3

“งั้นก็ตามมา” พ่อเลี้ยง ไม่เสียเวลาคิดมาก เพราะเขาก็ไม่ใช่พ่อพระเหมือนกัน ชายหนุ่มเดินนำไปที่ห้องของเขา ส่วนรมิดารีบก้มเก็บกระเป๋าแล้วก็ซอยเท้าตามเขาไปติด ๆ เมื่อเข้าห้องได้เขาก็จัดแจงถอดเสื้อ สลัดผ้าเตรียมอาบน้ำทำราวกับอยู่คนเดียวในห้อง ไม่สนใจเด็กสาวร่วมห้องที่ยืนเอ๋อ....อย่างไม่รู้จะทำอะไรก่อน เขาไม่จำเป็นต้องปรับตัว ทนไม่ได้ก็ไปอยู่ห้องอื่น ช่วยไม่ได้อยากตามเข้ามาเอง

บางทีเขาอาจจะต้องมองหล่อนเสียใหม่ ยัยเด็กนี่ อาจจะไม่ได้ใสซื่อบริสุทธิ์เหมือนที่เขาเชื่อเมื่อแรกเจอ ผู้หญิงดี ๆ ที่ไหนจะกล้าขอตามมานอนกับผู้ชายที่เพิ่งจะเห็นหน้ากันไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมง.......อาชาได้แต่ยกยิ้มมุมปาก แววตาร้ายกาจฉายแววสว่างวาบขึ้น ชนิดที่ถ้ารมิดาได้เห็นอาจจะยอมนอนกลัวผีอยู่ในห้องนั้นมากกว่าจะเสี่ยงอยู่ในห้องนี้ก็ได้.......เอาวะถึงจะไม่ใช่สเป๊ค....แต่เด็กมันยอมเองนี่หว่า........ชายหนุ่มคิดเข้าข้างตัวเอง

“เธอจะอาบน้ำก่อนหรือเปล่า” อาชายืนเท้าสะเอว อวดมัดกล้ามที่ขึ้นแบ่งลอนชัดเจน ผิวสีแทน ขนดกรกเรื้อตั้งแต่หน้าอก ลามเรื่อย หายลงไปถึงเอวสอบ ที่พันผ้าขนหนูไว้อย่างหมิ่นเหม่

“คุณอาบก่อนเถอะค่ะ” รมิดา ห้ามเสียงไม่ให้สั่นแต่ทำไม่ได้ หล่อนมองผู้ชายเกือบเปลือยตรงหน้าตาค้างเป็นนานกลืนน้ำลายลงคอ กว่าจะหลุดคำพูดออกมาได้

“’งั้นก็เตรียมตัวเร็ว ๆ เข้า ดึกแล้ว” ฮึ...จะเล่นบทสาวใสไร้เดียงสาไปถึงไหน...เก่งจริงนะ..อาชาเข่นเขี้ยวอยู่ในใจ...เดี๋ยวเถอะพ่อจะฟัดให้จมเขี้ยว...พ่อเลี้ยงหนุ่มหมายมาดใน ใจ อารมณ์ที่ขุ่นมัวกลับเริ่มดีขึ้น ถึงแม้ไม่ชอบเด็ก แต่ถ้าเด็กมันยอมให้เคี้ยวเล่นก็น่าสนใจ

“หนูขออนุญาตเอาผ้าห่มมาปูนอนข้างล่างนะคะ ไม่ทราบว่าคุณเก็บผ้าไว้ตรงไหน” รมิดาเอ่ยถามอย่างเกรงใจ

“นอนบนเตียงด้วยกันนั่นแหละ อย่าเรื่องมาก” ทำเป็นโยกโย้ปั่นราคาหรือไงแม่คุณ

“คือ...หนูนอนข้างล่างได้จริง ๆ นะคะ รับรองว่าหนู ไม่แย่งที่นอนคุณหรอกค่ะ” รมิดาชี้แจงปากคอสั่น กลัวจะโดนไล่ออกไปนอนห้องเดิม

“ฉันสั่ง !” พูดแล้วก็เดินหายเข้าห้องน้ำไปเลย ไม่อยู่ให้เด็กสาวได้ต่อรองอะไรอีก

รมิดา ได้แต่ก้มหน้าก้มตารื้อกระเป๋าเสื้อผ้า ไม่กล้าสอดส่ายสายตามองไปทางไหนทั้งนั้น ใจสั่นหวิวเหมือนคนใกล้จะเป็นลม ชักไม่แน่ใจว่าตัวเองตัดสินใจถูกหรือผิดกันแน่พ่อเลี้ยงอาชากับผี ใครจะน่ากลัวกว่ากัน ทั้งเรื่องความดุดัน กับรูปร่างที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม เห็นแล้วใจสั่นพิกล ถึงกับทำอะไรไม่ถูก.....บ้าน่า.....เด็กสาวได้แต่ปรามตัวเอง แต่ก็ยังอดฟุ้งซ่านไม่ได้ ความคิดวกวนสับสนไม่ไปไหนไกลกว่าสะดือ...เอ้ย...ไม่ได้ ๆ ไม่ได้เด็ดขาด.....รมิดาทะเลาะกับตัวเอง จึงไม่รู้ตัวว่าพอเลี้ยงหนุ่มมาหยุดยืนมองอยู่ข้างหลัง จนกระทั่งได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ หลังอาบน้ำ หล่อนจึงได้หันไปเห็นเรือนร่างสูงใหญ่ มีหยดน้ำเกาะพราวอยู่ตามเนื้อตัว บวกกับผิวสีแทนนั่นยิ่งทำให้เหมือนภาพนายแบบผู้ชายที่เพื่อนสาว เคยแอบเอามาดูกันที่โรงเรียน ทำไมเขาไม่อายบ้างนะ แค่ไม่กี่นาทีเขายืนอวดเรือนร่างเกือบเปลือยให้ดูตั้งสองรอบแล้ว

“รีบไปอาบน้ำซะ”ออกคำ สั่งเสียงเรียบ

“ค่ะ” รมิดาหอบของใช้ส่วนตัวหายเข้าห้องน้ำก้มหน้าก้มตาไม่มองไปทางเรือนร่างกำยำให้ใจสั่นอีก เด็กสาวอาบน้ำอย่างอ้อยอิ่ง หวังจะถ่วงเวลาให้เขาหลับไปก่อน แต่หล่อนคิดผิดถนัด

“มานอนบนนี้” อาชาสั่งเสียงเข้มเมื่อเห็นเด็กสาวเดินไปล้มตัวนอนขด บนโซฟาตัวยาว

“เอ่อ...หนูนอนตรงนี้ได้จริง ๆ นะคะ ไม่ต้องเอาผ้าห่มมาปูให้เลอะเทอะก็ได้ค่ะ” รมิดาพยายามชี้แจง

“ฉันบอกให้ขึ้นมา” อาชาสั่งเสียงเข้ม ชักจะไม่สนุก ยัยเด็กบ้านี่เล่นไม่เลิก

“คือ...หนู...” เด็กสาวว้าวุ่น ทั้งที่ทำใจยอมรับสถานภาพใหม่มาแล้ว แต่พอถึงเวลาจริง ๆ กลับลังเล สับสนไม่รู้ควรจะทำยังไง หล่อนไม่กล้าดื้อกับเขาหรอกกลัวจะตายอยู่ แล้วเนี่ย

“มานี่ !” พ่อเลี้ยงหนุ่มเรียกเสียงเข้ม จนเกือบเป็นตวาด

รมิดาถึงกับสะดุ้ง นี่เขากำลังคิดว่าหล่อนดื้อกับเขาใช่หรือเปล่า คิดได้ดังนั้น เรือนร่างกลมกลึงจึงค่อย ๆเดินไปหาและ คลานขึ้นไปนอนตัวลีบอยู่ชิดริมเตียง แต่แล้วก็ต้องตกใจแทบจะกรี๊ดอีกครั้ง เมื่อโดนมือใหญ่ รั้งเอวคอดเข้าไปปะทะ แผงอกแกร่งอย่างรวดเร็ว

ดวงตากลมโตสีนิลเบิกกว้าง แววตาตื่นตระหนก มือบางได้แต่ยกขึ้นดันแผงอกแกร่งเอาไว้เฉย ๆ ไม่กล้าแม้แต่จะออกแรงผลักไส

“เอ่อ...คุณจะทำอะไรหนูคะ” ถามเสียงสั่น แววตาตื่นตระหนกเต็มที่ ถึงกระนั้นอีกฝ่ายก็มองเป็นเสแสร้งไปได้

“เลิกทำเป็นไร้เดียงสาซะทีเถอะน่า อยากเป็นเมียฉันนักไม่ใช่หรือไง มา...รีบทำหน้าที่ให้จบ ๆ จะได้พักผ่อน” น้ำเสียงชักเริ่มหงุดหงิด กับลีลาการแสดงเป็นสาวน้อยไร้เดียงสา ในเมื่อตอนนี้อาชาน้อยของเขาพร้อมควบขยับเต็มที่แล้ว

มือหนาสอดเข้าไปใต้ชุดนอนลายการ์ตูน สัมผัสกับผิวเนื้อนุ่มละมุนมือ เหลือเกิน ชายหนุ่มจู่โจมเข้ากอบกุมก้อนเนื้อซ่อนรูปที่อวบอิ่มเกินคาด อกอวบหยุ่นถูกบีบ เคล้นคลึงขยำตามแรงอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน ไม่คิดที่จะทะนุถนอม ริมฝีปากหยักได้รูปก้มลงไปงับดูดดึงอย่างหิวกระหาย

“อืม...ซ่อนรูป” พ่อเลี้ยงหนุ่มครางอย่างพอใจ

เด็กสาวขืนตัวหนี มือน้อยออกแรงผลักไสเต็มกำลัง เจ็บจี๊ดที่หน้าอก ที่ไม่เคยมีใครล่วงล้ำมาก่อน จู่ ๆ มาโดนจาบจ้วง จู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว ทำเอาสาวเจ้าตกใจ เนื้อตัวสั่นเทา ร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาอย่างเสียขวัญ

“ปล่อย...ฮึก....ปล่อยหนู”

“โธ่โว้ย ! ...... หยุดร้องเดี๋ยวนี้ !” เสียงสบถดังลั่น โมโหแม่ตัวดีที่ทำเหมือนโดนข่มขืน ทั้งที่ตัวเองให้ท่าก่อนแท้ ๆ

“หนูกลัว.....ปล่อยหนู....ฮึก...ฮึก” เสียงสะอื้นที่กลั้นไม่อยู่ ทั้งที่อยากจะหยุดร้องตามคำสั่งนั่นจะตาย แต่ก็หยุดไม่ได้

พ่อเลี้ยงหนุ่มลุกขึ้น เสยผมลวก ๆ อารมณ์พิศวาสหดหาย เมื่อเห็นน้ำตาทะลักทลายราวกับเขื่อนแตก เขาลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง มองเด็กสาวที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นราวกับโดนพรากความสาวไปแล้ว นี่เขาแค่จับแล้วก็ดูดสองเต้ากลมเท่านั้นเอง หล่อนร้องซะอย่างกับ โดนเชือดไปแล้วอย่างนั้นแหละ

“รมิดา ลุกขึ้นมานั่งดี ๆ” สายตาคมกริบจับจ้องทุกอิริยาบถ ไม่นึกว่าผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่เจอกันไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงจะป่วนเขา จนหัวหมุนไปหมด

เด็กสาวทำตามอย่างว่าง่าย ทั้งที่ยังสะอื้นไห้เป็นระยะ หล่อนดึงชุดนอนลงให้เข้าที่ นั่งพับเพียบประสานมือไว้บนตักก้มหน้านิ่ง อยู่ใกล้ ๆ กับเขา

“อย่าบอกนะว่าไม่เคย” ถามเปิดประเด็น ตรงไปตรงมา

“....................”รมิดาไม่ตอบได้แต่ส่ายหน้าไปมาจนเส้นผมกระจาย

“แล้วทำไมถึงต้องแกล้งอ่อยฉัน”