24

ความอบอุ่นใจแล่นเข้ามาแทนความวิตกกังวลอย่างรวดเร็ว เมื่อรมิดาเด็กสาวกำพร้าเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนอวบของคุณอิงอรผู้ที่ได้ชื่อว่าแม่สามี เด็กสาวสัมผัสได้ถึงความเมตตาที่อีกฝ่ายเผื่อแผ่มาให้

“ยินดีต้อนรับหนูดา มาเป็นลูกของแม่อีกคนนะจ๊ะ” คุณอิงอร เลือกที่จะเรียกลูกสะใภ้สั้น ๆ อย่างเอ็นดู พลางเชยคางอีกฝ่ายขึ้นพิศดูดวงหน้าหมดจด จิ้มลิ้มน่ารัก

“ค่ะ คุณแม่” เด็กสาวยิ้มใสซื่อบริสุทธิ์

“น่ารักจริงแม่คุณ...” คุณอิงอรที่เชยคาง รมิดาอยู่หันมองซ้ายมองขวาอย่างพิจารณา เด็กคนนี้น่ารักจริง ๆ ไม่แปลกใจเลยที่ลูกชาย จริงจังถึงขนาดเรียกว่าเมียเต็มปากเต็มคำท่าทางจะว่านอนสอนง่ายเสียด้วย ขออย่าให้ตัวเองมองผิดเลย

“พ่อด้วยนะลูก” ท่านอนันต์ ที่นั่งมองอยู่ กลัวจะน้อยหน้าเมีย

“ค่ะคุณพ่อ” รมิดาคลานเข้าไปกราบที่ตักพ่อสามี

“เมียพี่...ต้องไขลานเอาใช่ปะ หรือว่าใส่ถ่าน” นายโจ้ น้องชายเพลย์บอยวัยยี่สิบห้าปี สะกิดถามพี่ชาย

“ไอ้โจ้ เดี๋ยวโดน”

“อ้าว ! ก็น่ารักเหมือนกับตุ๊กตาขนาดนั้น แถมพูดน้อย ๆ เสียงก็เพราะอีกต่างหาก” น้องชายทำหน้าทะเล้นใส่ ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาพิมพ์เดียวกับพี่ชาย แต่ขาวกว่าผู้เป็นพี่ชาย และดูจะขี้เล่น อารมณ์ดี ไม่วางมาดน่าเกรงขามเหมือนพี่ชาย

“เดี๋ยวโดนเตะจนได้ ไอ้โจ้นั่นพี่สะใภ้แกนะโว้ย” รู้ว่าน้องชายแกล้งยั่ว แต่ก็อดหวงไม่ได้ เพราะอย่างนี้ เขาถึงได้ประกาศชัดเจนตั้งแต่แรกว่ารมิดาเป็นเมียของเขาแบบไม่มีกั๊ก

“หนูดา รู้จักพี่โจ้ สิจ๊ะ” คุณอิงอรแนะนำลูกสะใภ้ให้รู้จักกับลูกชายคนกลาง

“สวัสดีค่ะ พี่โจ้” รมิดา ไหว้เขาอย่างงดงามพร้อมกับยิ้มให้น้อย ๆ

“สวัสดีครับหนูดา ยินดีที่ได้รู้จัก มาให้พี่โจ้กอดหน่อย” พูดแล้วก็อ้าแขนกว้างรอรับ ยั่วโมโหพี่ชาย

รมิดา ได้แต่มองหน้าพ่อเลี้ยงเลิ่กลั่ก ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ก็สามีสั่งห้ามเข้าใกล้ผู้ชายคนไหน แต่นี่เป็นน้องชายของเขา จะยกเว้นหรือเปล่านะ...เพราะมัวแต่คิดจึงไม่ได้ขยับเขยื้อนไปไหน นั่งเอ๋ออยู่กับที่

“ไม่ต้องยุ่งเลยไอ้โจ้...รมิดามาหาฉันนี่มา” พ่อเลี้ยงเรียกเมียเด็กเข้าไปนั่งใกล้ ๆ

“โห...พี่..ผมแค่ล้อเล่น ทำไมต้องทำตาเขียวปั๊ดขนาดนั้น ”

“ตาโจ้ นี่ยังไงนะชอบแหย่พี่เขาอยู่เรื่อย” คุณอิงอรบ่นลูกชายคนกลาง ที่ชอบแหย่พี่ชายบ้าง แกล้งน้องสาวเล่นสนุก ๆบ้าง แต่นางก็รู้ดีว่าลูกทั้งสามรักกันมาก แต่การแสดงออกจะแตกต่างกัน ลูกคนโตจะออกแนวเคร่งขรึม คนกลางสนุกสนาน และลูกสาวคนเล็กจะขี้อ้อนที่สุด

“เพราะคิดถึงหรอก จึงหยอกเล่น” นายโจ้ยิ้มกว้างจิ้มนิ้วชี้ไปที่ต้นแขนพี่ชาย เขากับพี่ชายอายุห่างกันหลายปี จึงไม่ได้มีพี่ชายเป็นเพื่อนเล่นแต่มีพี่ชายเป็นไอดอลต่างหาก รักมาก แต่ก็แสดงออกในแบบของตัวเอง

“เออ...รู้แล้ว ถ้าเป็นคนอื่นโดนต่อยปากแตกไปแล้ว” คนโตกว่าพูดเสียงสะบัด

“ขอโทษคร๊าบบบบ....โหดเนอะ สามีใครก็ไม่รู้” ยังไม่วายหันไปยักคิ้วกับเมียเด็กของพี่ชาย ทั้งที่รู้ว่ากวนอวัยวะเบื้องล่างของพี่ชายขนาดไหน

“ยัยกวาง ไม่อยู่หรือครับคุณแม่” ถามถึงน้องสาวคนสุดท้อง ปกติถ้าอยู่ป่านนี้วิ่งมากอดกันกลมแล้ว

“ไปทำกิจกรรมกับพวกเพื่อน ๆ ที่มหาวิทยาลัย ก็ว่าจะกลับเย็น ๆ ป่านนี้ทำไมยังไม่กลับนะ” คุณอิงอรเพิ่งจะนึกได้ มัวแต่เห่อลูกสะใภ้ ลูกสาวกลับผิดเวลาเลยลืมไปเลย จึงเริ่มเป็นห่วงลูกสาวขึ้นมาเหมือนกัน เกือบสองทุ่มแล้วยังไม่กลับบ้าน

“มาแล้วค่ะ” เสียงแจ๋ว ๆ นำหน้าเข้ามาก่อนที่สาวน้อยรูปร่างเพรียว ร่าเริงสดใส วัยใกล้เคียงกับรมิดาจะวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา แทบจะเบรกไม่ทัน

“เบา ๆ หน่อย ยัยกวาง กระโดกกระเดกเป็นม้าดีดกะโหลกไปได้” คุณอิงอรรู้ว่าบ่นไปก็เท่านั้น แก้ไม่หายเสียที เพราะมีทั้งพ่อและพี่ชายคอยให้ท้ายกันอยู่ จนคนเป็นแม่ยอมแพ้

“พี่อาชาขา..... คิดถึงจังเลยค่ะ อยู่หลาย ๆ วันน๊า....คิดถึ้ง...คิดถึง” กวาง เข้ามากอดรัดพี่ชายอย่างแสนรัก พอสบตากับสาวข้างกายเขาเท่านั้นล่ะ.......

“โอ๊ะ....พี่ชายพาตุ๊กตาที่ไหนมาด้วยคะ”

“นี่รมิดา พี่สะใภ้ของเธอไง”

“สวัสดีค่ะ คุณกวาง” รมิดาเลือกที่จะไหว้ น้องสาวของสามีก่อน เพราะอายุคงมากกว่า สังเกตจากชุดนักศึกษาที่หล่อนสวมอยู่

“สวัสดีค่ะ ไม่ต้องไหว้กวางก็ได้ กวางเพิ่งจะขึ้นปีสองเอง แล้ว รมิดาล่ะ...อายุเท่าไหร่”

“สิบแปดค่ะ” รมิดาตอบตามตรงพร้อมกับส่ง ยิ้มให้ รู้สึกถูกชะตา คงจะเป็นอย่างที่สามีว่าจริง ๆ หล่อนคงไม่เหงาแล้ว

“พี่ชาย !....หลอกเด็กอายุสิบแปด” กวางน้อยหันไปทำตาโตกับพี่ชาย อย่างทึ่งจัด

“ยัยกวาง อย่าเสียมารยาทกับพี่เขา” นายอนันต์ปรามลูกสาว

“ขอโทษค่ะ” กวางน้อยทำคอย่น

“รมิดา จะมาเรียนที่นี่ พี่ฝากดูแลเขาด้วยนะ” พ่อเลี้ยงบอกน้องสาว

“ด้วยความเต็มใจค่ะ เริ่มตั้งแต่วันนี้เลยไหมคะ ไปนอนห้องกวางกัน มีอะไรจะคุยด้วยเยอะแยะเลยล่ะ” เด็กสาว กระตือรือร้นเหมือนได้เพื่อนใหม่

“ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกยัยกวาง ให้รมิดานอนห้องพี่” พ่อเลี้ยงรีบปฏิเสธเสียงเข้ม

“อ๋อ......เข้าใจแล้วค่ะ แต่ตอนที่พี่กลับไปที่โน่น ให้รมิดามานอนกับกวางนะคะ” เด็กสาวเข้าใจอะไรง่าย ๆ เพื่อนหล่อนหลายคนที่อยู่เป็นคู่ก็มี หล่อนจึงไม่แปลกใจอะไรมากมาย

“ไม่ได้ เดี๋ยวก็พากันเหลวไหล ไม่เป็นอันเรียน”

“ขี้หวงชะมัด” น้องสาวย่นจมูกใส่ เมื่อถูกขัดใจ ทำให้โดนเขกหัวไปหนึ่งที

“คุณพ่อขา ดูพี่อาชาสิคะ” กวางน้อยหันไปฟ้องบิดา

“สมน้ำหน้า” นายโจ้พูดขึ้นลอย ๆ

“ไม่ต้องพูดเลยพี่โจ้ วันนี้ทำไมอยู่ติดบ้านได้” กวางเปลี่ยนเป้าหมายไปโจมตีพี่ชายคนกลาง