ตอนที่ 35 น้อยใจ

เมื่อลอร่า เดินไปที่ลิฟท์จนกระทั่งขึ้นลิฟท์ทุกคนทำความเคารพหญิงสาวราวกับทำความเคารพเจ้าชายคามินก็ไม่ปาน ตอนนี้ทุกคนเกรงกลัวตำแหน่งใหม่ของหญิงสาวเป็นอย่างมาก

"ทำไมคุณทำแบบนี้คะ"

ลอร่าถลึงตาใส่เจ้าชายคามิน อย่างไม่มีเกรงกลัว เธอมองราวกับว่าเจ้าชายคือผู้ชายคนหนึ่ง ไม่มีตำแหน่งใดใดเลย

เจ้าชายคามินยังไม่ทันตอบลอร่าก็หันไปมองผู้หญิงคนเดิมที่กำลังนั่งเล่นกับลูกอยู่ หญิงสาวจึงลดเสียงลงเพราะกลัวว่าเด็กจะร้องไห้

"ต้องขอโทษคุณผู้หญิงด้วยนะคะ ดิฉันเองไม่ได้มีเจตนาจะแย่งสามีของคุณเลยนะคะ"

ลอร่ากล่าวคำขอโทษอย่างสำนึกผิด เธอพูดอย่างที่ใจคิดจริงๆเธอไม่ต้องการเอาตัวเองมาพัวพันกับเจ้าชายคามินเลยแม้แต่น้อย ยิ่งได้รู้ว่าเจ้าชายมีลูกมีเมียอยู่แล้วเธอยิ่งไม่อยากเข้าใกล้ผู้ชายคนนี้

"คุณคงเข้าใจผิดแล้วล่ะค่ะ"

แสนหวานอุ้มลูกเดินมาหาเจ้าชายคามินและรอล่าซึ่งยืนเถียงกันอยู่ เจ้าหญิงแสนหวานเดินจูงเด็กน้อยมาด้วย

"แดดดี้ "

เด็กน้อยเรียกเจ้าชายคามินเมื่อเดินมาถึงพร้อมกับเกาะที่ขาของเจ้าชายอย่างน่ารัก

"ดิฉันเองต้องขอโทษคุณลอร่าด้วยนะคะที่ทำให้คุณเข้าใจผิดเจ้าชายไปแบบนั้น"

แสนหวานเองก็พูดจาด้วยถ้อยคำที่สุภาพและยิ้มอ่อนให้กับลอร่า

"เห็นไหมพี่ชาย ! น้องบอกแล้วเล่นอะไรก็ไม่รู้ดูสิพระวรชายาเข้าใจผิดหมดเลย !

เจ้าหญิงแสนหวานตำหนิพี่ชายของตัวเองด้วยสายตา

"ดิฉันขอแนะนำตัวเองก็แล้วกันนะคะ! ดิฉันเป็นน้องของเจ้าชายคามินค่ะ ดิฉันเพิ่งจะรู้ตัวว่าเป็นน้องสาวของเจ้าชายคามินก็เมื่อประมาณสองปีนี้เห็นจะได้ค่ะ ดิฉันเป็นน้องสาวที่พลัดพรากจากเจ้าชายคามินตั้งแต่เกิดค่ะ และดิฉันเองเป็นคนที่ไม่รับตำแหน่งเจ้าหญิงอย่างเป็นทางการเนื่องจากดิฉันมีสามีเป็นคนธรรมดาที่ประเทศไทยค่ะ ดิฉันเลยเลือกสามีแทนที่จะเลือกเป็นเจ้าหญิงอย่างเป็นทางการ เพราะฉะนั้นคนอื่นเลยมองว่าดิฉันอาจจะเป็นภรรยาลับๆของเจ้าชายอย่างที่คุณลอร่าเข้าใจนั้นละคะ แต่คุณลอร่าสบายได้ใจได้ค่ะระหว่างฉันกับเจ้าชายไม่ได้มีอะไรกันเลยค่ะ ดิฉันคือน้องสาวและดิฉันเองยินดีต้อนรับอย่างยิ่งสำหรับว่าที่พี่สะใภ้ที่น่ารักแบบนี้ค่ะ "

แสนหวานหันไปบอกลอร่า หญิงสาวตกตะลึงในทันทีกับข้อมือมูลที่ตัวเองได้รับเธอไม่รู้เรื่องนี้เลยจริงๆเธอรู้แต่เพียงว่าเจ้าชายคามินมีน้องสาวคนเดียวนั่นก็คือเจ้าหญิงจัสมิน แต่คราวนี้ความรู้ใหม่ของเธอนั่นก็คือเจ้าชายคามินมีน้องสาวอีกหนึ่งคนและมีลูกมีสามีเป็นคนไทยแล้วด้วย

ตอนนี้เธอเหมือนถูกตีหัว นี่เธอเข้าใจผิดทั้งหมดแถมคิดว่าพี่น้องเป็นผัวเมียกันอีกต่างหาก !

"น้องบอกพี่ชายแล้วว่าอย่าพาน้องมาที่นี่ ให้คนขับรถไปส่งน้องที่วังเลยก็ได้ แต่พี่ชายก็ไม่ยอมดูสิทำให้คุณลอร่าเธอคิดมากเลยเห็นไหม !?

แสนหวานต่อว่าพี่ชายตัวเอง

"ถ้าพี่ไม่ทำแบบนี้พี่ก็ไม่รู้น่ะสิว่ามีคนแถวนี้แอบอกหักคิดอะไรๆไปไกลมากๆ ดูสิเข้าใจผิดกันไปใหญ่มากแล้วเนี่ยะ"

เจ้าชายพูดพร้อมกับส่งสายตาไปหาลอร่า หญิงสาวหลบสายตาทันที ด้วยความอายและโมโห หญิงสาวทำหน้าตาเลิ่กลั่กทำหน้าไม่ถูก

ใช่ ! ตอนนี้เธอเหมือนออกอาการอกหักและผิดหวังที่เขามีลูกเมีย !

เธอกำลังเหมือนคนแอบรักเจ้าชายอยู่อย่างนั้นน่ะเหรอหญิงสาวได้แต่ถามตัวเอง

"เอาเป็นว่าถ้าอย่างงั้นสองคนเคลียร์กันไปก่อนนะคะน้องขอตัวก่อนนะคะ ..... อ้อ ! น้องขอยืมตัวราชิตไปส่งน้องที่วังด้วยนะคะ"

เจ้าหญิงแสนหวานบอกกับพี่ชายแล้วหญิงสาวก็จูงเด็กทั้งสองเดินออกจากห้องท่านประธานไปในทันที

เจ้าชายคามินนั้นขยิบตาให้กับน้องสาวก่อนที่ แสนหวานจะเดินออกจากห้องทำงานของพี่ชายไป

ตอนนี้เจ้าหญิงแสนหวานได้เดินออกจากห้องและปิดประตูลงเรียบร้อย ลอร่านั้นก็เดินหันหลังเตรียมตัวจะเดินออกจากห้องทำงานของเจ้าชายเช่นเดียวกัน

เมื่อหญิงสาวม้วนตัวเจ้าชายรับรู้ได้ทันทีว่าหญิงสาวกำลังคิดอะไรอยู่เจ้าชายจึงได้คว้าข้อมือบางเอาไว้ไม่ยอมปล่อยให้เธอได้เดินออกไปโดยง่าย

"จะไปไหน ! เรื่องของเรายังคุยกันไม่จบเลย"

เจ้าชายคามินถามลอร่า

"ไม่มีคำว่าเรื่องของเราค่ะ มีแค่เรื่องของคุณกับฉันที่มันไม่ควรจะมาเจอกันเลย "

หญิงสาวบอกพร้อมกับกอดอก หญิงสาวหน้างอนบึงตึงเพราะเธอเองก็ออกอาการไม่พอใจที่เจ้าชายคามินไม่อธิบายเรื่องเจ้าหญิงแสนหวานให้ชัดเจนและยังมาทำให้เธอเข้าใจผิดอีก

" พี่ขอโทษ อย่าโกรธเลยนะ ถ้าพี่ไม่ทำแบบนี้พี่ก็ไม่รู้สิว่ามีคนแอบอกหักเมื่อรู้ว่าพี่มีลูกแล้ว"

เจ้าชายคามินพูดพร้อมกับอมยิ้มอย่างมีความสุขนัยน์ตาเปล่งประกายจ้องไปที่ดวงตาใสแป๋วของลอร่า หญิงสาวได้แต่หลบตา

"คุณไม่ต้องมาขอโทษฉันหรอกค่ะ และฉันก็ไม่ได้เข้าใจอะไรผิดเลย เพราะเรื่องของคุณฉันไม่ได้สนใจแล้วก็ไม่ได้ใส่ใจด้วย"

หญิงสาวบอกอย่างแสนงอน

"หันหน้ามานี้ก่อนอย่าหนีหน้ากันแบบนี้สิ"

เจ้าชายคามินจับไหล่ทั้งสองข้างของหญิงสาวหันมาสบตาของตัวเอง ใบหน้าของหญิงสาวยังคงค้อนน้อยๆให้กับเจ้าชายคามิน

"พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจแกล้งและให้เหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้น พี่หายไปหลายวันไม่คิดถึงพี่บ้างเลยเหรอ ?

เจ้าชายคามินถามพร้อมกับโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ปากบางของเธออย่างเสน่หาสายตาเปร่งประกายอย่างแสนรัก

"คุณจะไปไหนมันก็เรื่องของคุณ ดิฉันเป็นแค่พนักงานไม่มีสิทธิ์ไปคิดถึงหรือว่าไปคิดเรื่องของคุณหรอกค่ะ "

เมื่อหญิงสาวยังปากแข็งอยู่แบบนี้เจ้าชายคามินนั้นก็รู้สึกหงุดหงิดในใจอย่างบอกไม่ถูก แต่เจ้าชายคามินยังคงเอาน้ำเย็นเข้าลูบหวังว่าอยากให้หญิงสาวอารมณ์เย็นลงบ้าง

"พี่ไม่อยู่หลายวันนี้เป็นเพราะว่าพี่ต้องออกราชกิจจ์แทนเสด็จพ่อและที่สำคัญที่สุดพี่เดินทางไปยังประเทศต่างๆเพื่อ แจกการ์ดเชิญ ท่านประธานาธิบดีของประเทศต่างๆรวมถึงพระราชาและพระราชินีของประเทศต่างๆมาร่วมงานอภิเษกของเราน่ะสิ ทีนี้จะหายงอนพี่ได้หรือยังหืม...."

เจ้าชายส่งสายตาหวานไปให้กับหญิงสาวส่วนลึกของหญิงสาวก็พอใจกับคำตอบของเจ้าชายแต่เธอนั้นยังคงโกรธอยู่ที่เจ้าชายไปประกาศผ่าน LINE ของบริษัทอย่างนั้นทั้งที่ตกลงกันก่อนหน้านี้แล้วว่าเธอขอทำงานที่นี่อย่างคนธรรมดาไม่มีอภิสิทธิ์เหนือสิ่งอื่นใดแต่วันนี้เจ้าชายกลับประกาศให้ทุกคนได้รับรู้

"ดิฉันไม่ได้งอนคุณเลยที่คุณหายไป แล้วก็ไม่คิดถึงคุณด้วยได้โปรดอย่าเข้าใจผิด!

"งั้นก็บอกมาสิ่ว่าไม่พอใจอะไรพี่อยู่ ถ้าลอร่าไม่พูดแล้วพี่จะรู้ได้ยังไงมันจะเป็นการไม่ดีนะถ้าเกิดวันนึงเราต้องแต่งงานกันแล้วมีอะไรในใจลอร่าไม่เล่าให้พี่ฟังไม่ปรับความเข้าใจกันแบบนั้นมันจะไม่มีความสุขนะ "

"ก็ได้ฉันจะบอกคุณแต่ที่ฉันจะบอกคุณ แต่ไม่ใช่ว่าอนาคตฉันจะแต่งงานกับคุณหรือเป็นอย่างอื่นกับคุณนะคะ แต่ที่ฉันอยากจะบอกคุณก็คือว่าก่อนหน้านี้เรามีการตกลงกันแล้วว่าฉันขออยู่ที่นี่อย่างสงบสุขไม่มีคำว่าหม่อมราชวงศ์นำหน้า ฉันมาในฐานะคนธรรมดาคนหนึ่งมาฝึกงานที่บริษัทแห่งนี้ไม่ต้องการมีอภิสิทธิ์เหนือสิ่งอื่นใดจากคนอื่นทำไมคุณถึงให้ฉันไม่ได้ ! คุณจะประกาศออก LINE ของบริษัทแบบนั้นได้ยังไงคุณทำแบบนั้นได้ยังไงในเมื่อฉันบอกคุณแล้วในความต้องการของตัวเองทำไมคุณเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ !! อ้อ ! ฉันลืมไปคุณคือเจ้าชายผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดแสนจะเอาแต่ใจตัวเองไม่เคยรับฟังคนอื่นหรอก ! ถึงแม้รับปากไปแล้วก็ไม่สามารถทำได้วันนี้ฉันรู้แล้วว่าคุณเป็นผู้ชายแบบนั้นและฉันคิดไม่ผิดจริงๆที่จะไม่แต่งงานกับคุณ! ฉันคิดถูกแล้วเรื่องระหว่างเราจะไม่มีคู่หมั้นแต่งงานและไม่มีพระวรชายาคนนั้นอยู่อีก ! เชิญคุณเอาตำแหน่งสำคัญที่ยิ่งใหญ่นี้ไปมอบให้คนที่เหมาะสมคู่ควรคนที่เค้าอยากจะเป็นเถอะค่ะส่วนฉันนั้นไม่ยากได้เลยสักนิด !!

เมื่อพูดจบหญิงสาวก็สะบัดหน้าหนีในทันทีพร้อมกับ สาวเท้ายาวพร้อมจะออกจากห้องทำงานที่แห่งนี้

ส่วนเจ้าชายคามินนั้นน้อยใจมากที่ท่านทำทุกอย่างก็เพื่อหวังให้หญิงสาวนั้นประทับใจ อธิบายทุกอย่างเพื่ออยากให้เธอนั้นเข้าใจแต่หญิงสาวกลับไม่เข้าใจอะไรเลย เจ้าชายจึงคว้าไปที่ข้อมือบางแล้วกระชากให้ร่างบางมาประทะอกของตัวเองในทันทีมืออีกข้างของเจ้าชายจับที่ท้ายทอยของหญิงสาวไม่ให้เธอได้เบือนหน้าหนีไปไหนอีกตอนนี้หญิงสาวกำลังโดนปากหนาของเจ้าชายคามินประกบจูบอย่างดูดดื่มและเธอไม่มีทางดิ้นหนีไปได้เลย....