27

“เฮ้อ ! เมียฉัน....” พ่อเลี้ยงหนุ่มส่ายหน้ายิ้ม ๆ

“คุณหิวหรือยังคะ เอ...ไมใช่สิ..อาบน้ำก่อนก็แล้วกันนะคะ” รมิดาพยายามคิด ว่าจะปรนนิบัติสามียังไง ให้ดีที่สุด

“อยากดูแลฉัน อย่างที่คุณแม่บอกใช่ไหม”

“ค่ะ...คุณอยากได้อะไรก่อนดีคะ” รมิดาเงยหน้าขึ้นมองสามี ดวงตาเป็นประกาย รอคอยคำสั่งอย่างกระตือรือร้น

“อยากนอนกอดเมียก่อนได้หรือเปล่า ยังไม่หายง่วงเลย”

“ได้ค่ะ คุณก็ชอบกอดเหมือนหนูหรือคะ” รมิดายอมให้มือใหญ่จับจูงมาถึงเตียงนอน ก่อนจะล้มตัวลงนอนในอ้อมกอดที่คุ้นเคย

“เปล่า ฉันชอบทำอย่างอื่นมากกว่า”

“อ้าว ! แล้วทำไมคุณไม่เลือกทำในสิ่งที่ชอบล่ะคะ จะเป็นกีฬาทางบก ทางน้ำ หนูก็ยินดีที่จะทำกิจกรรมในแบบที่คุณชอบด้วยกันนะคะ” เด็กสาวบอกอย่างกระตือรือร้น

“เธอได้ทำสิ่งที่ฉันชอบร่วมกับฉันแน่ ๆ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้” พูดแล้วก็ก้มลงหอมแก้มนิ่มฟอดใหญ่ ก่อนจะโอบกอดกระชับแนบอก แล้วหลับตาลงอยากจะพักผ่อนต่ออีกนิด สาย ๆ ค่อยพายัยตัวยุ่งไปจัดการเรื่องเรียนให้เรียบร้อย

รมิดาอยากจะถามว่าเขาพูดถึงเรื่องอะไรกันนะ แต่เมื่อสามีหลับตาไปแล้วจึงไม่กล้ารบกวน ได้แต่นอนนิ่ง ๆ ฟังเสียงหัวใจเต้น จนหลับไปอีกครั้ง

“พี่อาชาขา...ถ้าเอาแบบที่พี่บอก ยัยดาก็กลายเป็นป้าเลยนะคะ” น้องสาวคนสวย ยืนกอดอก ทำหน้ายู่ ไม่พอใจพี่ชายอย่างยิ่ง ก็จะไม่ให้ขัดใจได้ยังไงกัน ในเมื่อวันนี้ เขาขอให้มาช่วยจัดการเรื่องเสื้อผ้า ตลอดจนพามาวัดตัวตัดชุดนักศึกษาให้กับรมิดา ตอนที่ซื้อเสื้อผ้ากระเป๋ารองเท้าในห้างก็ไม่มีปัญหา พี่ชายตามใจทุกอย่าง แต่พอมาที่ร้านประจำที่หล่อนเองก็ใช้บริการตัดชุดนักศึกษามาตลอด เพราะเป็นร้านประจำของมารดาด้วย พี่ชายกลับเจ้ากี้เจ้าการ เสื้อก็ให้เพิ่มจากตัวจริงอีกหนึ่งไซส์ กระโปรงก็ให้ยาวคลุมเข่ายาวเลยไปถึงหน้าแข้ง แถมสั่งให้หลวมโครก ใส่ออกมาคงไม่เป็นรูปเป็นทรง

“แบบนี้แหละ เรียบร้อยใส่สบายดี” พ่อเลี้ยงหนุ่มยิ้มอย่างพึงใจ สิ่งนี้เขาวางแผนในใจมานานแล้ว เรื่องอะไรจะต้องอวดหุ่นทรงของเมีย ให้ไอ้พวกเด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวได้เห็น ไม่ว่าจะยังไง เขาก็ต้องป้องกันไว้ก่อน ดีแค่ไหนแล้วที่เขาไม่พรางหน้า ให้รมิดาใส่ฟันเหยิน ก็บุญเท่าไหร่แล้ว

“พี่ชาย จะตัดเผื่อโตหรือคะ ยัยดาไม่โตแล้วค่ะ ไม่ใช่เด็กประถม” กวางน้อยประชดพี่ชาย

“เอาเถอะน่า พี่ชอบแบบนี้” ใบหน้าเรียบเฉยเป็นนิตย์ วันนี้มีรอยยิ้มน้อย ๆ แทบจะทั้งวันก็ว่าได้

“แล้วจะไม่ถามเจ้าตัวเขาหรือคะ...ว่าไงยัยดา อยากได้แบบไหนก็บอกมาเลย ตัวของเรา เราเป็นคนใส่ อย่าให้ใครมาบงการ” น้องสาวยังไม่ยอมแพ้พี่ชายจอมเผด็จการ ง่าย ๆ ไม่เข้าใจพี่ชายเลยจริง ๆ ทำไมต้องแกล้งยัยดาให้ทำตัวเชย ๆ กลายเป็นมนุษย์ป้าด้วยนะ

“เอ่อ....แบบนี้ก็ดีค่ะ” รมิดาตอบเสียงเบา เกรงใจทั้งสองคน ใจจริงหล่อนก็ชอบแบบที่พี่กวางบอกนั่นแหละ แต่ในเมื่อสามีต้องการแบบนี้ เขาก็คงมีเหตุผลที่ดี ที่สมองน้อย ๆ ของหล่อน คงจะคิดตามเขาไม่ทันเหมือนเคย เพราะที่ผ่านมาเขาได้แสดงให้เห็นถึงความปรารถนาดีต่อหล่อน อย่างไม่มีข้อสงสัย หล่อนจึงไว้ใจทำตามที่เขาบอกอย่างไม่ลังเลเหมือนกัน

“ยัยดานี่นะ เธอเป็นเมีย หรือลูกสาวของพี่อาชากันแน่ ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจ” กวางน้อยถอนหายใจ ส่ายหน้าอย่างระอาใจ ยัยดานี่เกิดมาหลงยุคหรือไงกันนะ

สาวน้อยยิ้มออกที่เรื่องราวจบลงด้วยดี หล่อนอึดอัดไม่ชอบอยู่ท่ามกลางความขัดแย้งของใครทั้งสิ้น

“พี่กวางอย่าโกรธพ่อเลี้ยงเลยนะคะ ดาใส่ยังไงก็ได้จริง ๆ ค่ะ มิดชิดแบบนี้ก็ดี เพราะดามักจะซุ่มซ่ามไม่ค่อยระวังตัว” เด็กสาวพยายามไกล่เกลี่ย

“เราก็เหมือนกันนะ ยัยกวาง ชุดนักศึกษาที่ฟิตจน ใส่แต่ละทีกระดุมแทบจะกระเด็น ทำให้หนุ่ม ๆ มองจนลูกตาแทบกระดอนออกมาแบบนั้นไม่เอานะ พี่ไม่ชอบ ของมีค่าเขาไม่เอาออกมาโชว์หราตามท้องถนนหรอกนะ เข้าใจไหม” พี่ชายถือโอกาส อบรมน้องสาวเสียชุดใหญ่

“แหม..พี่ชายก็...คิดมากไปหรือเปล่าคะ...อ๋อที่แท้พี่อาชาก็หวงยัยดานี่เอง ถึงได้แปลงโฉมให้เป็นมนุษย์ป้าแบบนี้” กวางเริ่มจะเข้าใจเจตนาของพี่ชายขึ้นมาบ้าง

“พี่เป็นผู้ชายนะยัยกวาง ของฟรีมีมาเสนอให้ดูก็ดู ดูแล้วก็ผ่านเลย ไม่คิดจะเก็บกลับไปทะนุถนอมต่อที่บ้านหรอก…เราอยากเป็นของประเภทไหนล่ะ”

“เจ้าค่ะ...คุณพ่อ” ถึงกวางน้อยดื้อรั้น แสนงอน หล่อนก็รู้ว่าพี่ชายมีแต่ความรักและหวังดีมอบให้เสมอมา และที่สำคัญ หลังจบภาระกิจ พี่ชายยังพาไปเลี้ยงมื้อใหญ่ เป็นอันว่าเรื่องขุ่นข้องหมองใจนั้นจบลง ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

วันนี้ทั้งวัน หมดไปกับการจัดการเรื่องเรียน พ่อเลี้ยงอาชาเลือกให้เด็กสาว เรียนที่มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง ที่เดียวกับน้องสาวของเขา รมิดาเลือกเรียนด้านภาษา เพราะหล่อนไม่ชอบตัวเลข เรื่องคิดคำนวณไม่เคยทันใคร เขาเป็นธุระให้ตั้งแต่สมัครเรียน จนถึงอุปกรณ์ที่จำเป็นอย่างเช่นแล็ปท็อปสมรรถนะยอดเยี่ยม เครื่องบางเฉียบ ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะเล็กในห้องนอน พร้อมใช้งานเต็มที่ ถึงแม้จะเหนื่อย แต่รมิดากลับยิ้มไม่หุบ ทุกอย่างที่สามีเนรมิตให้ ราวกับความฝัน

“คุณเหนื่อยไหมคะ ให้หนูนวดให้นะคะ” รมิดาละมือจากการจัดของให้เข้าที่เข้าทาง ความจริงหล่อนจัดเสร็จไปแล้วตั้งแต่ก่อนอาบน้ำ แต่อาจจะเพราะความเห่อของใหม่ จึงหยิบ ๆ จับๆ อยู่นั่นแหละ แต่พอหันไปเห็นสามีนอนประสานมือไว้ใต้ศีรษะอยู่บนเตียงและมองมานิ่ง ๆ ก็นึกได้ ว่าตัวเองละเลยหน้าที่ ที่ควรปฏิบัติต่อสามีที่แสนดีไปเสียได้

“มานี่เถอะ” พ่อเลี้ยงตบที่นอนข้างตัว เรียกให้เด็กสาวเข้ามาหา

รมิดา คลานขึ้นเตียง เข้าไปหานอนหนุนแขนที่เขายื่นออกมา พร้อมกับกอดซบอยู่กับอกกว้าง

“พรุ่งนี้ ฉันจะกลับแล้ว” บอกเสียงนุ่ม พร้อมกับลูบผมเรียบลื่นอย่างเบามือ