๓ ตื้อเท่านั้น (๑)

๓

ตื้อเท่านั้น

เธอยังคงมุ่งมั่นกับการเรียนและทำงานเหมือนเดิม ไม่วอกแวกไปสนใจเรื่องอื่น เมื่อรู้แล้วว่าชายในดวงใจไม่อาจหวังได้มาครอบครอง ก็ขออยู่เป็นโสดจนกว่าจะเจอคนที่ถูกใจดีกว่า ดรุณีดูแลตัวเองมากกว่าเดิม กินอาหารดีต่อสุขภาพ มั่นดูแลใบหน้าผิวพรรณให้เปล่งปลั่งอยู่เสมอ

ลาแล้วกับความรักที่ไม่มีวันได้ครอบครอง…

ตัดสินใจจะใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ กระทั่งได้ข่าวว่าบิดาป่วยจึงต้องเปลี่ยนแผนทุกอย่าง บินกลับมาประเทศไทยเพื่อดูแลท่านโดยเฉพาะ พี่ชายคนเดียวคงไม่ไหว อย่างน้อยก็ต้องมีหล่อนคอยดูแลงานในบ้านหรือเพิ่มเสียงหัวเราะให้บ้านที่เงียบเหงาก็ยังดี

ถึงบ้านเกิดเมืองนอนก็ไปไหว้เจดีย์เก็บอัฐิของมารดา ได้เจอกับสิรภัทรที่เป็นพี่ชายต่างบิดา พูดคุยกันเล็กน้อยแล้วบอกลาเพราะอีกฝ่ายจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ในต่างแดน แค่มาลาแม่เท่านั้น

ไม่น่าเชื่อว่าเวลาผ่านไปไม่ถึงสิบปี คนรอบข้างของเธอจะลดลงเรื่อยๆ ทุกอย่างเปลี่ยนไปจนนึกใจหาย ทว่าก็ต้องเดินหน้ากับการเปลี่ยนแปลงให้ได้

“กลับไทยไม่บอกกันเลยนะครับ” มาถึงไทยได้สองวันก็มีแขกมาเยือนถึงชานเรือน เธอกำลังนอนอ่านนวนิยายอย่างมีความสุขอยู่ห้องนั่งเล่นก็ต้องเหลียวมองตามเสียง ก่อนพบร่างสูงที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี

ไม่รอช้ารีบลุกไปกอดเขาเอาไว้ แสดงความสนิทสนมลืมมองคนที่เดินตามหลังมาด้วยซ้ำ “เหนือ จะมาทำไมไม่ทักก่อนล่ะ ฉันจะได้บอกป้าแหวนทำของว่างไว้ให้” ร่ายยาวพร้อมรอยยิ้มกว้างเมื่อได้เจอคนคุ้นเคย กระทั่งได้ยินเสียงกระแอมจึงรู้ว่าเพื่อนไม่ได้มาคนเดียว

“อะแฮ่ม” ค่อยชะโงกหน้าไปมองเพราะแสงเหนือบังอีกคนเอาไว้เสียมิด หัวใจพลันเต้นรัวยามได้สบตากับชายหนุ่มที่ไม่ได้พบกันมาเกือบสองปี กระพริบตาปริบก่อนมองเขา จากนั้นจึงยกมือไหว้ตามมารยาท

“สวัสดีค่ะพี่ปี พี่แสงอยู่ในห้องทำงานค่ะ” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขามาที่นี่ทำไม คงไม่ได้มาหาเธออย่างแน่นอน แล้ววันนี้พี่ชายของตนก็อยู่บ้าน คงจะมาพูดคุยธุระเกี่ยวกับธุรกิจที่สองหนุ่มอยากทำร่วมกัน ไปมาหาสู่ก็ไม่แปลก

เพียงแค่ทุกครั้งที่เขามาบ้าก็จะเป็นหล่อนที่หลบเลี่ยง ยอมรับว่าไม่ใจแข็งพอจะเผชิญหน้าเมื่อความรู้สึกที่มีไม่ได้ลดน้อยลง แล้วยังมีภาพจำบนเตียงมาหลอกหลอนอีก

อย่างนี้จะให้เธอลืมเขาได้ยังไงกัน…

“ขอบใจ” เจ้าตัวเดินจากไปหลงเหลือเพียงความรู้สึกของหล่อนที่โหยหาอ้อมกอดแสนอบอุ่นจนเผลอมองตาม โชคดีที่แสงเหนือมายืนตรงหน้าปิดบังภาพของเขาจนมิด เธอจึงเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนแทน พลางส่งยิ้มเนือยให้อีกฝ่าย

“ไปนั่งเล่นที่ศาลาริมน้ำดีกว่า จะได้คุยแบบส่วนตัว…ฉันไปเอาของว่างมาให้นะนายไปรอเลย” พยักหน้ารับคำหล่อนแล้วเดินไปที่ศาลาริมน้ำที่เพิ่งสร้างได้ไม่นาน

ขณะที่เจ้าของบ้านก็เดินไปหยิบของว่างใส่จาน พร้อมนำน้ำหวานมารินใส่แก้วค่อยวางบนถาดแล้วกำลังจะยกออกไปข้างนอก กลับต้องชะงักเมื่อแขกของพี่ชายเข้ามาในครัวพอดี

“มาเอาของว่าง มีอะไรเหลือหรือเปล่า” แค่คำถามธรรมดากับน้ำเสียงเรียบที่เอ่ยออกมา หล่อนก็ยกถาดอาหารของตัวเองให้เขาอย่างรวดเร็วพร้อมรอยยิ้มกว้าง การได้คุยกันในรอบสองปี ดีใจจนแทบกระโดดโลดเต้นก็ต้องสั่งตัวเองไม่ให้ออกอาการมากเกินงาม

“เอาของเน่ไปก็ได้ค่ะ เดี๋ยวเน่จัดใหม่เอง” บอกอย่างใจดีแล้วมือหนาก็ถือถาดนั้นเอาไว้ โดยปลายนิ้วของเราสัมผัสกันจังหวะที่เธอเลื่อนมือออกพอดี

ใบหน้าหวานแดงซ่านจนก้มหน้างุด มองปลายเท้าเขาอย่างเดียว พร้อมกับเสียงทุ้มที่เอ่ยดังตรงหน้า แล้วเท้าหนาก็ก้าวออกจากห้องครัว หลงเหลือเพียงหล่อนที่เม้มปากแน่นพลางยกมือขึ้นปิดใบหน้าที่ยิ้มจนแก้มปริ

“ขอบคุณ”

บอกตัวเองหลายครั้งว่าจะตัดใจ ยามไม่เจอก็คิดว่าหัวใจแข็งแกร่ง คงไม่คิดถึงชายหนุ่มแล้ว ทว่าเมื่อพบหน้าใจดวงน้อยก็โบยบินไปหาเจ้าของอย่างรวดเร็ว มองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินห่างออกไปค่อยหันไปจัดการอาหารว่างของตัวเอง

ภาพค่ำคืนแสนหวานของเรายังคงตราตรึงในความรู้สึก จนบางคืนเธอต้องใช้มือของตนลูบไล้ตามร่างกายเพื่อคลายความคิดถึงปีแสงได้บ้าง ตอนนั้นหล่อนยังมีสติครบร้อยขณะที่อีกฝ่ายเมามายด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์

จะเรียกว่าฉวยโอกาสหรือเปล่านะ…แต่ชายหนุ่มเป็นคนเริ่มก่อนไม่ใช่เหรอ

เป็นเขาที่เข้ามาจูบเธอเองต่างหาก

“ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มีเรื่องอะไรดีเกิดขึ้นหรือเปล่า...แต่อย่างว่าแหละ แค่เจอหน้าพี่ปีก็เป็นเรื่องที่ดีสำหรับเธอแล้วไม่ใช่เหรอ” อาหารว่างมาเสิร์ฟพร้อมแม่ครัวชั่วคราวที่ฉีกยิ้มกว้างจนแสงเหนืออดจะถามไม่ได้ ถึงจะพอรู้ว่าใครเป็นคนทำให้เพื่อนของตนยิ้มก็ตาม

เห็นหล่อนร้องไห้กับความรักที่ไม่สมหวังมาตลอด เขาเป็นเพื่อนก็แอเอาใจช่วยเสมอ จนวันนี้ที่เริ่มเห็นความหวังของคนตรงหน้าแม้มันจะค่อนข้างเลือนรางก็ตาม คงต้องทำหน้าที่กามเทพแผลงศรรักกับเขาบางแล้ว

“แสนรู้” พูดชมแต่คำอาจดูแปลกจนร่างสูงถึงกับชะงัก นึกตงิดว่าคำชมนั้นไม่ค่อยเหมือนชมคนเท่าไหร่ แต่ก็รีบปัดทิ้งไปไม่เอาความ

“ตาเธอบอกหมดทุกอย่างนั่นแหละ” คนถูกล้อหยิบขนมเข้าปากแล้วเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย น่าเสียดายที่ยังตามหาตัวพี่สะใภ้ไม่พบ รายนั้นทำอาหารก็อร่อย ขนมไม่ตองพูดถึงเลย เก่งไปซะทุกอย่าง