16

“ก็ได้ค่ะ คุณแม่” หนูเล็กรับปากรับคำดุจดั่งสาวน้อยว่านอนสอนง่าย เดินตามพี่ช้างต้อย ๆ แลดูไร้พิษสงแต่ในใจนั้นหาได้เป็นเช่นนั้นไม่ใคร ๆ อาจจะดูไม่ออกยกเว้นคนเป็นพ่อที่ดี

“เฮอะ !....ไม่เห็นจะมีอะไรเลย ราคาคุยซะมากกว่า” พอพ้นสายตาผู้ใหญ่ออกมาได้ เจ้าหล่อนก็เริ่มแผลงฤทธิ์แสดงตัวตนที่แท้จริง.....

“หนูเล็กอยากดูอะไรล่ะครับหรือว่าอยากดูของพี่ช้าง......” ชายหนุ่มพูดจาสองแง่สองง่ามตามแบบฉบับคนห่าม ๆ แม้จะทำหน้าที่ขับรถมือไม่ว่างใช้ปากอย่างเดียวก็สามารถกวนประสาทคนข้าง ๆ ได้สบายมาก

“ทะลึ่ง !...” หญิงสาวถลึงตาใส่คนที่ชอบพูดจาลามกจกเปรตเกินจะเยียวยาตอนเด็กอย่างไรโตมากลับยิ่งปากหมากว่าเดิมเสียอีก

“อ๊ะ ๆ ๆ อย่ามาใส่ความพี่นะ หนูเล็กคิดมากไปเองหรือเปล่า พี่หมายถึงสนามยิงปืน ไร่ชา กาแฟ หรือว่าสวนส้มของพี่ช้างต่างหากลามกตรงไหน.....เฮ้อ...หมกมุ่นนะเราน่ะ” ชายหนุ่มเอื้อมมือหมายเคาะหน้าผากเรียกสติแต่ยัยตัวแสบหลบเลี่ยงได้ว่องไวใช้ได้.......แน่จริงหลบให้ได้ตลอดเถอะ....ชายหนุ่มหัวเราะในลำคออย่างนึกสนุก.....

“ไม่ต้องมาเฉไฉเป็นปลาไหลขาดน้ำเลยนะ รู้ ๆ กันอยู่ว่าพี่ช้างเป็นคนยังไง อย่ามาทำเป็นไร้เดียงสาหน่อยเลย......” เธอต่อว่าพร้อมกับส่งสายตาเชือดเฉือน

“หนูเล็กพูดเหมือนเรารู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว...แต่เอ...วันนั้นเราแค่สำรวจภายในปาก กันไม่ใช่หรือจ๊ะ ลิ้นพี่ยังไชไปไม่ถึงไส้...ถึงพุงเลยสักนิด” ชายหนุ่มยื่นหน้ามาจ๊ะจ๋ากวาดสายตาโลมเลียมราวกับหิวกระหายดุจผู้ร้ายหื่นกาม

“อร๊ายยยยย..........ไอ้พี่ช้างเป็นพยาธิหรือไงห๊ะ !.....” หญิงสาวหมดความอดทนกระหน่ำฟาดมือลงไปไม่ยั้งโดนตรงไหนก็ตรงนั้นไม่เลือกที่ยิ่งได้แผลจะยิ่งดีมาก ๆ เสียแต่ว่าหนังไอ้พี่ช้างทั้งด้านทั้งหนา

“เฮ้ย !..หยุด...หนูเล็กหยุด เดี๋ยวพี่ได้ตายกันพอดี...” ช้างรีบเลี้ยวรถเข้าข้างทางทันทีเพราะถูกกระหน่ำตีจนเสียศูนย์ ถึงแม้ว่าจะเป็นทางดินในไร่ที่ไม่ค่อยมีใครสัญจรก็ไม่ควรประมาท ก่อนจะหันมารวบมือคนฤทธิ์มากเอาไว้พร้อมกับโน้มหน้าลงไปหา จัดการสำรวจภายในช่องปากหวานอีกรอบถือเป็นค่าทำขวัญที่ทำให้เจ็บตัวแถมยังตกใจ

“อื้อ..อือ....” ร่างเล็กดิ้นขลุกขลักทุลักทุเลในที่แคบ มือก็ทุบตีปัดป่ายเริ่มหายใจไม่ออกอ่อนกำลังลงเรื่อย ๆ ด้วยพื้นที่จำกัดภายในรถทำให้หนีกันไม่พ้น สุดท้ายก็ต้องปล่อยเลยตามเลย เมื่อสัมผัสดุดันผันแปรเป็นความนุ่มนวลละมุนละไมจนสาวน้อยเผลอไผลไปกับประสบการณ์แปลกใหม่คราวที่แล้วก็ว่าตื่นเต้นแล้ว แต่ครั้งนี้ยิ่งกว่า...หนูเล็กเผยอริมฝีปากเปิดทางให้เรียวลิ้นอุ่นสอดแทรกเข้าไปทักทายลิ้นเล็กส่งผ่านความอบอุ่นอ่อนหวานแผ่ซ่านราวหมอกขาวปกคลุมอยู่รอบตัว

“ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...” เสียงเคาะกระจกดังขึ้นข้างหูขัดจังหวะคนทั้งคู่ให้กลับสู่โลกแห่งความจริง

หญิงสาวชะงักผลักไหล่กว้างออกทันที รู้สึกอับอายที่เผลอใจไปกับสัมผัสล่อลวงอีกจนได้ตั้งใจจะเป็นฝ่ายคุมเกม ไม่ทันไรก็ทำท่าจะแพ้พ่ายเสียแล้วหรือว่าเธอประมาทเกินไปริเล่นกับไฟ....

“อะไรของมึงวะไอ้จ้อน...” ช้าง กดกระจกลงกระชากเสียงถามไอ้เด็กกวนประสาทที่เข้ามาไม่ดูตาม้าตาเรืออย่างหงุดหงิด

“ลูกพี่นั่นแหละเป็นอะไรหรือเปล่า ผมขี่จักรยานตามมาเห็นรถส่ายไปส่ายมาแล้วก็จอดสนิทอยู่ตั้งนานสองนาน......นึกว่าหัวใจวายไปแล้วเสียอีก.....” ไอ้จ้อนบ่นเป็นชุด มันรึอุตส่าห์เป็นห่วงเมื่อคืนก็ดึกแถมตอนนี้ยังทำคุณบูชาโทษอีก

“เสือ...ก !!....”

“อ๊าว !... อ๋อ...ลูกพี่ มีผู้หญิงมาด้วยนี่เองแล้วก็ไม่บอก” จ้อนเกาท้ายทอยแก้เก้อเพิ่งจะเห็นสาวสวยนั่งหน้านิ่งยิ่งกว่าตุ๊กตาปูนปั้น สงสัยลูกพี่อยากเปลี่ยนบรรยากาศแต่ครั้งนี้ตุ๊กตาของลูกพี่ดูจะแปลกไปแต่งตัวเสียมิดชิด สงสัยเฮียแกคงอยากลองเปลี่ยนแนว

“เรื่องที่สั่งเรียบร้อยไหม” ช้างถามเบี่ยงเบนความสนใจเมื่อเห็นไอ้จ้อนเริ่มพิจารณาคนที่นั่งข้าง ๆ เพราะขี้เกียจอธิบาย

“เรียบร้อยครับผม....ว่าแต่ลูกพี่เหอะ...ได้ข่าวว่านายแม่พาว่าที่ลูกสะใภ้มาด้วย ระวังรถไฟชนกันจ้อนไม่ช่วยนะคร๊าบบบ” เด็กสู่รู้ทำหน้าทะเล้นแต่มันดันไม่รู้ว่าคนที่พูดถึงนั่งอยู่ตรงนี้เอง

“มึงไปไกล ๆ ตีนกูเลยไอ้จ้อน ไอ้ปากเสีย....วอนโดนกระทืบหมกป่าจริงนะมึง”

“โหย...โหดอ่ะ....ถ้าจ้อนตายแล้วใครจะกันบรรดาผู้หญิงทั้งหลายให้ลูกพี่ล่ะคร๊าบบบ โดนจับทำผัวไม่รู้ด้วย....” ทิ้งระเบิดเสร็จ เด็กหนุ่มก็ปั่นจักรยานหนีไปอย่างว่องไวมีเพียงเสียงหัวเราะร่าที่ห่างออกไปเรื่อย ๆ

“ไอ้จ้อน !” คนเป็นลูกพี่โกรธจนใบหน้ามืดครึ้มเหมือนฝนตั้งเค้าเขาไม่เคยคิดอยากเตะเด็กเท่าวันนี้มาก่อน

“...คนทุเรศ !...มักมาก” หญิงสาวฟังอยู่นานพอจะจับใจความได้สิ่งที่เห็นก็คือสิ่งที่เป็นทั้งห่ามทั้งหื่น

“หนูเล็กจ๋า.... อย่าไปฟังไอ้จ้อนมันพล่ามเลยนะ...เราแต่งงานกันเมื่อไหร่ รับรองว่าพี่ช้างเลิกเด็ดขาด...จะไม่มีเรื่องกวนใจแน่นอนจ้ะ” ชายหนุ่มตะล่อมไม่ยอมให้ไก่ตื่นเพราะมาขนาดนี้แล้วต่อให้อมพระทั้งวัดมาพูดมาแก้ตัวสาวเจ้าก็คงไม่เชื่อ

“ไม่ต้องมาจ๊ะจ๋า...ใครจะแต่งงานกับพี่ช้างกันฝันไปเหอะ” คนกำลังหงุดหงิดต่อว่าเสียงสะบัดซ้ำยังขว้างค้อนเข้าใส่ลูกตาแทบพลัด

“งั้นรีบนอนกันเลยดีกว่าเราจะได้รีบฝัน...มามะ” ลำแขนแกร่งเอื้อมไปโน้มไหล่มนเข้ามาหาทำท่าจะอุทิศอกกว้าง ๆ ให้ซุกนอน

...เพี๊ยะ !!......

“โอ้ย !.....ตีพี่ช้างทำไมจ๊ะ”

“อย่าเพ้อเจ้อ”

“แต่พี่จูบหนูเล็กตั้งสองครั้งแล้วน๊า....ไม่แต่งได้ไงล่ะ...ไม่คิดจะรับผิดชอบกันเลยหรือไง.......” คนหน้ามึนตัดพ้อราวกับโดนพรากพรหมจรรย์อันหวงแหนพลิกกลับจากหน้ามือเป็นหลังเท้าก่อนก้าวออกจากไร่ทำยังไงก็ไม่อยากแต่งงาน แต่มาวันนี้ทีท่าเปลี่ยนไปรีบเร่งรวบรัดราวกับกลัวสูญพันธุ์จนน่าสงสัย.....

“หนูเล็กจะคิดว่าหมามันเลียปากก็แล้วกัน”

“เฮ้ย !...แรงอ่ะ”