31

“ค่ะ...ในไร่มีโรงอาหาร สำหรับเลี้ยงคนงานนี่คะ พี่ช้างก็ไปกินกับคนงานนั่นแหละประหยัดดีออก....เอ...ความจริงก็ไม่จำเป็นต้องมีก็ได้มั้ง” หญิงสาวเริ่มลังเลว่าจะเอาห้าสิบบาทคืนหรือไม่

“แต่.....พี่...” ช้างกลืนน้ำลายยากลำบากก่อนจะรีบยัดกระเป๋าสตางค์เข้าไว้ในกางเกง....กูไม่คืนเด็ดขาด..... จู่ ๆ ชีวิตก็พลิกผันจากเสี่ยช้างกลายเป็นยาจกตกยาก เมียให้เงินใช้วันละห้าสิบบาท ซื้อเบียร์กระป๋องเดียวก็แทบจะหมดแล้ว...กรรมของกูจริง ๆ ……

“ขอโทรศัพท์ด้วยค่ะพี่ช้าง”

“โอ๊ะ...ไม่ได้นะหนูเล็ก พี่ต้องเอาไว้ติดต่องานนะครับ” ชายหนุ่มรีบปฏิเสธทันควัน

“เอามาค่ะ...เดี๋ยวหนูเล็กคืนให้”

สามีหนุ่มส่งให้อย่างไม่ค่อยจะเต็มใจนัก หญิงสาวเอาไปเปิดแอพธนาคารที่พี่ช้างเอาเงินใส่ไว้สำหรับใช้จ่ายทั่วไปไม่มากแต่ก็เจ็ดหลัก..... เธอจัดการโอนเข้าใส่บัญชีของตัวเองโดยความร่วมมืออย่างเสียไม่ได้ของผู้เป็นเจ้าของ จนเหลือเงินติดบัญชีให้สามีหนึ่งร้อยบาท

“เอาคืนไปค่ะ...ถ้ามีรายจ่ายอะไรพี่ช้างก็รายงานมาก็แล้วกันนะคะ เดี๋ยวหนูเล็กดูแลให้พี่ช้างเองค่ะ จะได้ไม่เผลอใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายอีก.....หนูเล็กทำเพื่อครอบครัวของเรานะอย่าทำหน้าเกรงใจอย่างนั้นสิคะ...”

หญิงสาวส่งยิ้มเอาใจคนหน้าบูด ที่เหมือนโดนตัดแขนตัดขา ต่อไปนี้จะทำอะไรได้ มีเงินสดห้าสิบบาท ในธนาคารเหลือตั้งหนึ่งร้อย...สมน้ำหน้า....อยากรู้นักยังจะกล้าไปเมาไปอ่อยสาวแถวร้านเหล้าอีกไหม....เรื่องพวกนี้หล่อนล้วงความลับจากเจ้าจ้อนมาหมดแล้ว เพราะฉะนั้นไส้กี่ขดต่อกี่ขดของคนเป็นสามีหล่อนรู้หมด....สมใจไหมคะอีพี่ช้างอยากมีเมียนักนี่..........

.......กูเสียใจ ไม่ได้เกรงโว้ย !.....นี่คือสิ่งที่คิดแต่ที่พูดออกไปแบบตอแหลสุดชีวิต.... “จ้ะเมียจ๋า...พี่ไปทำงานได้หรือยังจ๊ะ” ชายหนุ่มถามอย่างเซ็ง ๆ

“อ๋อมีอีกเรื่องค่ะ...กลางวันนี้เราไปธนาคารกัน.....เปลี่ยนเงื่อนไขบัญชีเงินฝากเล่มอื่นของพี่ช้างให้เซ็นต์ชื่อถอนครั้งละสองคน....อย่าลืมนะคะ” หญิงสาวกำชับพร้อมกับแย้มยิ้มดวงตาพราวระยับอย่างถูกใจ

“ขอรับ.......นายหญิง” แบบนี้เรียกเมียไม่พอคงต้องยกให้เป็นเจ้านายแล้วล่ะ.....ช้างออกไปทำงานอย่างหงอย ๆ คนงานเก่าแก่ที่สนิทกันบางคนเอ่ยแซวเจ้านายที่ดูจากสภาพแล้วคงจะผ่านศึกหนัก...แบบนี้คงรับขวัญเมียรักทั้งคืน… ไม่มีใครรู้ความจริงข้างในกลัดหนองแค่ไหนก็จำต้องทน ที่เขาเรียกว่าหน้าชื่นอกตรมมันเป็นอย่างนี้นี่เอง.....

ก่อนเที่ยงเล็กน้อยคชินทร์กลับไปรับศรีภรรยาตามคำบัญชาเพื่อไปจัดการเรื่องบัญชีธนาคารให้เรียบร้อยตามที่เจ้าหล่อนกำชับมาอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง...บอกเลยไม่ได้กลัวแต่รำคาญไม่อยากให้ใครมาเซ้าซี้ถึงได้พามาซะให้สิ้นเรื่อง......เรื่องราวน่าจะราบรื่นถ้าไม่บังเอิญไปเจอเข้ากับคนที่ไม่ควรเจอ......

“คุณช้างขา วันนี้เข้าเมืองมาหาอันย่าใช่ไหมคะ...คราวนี้ทิ้งช่วงไปนานเลยน๊า.......” หญิงสาวทรงสะบึมอวบอึ๋มเอ่ยทักลูกค้ากระเป๋าหนัก แถมอย่างอื่นก็ทั้งดุทั้งหนักไม่แพ้กัน....ทำสาวสายเอ็นประทับใจไม่รู้ลืมอยากจะจัดโปรซื้อหนึ่งแถมหนึ่งให้รู้แล้วรู้รอดไป

“เอ่อ...คงไม่ได้เจอกันแล้วล่ะครับ” ชายหนุ่มท่าทางหลุกหลิกหันมองเมียสาวหน้าเคาน์เตอร์กลัวคุณเธอจะมาเจอกัน

“มีอะไรหรือเปล่าคะ...อย่าบอกนะว่าผู้หญิงคนนั้นคือ....”

“ผมแต่งงานแล้ว.....คุณรีบไปเถอะเพราะเธอดุมากกกก.......” ชายหนุ่มกระซิบก่อนจะรุนหลังสาวงามให้รีบเดินไปในขณะที่ตัวเองเหงื่อแตกพลั่ก จู่ ๆ อากาศในนี้ก็ร้อนอบอ้าวหายใจไม่ค่อยสะดวก

“ใครเหรอคะพี่ช้าง” หนูเล็กเห็นเหตุการณ์ก็พอจะเดาออก แต่ก็ถามไปอย่างนั้นแหละ...แค่จะกำราบไว้ก่อนไม่ได้ไร้สมองถึงกับหึงย้อนหลัง ก็อีพี่ช้างเคยคุยไว้อย่างนั้นเผลอ ๆ สาว ๆ ครึ่งอำเภออาจจะเคยขึ้นเตียงกับเขามาหมดแล้วก็ได้

“ใคร...ที่ไหนไม่มี๊....” เออหนอทำไมต้องใจสั่นด้วยวะ...อืม...ไม่ได้กลัวแค่ไม่อยากมีเรื่องรำคาญใจ ชายหนุ่มหาเหตุผลได้ก็ค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อยแต่เหงื่อกาฬมันไม่ยอมหยุดไหลด้วย คนมองกูหมดแล้วเนี่ย......

“พี่ช้าง !”

“หะ...ห๊ะ...”

“ทำไมต้องสะดุ้งด้วยคะ หรือว่าแอบนัดเจอกันอีก” สายตาคมกริบจ้องมองคนมีพิรุธตาไม่กระพริบยิ่งกว่าเครื่องจับเท็จ

“เลิกแล้ว !....เอ่อ....ไม่เคยมีอะไรหรอกน่าแค่คนรู้จัก...หวง พี่หรือจ๊ะเมียจ๋า” กว่าชายหนุ่มจะตั้งรับได้ก็เสียอาการไปไม่ใช่น้อย

“ไม่ได้หวง...แต่อย่าให้รู้นะ....ตาย !..” หนูเล็กมองสามีจอม กะล่อนด้วยสายตาวาววับราวกับแม่เสือสาวพร้อมกับคาดโทษเสียงเฉียบขาด

“ถึงตายเลยเหรอ..เอ่อ...กลับกันเถอะ” ชายหนุ่มรีบจูงมือเมียสาวออกมาจากธนาคารเกรงจะเจอใครเข้าอีกเพราะรู้อานุภาพของปืนกระบอกจิ๋วดีมันไม่ได้มีไว้ทำแค่เจ็บ ๆ คัน ๆ มันถึงกับตายได้ง่าย ๆ ที่ดีอย่าเสี่ยงดีกว่า……