4

ยัยเด็กบ้า.....อย่าให้เจออีกนะพ่อจะจับมาพาดตักฟาดไม่ยั้งเอาให้นั่งไม่ได้เลยคอยดู...อูยยย.......” ผู้ชายตัวโตเข่นเขี้ยวอาฆาต ทั้งเจ็บทั้งจุกแต่ยังไม่มากเท่าเจ็บใจไม่เคยรู้สึกเสียเชิงชายมากเท่านี้มาก่อน ยัยตัวแสบเธอเป็นใครกันแน่….ชายหนุ่มรอจนอาการทุเลาจึงได้เดินกระย่องกระแย่งตามไป ในใจก็เอาแต่คิดสงสัยวันนี้ต้องหาคำตอบให้ได้.....

ส่วนคนต้นเหตุโกยอ้าวไม่เหลียวหลังรีบลัดเลาะขึ้นไปถึงห้องนอนทันกับที่พี่เลี้ยงเปิดประตูเข้ามาตามพอดี…..

“คุณหนูเล็ก พี่นิ่มใจหายหมดเลยค่ะนึกว่าจะไม่ทันซะแล้ว...คุณหญิงท่านให้คนขึ้นมาตามสองรอบแล้วนะคะ....” พี่เลี้ยงสาวใหญ่ยกมือทาบอกพร้อมกับพรูลมออกจากปากอย่างโล่งใจ......หล่อนมีหน้าที่ดูแลหลานสาวสุดรักสุดหวงของคุณหญิงกษมา ตั้งแต่เล็กแต่น้อย รักกันนักหนาเพราะน่าจะเป็นคนเดียวที่รู้จักคุณหนูเล็กดีที่สุด ดีเสียยิ่งกว่าคุณหญิงยายของคุณหนูผู้อ่อนหวานแต่ซ่อนความแก่นเซี๊ยวเปรี้ยวซ่าส์ดั่งน้ำผึ้งผสมมะนาวโซดาเผลอ ๆ อาจมีบรั่นดีผสมลงไปอีกนิดหน่อย....เอริกาเป็นแบบนั้นแหละขึ้นอยู่กับว่าเธอจะแสดงตัวตนด้านไหนออกมาให้ใครเห็น....

“ทันอยู่แล้วล่ะน่าพี่นิ่มคนสวย แค่หนูเล็กดวงซวยเจอกับหมาบ้าเลยมาช้าไปหน่อยเดียวเอง” คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นริมฝีปากขมุบขมิบก่อนจะเชิดขึ้นอย่างขัดใจเมื่อนึกถึงคนต้นเหตุ หญิงสาวผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าไปด้วยขณะที่เล่าเรื่องที่เพิ่งจะเกิดขึ้นสด ๆ ร้อน ๆ ให้พี่นิ่มฟัง

“อะไรนะคะ !...พี่นิ่มหัวใจจะวายอยู่แล้วนะ......นี่ไปเจอหมาบ้าที่ไหนมา….โดนกัดหรือเปล่าขอพี่นิ่มดูหน่อยค่ะ ” พี่เลี้ยงสาวใหญ่ตกอกตกใจพยายามจะเข้ามาสำรวจตรวจตรานวลเนื้อเนียนอย่างละเอียดแทบทุกตารางนิ้ว เพราะคุณหญิงท่านจะย้ำเสมอเรื่องระวังรักษาดูแลผิวพรรณของหลานสาวคนโปรดตั้งแต่เล็กจนโตแผลเล็กแผลน้อยไม่ยอมปล่อยผ่านจะต้องได้รับการบำรุงดูแลเป็นอย่างดี

“มือชั้นนี้แล้ว......หนูเล็กซัดไอ้หมาบ้าซะหมอบ....สมน้ำหน้ามัน” เธอนึกถึงภาพผู้ชายตัวโตเป็นควายโดนเตะผ่าหมากจนตัวงอเป็นกุ้งแล้วยังสะใจไม่หาย.....แววตารื่นเริงไหวระริกอยากจะหัวเราะให้ลั่นบ้านไอ้ช้างทึ่มทำมาเป็นอวดเบ่ง.....

“ตายแล้ว.....แสดงว่าเจอคนพาลมาไม่ใช่หมาบ้าตัวเป็น ๆ ใช่ไหมคะเนี่ย....คุณหนูนะคุณหนูถ้าคุณหญิงรู้เข้าล่ะก็พี่นิ่มได้กลับไปอยู่บ้านป่าชายดอยแน่ ๆ ....” นิ่มรู้ว่าคุณหญิงไม่มีทางใจร้ายไล่เด็กที่ท่านอุปการะเลี้ยงดูมาตั้งแต่สิบขวบได้แน่เพราะหล่อนไม่เหลือครอบครัวให้กลับไปหาอีกแล้ว เพียงแต่พูดขู่ไปอย่างนั้นเองทั้งที่รู้ว่าไม่ได้ผล

“โธ่......พี่นิ่มขาคุณยายไม่รู้หรอกค่ะหรือไม่ก็...เรากลับไปอยู่บ้านนอกด้วยกันดีไหมคะ”

“เฮอะ ! ทำมาเป็นพูดดีไปเถอะระวังจะได้ไปอยู่ไร่อยู่ป่าจริง ๆ ”

ทุกวันนี้หนูเล็กยังรักษาภาพกุลสตรีผู้เรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้ ในขณะเดียวกันก็ไม่อาจปฏิเสธหัวใจที่ชอบศิลปะป้องกันตัว ปืนผาหน้าไม้ธนู เธอแอบไปเรียนมาจนครบหมดตั้งแต่สมัยยังเป็นนักศึกษาด้วยซ้ำ ตอนนี้จบแล้วก็ยังออกไปฝึกปรือบ้างเป็นครั้งคราวหากจะขอบิดาตามตรงก็ย่อมได้ แต่คุณหญิงยายคงไม่ปลื้ม หล่อนจึงเลือกใช้วิธีนี้ วิน ๆ ด้วยกันทุกฝ่ายแถมยังสนุกตื่นเต้นตอนที่ต้องหนีออกไปนี่แหละ……

หญิงสาวรีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำและออกมาแต่งกายงดงามตามแบบที่คุณหญิงยายโปรดปราน ก็คือกระโปรงยาวกรอมเท้าคลุมทุกสิ่งอย่างแมลงวันยังไม่ให้เห็นขาอ่อน......ขนาดว่าจะแอบไปข้างนอก เครื่องแบบหล่อนยังต้องเป๊ะ…..

“ไปค่ะ......คุณหนูเล็กของพี่นิ่มงดงามมาก คอยดูนะคะคุณช้างจะต้องตะลึงแน่ ๆ ........ว่าแต่คุณหนูต้องเล่นตัวหน่อยนะคะ อย่าตกลงง่าย ๆ”

นิ่มรู้ว่าวันนี้เหมือนเป็นการนัดดูตัวกันกลาย ๆ หลังจากฝ่ายชายบ่ายเบี่ยงมาหลายครั้งทางคุณหญิงยายก็ใช่จะเต็มใจยกให้...แต่ถึงแม้จะไม่เต็มใจแต่ก็เกรงใจลูกเขยอยู่มากจึงต้องยอมตามน้ำไปสักครั้ง…...แต่อย่าคิดว่าจะมาสอยดอกฟ้าไปได้ง่าย ๆ ....

ห้องอาหารภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ แม่เลี้ยงรมิดาถึงกับหน้าชาวางหน้าไม่ถูกยังดีที่สองครอบครัวสนิทสนมกันมานานไม่เช่นนั้นหล่อนคงไม่มีปัญญาแบกหน้านั่งยิ้มอยู่ได้เพราะเจ้าลูกชายตัวแสบก้าวเข้ามาในสภาพอย่างกับมหาโจรในคราบคาวบอยหนวดเครารกรุงรังทั้งที่กำชับแล้วว่าให้จัดการให้เรียบร้อยก่อนจะมาที่นี่แต่มันก็ยังโดดเด่นอยู่บนใบหน้าสากระคายท้าทายฝ่าเท้าของคนเป็นพ่อที่เริ่มกระดิกอยู่ใต้โต๊ะอาหาร ปวดกบาลกับลูกชายหัวดื้อจนต้องเมินสายตาออกไปหายใจยาว ๆ พุทเข้า.....โทออก..........โอ้ยกูอยากจะบ้า.......

“โธ่.......คุณแม่ครับ ผมรีบจะแย่เกรงว่าจะมาไม่ทันเจอน้อง.....คุณหญิงยายคงไม่ถือสาคนบ้านป่าอย่างผมใช่ไหมครับ” กับมารดาช้างพูดจาอ่อนโยนด้วยเสมอหลังจากทำความเคารพผู้หลักผู้ใหญ่แล้วนายช้างก็ออกตัวคล่องปรื๋อเพราะตระเตรียมคำพูดมาแล้วจากบ้าน.....มีแต่นายหัวเลโอกับพ่อเลี้ยงอาชาเท่านั้นที่นั่งกอดอกหันมองหน้ากันแล้วยิ้มเครียด คอยดูไอ้ลูกชายจะออกลายตอแหลอะไรอีกจะว่าโกรธก็ไม่ใช่หมั่นไส้ก็ไม่เชิง

“ตามสบายเถอะพ่อคุณ......” คุณหญิงกษมาตอบตามมารยาทแต่ก็ไม่วายจิกตาใส่ก่อนจะส่งค้อนให้วงเล็ก ๆ เสียดายที่ท่านนายพลไม่อยู่ไม่อย่างนั้นท่านก็คงจะต้องเห็นด้วยกับคุณหญิงเป็นแน่ไอ้หนุ่มคนนี้ไม่เหมาะกับหลานสาวหัวแก้วหัวแหวนอย่างแรงขืนยกให้ไปก็เหมือนเอาเพชรน้ำดีไปประดับแหวนทองเก๊...เสียของกันพอดี.........