28

รมิดาผงกศีรษะขึ้นมองอย่างตกใจ คิดว่าเขาจะอยู่ด้วยอีกหลายวันเสียอีก พอรู้อย่างนี้ก็อดใจหายไม่ได้

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้น”

“หนูไม่อยากให้คุณไปเลยค่ะ อยู่อีกหน่อยไม่ได้หรือคะ” เรียวแขนเล็กโอบกอดคนตัวโตไว้แน่น

“ก็เสร็จธุระหมดแล้วนี่ ทีนี้ก็รอให้เปิดภาคเรียนอย่างเดียว มียัยกวางอยู่ด้วยรับรองเธอไม่เหงาหรอก”

“ก็ใช่ค่ะ แต่ไม่เหมือนกันนี่คะ น๊า.....เลื่อนไปอีกวันเดียวก็ได้ค่ะ” รมิดาเริ่มงอแง ยิ่งนานวันก็ยิ่งผูกพัน เด็กสาวลุ้นรอคำตอบจนขึ้นไปเกยอยู่บนร่างกายแกร่ง อย่างนี้มีหรือพ่อเลี้ยงอาชาจะไม่ใจอ่อน

“แลกกับอะไรดีล่ะ” สามีหนุ่มมองริมฝีปากจิ้มลิ้ม ด้วยแววตาอ่อนเชื่อม

รมิดาเริ่มเรียนรู้แล้วว่า สายตาแบบนี้เขาต้องการอะไร หล่อนจึงไม่ลังเลที่จะแนบริมฝีปากนุ่ม ไปบนริมฝีปากของคนตัวโต ที่ยังนอนเฉย ไม่ยอมเปิดปากให้ เด็กสาวจึงดูดดึงริม ฝีปากล่าง สลับกับด้านบน เหมือนที่เขาเคยทำกับหล่อน พ่อเลี้ยงหนุ่มแกล้งเฉยเมยจนเมียเด็กเริ่มจะถอดใจทำท่าจะผละออก จึงได้ถูกมือใหญ่ สอดล็อคเข้าที่ท้ายทอย ก่อนจะมอบจูบแสนหวาน เนิ่นนานจนแทบจะลืมหายใจ

“คุณจะอยู่ต่อแล้วใช่ไหมคะ” รมิดาถามทั้งที่ยังหอบขณะที่โกยอากาศเข้าปอด

“อืม....ต้องขอดูผลงานก่อน” พ่อเลี้ยงพูดหน้าตาย

“อ้าว ! แล้วที่จูบกันเมื่อกี้... ยังใช้แลกไม่ได้อีกเหรอคะ” หญิงสาวหน้าสลดลงทันที

“จูบแค่ครั้งเดียว แลกกับวันทำงานตั้งหนึ่งวันเชียวนะ ฉันว่าไม่คุ้ม” ชายหนุ่มหรี่ตามองอย่างเจ้าเล่ห์

รมิดาทำท่าคิดอยู่พักใหญ่ หล่อนก็ยังไม่สามารถคำนวณออกมาเป็นตัวเลขได้ ว่าควรจะจูบกันกี่ครั้ง ถึงจะคุ้มกับการทำงานในหนึ่งวันของเขา จึงตัดสินใจให้เขาจูบแบบเหมา ๆ ไปเลยดีกว่า

“เอ่อ....... หนูยอมให้คุณจูบจนปากเจ่อเลยก็ได้ค่ะ” รมิดาบอกอย่างใจป้ำ

“...ฮ่า.....ฮ่า.....ยัยเด็กเซ่อ......” พ่อเลี้ยงหนุ่มหัวเราะขำ โอบกอดเรือนร่างอวบอิ่มของเมียสาวอย่างหวงแหน เฮ้อ....เมื่อไหร่จะเรียนจบเสียทีหนอ...........

“คุณน่ะ...ก็หนูไม่รู้นี่คะ ว่าคุณทำงานได้วันละเท่าไหร่ ละ...แล้วจูบหนูมีค่าเท่าไหร่ ก็เลยคิดแบบเหมา ๆ ให้เลยไงคะ” รมิดาพยายามอธิบายขยายความ

คนตัวโต ได้แต่อมยิ้ม ยกนิ้วขึ้นแตะริมฝีปากสีเชอรี่ให้หยุดพูด ก่อนจะลากนิ้วแข็งไปตามแนวคาง และเลยมาที่ลาดไหล่มนอย่างช้า ๆ ก่อนจะเกี่ยวเอาสายชุดนอนที่เล็กพอ ๆ กับเส้นสปาเก็ตตี้ หลุดออกไปพร้อมกับเขี่ยเนื้อผ้านุ่มลื่นมากองอยู่ที่บั้นเอวเผยให้เห็นสองเต้าตูมเต่ง ...รมิดาคล้องแขนเข้ากับลำคอหนา เบียดชิดเรือนร่างเนียนนุ่มเข้าหากายแกร่ง จนแทบจะสิงร่างใหญ่อาศัยเป็นที่กำบัง เพราะอายเหลือเกิน ใครจะยอมนอนเฉย ๆ ให้ สายตาเร่าร้อนแผดเผากันเล่า

อกอวบบดเบียดแนบชิดกับอกแกร่งแทบจะไม่มีช่องว่าง ชุดนอนที่กองอยู่ที่บั้นเอวหายไปตอนไหนไม่รู้ นิ้วมือที่ลากไล้สร้างความวาบหวามก่อนหน้านี้ กลับบุกรุกโจมตี สร้างความเสียวซ่านอยู่กึ่งกลางกายถูกน้ำหวานจากกุหลาบงามหลั่งชโลมจนเปียกชุ่ม

“อะ......อ๊า......อื้อ..” รมิดาครางไม่เป็นภาษา

“ชอบไหม สาวน้อย” เสียงกระซิบแหบพร่า แต่นิ้วร้ายถูกถอนออกไปดื้อ ๆ จนเด็กสาวลืมตามองอย่างอ้อนวอน

“ตอบสิ สาวน้อย ว่าชอบหรือเปล่าถ้าไม่ชอบฉันจะได้หยุด”

“ชอบค่ะ ได้โปรดทำให้หนูนะคะ” รมิดาวอนขออย่างลืมอาย

คนตัวโตไม่เคยใจร้ายกับเด็กสาวใต้ร่างอยู่แล้ว เขาเลื่อนตัวลงไปปรนเปรอดอกไม้งาม ลิ้นร้อนลากไล้กวาดชิมน้ำหวานทุกหยาดหยด

“คุณขา....หนู...หนู...ไม่ไหวแล้วค่ะ” ความรู้สึกวาบหวามไหลรวมลงสู่ส่วนที่ไวต่อสิ่งเร้าที่สุด ทำเอาเจ้าตัวไม่สามารถนอนนิ่งอยู่ได้ สะโพกงอนงามส่ายไหว ลิ้นร้อนระรัวส่งให้ถึงฝั่งฝัน จนไม่อาจกลั้นเสียงกรีดร้องออกมาได้

รมิดาตัวอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมกอดแข็งแรง

“หมดแรงเลยเหรอยัยตัวยุ่ง เพิ่งจะเริ่มต้นเอง”

“อื้อ....ยังมีต่ออีกเหรอคะ” คนตัวเล็กถามเสียงอ่อนระโหย

พ่อเลี้ยงอาชายิ้มขำ เขาแค่ขู่ ยัยตัวยุ่งก็งอแงซะแล้ว

อัญชนา เข้ามาตีสนิทพ่อเลี้ยงอาชาอย่างแนบเนียน หล่อนมาอย่างเพื่อน มาขอคำแนะนำนู่นนี่นั่น เป็นประจำ จึงไม่มีเหตุผลที่พ่อเลี้ยงหนุ่มจะขับไล่ไสส่งเธอ บางทีเธออาจจะไม่ได้คิดอย่างที่นายชัยบอก เพราะสองคนนั้น ทะเลาะกันตั้งแต่แรกเจอ บางทีอคติอาจจะบังตาก็เป็นได้

“พ่อเลี้ยงคะ วันนี้อัญจะขอเชิญไปที่ไร่ได้ไหมคะ เพราะรู้สึกว่าต้นส้มที่เพิ่งลงใหม่จะมีปัญหาค่ะ”

“เดี๋ยวผมให้นายชัยไปดูให้นะครับ พอดีวันนี้ผมมีธุระ”

“ถ้าอย่างนั้น เอาไว้วันหลังก็ได้ค่ะ”

“จะดีหรือครับ เผื่อมันเป็นโรคติดต่อ จะเสียหายทั้งสวนนะครับ คุณผู้หญิง” นายชัย ไม่ได้พิศวาสอยากช่วยเหลือนักหรอก แค่อยากจะขัดใจ ยั่วโทสะ ยัยผู้หญิงจอมตื้อนี้ก็เท่านั้น

“นั่นสิครับ ทำตามที่นายชัยบอกดีกว่า เรื่องแบบนี้ไม่ควรรอนาน”

“แต่อัญ รอพ่อเลี้ยงก็ได้ค่ะ ช้าไปอีกวันสองวันคงไม่เป็นไรมั้งคะ”

“อย่ารอพ่อเลี้ยงเลยครับคุณอัญ งวดนี้คงไปหลายวัน” นายชัยคันปากยิบ ๆ อยากจะบอกว่าผู้ชายที่หล่อนหมายปอง กำลังจะไปหาเมีย...แต่ก็เกรงใจผู้เป็นนาย เรื่องแบบนี้ให้เจ้าตัวพูดเองจะดีกว่า

พ่อเลี้ยงหันมาพยักหน้ากับหญิงสาว หล่อนจึงจำต้องยอมไปก่อน

“งั้นก็ตามมา” หญิงสาวเดินฉับ ๆ ไปขึ้นรถอย่างหัวเสีย

พ่อเลี้ยงยิ้มขำลูกน้องคนสนิท ปากบอกว่ารำคาญเขา แต่ดันขยันเอาตัวเองเข้าไปพัวพันเหลือเกิน .......เฮอะ...ทำเป็นปากแข็ง.......