9 แต่งงาน

มุกไหมในชุดไทยสีครีมนั่งอยู่กับอีธานที่แต่งตัวใน ชุดไทยเหมือนกันทั้งสองนั่งระหว่างญาติผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย

มุกไหมสวยมาก ถ้าทำหน้าตาให้ดีกว่านี้ก็จะสวยเพิ่มมากขึ้นไปอีก

“เจ้าบ่าวสวมแหวนให้เจ้าสาวสิ” คุณแม่ฝ่ายชายบอก แม่ของอีธานเดินทางจากอังกฤษ เพื่อมาร่วมงานแต่งของลูกชาย

อีธานหยิบแหวนเพชรน้ำงามสวมที่นิ้วนางข้างซ้ายของมุกไหมได้แต่ทำหน้าเหมือนกินของบูดรั้งมือไม่ให้อีธานจับ จนอีธานต้องออกแรงกระตุกถึงจะได้ใส่ญาติผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต่างทำหน้าเอือมระอา

ไม่รู้ว่าอีธานกำลังคิดอะไรอยู่ รู้แต่ว่างานนี้เขาทุ่มทุนสร้างขนาดหนักเลยล่ะ สินสอดทองหมั้นเป็นเงินสดร้อยล้านบาท และทองคำอีกห้าร้อยบาท

ยังไม่ได้รวมกับหนี้สินที่ คุณนิรุตติดหนี้คุณเอกภพอีก มุกไหมตกลงกันแล้วว่าจะหาเงินมาใช้หนี้ให้เร็วที่สุด

และเมื่อใดที่ใช้หนี้ครบแล้ววันนั้นจะเป็นวันหย่าของมุกไหมกับอีธาน ซึ่งอีธานก็ตอบรับข้อเสนอนั้นอย่างเต็มใจ

อีกนานล่ะกว่าที่จะใช้หนี้หมด เมื่อถึงเวลานั้นเขาก็คงเบื่อมุกไหมพอดี

“อ้าว ทีนี้เจ้าบ่าวหอมแก้มเจ้าสาว” เดวิสเพื่อนเจ้าบ่าวก็พูดอย่างอารมณ์ดี มุกไหมมองด้วยสายตาขัดใจ อีธานเห็นสายตานั้นก็อดหมั่นไส้ไม่ได้

ผู้ใหญ่เห็นท่าไม่ดีก็จะเปลี่ยนเรื่อง แต่ยังไม่ทันเปลี่ยนเรื่องอีธานก็ก้มลงมาประทับจูบที่ริมฝีปากเล็กทันที เขาจูบเธอค้างอยู่อย่างนั้น เกรชเห็นดังนั้นก็ทุบโต๊ะดังปัง

คนในงานสะดุ้งโหยง อีธานถอนริมฝีปากออกมา มุกไหมหน้าแดงก่ำ เกรชมองหน้าอีธานอย่างคาดโทษก่อนจะเดินออกไปหลังงาน คอยดูเถอะ คืนนี้เพื่อนเธอเสร็จฉันแน่อีธานคิดกระหยิ่มอยู่ในใจ

เกรชเดินออกมาจากที่ตรงนั้นด้วยอาการอารมณ์เสียอย่างหนัก เดวิสเห็นเธอเดินออกมาแล้วตรงไปที่หลังบ้าน เขาลอบมองเธออีกครั้ง ชุดเดรสสีฟ้าอ่อนช่างดูน่ารักเหลือเกิน ผมสีน้ำตาลดัดเป็นลอนทำให้หน้าเธอเหมือนตุ๊กตา เกรชหันไปเจอเดวิสเขามองเธออย่างกับจะค้นหาอะไรสักอย่าง

ใบหน้าหล่อเหลายิ้มออกมา ทำให้เธอต้องก้มหน้าหนีความร้อนพุ่งขึ้นใบหน้าด้วยความเขินอาย

“ทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะครับ”

“เอ่อ...เกรชมาเดินเล่นน่ะค่ะ” เธอตอบ เขาเดินเข้ามาใกล้เธอ

“เหรอครับ วันนี้คุณดูสวยมากเลยนะครับ ผมชอบคุณจัง” เขาเดินลับหลังเธอไปนานแล้ว แต่หัวใจเธอยังคงสั่นไหวอย่างน่าเป็นห่วง

เมื่อครู่เขาบอกเธอว่า เขาชอบเธองั้นหรือ? หัวใจเธอพองโตคับอก ที่เขาพูดออกมาอย่างนี้เขาจะรักเธอด้วยหรือเปล่านะ?

เมื่องานหมั้นตอนเช้าเสร็จเรียบร้อย มุกไหมก็เข้ามาในห้องนอนของตัวเอง นี่ยังเหลืองานตอนเย็นอีกเหรอเนี่ย น่าปวดหัวชะมัด ยุ่งยากซะไม่มี

คิดถึงตอนที่เขาจูบเธอแล้วใบหน้าก็ร้อนผ่าว ไอ้คนบ้า ไอ้คนไม่มียางอาย ฉันเกลียดคุณ ๆ ๆ ๆ

“กำลังด่าฉันในใจหรือไง?” อีธานเดินเข้ามาในห้องนอนมุกไหม เห็นมุกไหมหน้ามุ่ยก็ดูออกเลยว่ากำลังคิดเรื่องอะไรอยู่

“ใช่”

ไม่มีการปฏิเสธเลยนะแม่คุณ อีธานยิ้มน้อยๆ แต่ยังไงคืนนี้เธอก็ต้องเสร็จฉันแน่

“มีโอกาสระบายก็ตามสบาย ฉันจะทำให้เธอเรียกหาแต่ฉันทั้งคืน อ๊ะๆ ไม่ต้องมามองตาขวางเลยนะ แล้วคืนนี้ฉันจะพิสูจน์ว่าฉันน่ะพูดจริง ทำจริง” สายตาบ่งบอกถึงความกระหายหมายมาดปรากฏฉายชัดในดวงตาคู่เรียว มุกไหมหน้าแดงก่ำขว้างหมอนใส่หน้าอีธาน

“คนบ้า ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ไอ้ลามก” อีธานยอมออกไปจากห้องโดยดีเสียงหัวเราะดังลั่นนั้นทำให้มุกไหมอยากจะฆ่าชายหนุ่มยัดโถส้วมนัก

เมื่อถึงช่วงเย็นมุกไหมในชุดเจ้าสาวโชว์อกอวบก็ยืนอยู่กับอีธานที่หน้างาน แน่นอนงานนี้อีธานไม่ได้สนใจแขกที่เข้ามาในงานเลย สายตาเอาแต่จับจ้องหน้าอกหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ โชคดีนักที่เขาสูงกว่าเธอมากเลยทำให้วิวดีไปด้วย ‘เฮ้อ! อีกนิดเดียว เดี๋ยวเธอก็ได้เป็นเมียเขาแล้ว’

“แหม!! อีธาน แต่งงานทั้งทีไม่เชิญเอมมี่เลยนะคะ” หญิงสาวในชุดสีแดงเพลิงสั้นเพียงแค่คืบเดินเข้ามากับเพื่อนๆ อีกสี่ห้าคนที่แต่งตัวคล้าย ๆ กัน

“อุ๊ยต๊าย!! นี่น่ะเหรอคะ น้ำหน้าเจ้าสาวคุณ หน้าจืดชะมัด” ปากคนพูดเสยะยิ้มด้วยความดูถูก

“ก็ยังดีกว่าคนที่หน้าเห่ย ๆ ที่ต้องใช้เครื่องสำอางอย่างกับไปเล่นงิ้วที่ศาลเจ้า” อีธานมองอย่างตะลึง ไม่คิดว่าเจ้าสาวจะไม่รักษาภาพพจน์ขนาดไปต่อปากต่อคำกับคู่ควงของเขา แน่สิ ในเมื่อพวกเธอทั้งหลายโบ๊ะหน้ากันมาอย่างกับไปเล่นงิ้วในศาลเจ้า มีหรือที่งานนี้มุกไหมจะยอม

“กรี๊ด!!! นี่แกว่าฉันเหรอ?” เอมมี่กรีดร้องเสียงดังลั่น ทำให้แขกในงานพากันมองเลิ่กลั่ก

“ถ้าฉันไม่ว่าเธอแล้วจะให้ฉันไปว่าใครที่ไหนล่ะ หน้าตาก็แย่อยู่แล้วยังจะโง่อีก เกิดมาอาภัพจังนะแม่คุณ” มุกไหมก็ปากจัดใช่ย่อย งานนี้เจ้าบ่าวอย่างอีธานถึงกับหน้าบางไปเลยทีเดียว

“โถ ๆ ๆ ไหน ๆ เธอก็จะรับของเหลือจากฉันไปแล้วนี่ ใช่ไหมพวกเรา” เอมมี่หันไปถามบรรดาเพื่อนๆ ของเธอ

“อ๋อเหรอ!.. นี่ฉันไม่นึกเลยนะว่าเธอจะกล้าพูดออกมาได้ พวกเธอก็เป็นแค่ของเล่นชั่วคราวของสามีฉันเท่านั้นแหละ ชีวิตพวกเธอมันน่าสงสารจริงๆ เลย พวกอาภัพทั้งหลายเกิดมาต้องมาเป็นของเล่นของสามีชาวบ้าน”

“กรี๊ด!!!” เสียงกรี๊ดดังลั่นงานทำให้มุกไหมยิ้มอย่างพอใจ

“มุกไหม พอแล้ว” อีธานหน้าบางไปถนัดตาเมื่อเจอเรื่องแบบนี้

“ทำไมคะ หรือว่าคุณเห็นแม่พวกนี้ดีกว่าฉัน” มุกไหมพูดแกมน้อยใจเธอเป็นเมียเขาแล้ว แต่ทำไมชายหนุ่มถึงยังได้ปกป้องแม่ผู้หญิงพวกนี้อีก

“เอมมี่พาเพื่อนของเธอออกไปจากงานฉันได้แล้ว อย่ามาก่อความวุ่นวายในงานของฉัน ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน” ด้วยกลัวว่าเจ้าสาวข้างกายจะงอน เขาจึงออกปากไล่ผู้หญิงพวกนั้นไป

“ไปก็ได้ค่ะ เอมมี่ก็ไม่ได้อยากจะอยู่ที่นี่นานนักหรอก เห็นเจ้าสาวหน้าจืดของคุณแล้วรู้สึกอยากจะอ้วกทุกที เอมมี่ไปก่อนนะคะ ถ้าเบื่อยายหน้าจืดนี่เมื่อไหร่ อย่าลืมไปหาเอมมี่ที่คอนโดบ้างนะคะ เอมมี่รอคุณเสมอ”

อีธานกลืนน้ำลายดังเอื๊อกใหญ่ มุกไหมกัดฟันกรอด นี่ขนาดงานแต่งงานยังมีแม่ผู้หญิงพวกนี้มาก่อความวุ่นวาย แล้วถ้าแต่งงานแล้วมันจะไม่ยิ่งวุ่นวายไปมากกว่านี้หรือไง

“คุณอย่าไปสนใจพวกนั้นเลยนะ” ด้วยกลัวว่างานแต่งงานจะไม่ราบรื่น ยิ่งเห็นใบหน้าราบเรียบเย็นชาของหญิงสาว ยิ่งทำให้เขาต้องหาคำพูดมาโอ้โลมหญิงสาว

“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแหละ ฉันเข้าใจว่าคาสโนว่าอย่างคุณขาดผู้หญิงไม่ได้ แต่ระหว่างที่คุณยังอยู่กับฉัน ในฐานะภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ฉันขอสั่งห้ามคุณยุ่งกับผู้หญิงพวกนี้อีก ไม่อย่างนั้นคุณเจอดีแน่ แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน” เธอทำหน้าโหดทิ้งท้าย ก่อนจะเดินหายไปสีหน้าจริงจังนั้นทำให้ อีธานอดยิ้มในใจไม่ได้ ตัวก็นิดเดียวยังมาทำเป็นโหดใส่ อยากจะรู้นักว่าจะห้ามคาสโนว่าสุดหล่ออย่างเขาได้ยังไงกัน

งานแต่งงานผ่านไปอย่างทุลักทุเล เธอไม่สนใจบรรดาแขกผู้มีเกียรติที่แต่งตัวหรูหรา ใส่เพชรเม็ดโตมาอวดในงาน แต่กลับไปนั่งขลุกอยู่กับบรรดาเพื่อนๆ ที่มาร่วมงาน

“ไอ้มุก แกแน่มาก” พูดอย่างชื่นชมปนด้วยความสะใจ

“นั่นน่ะสิ แต่พูดอย่างนี้ไปมันจะไปเป็นขี้ปากชาวบ้านเขานะ” พี่หัวฟูเหมือนโดนไฟช็อตพูดด้วยความหวังดี เพราะไม่อยากให้หญิงสาวนั้นตกเป็นขี้ปากใคร

“ช่างมันสิ คนอย่างมุกไม่เคยสนอยู่แล้ว” แล้วเธอกับเพื่อนๆ ก็นั่งเฮฮาโดยไม่สนใจเจ้าบ่าวที่รับหน้าแขกเหรื่ออยู่คนเดียว คอยดูเถอะมุกไหม

ฉันต้องจัดการเธอให้ได้ แล้วสายตาเขาก็หันไปเห็นก้องภพศัตรูคู่อาฆาตที่เดินเข้ามาทักทายมุกไหม ใบหน้านั้นมีความหม่นหมองเหลือเกิน เขายิ้มเหยียดๆ ที่ริมฝีปากแล้วก็เดินไปหามารดาของตน

“พี่ขออวยพรให้มุกมีความสุขมากๆ แล้วเดี๋ยวอีกสักพักพี่ต้องขอตัวกลับก่อน” พ่อเลี้ยงภูดิษที่มากับแฟนบอกมุกไหม

“เช่นกันค่ะพี่ภู พี่ภูก็รีบ ๆ แต่งนะคะ อย่าปล่อยให้คุณหวันยิหวารอนาน”