15

“ค่ะคุณป้า พอดีหนูเล็กเดินหลงทางนิดหน่อยค่ะ” หญิงสาวยิ้มอาย ๆ

“อ๋อ...ทางนั้นน่ะห้องพี่ช้างเขาน่ะจ้ะ...ป้ากำลังจะไปตามป่านนี้ทำไมยังไม่ออกมาก็ไม่รู้ ลูกคนนี้เหลวไหลจริง” รมิดาบ่นแต่ไม่แปลกใจมากนักเพราะปกติเจ้าลูกชายก็ไม่เคยกินนอนเป็นเวลาอยู่แล้ว ครั้งนี้เห็นว่าตั้งใจไม่นึกว่ายังตื่นสายตามเคย.....

“เอ่อ คุณป้าอย่าเพิ่งไปเลยค่ะ” หญิงสาวยึดมือคุณป้ายังสาวเอาไว้ไม่อยากให้ท่านเข้าไปเห็นภาพอุจาดตาของลูกชายหน้าไม่อาย

“หนูเล็กมีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ” รมิดาเลิกคิ้วสงสัย ไม่รู้ว่าเด็กสาวไปเจอกับอะไรมาถึงได้ทำท่าทางแปลก ๆ

“เอ่อ...คือว่า พี่ช้างอาจจะไม่ได้นอนคนเดียวน่ะค่ะ” หญิงสาวพูดไปตามที่เจอมาหรือว่าจะให้คุณป้าเข้าไปเห็นกับตาซะเลย....

“อะไรนะ...ตาช้างพาใครมานอน ไม่น่าจะเป็นไปได้” คนเป็นแม่ร้อนใจแทนที่จะเร่งทำคะแนนกลับจะทำพังตั้งแต่วันแรก ไอ้ลูกคนนี้นี่ และที่สำคัญคือเจ้าลูกชายไม่เคยพาคุณหญิงคนไหนมานอนที่นี่แม้แต่บ้านหลังโน้นก็ไม่เคย แต่ก็นั่นแหละหล่อนไม่ได้อยู่กับลูกตลอดเวลาบางทีอาจจะหลงหูหลงตาก็เป็นได้

“ตะ..แต่มันเป็นไปแล้วค่ะ...แล้วก็กำลังเอ่อ.....” หญิงสาวหน้าแดงไม่กล้าสบสายตากับผู้สูงวัยตรง ๆ เพราะกระดากปากเกินกว่าจะเอ่ยเรื่องบัดสีออกไป.....

“กำลังอะไรจ๊ะ...งั้นเราไปดูด้วยกันให้เห็นกับตาเลยดีกว่า ขืนตาช้างทำตัวเหลวไหล ป้าไม่ให้อภัยแน่ ๆ” แม่เลี้ยงรมิดาเริ่มมีอารมณ์โมโห มีอย่างที่ไหนวันสำคัญแท้ ๆ ยังกล้าทำเรื่องน่าอายขนาดน้องไม่กล้าเอ่ยปาก สงสัยวันนี้คงได้แพ่นกบาลคนเป็นครั้งแรกกระมัง.....

“ดีค่ะ...เอ่อ....ไม่เกี่ยวกับหนูเล็กนี่นา...ขอโทษค่ะ” หญิงสาวพอรู้ว่าไอ้พี่ช้างคนเถื่อนจะโดนจัดการก็ชอบใจ....สมน้ำหน้า..…

รมิดาเดินจูงมือว่าที่สะใภ้เดินอาด ๆ มาหน้าห้องลูกชาย ก่อนจะเปิดผางเข้าไปแบบไม่ให้ตั้งตัวจะได้จับให้มั่นคั้นให้ตาย เพราะความโกรธเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

“ตาช้าง !” คนเป็นแม่ตวาดนำไปก่อนด้วยอารมณ์ที่ขึ้นจากการโดนบิ้วท์จนได้ที่

“เอ่อ...ผู้หญิงคนนั้นอยู่ไหนจ๊ะ ป้าเห็นแต่ยัยตาหวาน” คนเป็นแม่สอดส่ายสายตาหาความผิดปกติก่อนจะหันมาถามสาวน้อยเสียงเบาพอให้ได้ยินกันสองคน เริ่มรู้สึกทะแม่ง ๆ บางทีอาจมีคนหน้าแตก

“แมวนั่นชื่อตาหวานหรือคะ” หนูเล็กตกใจทำเรื่องใหญ่แล้วไหมล่ะ......มุดหนีตอนนี้ทันไหมนะ

“มีอะไรกันเหรอครับคุณแม่” ชายหนุ่มวางตาหวานที่นอนหลับพริ้มอยู่บนอกลงข้างตัวอย่างทะนุถนอมราวกับเจ้าอ้วนฟูเป็นสาวงามบอบบางที่ต้องทะนุถนอมเป็นพิเศษก่อนจะลุกจากเตียง อวดแผงอกเปลือยอุดมไปด้วยมัดกล้ามปกคลุมด้วยไรขนเรียงตัวสวยชวนจั๊กจี้

“เอ่อ....คุณป้าขา....หนูเล็กได้ยินเสียงพี่ช้างอยู่กับตาหวานนี่แหละค่ะ” หญิงสาวรีบสารภาพหน้าตาปูเลี่ยน ๆ แต่ก็ยอมรับผิดอย่างแมน ๆ

“เหรอจ๊ะ.....ไม่เป็นไรลูก ใคร ๆ ก็เคยเข้าใจผิดมาแล้วแบบหนูนี่แหละจ้ะ......มีอย่างที่ไหนพูดกับแมวอ่อนหวานกว่าพูดกับแม่เสียอีก.....” รมิดายิ้มปลอบใจหญิงสาวที่ยืนสีหน้าไม่สู้ดีนัก…อย่าว่าแต่ว่าที่ลูกสะใภ้จะเข้าใจผิดเลย แม่อย่างหล่อนยังอดร้อนใจไม่ได้เลย

“ว่าไงครับคุณแม่มีอะไรกันหรือเปล่า.....หรือว่ามีใครไปฟ้องอะไรครับ” สายตาคมกริบจับจ้องใบหน้าหวานไม่วางตา ตามรูปการณ์แล้ว ยัยตัวแสบนี่ต้องสร้างเรื่องอีกแน่ ๆ.......

“ไม่มีอะไรหรอกลูก แล้วทำไมป่านนี้เพิ่งจะตื่นทุกคนมากันครบแล้วนะ เร็ว ๆ เข้า”

“เมื่อคืนดึกไปหน่อยครับคุณแม่ ขอเวลาแป็บเดียว เดี๋ยวผมตามไปครับ...หนูเล็กทนคิดถึงพี่ช้างอีกแป๊บเดียวนะครับ หรือว่าจะนั่งรอในห้องนี้ มาเล่นกับตาหวานเอาไหมครับ” ชายหนุ่มโอภาปราศรัยราวกับพี่ชายใจดีแต่ซ่อนมีดไว้ข้างหลังตกหลุมพรางเมื่อไหร่เจอดีแน่......

“แหวะ....” หนูเล็กแหวะใส่เขาเบา ๆ พร้อมกับแอบแลบลิ้นให้หมั่นไส้ทั้งคนทั้งแมวที่นั่งมองตาแป๋วเพราะแกเชียว ทำให้ฉันหน้าแตก หญิงสาวคาดโทษแมวเสร็จก็เร่งฝีเท้าตามคุณป้าออกไปเพราะท่านเดินนำออกไปก่อนแล้ว แต่ยังไม่วายได้ยินเสียงหัวเราะคล้ายจะเยาะตามหลัง........ฮึ่ย !......

ช้างขำยัยตัวแสบ......โกรธแม้กระทั่งแมว....น่าสงสารตาหวาน....... “หม่ามี๊ไม่ปลื้มตั้งแต่วันแรกเลยเหรอลูก”

ห้องนั่งเล่น

สองครอบครัวนั่งเล่นสบาย ๆ ที่วันนี้เปิดโล่งกว้างรับลมเย็นจากธรรมชาติแท้ ๆ ผสานกับสวนที่จัดตกแต่งได้ร้อยรับกลมกลืนบรรยากาศชวนผ่อนคลาย

“หนุ่ม ๆ สาว ๆ ไปเที่ยวกันเถอะ.... อาขอพักก่อนพรุ่งนี้ค่อยไป คนแก่ก็แบบนี้แหละเดินทางไกลหน่อยก็เพลีย” นายหัวเลโอบ่นทั้งที่สภาพร่างกายห่างไกลจากคำว่าเพลียมากนัก

“คุณพ่อน่ะหรือคะเพลีย...งั้นหนูเล็กขออยู่ดูแลคุณพ่อก็ได้ค่ะ” ลูกสาวสุดงง ที่คนเป็นพ่อบ่นเพลีย ซึ่งหล่อนไม่เห็นว่าคนตรงหน้าจะมีอาการอย่างนั้นสักนิด ดูจะหนุ่มกว่าวัยด้วยซ้ำ

“เสียดายนะครับ วันนี้มีสุดยอดฝีมือจะมาประลองยิงธนูกันเสียด้วย คนนี้ไม่เคยมีใครได้เจอง่าย ๆ นะครับนาน ๆ จะลงจากดอยมาสักที” ช้างอวดอ้างสรรพคุณพร้อมกับทำท่าแสนเสียดายหากคนที่ชื่นชอบการยิงธนูต้องมาพลาดโอกาสได้ชมการยิงสด ๆ จากยอดฝีมือที่หาตัวจับยาก

“งั้นหนูเล็กไปกับพี่เขาเถอะจ้ะ เดี๋ยวแม่อยู่ดูแลคุณพ่อเอง” แม่แก้มใสคะยั้นคะยอลูกสาวตามใจคุณสามีที่เธอรู้ดีว่างานนี้ตั้งใจเปิดโอกาสกลัวว่าลูกสาวจะขายไม่ออกหรือไง แปลกคนจริง ๆ เลยพ่อคนนี้

“นั่นสิ…..ปล่อยให้ผู้สูงอายุ จิบไวน์คุยกันน่าจะดีกว่าออกไปทำกิจกรรมผาดโผนแบบนั้น” พ่อเลี้ยงอาชาสนับสนุนอีกแรงเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย