33

“ยัยเด็กเซ่อ อย่าเอาตัวเองไปเปรียบกับคนอื่น จำไม่ได้เหรอว่าฉันสัญญาแล้วว่าจะไม่มีใคร หรือว่าคำพูดของฉันไม่น่าเชื่อถือ...หึ...”

“หนูขอโทษค่ะ”

“มันน่านักเชียว รู้ไหมฉันเป็นห่วงแทบแย่” พ่อเลี้ยงหนุ่มซบหน้าลงกับซอกคอหอมกรุ่น สูดดมความหอมจนฉ่ำปอด ก่อนจะตัดใจลุกขึ้น บอกให้เมียเด็กไปแต่งตัว แต่พอพลิกตัวออกเท่านั้น รมิดากลับเกาะเขาแน่นหนึบ เป็นฝ่ายขึ้นไปนอนทาบบนอกแกร่งแทน

“ทำไมคุณชอบผลักไส ไล่หนูอยู่เรื่อยเลยคะ” ถามอย่างงอน ๆ

“ไม่ได้ไล่ อยู่แบบนี้มันอันตราย ดูซิหน้าอกหน้าใจล้นทะลักมาแล้วเนี่ย” พูดพลางเอานิ้วชี้จิ้มก้อนเนื้อที่ว่าล้นทะลักนั้นให้ดูว่าไม่ได้พูดเกินจริงเลยสักนิด

“งื้อ...งั้นหนูไปแต่งตัวก่อนดีกว่าค่ะ” รมิดา หน้าแดงแจ๋แทบจะวิ่งไปสิงในตู้เสื้อผ้าให้รู้แล้วรู้รอดไป ในขณะที่พ่อเลี้ยงหัวเราะขำ กับท่าทางของยัยเด็กแก่แดด ที่ทำกล้า ๆ กลัว ๆ ....มันน่ามันเขี้ยวนัก......

คืนนั้น หลังจากทานอาหารค่ำเสร็จเรียบร้อย พ่อเลี้ยงอาชาพาเด็กสาว ไปนอนดูดาวกันสองคน ทำให้หัวใจแฟ๊บ ๆ ก่อนหน้าพองฟูขึ้นมาจนแทบจะลอยได้

“สวยจังค่ะ หนูไม่เคยได้นอนดูดาวแบบนี้เลยนะคะ” เด็กสาวนอนหนุนไหล่คนตัวโตในขณะที่มือบางถูกกุมไว้ตลอดเวลา พร้อมกับชี้ชวนให้ดูกลุ่มดาว ที่หล่อนไม่เคยได้เห็นความแตกต่างของมันมาก่อน คิดแต่ว่าดาวดวงไหนก็เหมือน ๆ กัน

“ฉันก็ไม่เคยนอนดูดาวกับผู้หญิงเหมือนกัน”

“อ้าว....ทำไมล่ะคะ”

“ก็เพราะตอนกลางคืน มันมีกิจกรรมอย่างอื่นน่าทำร่วมกับผู้หญิงมากกว่าการนอนดูดาวแบบนี้น่ะสิ”

รมิดาใช้เวลาคิด ก่อนจะทุบเบา ๆ ที่กล้ามอกของสามีอย่างอาย ๆ

“คุณแกล้งหนูอีกแล้วนะคะ”

“ฮ่า...ฮ่า..แกล้งอะไร ฉันไม่ได้แกล้ง แค่พูดความจริง ว่าแต่ดูพอหรือยัง กลับไปทำอย่างอื่นกันเถอะนะ...” พูดแล้วก็ตะแคงตัวเข้าหา ลูบสะโพกคนตัวเล็กเบา ๆ

“หนูยังดูไม่พอเลยค่ะ ดูต่ออีกนิดนะคะ นะ..นะ” รมิดาอ้อนกลับแล้วมันก็ได้ผลซะด้วย

ในที่สุด คนที่อยากดูดาวต่อก็นอนหลับคาอก คนตัวโตอย่างสบายอารมณ์ ซ้ำยังปลุกไม่ตื่น ต้องให้สามีอุ้มไปนอนอีกต่างหาก แถมยังนอนหลับฝันดีที่สุดในรอบปีก็ว่าได้

“คุณจะออกไปทำงานที่ไร่ หรือโรงแรมในเมืองคะ” รมิดา ถามผู้เป็นสามีขณะนั่งกินอาหารเช้า ความจริงอยากจะร้องตามไปด้วยมากกว่า แต่มันก็ควรมีเกริ่นนำกันบ้าง ถึงแม้ว่าเดี๋ยวนี้หล่อนจะกล้าอ้อนขอเขามากขึ้นแล้วก็ตาม

“อยากไปทำงานกับฉันด้วยหรือไง” พ่อเลี้ยงอาชา ถามกลับยิ้ม ๆ วางถ้วยกาแฟลงหลังจากนั่งดื่มด่ำกับรสชาติชั้นดีของกาแฟแท้จากไร่ของเพื่อนรักอย่างสบายอารมณ์ ไม่ได้รีบร้อนเหมือนทุกวัน

“ค่ะ...หนูไปด้วยได้หรือเปล่าคะ” รมิดากระตือรือร้นขึ้นมาทันที ริมฝีปากสีเชอรี่แย้มยิ้ม ดวงตาเป็นประกายสดใส

“ฉันไปทำงาน ไม่ได้ไปเที่ยว นอนเล่นอยู่บ้านไม่ดีกว่าเหรอ เดี๋ยวเย็น ๆฉันก็กลับ” ปฏิเสธไม่จริงจังนัก เพราะเขาเองก็อยากอยู่ใกล้ ๆ หล่อนทั้งวันเหมือนกัน

รมิดาหน้าจ๋อย อยากจะบอกว่าหล่อนอยู่ที่ไหนก็ได้ ขอให้มองเห็นเขาอยู่ในสายตา แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว แต่ก็ไม่กล้าเซ้าซี้ เท่าที่เอ่ยปากขอ หล่อนก็ใช้ความกล้าไปเกือบหมดแล้ว

“รมิดา มานี่สิ” พ่อเลี้ยงหนุ่มตบที่ตักของตัวเอง พร้อมกับอ้าแขนรอรับเรือนร่างอวบอิ่มที่เดินเข้ามาหาอย่างว่าง่าย

“คุณเปลี่ยนใจจะให้หนูไปด้วยใช่ไหมคะ” ความกล้าก๊อกสุดท้าย ผลักดันให้พูดออกไปอีกครั้ง

“ทำไมถึงอยากตามไปนัก” พ่อเลี้ยงอาชาหอมหน้าผากเกลี้ยงเกลาอย่างเอ็นดู ในขณะที่เมียเด็กแหงนเงยมองเขาด้วยสายตาเว้าวอน

“หนูอยากเห็นคุณ อยากอยู่กับคุณ อีกไม่กี่วันก็ต้องกลับไปเรียนแล้ว หนูคิดถึงคุณนะคะ” พูดแล้วก็เอียงศีรษะซบกับซอกคอแกร่ง แค่เพียงลมหายใจอุ่น ๆ ที่เป่ารดอยู่นั้น สร้างความปั่นป่วนให้กับคนมากประสบการณ์ได้ไม่น้อย

“เดี๋ยวนี้อ้อนเก่งนักนะ ยัยเด็กเซ่อ ตกลงไปด้วยกันก็ได้ แต่ห้ามบ่นเด็ดขาด เพราะมันทั้งร้อน ทั้งเหนื่อยเลยล่ะ” พ่อเลี้ยงหนุ่มแกล้งขู่

“รับรองค่ะ หนูจะไม่บ่น ไม่ทำตัวเป็นภาระด้วยค่ะ” เด็กสาวฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจ ลงจากตัก แล้ววิ่งปรู๊ดไปหยิบหมวกสานปีกกว้างมาถือไว้ เตรียมพร้อมเต็มที่

รมิดา นั่งเงียบ ๆ บางทีก็เดินลงตามเขาไปห่าง ๆ เวลาที่พ่อเลี้ยงเดินไปคุยกับคนงาน หล่อนพยายามทำตัวให้เงียบที่สุด ไม่รบกวนสมาธิในการทำงานของเขา เว้นเฉพาะช่วงกลางวันที่เขาพามากินข้าวที่โรงอาหารในไร่ ร่วมกับคนงานอีกหลายคน รมิดาถึงได้พูดคุยกับเขาเบา ๆ ท่ามกลางสายตาของคนงานหลายสิบคู่ที่มองมา แต่ก็เจอสายตาดุ ๆ ของพ่อเลี้ยง จนไม่มีใครกล้ามองตรง ๆเด็กสาวคาดหวังว่าจะได้ตามเขาออกมาทุกวัน หล่อนได้เห็นเวลาเขาทำงาน ดูเท่ห์ไม่เบา ยิ่งปลื้มเข้าไปอีก

“สวัสดีค่ะ พี่ชัย” รมิดาเอ่ยทักลูกน้องคนสนิท ที่หล่อนเจอตั้งแต่วันแรกที่เขาไปรับตัวหล่อนมา

“สวัสดีครับ คุณรมิดา ไม่ได้เจอกันนานสวยขึ้นเป็นกองเลยนะครับ” นายชัยยิ้มทักทายอย่างเป็นกันเอง แต่ก็ให้เกียรติในฐานะมีนของเจ้านาย เพราะดูแล้วหล่อนจะเป็นแม่เลี้ยงของที่นี่แน่ ๆ

“ไม่มีอะไรทำเหรอวะ” พ่อเลี้ยงเอ่ยแทรกอย่างหงุดหงิดไม่พอใจที่เมียเรียกคนอื่นอย่างสนิทสนม

“มีครับ ก็แม่เลี้ยงมาทั้งทีขอเข้ามาทักทายนิด ๆ หน่อยเอง”

“ทักทายกันเสร็จรึยัง” ถามเสียงเข้ม หน้าตูม

“เสร็จแล้วครับไปแล้ว.....” นายชัยรีบเดินห่างออกไป ก่อนจะโดนอวัยวะเบื้องล่างของคนขี้หงุดหงิด...คนอะไร..หวงเมียยิ่งกว่าจงอางหวงไข่เสียซะอีก

“คุณโกรธอะไรคะ ทำไมต้องดุพี่ชัยด้วยอ่ะ” รมิดามองสามีอย่างไม่เข้าใจ