32

“พี่รู้จักกับคนพวกนั้นหรือครับ”

“รู้จักสิ รู้ดีเชียวแหละ เด็กนั่นน่ะ เห็นหงิม ๆ แรดไม่เบา...เฮอะ...มีผัวแต่เด็ก” รสายิ้มเหยียด ทั้งเกลียด ทั้งริษยา

“ห๊า...เป็นไปได้ไง ยัยป้านั่นจะมีผัวแล้วน่ะ” เจแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่ใช่เรื่องยาก ที่เขาจะจับหล่อนปอกเปลือกดูให้ชัด ๆ ว่าตัวตนจริง ๆ ของหล่อนเป็นยังไงกันแน่

“ก็ดูสิ นั่นไงหนึ่งในผัวของนาง” รสาบุ้ยใบ้ให้หนุ่มเจ ดูภาพที่รมิดา เดินเคียงคู่เอียงศีรษะเข้าซบท่อนแขนของพ่อเลี้ยงหนุ่มออกจากร้าน ไปอย่างน่าหมั่นไส้ ดวงตาแทบลุกเป็นไฟ

“ผู้ชายคนนั้นดูไม่ธรรมดาอยู่นะพี่ เขาไม่เอาผมตายหรือที่ไปยุ่งกับผู้หญิงของเขา” หนุ่มสำอางอย่างเขาไม่ชอบการตีรันฟันแทง ถ้าเป็นการโรมรันพันตูบนเตียงกับผู้หญิงก็ว่าไปอย่าง

“ก็แค่ของเล่น.... อีกอย่างเขาไม่ได้อยู่ที่กรุงเทพฯนี่หรอก ไม่ต้องกลัวไปหรอกน่า ถ้าทำสำเร็จพี่มีรางวัลให้เธอด้วยนะ อยากได้บิ๊กไบค์ไม่ใช่รึ”

“พี่รสา น่ารักกับผมที่สุด แบบนี้ไอ้เจยอมตาย ถึงไหนถึงกัน” เด็กหนุ่มส่งสายวิบวับ ยื่นมือไปสะกิดอุ้งมือพี่สาวคนสวย อย่างรู้กัน

บทที่ 9

พ่อเลี้ยงอาชา พาเมียเด็กมาถึงไร่เป็นเวลาพลบค่ำพอดี เขาขับรถไปเอง ไม่ได้เรียกใช้คนขับรถ แต่พอเข้าบ้านก็ต้องแปลกใจเมื่อมาลี เด็กสาวลูกคนงานในไร่ วัยกำดัด หน้าตาขำคมผิวสีน้ำผึ้ง มารออยู่ในบ้านพร้อมกับปิ่นโตเถาใหญ่

“อ้าว….. มาลี มีอะไรรึเปล่ามาอยู่ทำไมที่นี่มืด ๆ ค่ำ ๆ” พ่อเลี้ยงถามด้วยความแปลกใจ เขาโอบเอวพา รมิดาเดินเข้ามา ไม่นึกว่าจะมีใครรออยู่

“แม่ให้เอาปิ่นโตมาให้พ่อเลี้ยงจ่ะ” เด็กสาวชม้ายตามอง ก่อนจะก้มหน้า หลบหน้าหลบตา ความจริงมันเป็นข้ออ้าง หล่อนไม่ได้มาเป็นครั้งแรก เคยมารอสองสามครั้ง แต่ก็ไม่เคยเจอกับพ่อเลี้ยงตามลำพังสักที คนเป็นแม่เคี่ยวเข็ญเช้าเย็น ให้หล่อนมา หวังจะจับเจ้านายทำลูกเขยให้ได้ จะได้สุขสบายกันเสียที เพราะเคยเห็นพ่อเลี้ยงพาเด็กสาวมาอยู่ด้วยระยะหนึ่งแล้วก็หายไป ก็เลยคิดการใหญ่ ทดลองส่งลูกสาววัยใกล้เคียงกันมาให้ถึงที่ เผื่อโชคดีจะได้เป็นแม่ยายเจ้าของไร่ สบายไปทั้งชาติ

“ขอบใจ วันหลังไม่ต้องมามืด ๆ ค่ำ ๆ แบบนี้มันอันตราย เห็นทีฉันจะต้องคุยกับพ่อแม่เราให้รู้เรื่อง…วันนี้กลับไปได้แล้ว

“แต่ว่าหนู...เต็มใจนะคะ ไม่มีใครบังคับให้มา” เด็กสาวรีบอธิบายปากคอสั่น

“ฉันสั่ง !...ไม่ต้องมาอีก เข้าใจหรือเปล่า”

“ขะ..เข้าใจแล้วค่ะ” พูดจบ เด็กมาลีก็รีบลนลานออกไป

“รมิดา ยืนมองเหตุการณ์ ก็เข้าใจได้ทันที เด็กสาวคนนี้คงตกที่นั่งเดียวกับหล่อนเมื่อปีกลาย แต่ดูเจ้าหล่อนจะเต็มใจ หูตาแพรวพราวการแต่งเนื้อแต่งตัวก็ล่อแหลม กางเกงขาสั้นจู๋ กับเสื้อสายเดี่ยวเอวลอยนั่นมันบ่งบอกอะไรได้หลายอย่าง หล่อนรู้สึกร้อนในอกแปลก ๆ เพราะอย่างนี้หรือเปล่า เขาถึงได้หายไปเป็นปี ไม่มีท่าทีเดือดร้อน

“เป็นอะไรไป ยืนนิ่งเชียว” พ่อเลี้ยงหันมาหาเมียตัวน้อย ที่กำลังจมอยู่กับความคิดฟุ้งซ่าน ไม่ยอมขยับเขยื้อน

“เปล่าค่ะ”

“อย่าโกหก”

“หนูเห็นมาลี แล้วคิดถึงตัวเองค่ะ”

“หืม......คงจะต้องคุยกันยาว เดี๋ยวขอไปอาบน้ำก่อนนะ” ชายหนุ่มจูงมือเด็กสาวก้าวขึ้นบันได ตรงไปที่ห้องนอน แล้วพาตัวเองออกไปอาบน้ำอีกห้อง ปล่อยให้รมิดาใช้ห้องน้ำได้เต็มที่

รมิดา กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง หล่อนมองหาข้าวของที่อาจจะเป็นสิ่งแปลกปลอม ของคนอื่นที่ไม่ใช่ของหล่อน.....นี่เรากำลังระแวงเขาอยู่ใช่ไหมนะ......เฮ้อ....ยัยดาเอ้ย.......ทำไมอยู่ ๆ หัวใจก็ห่อเหี่ยวอย่างนี้…เด็กสาวตัดสินใจเข้าไปแช่ตัวในน้ำอุ่น เผื่อจะช่วยขับไล่อาการหัวใจแฟ๊บ ๆ นี่ออกไปได้ แต่ก็เผลอคิดอะไรเรื่อยเปื่อย กระทั่งหลับไป

“รมิดา.....รมิดา...” พ่อเลี้ยงอาชาเคาะประตูเรียกหญิงสาว ที่หายเข้าไปในห้องน้ำนานแล้ว เขากลับเข้ามานอนรอตั้งนาน หล่อนก็ยังเงียบ จึงเอากุญแจสำรองไขเข้าไป หัวใจชาวาบกับภาพที่เห็นหล่อนนอนไม่ได้สติในอ่างอาบน้ำ ต่อเมื่อวิ่งเข้าไปถึงตัว จึงได้ถอนหายใจโล่งอก

“คุณ เข้ามาได้ยังไงคะ” รมิดางัวเงียตื่นขึ้นมา งงที่เห็นสามียืนทำหน้าบึ้งตึงค้ำหัวอยู่

“แล้วเธอเข้ามานอนในนี้ทำไม ขึ้นมาเดี๋ยวนี้” ออกคำสั่งเสียงเข้ม

“คือ...หนู” รมิดาอึกอัก กลัวก็กลัว แต่อายมากกว่า หล่อนมองไปที่ผ้าขนหนูที่แขวนอยู่ไม่ไกล

“ขึ้นมาล้างตัวก่อนเร็ว ๆ”

เด็กสาวจำต้องลุกขึ้นทั้งที่เปลือยกายล่อนจ้อน พ่อเลี้ยงเบนสายตาออก พยายามไม่มองเรือนร่างอรชรเต็มสาว แต่ก็หลีกเลี่ยงยากเหลือเกิน ในเมื่อเขาจับหล่อนมาล้างตัวใต้เรนชาวเวอร์ ก่อนจะเอาผ้าขนหนูห่อตัว อุ้มมาวางไว้บนเตียง

“คิดจะประท้วงฉันหรือไง....” พ่อเลี้ยงถามเสียงดุ ในขณะที่คร่อมทับเรือนร่างนุ่มเนียน โดยใช้ข้อศอกยันกับพื้นที่นอนช่วยรองรับน้ำหนัก

“หนูเปล่านะคะ”

“แล้วทำไมถึงเข้าไปนอนในนั้น หรือว่าหึงที่ มาลีมารอฉันในบ้าน” ถามเสียงห้วนจัด

“เปล่าค่ะ หนูแค่รู้สึกไม่สบายใจ หัวใจมันแฟ๊บ ๆ ยังไงก็ไม่รู้ค่ะ” ตอบออกไปตรงกับใจมากที่สุด

“เกี่ยวกับมาลีใช่ไหม” พ่อเลี้ยงเสียงอ่อนลง

“ค่ะ” รมิดาพยักหน้ายอมรับ

“เธอนึกว่าผัวเธอสำส่อนนักหรือไง....ยัยเด็กเซ่อ...”

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ หนูแค่กลัวว่าคุณจะสงสารเขา แล้วก็รับเขาเป็นเมียเหมือนหนู หนูหวง หนูไม่อยากให้คุณกอดใครนี่คะ” เด็กสาวตอบพร้อมกับกอดร่างหนาเอาไว้แน่นอย่างหวงแหน ลืมใส่ใจว่าผ้าผ่อนจะขยับเขยื้อน เปิดเปลือยไปถึงไหนต่อไหน