๖ วุ่นวายไม่หยุด (๒)

“อิ่มมากเลยค่ะ อาหารอร่อยเค้กก็อร่อย ทุกอย่างเพอร์เฟคที่สุด...อะไรคะ” ร่างสูงมายืนตรงหน้า ยกมือกอดอกพลางจ้องหล่อนนิ่ง คนที่นอนบนโซฟายาวก็หยัดกายลุกนั่ง มองตอบแล้วซ่อนรอยยิ้มเอาไว้ภายใต้ใบหน้าฉงนแสนใสซื่อ

“ไหนของขวัญที่บอกจะเอาให้พี่” หลุดหัวเราะทันที นึกว่าเขาจะไม่สนใจเรื่องนี้ซะอีก

“ทวงเหรอ เอาเป็นว่าถ้าพี่เข้าไปในห้องแต่งตัวก็เห็นเองนั่นแหละ” เมื่อฟังจบร่างหนาก็รีบเข้าไปในห้องแต่งตัว มองเห็นกล่องของขวัญที่วางไว้กลางห้องก็เดินเข้าไปใกล้ เปิดกล่องออกก่อนพบนาฬิกาเรือนหรูที่เขาเคยเปรยกับเธอบ่อยครั้งว่าอยากได้

ปากหยักยกยิ้มมีความสุข เป็นของขวัญที่ถูกใจมากสุดก็ว่าได้ แทบไม่ละสายตาจากนาฬิกาเลยด้วยซ้ำ

“นาฬิกา...แพงมากเลยนะ” หันมามองหล่อน

นอกจากจะแพงแล้วยังหายากมากอีกด้วย ไม่คิดว่าหล่อนจะหาของขวัญชิ้นนี้มาให้เขาได้ แทบจะรวบร่างบางมากอดเอาไว้แนบอก ภรรยาเห็นสามีดีใจก็พลอยมีความสุขไปด้วย คุ้มแล้วกับเงินกว่าเจ็ดหลักที่เสียไปเพราะมัน

อย่างน้อยก็ได้รอยยิ้มของเขา...เป็นการตอบแทน

“สุขสันต์วันเกิดนะคะ ขอให้พี่ปีมีเน่กับลูกในชีวิตตลอดไป สุขภาพแข็งแรงไม่เจ็บไม่ป่วย แล้วก็รักเน่ให้มากๆ นะ” เข้ามาสวมกอดร่างหนาจากทางด้านหลัง พร้อมอวยพรจนเขาต้องรีบหันมากอดตอบหล่อน ทุกอย่างดูธรรมชาติมากจนเจ้าตัวก็แทบไม่รู้เลยว่าภรรยากลายมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว

“ขอบคุณครับ” เอ่ยแล้วสบตาหล่อนนิ่ง จนคนตัวเล็กกว่ารีบเขย่งปลายเท้าแล้วทำปากจู๋อ้อนเสียงหวาน เห็นอย่างนั้นก็นึกเอ็นดูมากกว่าเดิม

“จุ๊บก่อน” ชายหนุ่มโน้มตัวลงจุมพิตที่ปากอวบอิ่มเป็นการขอบคุณแล้วผละออก

“จุ๊บ”

เธอยิ้มกว้างแล้วกอดเขาเอาไว้แน่น ซบหน้าลงบนอกแกร่งฟังเสียงหัวใจของแฟนหนุ่มดังอยู่อย่างนั้น ค่อยผละออกเพื่อสบตาแล้วบอกรัก เป็นคำพูดที่เธอเอ่ยจากหัวใจแล้วหวังว่าอีกฝ่ายจะบอกตนเองเช่นนั้นบ้าง

“เน่รักพี่ปีค่ะ” มือหนากอดเอวบางเอาไว้แล้วยิ้มเล็กน้อย ไม่ได้ตอบรับคำพูดนั้น ใจเริ่มหวั่นไหวเมื่อได้ยินคำนั้นทุกวัน

ดรุณรียอมผละจากสามีเพื่อไปอาบน้ำ ไม่ได้มีเพียงนาฬิกาอย่างเดียวที่เตรียมเอาไว้ ยังมีโชว์สุดพิเศษที่ต้องเตรียมตัวอีกหน่อย ดวงตาสวยแวววาวเมื่อคิดว่าเขาจะต้องชอบอย่างแน่นอน รีบถอยห่างจากร่างสูงรวดเร็ว

“ขอไปอาบน้ำก่อนนะแล้วจะมานอนด้วย” ผลุบหายเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้เขามองตามแล้วนึกสงสัยว่าเธอจะเล่นอะไรพิเรนทร์หรือเปล่า ก่อนละสายตามาสนใจนาฬิกาตรงหน้า ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มีความสุข ค่อยพลิกด้านหลังดูแล้วพบตัวอักษรย่อภาษาอังกฤษที่สลักไว้

NP…ชื่อของเธอกับเขาสินะ

แล้วเอาชื่อตัวเองขึ้นก่อนด้วย ร้ายจริงผู้หญิงคนนี้

“ฮัลโหล...มีอะไรหรือเปล่า” มีสายเรียกเข้าจนต้องล้วงกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ออกมา พอเห็นชื่อก็รับอย่างรวดเร็ว ก่อนกรอกเสียงลงไปทักทายปลายสาย

‘พี่ปีช่วย ช่วยลันด้วย...ฮือ’ น้ำเสียงของหล่อนสั่นไหวจนเขานึกกังวลว่าเกิดอะไรขึ้นกับลันตา ด้วยความเป็นห่วงจึงวางสายตาแล้วเดินไปเคาะประตูห้องน้ำบอกภรรยา

“พี่มีงานด่วนเดี๋ยวรีบกลับมานะ” พูดจบก็เดินออกจากห้องทันที ปล่อยให้คนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จร้องเรียกตามหลังแต่เขาก็ไม่หันมามองเสียแล้ว

“คะ...พี่ปี เดี๋ยวสิพี่ปี! เฮ้อ งานด่วนอะไรขนาดนั้น แล้วชุดนี่จะเอายังไงล่ะเนี่ย อุตส่าห์ซื้อมาแล้ว...ใส่รอดีกว่า พี่ปีน่าจะไปไม่นานหรอก”

ดรุณีอยู่ในชุดกระต่ายสุดวาบหวิวที่โชว์หน้าท้องน้อยยื่นออกมาอย่างน่ารัก ทรวงอกอวบอิ่มที่เบียดชิดกัน กางเกงขาสั้นที่โชว์เรียวขายาว แล้วยังหางกระต่ายแสนน่ารักนั่นอีก หล่อนถึงกับถอนหายใจยังไม่ทันได้โชว์ให้เห็นเลย

ชายหนุ่มก็ออกไปข้างนอกเสียแล้ว...

มาถึงบ้านจัดสรรขนาดกลางที่เธอเพิ่งมาอาศัยได้ไม่นาน เมื่อก่อนลันตาเป็นคุณหนูบ้านรวยแต่กลับล้มละลายจนบุพการีต้องไปอาศัยต่างประเทศ พี่น้องแยกย้ายกันและเธอก็เลือกจะออกมาอยู่คนเดียว ยังถูกตามรังควานจากแฟนเก่าที่ทำร้ายร่างกายเธออีก

ทุกอย่างโหมกระหน่ำให้หญิงที่คิดว่าชีวิตตัวเองดีตกต่ำถึงขีดสุด จนได้กลับมาพบแฟนเก่าแสนดีอีกครั้ง คิดถึงเรื่องราวในวันวานแล้วเขาคือที่พึ่งเดียวของหล่อนในตอนนี้ จึงใช้ทุกโอกาสคว้าปีแสงกลับมาข้างกาย

ไม่สนใจแม้ว่าชายหนุ่มจะแต่งงานแล้ว...

“ลัน มีอะไรหรือเปล่า” เข้ามาในบ้านอย่างรีบร้อน วันนั้นฟังเธอระบายความเครียดเรื่องครอบครัวและถูกทำร้ายร่างกายจากแฟน จนเกิดความสงสารเห็นใจ ไม่อาจปล่อยผ่านไปได้จึงเข้าให้ความช่วยเหลือต่อเธอ

แต่เพียงแค่ก้าวเข้ามาก็ต้องตกใจที่ไฟดับลงในทันที พร้อมแสงเทียนสว่างขึ้นและการปรากฏตัวของหล่อนซึ่งถือเค้กเข้ามาใกล้ ร้องเพลงวันเกิดที่เขาเพิ่งได้ยินไปไม่นาน ดวงตาคมจ้องหล่อนเพื่อหาร่องรอยความผิดปกติ

หญิงสาวไม่ได้บาดเจ็บนี่น่า...

“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู...สุขสันต์วันเกิดนะคะพี่ปี ลันจำได้ว่าพี่ปีชอบเค้กแครอทเลยทำไว้ให้ คิดว่าน่าจะอร่อย อธิษฐานแล้วเป่าเทียนสิคะ” เค้กยื่นมาตรงหน้า ถึงเขาจะไม่ชอบใจกับการถูกเธอหลอกแต่ก็ไม่อยากปฏิเสธน้ำใจของหญิงสาว

จึงก้มหน้าแล้วเป่าเทียนจนดับสนิท เธอถึงได้เดินไปเปิดไฟสว่างทั่วบ้าน ค่อยวางเค้กลงบนโต๊ะก่อนจะยื่นของขวัญให้อีกฝ่าย เขารับมาอย่างเสียไม่ได้ ยังไม่เปิดดูเลือกจะเตือนลันตาถึงความจริงที่ต่างทราบกันเป็นอย่างดี

“อย่าทำแบบนี้เลย พี่แต่งงานมีลูกแล้วเราไม่ควร...” ยังพูดไม่ทันจบก็ถูกกอดอย่างรวดเร็ว เธอซบหน้าลงบนอกกว้างของเขา นึกเสียดายที่เคยนอกใจอีกฝ่ายจนเรื่องของเราต้องจบลง ไปคบกับหนุ่มต่างชาติช่วงแรกก็หวานดีหรอก

ทว่าไม่นานรักก็จืดจาง ตามมาด้วยการทะเลาะเบาะแว้งจนถึงขั้นทำร้ายร่างกาย เธอจึงหนีกลับไทยมาเจอกับปัญหาของครอบครัว

เป็นเจ้าหญิงตกสวรรค์...จึงอยากหวนคืนความรุ่งโรจน์อีกครั้ง