บท
ตั้งค่า

ตอนที่ 3 องค์หญิง 3 แห่งฉีอัน

กระโจมแม่ทัพ

ท่านอ๋องรีบนำองค์หญิงแห่งฉีอัน วางที่เตียงของเขาอย่างเบามือ เลือดที่ซึมออกมา จากบาดแผลทางด้านขวา ยิ่งทำให้เขารู้สึกสงสัย เมื่อหมอหลวงมาถึง สาวใช้ขององค์หญิงก็วิ่งเข้ามากั้นทันที

“ไม่ได้นะ ท่านเป็นผู้ชาย…”

“เอ่อแม่นางแต่ว่าข้าเป็นหมอ แล้วในกองทัพก็ไม่มีหมอสตรี...”

“ข้า! ฮือ…องค์หญิง”

“ข้าเอง!”

“ท่านอ๋อง ไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ”

“ข้าเคยติดตามพี่ชายที่เป็นถึงหมอเทวะ หมอที่เก่งที่สุดในใต้หล้า ท่านเตรียมของที่ต้องใช้มาให้ข้าก็พอ ส่วนเจ้าเข้ามากับข้า”

“แต่ว่า…”

สาวใช้ลังเล แต่บัดนี้ก็ไร้ทางเลือก เพราะที่เมืองอู๋ตงก็มิได้ส่งหมอสตรีมาพร้อมกับคณะเดินทาง อีกทั้งองค์หญิงก็มีรับสั่ง มิให้พาคนมามากเกินความจำเป็น นางจึงต้องยอมตามท่านอ๋องเข้าไปข้างใน

“เจ้ามานี่ ถอดเสื้อของนางออก”

“ตะ แต่ว่าองค์หญิง…”

“ถ้าเจ้าอยากจะให้นางตายเร็วขึ้นหน่อย ก็แล้วแต่เจ้า”

“จินหยู” สาวใช้คนสนิทขององค์หญิงร้องไห้ตัวสั่น แต่ก็ยอมที่จะค่อย ๆ ปลดชุดขององค์หญิงออก

“พอแล้ว ข้าไม่ได้ให้ถอดหมด เปิดแค่ส่วนที่มีแผลก็พอ”

“เพคะ ได้เพคะ”

สาวใช้ได้ยินดังนั้น ก็รีบถอดชุดเพียงฝั่งเดียวขององค์หญิงออก เมื่อเปิดถึงภายใน เขาก็เห็นผ้าพันแผลที่ถูกแปะเอาไว้อย่างลวก ๆ คิดไม่ถึงเลยว่านางเป็นถึงองค์หญิง แต่กลับไร้คนดูแลถึงขนาดนี้ แม้แต่บาดแผลก็เหมือนจะทำด้วยตัวเอง

“ก่อนหน้านี้นางไปโดนอะไรมา”

“ระ เรื่องนี้…”

“ช่างเถอะ ตรวจดูก็รู้ หยิบผ้าชุบน้ำมา เตรียมล้างแผล”

“เพคะ”

จินหยูรีบทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด เมื่อฟ่านหรงเปิดแผลออกมาก็ต้องตกใจ เพราะบาดแผลของนางคือแผลที่ถูกธนูยิง ทำให้เขานึกไปถึงเหตุการณ์ในวันนั้น ที่ชายแดนเมืองหลันโจว ริมแม่น้ำเหลียงซาน

“โดนธนูยิงงั้นหรือ”

“ผ้ามาแล้วเพคะ”

“เจ้ารีบมาล้างแผลให้นาง ข้าจะเตรียมยา”

“เพคะ”

บาดแผลขององค์หญิง ตรงกับจุดที่เขายิงใส่แม่ทัพของข้าศึกเมื่อหลายวันก่อน แต่นี่จะเป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่ เพราะเขาไม่เคยได้ยินว่า เมืองอู๋ตงมีแม่ทัพที่เป็นสตรีมาก่อน อีกอย่างนางเป็นถึงองค์หญิง การจะมาคุมกองทัพใหญ่ น่าจะไม่ใช่เรื่องง่าย

“หากนางเป็นแม่ทัพจริง ๆ แล้วเหตุใดจึงถูกส่งตัวมาที่หลันโจวของข้า นี่ไม่ถูกต้อง ข้าต้องสืบเรื่องนี้ ก่อนจะเดินทางไปที่ที่หลิงโจว”

เขารีบทำแผลให้นาง และพบว่าวิถีการยิงของธนูนั้นเหมือนของเขามาก แต่ก็ยังไม่มั่นใจนัก เพราะในวันนั้นก็ใกล้ค่ำแล้ว อีกอย่างเขามองไม่ออกเลยสักนิดว่า ที่ยิงไปเป็นบุรุษหนุ่มหรือสตรีเพราะอยู่บนหลังม้า แค่มั่นใจว่าคือแม่ทัพของศัตรูเท่านั้น

“เจ้าดูแลนางอยู่ที่นี่ หากว่ามีอะไรก็ให้ทหารหน้ากระโจมไปแจ้งข้า”

“ขอบพระทัยเพคะ”

หลันอ๋องเดินออกมา และไปที่กระโจมที่สำหรับเอาไว้ประชุมกองทัพ เขาเรียกเฟิงจิ้งมาหา เพื่อมาหารือเรื่องสำคัญบางอย่าง

“ท่านอ๋อง คนของหอหรงเยว่มาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“ขอบใจมาก ตอนนี้น้องเก้าออกเดินทางแล้วหรือยัง”

“ทูลท่านอ๋อง ตงอ๋องและเสิ่นอ๋อง เดินทางถึงเมืองหลิงโจวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว กระหม่อมแจ้งข่าวของหลันโจว ไปให้ทั้งสองพระองค์ตามบัญชาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“ดีมาก จริงสิข้ายังมีเรื่องอยากไหว้วานอีกเรื่อง”

“เชิญรับสั่งพ่ะย่ะค่ะ”

“ข้าอยากจะทราบเรื่องขององค์หญิงสาม “หยางอิงหยุน” อยากรู้ว่านางเป็นใคร และมีความสำคัญอะไรกับแคว้นฉีอัน อีกอย่างข้าอยากรู้ว่า นางมีความสามารถอื่นที่แอบแฝงอยู่หรือไม่”

“ท่านอ๋องหมายจะให้หอหรงเยว่ สืบตัวตนที่แท้จริงขององค์หญิงต่างแคว้นหรือพ่ะย่ะค่ะ”

“ใช่ นางใช้อาวุธนี้ในการทำร้ายคน และเกือบจะทำร้ายข้าด้วย สิ่งนี้น่าจะทำให้พวกเจ้าหาเบาะแสได้ง่ายขึ้น”

หลันอ๋องส่งมีดสั้นอันเล็ก ที่มีรูปร่างโค้งงอเหมือนกริชให้กับคนของหอหรงเยว่ เขามองดูและรีบคำนับให้ทันที

“กระหม่อมจะรีบสืบเรื่องนี้ ให้พระองค์ทรงทราบทันทีพ่ะย่ะค่ะ”

“ส่งข่าวมาให้ข้ารู้ พวกเจ้ารู้ดีว่าข้าจะไปที่ใด ข้าอยากรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับนาง ตลอดเวลาที่ข้าไม่อยู่ที่นี่”

“รับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”

“อีกอย่างเจ้าช่วยจัดองครักษ์ มาดูแลและอารักขาองค์หญิงไปที่เมืองหลันโจวระหว่างที่ข้าไม่อยู่ หากมีอะไรก็แจ้งกับเฟิงจิ้งได้ เขาจะอยู่ประจำการที่นั่นแทนข้า”

“ท่านอ๋อง! เหตุใดมิให้กระหม่อม ติดตามไปหลิงโจวด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

“ไม่ได้ หากเจ้าไปแล้ว ผู้ใดจะดูแลความเรียบร้อยที่หลันโจว เจ้าอย่าลืมสิว่าที่นั่น ยังมีคนที่พร้อมจะสร้างเรื่องวุ่นวายอยู่ หากว่าองค์หญิงกลับไป ยังต้องพึ่งเจ้าอีกมาก ไม่ต้องห่วงหรอกข้าไปไม่นาน”

“แต่ว่า…”

“ข้าไม่ไว้ใจใครนอกจากเจ้า เรื่องนี้ก็ช่วยข้าสักหน่อยก็แล้วกัน ศึกชายแดนสงบแล้วแต่ข้ายังมีภารกิจต้องไปช่วยพี่สามที่เมืองหลิงโจว”

“รับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะดูแลองค์หญิงให้ดี”

“อืม ฝากพวกเจ้าด้วย"

""พ่ะย่ะค่ะ""

สองวันผ่านไป

องค์หญิงฟื้นขึ้นมา หลังจากที่ท่านอ๋องทำแผลให้นางทุกวัน แต่วันนี้เขาต้องเดินทางไปที่หลิงโจวแล้ว ก่อนออกไปเขากำชับกับสาวใช้ขององค์หญิงเอาไว้ว่า อย่าให้นางขยับตัวมากจนถึงเมืองหลันโจว หยางอิงหยุนรู้สึกตัวและได้ยินทุกคำพูด แต่ก็มิอาจมีแรงลืมตามองผู้ที่กำลังพูดอยู่ได้ รู้แต่ว่าสาวใช้ของนางเชื่อฟังเขาทุกประโยค

“เอาละข้าต้องออกเดินทางแล้ว ระหว่างทางจะมีคนคุ้มกันพวกเจ้าเข้าเมืองหลันโจว พวกเจ้าจะไปพักที่จวนของข้านอกวัง ที่นั่นมีองครักษ์คอยอารักขาอย่างดี มีอะไรก็แจ้งกับเฟิงจิ้ง เขาจะอยู่กับพวกเจ้า”

“ขอบพระทัยท่านอ๋องเพคะ”

“ข้าไปละ”

เมื่อผู้พูดเดินออกไป อิงหยุนจึงค่อย ๆ ลุกขึ้นมา แต่แสงสว่างจ้าบาดตา จากไปพร้อมกับเงาที่สูงสง่างามของบุรุษหนุ่ม ยังคงติดตานางจนกระทั่งม่านของกระโจมปิดลงมา และร่างนั้นพลันหายไป

“จิน…จินหยู”

“องค์หญิง! ท่านฟื้นแล้ว ขอบคุณเทพเทวาที่ทำให้ท่านหายดี”

“ข้า… ที่นี่… เขา”

“องค์หญิงอย่าพึ่งตรัสเพคะ ดื่มน้ำสักหน่อย”

อิงหยุนรับน้ำจากสาวใช้มาดื่ม และพึ่งรู้ตัวว่านางกระหายน้ำมากเพราะนอนหลับไปถึงสองคืน

“เกิดอะไรขึ้น”

“ท่านอ๋องตกลงจะเจรจาสัญญาสงบศึก และส่งคณะทูตกลับไปหมดแล้ว ตอนนี้ที่กองทัพก็สงบเรียบร้อย รอวันที่จะเคลื่อนกองทัพกลับเมืองหลันโจวเพคะ”

“หลันโจว…หึหึ ช่างเถอะ ไม่ว่าจะเป็นที่ใดก็ไม่ต่างกันหรอก บาดแผลของข้า…”

นางหันมาลูบไปที่บาดแผล ที่ปิดสนิทเร็วกว่าที่คิด เมื่อหันมามองสาวใช้ที่เอาแต่ก้มหน้าก่อนจะเล่าให้นางฟัง

“ทะ ท่านอ๋องเพคะ”

“เขาให้คนมารักษาข้าหรือ หึหึ อย่างน้อยก็ยังมีน้ำใจ มากกว่าคนในครอบครัว…”

“ท่านอ๋องเป็นผู้ลงมือทำแผล ให้กับองค์หญิงด้วยพระองค์เองเพคะ”

“อะไรนะ เจ้าบอกว่าเขาหรือ เหตุใด…”

“คือว่าทั้งกองทัพไม่มีหมอสตรีเลยสักคน ข้าเป็นผู้ที่ห้ามให้หมอเข้าใกล้ท่าน ดังนั้นท่านอ๋องจึงเป็นคนทำแผลให้ท่านด้วยตัวเองเพคะ”

“เขารู้วิชาแพทย์ด้วยหรือ… ไม่สิผู้ที่รู้วิชาแพทย์คือเสิ่นอ๋อง พยัคฆ์แดนใต้ที่เย็นชาผู้นั้นมิใช่หรือ”

“พระองค์ตรัสว่าเคยช่วยเสิ่นอ๋องรักษาคน ก็เลยพอมีความรู้อยู่บ้าง ส่วนยาที่นำมารักษา ก็ดูเหมือนจะทำให้แผลหายเร็ว มากกว่ายาตำรับหลวงของอู๋ตงของพวกเราเสียอีกเพคะ”

“ก็แน่ละสิ เขาเป็นถึงพระอนุชาของหมอเทวะผู้เลื่องชื่อเชียวนะ”

“องค์หญิงเพคะ อีกสองวันเราต้องเดินทางแล้ว ท่านอ๋องทรงกำชับมิให้ท่านขยับตัวมาก”

“แล้วเขาไม่กลับไปกับพวกเราหรอกหรือ”

หยางอิงหยุนหันหน้ามองสาวใช้ นางส่ายศีรษะเบา ๆ เป็นคำตอบยิ่งทำให้อิงหยุนแปลกใจมากกว่า

“ท่านอ๋องให้องค์หญิง กลับไปพร้อมกับกองทัพ และพักอยู่ที่จวนท่านอ๋อง ส่วนพระองค์ออกเดินทางไปที่เมืองหลิงโจวแล้วเพคะ”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel