะ จะเกิดอะไรขึ้น !

เจนนิเฟอร์ถามข้างๆคูๆ เพราะต้องการรู้ความในใจของเจ้าชาย หญิงสาวรู้ดีว่าถ้าเจ้าชายไม่สนใจเพื่อนของเธอก็คงจะไม่ตามตัวเธอกลับบ้านแบบนี้หรอก

"เป็นห่วงแหละดูออก" เจนนิเฟอร์คิดในใจ

"การก่อสร้างรถไฟใต้ดินของพ่อเธอยังต้องการการเซ็นอนุมัติจากเราอยู่ไหมล่ะ ? ถ้าไม่ต้องการเธอก็ขัดขวางได้เลยและเราก็จะยกเพื่อนคนนี้คืนให้กับเธอ หืม...ว่าไง !?

เจนนิเฟอร์ตกใจเมื่อเห็นท่าทางเอาจริงของเจ้าชายคามิน เจนนิเฟอร์รู้แล้วว่าเจ้าชายคนนี้จะต้องตกหลุมรักเพื่อนของเธอไม่มากก็น้อยถึงได้แสดงท่าทางเป็นห่วงอย่างออกนอกหน้าแบบนี้

"ดิฉันให้เพื่อนของฉันไปกับเจ้าชายก็ได้ค่ะ แต่ฉันหวังว่าเจ้าชายคงมีความเป็นสุภาพบุรุษมากพอนะคะ หวังว่าเพื่อนฉันคงไม่มีอะไรเสียหายตามมาทีหลัง"

"อย่างเช่นฟันแล้วทิ้งแบบนี้ใช่ไหม"

เจ้าชายพูดพร้อมกับหัวเราะ หึ ! ในลำคอ