19

“อร๊ายยยย...ไอ้พี่ช้าง ปากสกปรกหยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ” หนูเล็กทนไม่ไหวกระทืบเท้าเร่า ๆ คนบ้า... ผู้ชายลามกพูดออกมาได้ไม่อายปาก

“เป็นอะไรครับหนูเล็ก มดแดงกัดหรือไงถึงได้เต้นเป็นเจ้าเข้า...ไอ้จ้อนมึงไปดูสิว่ามีมดหรือเปล่า” คนหน้ามึนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

“หยุด ! ทั้งสองคนเลย...ทุเรศที่สุด” หนูเล็กตวาดเสียงดังลั่นหน้าตาแดงก่ำเพราะความโกรธ..เนื้อตัวสั่นเทิ้ม.....ทำเอาไอ้จ้อนหน้าตาเหรอหรา ที่ติดร่างแหไปกับเขาด้วย

“โอ๊ะ...โอ๋...หนูเล็กเป็นอะไรไปครับ...บอกพี่ช้าง...เดี๋ยวพี่จัดการให้นะครับคนดีหรือว่ามดเข้าไปกัดสี..ข้างจ๊ะ.....ไม่ต้องกลัวนะต่อแต่นี้พี่ช้างเป็นทาสของหนูเล็กแล้ว มามะมาให้พี่รับใช้ซะดี ๆ .....” ชายหนุ่มกางแขนเปิดอ้อมกอดกว้างสืบเท้าเข้าหาหน้าตาใสซื่อทำเหมือนไม่ได้ยินคำประกาศกึกก้องของสาวเจ้ายังเดินหน้าในขณะที่อีกฝ่ายก้าวถอยหลังพลางใช้สายตาจ้องปรามไม่วางตา

“กลับ !” หนูเล็กเค้นเสียงสั่งหลังจากพยายามควบคุมอารมณ์ด้วยการหายใจเข้าออกยาว ๆ สามสี่ครั้ง....เธอไม่เคยรู้สึกถูกหยามเท่าครั้งนี้มาก่อน อีพี่ช้างทำเป็นเล่นไปหมด ซ้ำยังแกล้งแพ้ ทั้งที่ฝีมือเทพมาก เห็นหล่อนเป็นเด็กสามขวบหรือไง จึงต้องเอาใจด้วยการทำแบบนี้…ดูถูกกันชัด ๆ ......

“เชิญครับ.....คุณหนูเล็ก” ช้างหมุนตัววิ่งไปที่รถและเปิดประตูพร้อมกับค้อมตัวผายมือให้หญิงสาวขึ้นไปก่อน ดูแลเอาใจใส่แทบจะอุ้มก็ว่าได้ แต่กลับได้สายตาเขียวปั๊ดตอบกลับมา...คนอย่างไอ้ช้างหาได้เดือดร้อนไม่ กลับยิ่งทำให้ชายหนุ่มอารมณ์ดีขึ้นอีกเป็นกองมองยังไงก็กำไรเห็น ๆ

ทาสหนุ่มวิ่งอ้อมมานั่งฝั่งคนขับ แต่ยังไม่ยอมออกรถเมื่อหันไปเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ซึมแถวหน้าผากนูนเกลี้ยงเกลาน่าจุ๊บ......

“ร้อนใช่ไหมครับ...มานี่มาพี่ช้างจะซับเหงื่อให้.....” ชายหนุ่ม โน้มต้นคอเล็กเข้ามาหาพลางดึงชายเสื้อของตัวเองเอาขึ้นมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้อีกฝ่ายอย่างบรรจงตั้งอกตั้งใจบริการให้สมกับเป็นทาสรับใช้

“อื้อ...ปล่อย...คนบ้า..หยุดเดี๋ยวนี้นะ....อื้อ.....” หนูเล็กดิ้นขลุกขลักขยับลำบากเพราะถูกฝ่ามือแข็งแรงล็อคต้นคอเอาไว้อย่างแน่นหนาเธอพยายามผลักไสคนบ้าที่เข้ามานัวเนียคลุกวงในจงใจแกล้งกันชัด ๆ ยิ่งผลักก็ยิ่งใกล้เธอโดนกดใบหน้าลงมาแนบอกแข็ง ๆ ด้วยกล้ามแน่น ๆ จนหมดทางไป

“ตายแล้ว !...หนูเล็ก........” ช้างทำเป็นปล่อยให้เรือนร่างบอบบางเป็นอิสระมิหนำซ้ำยังทำท่าตกใจราวกับมีใครตาย

หญิงสาวผละออกมาได้หายใจหายคอโล่งขึ้นแต่คนต้นเหตุยังทำตาโตราวกับเห็นผีแถมยังจ้องหน้าเธอราวกับเห็นตัวประหลาด

“ทำไม....พี่ช้างหน้าหนูเล็กเป็นอะไร” หญิงสาวเริ่มกังวลเกรงว่าใบหน้าที่เธอหวงแหนเป็นที่สุดจะมีอันเป็นไป

“อืม....กลับไปดูกระจกที่บ้านดีกว่าครับ เดี๋ยวจะหาว่าพี่ช้างพูดเกินจริง” ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะขยับตัวเตรียมจะออกรถราวกับเพิ่งเริ่มทำใจยอมรับสิ่งที่เห็นได้

หนูเล็กเห็นอย่างนั้นยิ่งร้อนใจไม่อยากรอแม้แต่นาทีเดียว เธอยืดคอขึ้นส่องกระจกมองหลังแล้วก็นิ่งอึ้งไม่ส่งเสียงกรี๊ดอย่างที่ใครบางคนอาจคิดว่าจะได้ยินก่อนจะหันหน้ามาหาคนข้าง ๆ ช้า ๆ ทั้งที่ในใจกำลังเดือดปุด ๆ และในเสี้ยววินาทีนั้นเอง ร่างบางก็โผเข้าหาหมายจะข่วนใบหน้าแต่ช้ากว่าช้างเถื่อนที่ตั้งท่ารอรับอยู่แล้ว เลยกลายเป็นว่าหล่อนกระโจนเข้าหาอ้อมอกและโดนกอดรัดแน่นหนา ซ้ำยังถูกปล้ำจูบอย่างไม่ลืมหูลืมตา กว่าชายหนุ่มจะยอมปล่อย วิญญาณก็แทบจะหลุดลอยออกจากร่างแต่ก็ยังไม่สิ้นฤทธิ์……….

“อ๊ะ ๆ อย่านะ ถ้าตบพี่จูบ” ช้างยิ้มกริ่มเมื่อมือบางง้างค้างอยู่กลางอากาศพร้อม ๆ กับการหอบหายใจโกยอากาศเข้าปอดจนหน้าอกหน้าใจกระเพื่อมดึงดูดสายตาให้มองตามอย่างช่วยไม่ได้

“ทุเรศที่สุด....หนูเล็กจะฟ้องคุณลุง” หญิงสาวตาคว่ำ ใบหน้างอง้ำข่มขู่ทั้งที่ยังไม่หายเหนื่อย......ด่าไปหอบไป

“โอ๊ย......พี่กลัวจังเลยครับหนูเล็ก.......งั้นเรารีบกลับกันเถอะ” ช้างยิ้มร่าห่างไกลจากอาการกลัวอย่างที่พูดลิบลับ เรื่องกวนประสาทคนขอให้บอก ไอ้ช้างถนัด

“ฮึ่ย !...” หญิงสาวขัดใจทำอะไรไม่ได้...ทิ้งตัวกับพนักพิงอย่างกระแทกกระทั้น...ปิดปากสนิทสมองตึงเปรี๊ยะคิดหาวิธีเอาคืนไปตลอดทาง........

บทที่ 7

ทันทีที่กลับถึงบ้านพักหนูเล็กเปิดประตูรถได้ก็ก้าวเดินฉับ ๆ ไม่สนใจคนที่ตะโกนโหวกเหวกอยู่ด้านหลัง ปล่อยให้บ้าไปคนเดียว ไม่อยากใส่ใจคนบ้า.บ้า..บ้าที่สุดเลย…...เธอพยายามคิดหาทางเอาคืน คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกตอนนี้ทำได้อย่างเดียวคืออยู่ให้ห่างผู้ชายห่าม ๆ เข้าไว้น่าจะปลอดภัยกว่า....เพราะอีตานี่สามารถสร้างเรื่องอย่างที่คนสติดี ๆ ที่ไหนไม่ทำกันแต่อีตานี่ช่างสรรหามาได้ตลอดเวลา......

“ทะเลาะอะไรกันมาหรือเปล่าลูก” นายหัวเลโอ เอ่ยถามลูกสาวสุดที่รักเมื่อเห็นหน้าตาบอกบุญไม่รับของหล่อน ทำเหมือนหนีนายช้าง ที่ส่งเสียงพูดจาฟังไม่รู้ความซ้ำยังเร่งรีบเดินตามมาข้างหลังติด ๆ