32

หลังกลับจากธนาคาร คชินทร์หวังจะอยู่นัวเนียเต๊าะเมียสาวพอให้ชื่นใจเสียหน่อยแต่ก็โดนไล่ให้กลับมาทำงาน....ยัยขี้งกเอ้ย....ถ้าได้ตีเป็นเมืองขึ้นเมื่อไหร่ล่ะก็พ่อจะข่มให้หงอเลยคอยดู...ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า.....ชายหนุ่มได้แต่ฝันกลางวัน.....

“ลูกพี่...ลูกพี่...ไฟไหม้ !” ไอ้จ้อนตะโกนกรอกหูลูกพี่ของมันที่นั่งหัวเราะคนเดียวเรียกเบา ๆ ได้ยินเสียที่ไหนสงสัยจะอาการหนัก

“ไอ้จ้อน ! เดี๋ยวกูเตะ” คนบอกเดี๋ยว..แต่ดีดขาออกไปแล้วแต่ก็วืด... เพราะเป้าหมายไวอย่างกะลิง

“โธ่ อุตส่าห์เป็นห่วงเห็นนั่งหัวเราะคนเดียว...ถ้ามีเมียแล้วบ้า โตขึ้นจ้อนไม่มีหรอกเมียน่ะอยู่คนเดียวดีกว่า......” เด็กหนุ่มบ่นงึมงำไม่เข้าใจว่าลูกพี่ของมันทำไมถึงได้เปลี่ยนไปราวกับคนละคน

“ตกลงมึงมีอะไรก็ว่ามา อย่ามัวลีลา” สายตาเข้มดุยังใช้ได้กับจ้อน แต่ทำไมใช้กับเมียแล้วไม่เวิร์ควะ....

“ก็จะมาถามว่าเย็นนี้ลูกพี่จะแวะไปที่ร้านเจ๊หวานก่อนหรือเปล่า” จ้อนถามอย่างรู้หน้าที่ เพราะบ่อยครั้งหลังเลิกงานที่ลูกพี่ช้างขวัญใจสาว ๆ จะแวะไปนั่งเช็คเรตติ้งที่ร้านเหล้าของเจ๊หวานก่อนและจ้อนก็จะต้องไปคอยนั่งเฝ้าเป็นไม้กันหมาทุกครั้ง

“กลับบ้าน”

“หึหึ....แต่งงานแล้วเป็นเด็กดีแฮะ....” ไอ้จ้อนยิ้มหน้าทะเล้น ความจริงมันก็คิดเอาไว้แล้วแหละว่าต้องเป็นแบบนี้

“ไอ้จ้อนมึงอย่าสู่รู้......” ชายหนุ่มหงุดหงิด ถ้าบอกว่าไปไม่ได้เพราะเมียยึดเงินหมดแล้ว คงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน......ช้างครุ่นคิดว่าจะต้องแก้ปัญหานี้ให้เร็วที่สุดไม่อย่างนั้นคงต้องลงแดงตายแน่เลยกู........

ชายหนุ่มไม่ติดเหล้าหรือว่าสาว ๆ ที่ร้านเจ๊หวานแต่มันเป็นความเคยชินที่ต้องแวะไปพูดคุยสังสรรค์กันสักนิดหน่อยก็ยังดีไม่ใช่แต่งงานแล้วจะต้องตัดการคบหากับเพื่อนฝูงทั้งหมดก็ไม่น่าจะใข่เพียงแต่ว่า......ยึดเงินก็หมดแล้วจะเอาหน้าไปเจอใคร สงสารสาว ๆ ที่เคยเข้ามาเอาอกเอาใจจะเงินที่ไหนจ่ายทิปให้....แม้จะกลับถึงบ้านแล้วช้างก็อดคิดถึงเรื่องนี้ไม่ได้

“ลูกพี่...ลูกพี่ครับ” ไอ้จ้อนตะโกนเรียกลูกพี่ช้างตั้งแต่หน้าประตูบ้าน น้ำเสียงแสดงความตื่นเต้นดีใจสุด ๆ

“อะไรของมึงอีกวะไอ้จ้อน” ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างระอา พักนี้ไอ้เด็กเวรชักจะทำตัวเป็นก้างขวางคอขึ้นทุกทีสิน่า เขาเพิ่งจะกลับเข้าบ้านได้ไม่นานกำลังจะเข้าไปอ้อนเมียสักหน่อย เผื่อจะคืนอะไรมาให้บ้างยังจะมีมารมาผจญ

“เจ๊หวานให้มาตาม” ไอ้จ้อนพูดเสียงดัง

“ไอ้เวรนี่....มึงจะตะโกนหามารดามึงหรือไง” ช้างด่าไอ้จ้อนพลางเหลียวหน้าเหลียวหลังกลัวแม่..เอ้ย...เมียจะออกมาได้ยิน

“เปล่าซักหน่อย...แม่ผมตายแล้วลูกพี่ก็รู้” จ้อนทำหน้าเศร้าเป็นหมาเหงา

“มันใช่เวลาดราม่าไหมวะ........มึงรีบไปบอกเขาว่ากูไม่ว่าง” ลูกพี่กระซิบกระซาบพร้อมกับไล่ไอ้ลูกน้องปากสว่างให้รีบกลับไปก่อนที่หนูเล็กจะเดินออกมา

“แต่เจ๊แกสั่งมาว่าจะจัดให้ชุดใหญ่เชียวนา...ไปเหอะลูกพี่ เสียดายของ......” ไอ้จ้อนเบาเสียงลงบ้าง พยายามโน้มน้าวลูกพี่ของมันเต็มที่...เพราะรู้ดีว่าชุดใหญ่ของเจ๊หวานเด็ดแค่ไหน อาหารการกินเพียบรับรองว่าพุงกางแน่เพราะนานกว่าลูกพี่ช้างจะเสร็จธุระกับพวกสาว ๆ

“ไอ้จ้อน มึงไปไกล ๆ ตีนกูเลย” จะทำตัวเป็นผัวที่ดีสักหน่อย ทำไมอุปสรรคมันเยอะแท้วะ

“อะไรกันคะพี่ช้าง ทำไมไปว่าจ้อนอย่างนั้น” หนูเล็กเดินออกมาหาสามี ที่มีทีท่าน่าสงสัยเหมือนปิดบังอะไรไว้พอกันทั้งลูกพี่ลูกน้อง

“ลูกพี่น่ะสิ มีคนเชิญไปกินฟรีก็ ไม่ยอมไป” จ้อนบ่นตามสไตล์ปากไม่มีหูรูด

“เสร็จธุระก็กลับไปได้แล้ว” ช้างส่งสายตาดุไปให้ แต่....

“เดี๋ยวสิจ๊ะ....พี่ช้างก็อย่าดุนักสิ.....หนูเล็กยังคุยกับจ้อนไม่รู้เรื่องเลย...ว่าแต่มีใครใจดีเหรอจ๊ะ ถึงได้ชวนพี่ช้างไปกินของฟรี” หนูเล็กหันมาถามต่อ

“เจ๊หวานครับคุณหนูเล็ก.....พอมีของเด็ด ๆ แกก็มักจะชวนลูกพี่ไปทุกที”

“เจ๊หวานเป็นใครหรือจ๊ะ”

“อ๋อ...เจ้าของร้านอาหารที่ใหญ่ที่สุดแถวนี้...แล้วที่สำคัญนะครับ...เด็ก ๆ ที่ร้านแกก็สวยที่สุดด้วยครับ” จ้อนอธิบายเป็นฉาก ๆ อย่างคนที่รู้ดี ไม่ได้สังเกตลูกพี่มันบ้างเลยว่ากระอักกระอ่วนอยากจะเอาอวัยวะเบื้องล่างยัดปากมันแค่ไหน

“ยังงั้นหรือจ๊ะ....พี่ช้างเป็นลูกค้าประจำนี่เอง” หญิงสาวยิ้มเย็นมองลูกค้าคนสำคัญตาเขม็ง

“ไม่ถึงขนาดนั้น....ไอ้จ้อนมันก็พูดเรื่อยเปื่อย”

“งั้นหนูเล็กจะไปกับพี่ช้างด้วยค่ะ”

“ห๊า...หนูเล็กจะไปด้วยเหรอ...ไม่เอาพี่ไม่ให้ไปที่นั่นไม่เหมาะกับหนูเล็ก” คนเป็นสามีปฏิเสธเสียงอย่างแข็งขัน

“ทำไมล่ะคะ...ที่นั่นมันแย่ขนาดที่หนูเล็กไปไม่ได้เลยหรือคะ” หญิงสาวช้อนสายตาขึ้นมองแลดูใสซื่อ

“เอ่อ...มันไม่เหมาะกับผู้หญิง ส่วนมากก็พวกผู้ชายโสด ๆ เขาถึงจะไปกัน” ชายหนุ่มพยายามอธิบาย เขาไม่ยอมให้เมียเขาย่างกรายเข้าไปในสถานที่อย่างนั้นเด็ดขาด แล้วก็ไม่มีผู้ชายสติดีคนไหนพาเมียเข้าไปด้วย

“ถ้าอย่างนั้น ต่อไปนี้พี่ช้างก็จะไม่ไปที่แบบนั้นแล้วใช่ไหมคะ” สิ่งที่ปูมาลงล็อคอย่างง่ายดาย...รอยยิ้มร้ายปรากฏชัดเมื่อได้ดัดนิสัยคนเป็นสามี

“เอ่อ....ครับ...พี่ไม่โสดแล้วนี่เนาะ” หมดกัน...แม้แต่ร้านเจ๊หวานก็ไปไม่ได้...เมียหรือผู้คุมนักโทษกันแน่วะ…..

“ลูกพี่...งั้นผมไปบอกเจ๊หวานนะ ว่าเมียลูกพี่ไม่ให้ไป” เด็กหนุ่มยิ้มหน้าบาน นาน ๆ จะเห็นลูกพี่มันกลัวใครสักคน...ปกติแม้แต่นายแม่ยังไม่กลัวเลย

“ไอ้จ้อน...มึง...” ช้างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน อยากจะเตะไอ้เด็กนักชงสักป๊าบ...ชงจนได้เรื่องเลยนะไอ้ตัวดี..... แต่มันก็วิ่งตูดแป้นหนีไปแล้วอย่างรู้งาน