9

“เอาอย่างนี้ก็แล้วกันไอ้หลานชาย อาจะลองถามน้องดูก่อนว่าจะเอายังไง แต่ถ้าใจไม่ตรงกันก็เลิกแล้วต่อกันไปเถอะเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ อย่างน้อยช้างก็แสดงความรับผิดชอบอย่างลูกผู้ชายแล้ว อาขอบใจจริง ๆ ” นายหัวเลโอแม้จะอยู่ในฐานะลูกเขยแต่เขาคือผู้มีอิทธิพลตัวจริงที่แม้แต่คุณหญิงยังต้องเกรงใจเป็นผู้สรุปเรื่องราวในวันนี้แถมยังเอียงเข้าหาหลานชายอีกต่างหาก

“อะไรกัน พ่อเลโอลูกเราน่ะโดนจูบเชียวนะ” ผู้สูงวัยแย้งแม้ว่าจะไม่ค่อยขึงขังนัก หล่อนคิดว่านายคนป่าเถื่อนนี่น่าจะได้รับโทษบ้างไม่ใช่เลิกแล้วต่อกันง่าย ๆ แบบนี้

“หรือว่าคุณแม่จะให้ยัยหนูเล็กแต่งงานกับตาช้างเลยล่ะครับ”

“ฮึ.....ก็ไม่ได้อยากให้เป็นอย่างนั้นหรอก” คุณหญิงออกอาการไม่ค่อยจะพอใจสักเท่าไหร่ ถ้าเป็นหมอนนท์ก็ว่าไปอย่าง ถึงจะรู้ว่านายช้างคนนี้ เทือกเถาเหล่ากอก็ดีตอนเด็ก ๆ ก็ดูจะนิสัยดี แต่ทำไมโตขึ้นถึงได้เป็นแบบนี้ไปได้……

นิ่มตั้งใจจะตามขึ้นมาดูแลคุณหนูเล็ก โดยเว้นจังหวะแวะสอดแนมเหตุการณ์ภายในห้องนั่งเล่นอยู่พักหนึ่ง พอได้ใจความจึงรีบกลับขึ้นห้องไปหาคุณหนูตัวน้อยทันที ความจริงหล่อนเห็นตั้งแต่คุณช้างแอบตามคุณหนูของนางออกไปแล้ว จึงได้แอบตามไปอีกทีหนึ่ง...และแน่นอนว่าทุกเหตุการณ์ไม่อาจรอดพ้นสายตาคุณพี่เลี้ยงอย่างนิ่มไปได้แน่นอน

“คุณหนูเล็ก เป็นยังไงบ้างคะ” นิ่มเข้าไปถามคนที่นอนฟังเพลง แถมยังเต้นยึกยักอย่างอารมณ์ดีอีกต่างหาก

“พี่นิ่มก็เห็นแล้วนี่คะ” หญิงสาวพูดอย่างคนที่รู้ไส้รู้พุงกันดี ก่อนจะเอาหูฟังออก แล้วลุกขึ้นมานั่งคุยกับพี่เลี้ยงคนสนิท

“เฮ้อ...แล้วทำไมคุณหนูถึงได้ยอมคุณช้างง่ายนักล่ะคะ” นิ่มถอนหายใจ อุตส่าห์กำชับไว้แล้วเชียวแค่โดนดึงตัวเข้าไปจูบแค่นั้น ฝีมือระดับคุณหนูเอาตัวรอดได้สบายอยู่แล้วเพราะอย่างนี้ นิ่มจึงไม่ออกไปขัดขวางได้แต่คอยสังเกตการณ์อยู่เงียบ ๆ

“ใครว่าหนูเล็กยอมล่ะคะพี่นิ่ม......” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏตรงมุมปาก แววตาพราวระยับอย่างคนมีแผนเด็ดอยู่ในใจ

“ร้ายนักนะคะ...ลงทุนเกินไปหรือเปล่า” นิ่มว่าอย่างรู้ทันแต่ไม่ค่อยจะเห็นด้วยกับวิธีการเอาคืนของคุณหนูเล็กสักเท่าไหร่ ผู้ชายน่ะร้ายยิ่งกว่าไฟ อย่าริอ่านไปล้อเล่นเชียว...นิ่มคิดในสิ่งที่จำ ๆ มา ไม่ได้มีประสบการณ์ตรงหรอกนะ ตัวเธอเองกล้ามีแฟนเสียที่ไหน

“คอยดูนะ หนูเล็กจะทำให้พี่ช้างต้องเป็นฝ่ายมาสยบแทบให้ได้…..” หญิงสาวยังจำไม่ลืม ในอดีตที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ มักจะถูกกีดกัน ผลักไสไม่ให้ร่วมวงเล่นด้วย หนักเข้าก็ถึงกับโดนกลั่นแกล้งจากไอ้พี่ช้างใจร้าย

“แต่ว่าเรื่องราวบานปลาย อาจจะถึงกับต้องแต่งงานเลยนะคะคุณหนู...เมื่อกี้ก่อนขึ้นมา พี่นิ่มแอบได้ยินผู้ใหญ่ท่านคุยกัน”

“แต่งก็แต่งสิคะ ใครกลัว” หนูเล็กยิ้มละไมราวกับเป็นสิ่งที่คิดเอาไว้แล้ว

“หมายความว่าคุณหนูเล็กชอบคุณช้างงั้นหรือคะ”

“เกลียด !”

“อ๊าว !.....คนเกลียดกันจะแต่งงานกันได้ยังไง....คุณหนูเล็กนี่ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ นะคะ.....” นิ่มถึงกับเหวอในความคิดของคุณหนูตัวน้อยจริง ๆ เป็นครั้งแรกที่หล่อนอาจจะต้องทบทวนเสียใหม่ ว่ารู้จักคุณหนูดีแค่ไหน....

“ได้ก็แล้วกัน.....หนูเล็กจะทำให้ไอ้พี่ช้างรู้ว่านรกมีจริง”

ดวงตากลมโตทอประกายล้ำลึกแลดูมุ่งมั่นแม้แต่พี่เลี้ยงที่สนิทกันมากก็เดาใจไม่ออก

ณ ห้างสรรพสินค้า

“ว้าว...พี่ช้าง..เงาะถอดรูปเหรอคะ เท่ห์มาก หล่อมากกกก ....มาหาน้องมีอะไรให้รับใช้หรือเปล่าคะ” จีจี้ตื่นเต้นเห็นลูกพี่ลูกน้องที่นาน ๆ จะออกมาจากไร่ซะที....นึกว่าจะหมกตัวเป็นฤาษีอยู่ที่นั่นซะแล้ว

หญิงสาวมีศักดิ์เป็นน้อง หล่อนเป็นลูกสาวคนเดียวของอากวางน้องสาวแท้ ๆ ของพ่อเลี้ยงอาชา หลังจากเรียนจบจากฝรั่งเศสก็มาเอาดีทางด้านแฟชั่น เป็นเจ้าของห้องเสื้อในห้างดัง กำลังสร้างแบรนด์ของตัวเองไปพร้อมกับการขายเสื้อผ้าแบรนด์ดังจากต่างประเทศ......เธอแปลกใจไม่น้อยที่เห็นพี่ชายโกนหนวดโกนเคราจนหล่อเหลาคมเข้ม ปกติเห็นแต่พี่ช้างคนเถื่อนหนวดเครารกเรื้อราวกับมหาโจร......

“ไม่ต้องมาแซวฉันเลย พอปล่อยเซอร์แกก็บ่นจะเอายังไงกันแน่หึ ยัยจีจี้ขี้บ่น.....”

“ไม่เอายังไงหรอกแค่มาเป็นนายแบบให้หน่อยได้ปะ พอดีจะออกคอลเลคชั่นใหม่ กำลังต้องการนายแบบหล่อเข้มแบบนี้เลย....นะ...พี่ช้างนะ....ช่วยน้องหน่อย” จีจี้อ้อนด้วยเสียงสองแถมยังเข้ามากอดเขย่าแขนเหมือนเด็ก ๆ

“ฮึ...แกนี่หายใจเข้าออกเป็นธุรกิจเหมือนผัวแกเลย....ทำไมวะไอ้ความงกนี่มันถ่ายทอดทางเพศสัมพันธ์หรือไง”

“พี่ดวินไม่ใช่ผัว...” จีจี้สวนทันควันหน้าคว่ำอย่างไม่พอใจที่ได้ยินชื่อที่ทำให้แสลงหู

“อ้าว....แล้วคนที่แต่งงานกันแล้วไม่ใช่ผัวเมียแล้วจะให้เรียกว่าอะไรวะ...” คนอย่างคชินทร์พูดจากับน้องนุ่งเสมอภาคหยาบได้ไม่สนว่าเป็นหญิง

“สถานะ...อยู่ระหว่างพิจารณาค่ะ.....ถ้านิสัยไม่เข้าตาก็โดนปลด.....” หญิงสาวเชิดหน้าราวกับคนตรงหน้าเป็นพี่ดวิน ช่างเถอะเป็นเพื่อนก็ช่วยกันรับไปเถอะ

“ทำเป็นเล่นตัวไปเหอะ...ฉันจะยุให้ไอ้วินมันหาเมียใหม่.......ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่ามันหลงใหลอะไรแกนักหนาวะ เป็นฉันหน่อยไม่ได้......ขืนเมียพยศอย่างนี้ พ่อจะเขี่ยทิ้งให้เข็ด”

“พี่ช้างปากเสีย....พี่ดวินเขาไม่ใช่ผู้ชายชุ่ย ๆ เหมือนตัวนะ” จีจี้ชักโมโห ค้อนควักปะหลับปะเหลือก คุยกับพี่ช้างทีไร เป็นอันต้องลงท้ายด้วยการทะเลาะกันทุกที.....เป็นความเคยชินตั้งแต่เด็กแล้วจะมาแก้ทำไมป่านนี้

“ฉันพูดเล่นน่า...ใครจะเห็นคนอื่นดีกว่าน้องสาวสุดที่รักล่ะ จริงไหม.....” ช้างยื่นมือมายีผมคนแสนงอนที่คลี่ยิ้มออกมาได้เมื่อฟังคำพูดถูกใจ

“ทั้งปี........ตบหัวแล้วลูบหลัง ตกลงมีอะไรจะให้รับใช้เจ้าคะ” จีจี้ถามอย่างรู้ทันเพราะร้อยวันพันปีไม่มีเสียล่ะที่พี่ชายคนนี้จะพุ่งตรงมาหาเธอนอกเสียจากมีเรื่องไหว้วาน