7

ช้างมองริมฝีปากสีชมพูฉ่ำวาวที่ขยับด่าเขาอยู่หยก ๆ แต่กลับดึงดูดไม่ต่างจากกวักมือเรียกทำให้แววตากระด้างอ่อนแสงลงและไม่สามารถละไปทางไหนได้เลย

“ทำไม....อย่างพี่มันเป็นยังไง...” แม้ความโกรธยังไม่ดับในทันทีแต่อารมณ์อยากต่อปากต่อคำทำให้มองริมฝีปากขยับขึ้นลงอย่างมันเขี้ยวอยากหาอะไรฟาดปาก....นาทีนี้คงไม่มีอะไรเหมาะเท่ากับเอาอวัยวะเดียวกันจัดการกระมัง

“ไปส่องกระจกดูเองสิ คำว่าโจรห้าร้อยยังน้อยไปด้วยซ้ำ” หญิงสาวจ้องใบหน้ารก ๆ นั่น ตาไม่กระพริบ...กลัวซะที่ไหน....

“หนูเล็ก !...” คชินทร์กัดฟันกรอด ยัยเด็กอ่อนแอขี้แยในวันวานกล้าดียังไงถึงได้มาท้าทายพญาช้างสารอย่างกูวะ...เดี๋ยวพ่อได้ทับแบน.....

“ทำไมคะ....พี่ช้างจะทำอะไรหนูเล็ก” หญิงสาวลอยหน้าท้าทายจะจับหรือจะจูบอยากรู้เหมือนกันว่าผู้ชายห่วย ๆ คนนี้จะเลือกวิธีไหน.....

ผู้ชายดิบเถื่อนอย่างที่หนูเล็กตราหน้าไว้ รัดร่างบางเข้ามาแน่นขึ้นก่อนจะสอดมือหนาเข้าล็อคท้ายทอยแล้วก้มลงประกบริมฝีปากอิ่มบดขยี้อย่างดุดันหวังเพียงลงโทษให้หลาบจำมากกว่าสร้างความกระสันรัญจวนใจ แต่สุดท้ายก็หลงละเมอเผลอไผลไปกับรสชาติหวานละมุนนุ่มละไมคล้ายมีการตอบสนอง เขาจึงปล่อยใจให้เคลิบเคลิ้มเมื่อมือบางเปลี่ยนจากทุบตีผลักไสมาจับยึดชายเสื้อของคนตัวใหญ่เอาไว้แน่น ละพยศลดอาการต่อต้านไปโดยปริยายร่างกายของทั้งคู่แนบเข้าหากัน พลันก็ต้องสะดุ้ง.....

“เฮ้ย !!....” เสียงห้าวทุ้มอันคุ้นเคยของชายหนุ่มอีกคนดังอยู่ใกล้ ๆ แทบจะหายใจรดต้นคอ เรียกสติหนุ่มสาวที่กำลังล่องลอยกระเจิดกระเจิงให้กลับเข้าที่ ทันทีที่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรสองร่างก็ผละออกห่างจากกันราวกับถูกของร้อน

“ไอ้ช้าง !......หนูเล็ก.......” ดวินอุทานออกมาด้วยความตกใจดวงตาเบิกโพลงยิ่งกว่าเห็นผีเจ้าที่เสียอีก.....คาดไม่ถึงว่าเพื่อนรักกับน้องสาวจะมายืนจูบกันประเจิดประเจ้อแบบนี้ ก็ไหนว่าไม่ชอบไม่อยากแต่งงานกัน ไหงเป็นงี้ไปได้วะ........

หนูเล็กผงะเมื่อมองเห็นหน้าพี่ชาย ทั้งโกรธทั้งอายอาศัยช่วงจังหวะที่ทุกคนตะลึงงัน ฟาดฝ่ามือเปรี้ยงไปที่ใบหน้ารกครึ้มระคายมือจนหน้าหันก่อนจะวิ่งหายเข้าบ้านไปโดยไม่พูดไม่จากับใครอาศัยว่าเป็นน้องน้อยไม่ขอรับความอับอายร่วมกับใครทั้งนั้น ปล่อยให้เป็หน้าที่ของคนหน้าหนาแก้ไขเอาเองก็แล้วกัน

“ยัยตัวแสบ !..จะหนีไปไหน” คนโดนตบทำท่าจะตามไปเอาเรื่อง แต่ก็ถูกยึดแขนเอาไว้เสียก่อน

“ช้าง...มึงทำอะไรน้องกู” ดวินถามเพื่อนเสียงขุ่นขัดขวางไม่ให้ไอ้บ้านี่ตามหนูเล็กไป เขารู้ว่าคู่นี้ไม่ได้รักไม่ได้ชอบกันแล้วทำไมถึงได้กลายเป็นแบบนี้ไปได้ถึงแม้จะรู้ว่าน้องสาวไม่ได้บอบบางอย่างที่ใคร ๆ เห็นแต่ก็หาใช่คนที่จะมาทำเล่น ๆ ไม่ได้

“น้องสาวมึงตบหน้ากู”

“เห็นแล้ว กูไม่ได้ตาบอด.......ว่าแต่ทำไมมึงถึงได้มายืนจูบกับหนูเล็กได้วะ อย่าบอกนะว่าชอบน้องกู ......ไอ้ช้าง” ถึงแม้จะแอบเชียร์เพื่อนสนิท อยากได้เป็นน้องเขยเพราะรู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของเพื่อนไม่ได้แย่เหมือนที่แสดงออกมา แต่ก็ติดตรงความเถื่อนของมันนี่แหละ......ถึงอย่างไรยัยหนูเล็กก็เป็นผู้หญิงบอบบางไม่ทานทนเท่าผู้หญิงแต่ละคนของไอ้เถื่อนนี่หรอก.....

“เรื่องของกู....”

“แต่น้องกูป่าววะ...ไหนมึงเคยบอกว่าไม่อยากแต่งงานกับหนูเล็ก แล้วเสือกมาจูบน้องกูนี่หมายความว่าไงวะ”

“เออ...เมื่อก่อนน่ะใช่ แต่ตอนนี้กูอยาก.....” อยากเอาไปดัดนิสัยนี่แหละไม่ได้ติดอกติดใจอะไรเลย.....สาบาน

“ไอ้ช้างมึงพูดดี ๆ” คนเป็นพี่ชายอยากจะฟาดปากไอ้เพื่อนรักซะเหลือเกิน.....กวนตีนไม่มีใครเกิน…..

“มึงไม่ต้องยุ่ง !....มันเป็นเรื่องของกูกับหนูเล็ก........เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ ยัยจีจี้มันยอมกลับไปเข้าหอกับมึงแล้วหรือไง....เฮอะ...มึงก็เถื่อนไม่ต่างจากกูหรอกไอ้วิน....ไม่อย่างนั้นเมียจะหนีเหรอวะ” ช้างรับรู้เรื่องราวของเพื่อนกับญาติผู้น้องแต่ไม่ได้ยื่นมือเข้าไปก้าวก่าย ในมุมมองของผู้ชายที่มีคนทนยัยจีจี้ได้เขาก็นับถือน้ำใจแล้วแต่ไม่พูดออกมาให้อีกฝ่ายได้ใจ

“เออ ๆ กูไม่ยุ่งเรื่องของมึงก็ได้แต่เตือนไว้ก่อน ว่าพ่อกูสะสมปืนไว้เต็มห้องใต้ดินนะเว้ย....แถมยังยิงปืนโคตรแม่นเลยว่ะ” ดวินรีบเปลี่ยนเรื่องเมื่อเพื่อนเอาเรื่องจริงที่เถียงไม่ได้ขึ้นมาพูด

“เสียใจด้วยงานนี้พ่อมึงอยู่ข้างกู…….” พูดจบ นายช้างคนถื่อนก็เดินผิวปากกระแทกไหล่พี่ชายยัยตัวแสบแล้วเข้าบ้านไปอย่างอารมณ์ดี”…หวงกันดีนักใช่ไหม อยากได้เขยอย่างไอ้หมอนุ่มนิ่มนั่นเหรอไง....ไม่มีทาง.....ยัยตัวแสบ พ่อจะเอาไปขังไว้ในบ้านไร่ให้เข็ด...ปากเก่งดีนัก....อืม...หวานชะมัด....ความรู้สึกอันสุดท้ายมาจากใจส่วนที่ลึกสุดก่อนจะรีบปัดความคิดเพ้อเจ้อ...เฮ้อ...ผู้หญิงก็เหมือน ๆ กันแหละว้า.......

“เฮ้ย...เดี๋ยวรอกูด้วย” ดวินอึ้งก่อนจะรีบตามไปติด ๆ