8 ศัตรูหัวใจ

“มุกไหม” เสียงทุ้มนุ่มดังมาจากด้านหลังทำให้มุกไหมหันไปมอง

ก้องภพยืนยิ้มหวานให้ มุกไหมจึงยิ้มตอบ ก้องภพเป็นรุ่นพี่ตอนเรียนมหาวิทยาลัย ถึงจะเรียนกันคนละคณะ แต่เขากับเธอก็รู้จักกันเป็นอย่างดี

“พี่ก้อง”

“ไปทานข้าวกัน” ก้องภพชวนมุกไหมออกไปทานข้าว ซึ่งมุกไหมก็ไปด้วย เธอจะบอกเรื่องที่เธอจะแต่งงานกับอีธานให้ก้องภพทราบ เขาจะได้ไม่ต้องมาหวังลมๆ แล้งๆ กับเธอ เพราะก้องภพเคยบอกชอบมุกไหมหลายครั้ง ทั้งการกระทำและคำพูดทำให้มุกไหมนั้นได้รู้ว่าก้องภพนั้นจริงจังกับเธอมากแค่ไหน

ชายหนุ่มตรงหน้านั้นหล่อเหลา ทั้งฐานะการงานแทบจะไม่มีที่ติ แต่เสียอยู่อย่างเดียวคือเธอไม่ได้รักเขา ถ้าวันนี้เขารู้ว่าเธอกำลังจะแต่งงานเธอไม่อยากจะคิดเลยว่าเขาจะรู้สึกยังไง

“ฮัลโหล เดวิสเหรอ? ว่างไหมวะ ฉันจะชวนไปกินข้าว เออๆ เจอ กันร้านเดิมนะ” อีธานวางโทรศัพท์อย่างอารมณ์เสีย เขาไม่เข้าใจว่าที่ภรรยาเขาเลย ทำไมถึงได้ดื้อดึงนัก ทั้งๆ ที่เขาเองเป็นผู้ชายในฝันของสาวๆ ค่อนเมือง

ใครๆ ก็อยากจะเดินควงกับเขา แต่ผู้หญิงคนนี้กลับปฏิเสธเขาหน้าตาเฉยคิดแล้วก็น่าโมโห...คอยดูนะ เขาจะทำทุกอย่างให้เธอมาสยบแทบเท้าเขาให้ได้ คอยดูเถอะมุกไหม

รถยนต์คันหรูขับเข้ามาในร้านอาหารแห่งหนึ่งใจกลางเมือง อีธานเข้าไปนั่งรอเพื่อนรักในร้าน แล้วสายตาฉับไวก็ไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ผิวขาวสวยหน้าตาน่ารัก ริมฝีปากน่าจูบ และจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกเสียจาก มุกไหม

เธอเดินเข้ามากับผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาหล่อเหลาใช้ได้ทีเดียว แต่ต้องหล่อน้อยกว่าเขาแน่ๆ ทั้งสองคนเดินคุยกันมาอย่างกะหนุงกะหนิงอีธานกำหมัดแน่น เธอนั่งหันหลังให้เขาอยู่ เขาจับจ้องเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างไม่วางตา

เขานึกออกผู้ชายคนนี้คือ ก้องภพ คนที่ต่อยเขาที่บ้านของเธอ และเขาคิดว่านายก้องภพคนนี้แหละที่วางยาปลุกเซ็กซ์มุกไหมในวันที่เขาพาเธอขึ้นคอนโด

มุกไหมบอกว่ามีธุระไม่ต้องการให้เขามาด้วยก็เพราะอยากจะอยู่กับผู้ชายคนอื่นอย่างนั้นเหรอ...มันน่านัก

“เฮ้ อีธาน โทษทีว่ะ พอดีว่ากำลังยุ่งอยู่กับน้องเกรชสุดอวบ” เดวิสเดินเข้ามาหาอีธาน อีธานพยักหน้าเล็กน้อยเป็นเชิงรับรู้ ไอ้เพื่อนของเขากับเขามันก็นิสัยเดียวกัน ของอย่างนี้มันรู้ๆ กันอยู่

“นี่แกจีบเกรชไปถึงไหนแล้วว่ะ”

“อีกไม่นานหรอก เล่นตัวฉิบ”

“จัดเลยเพื่อน ฉันหมั่นใส่ยัยนี่ คอยกันท่าตลอด”

“แกเป็นอะไรวะ” เดวิสถามเพื่อนที่เอาแต่นั่งจ้องอะไรก็ไม่รู้

“เปล่า แค่นั่งดูว่าที่ภรรยากับชายชู้” อีธานตอบเสียงเรียบ ใบหน้าเฉยชา

“หา...มุกไหมกับชายชู้” เดวิสอุทานไม่เบาเลยทีเดียว ทำให้โต๊ะบริเวณด้านข้างนั้นหันมามองอย่างสนใจ อีธานมองค้อนเพื่อน

“แกจะตะโกนให้ได้ยินไปถึงหน้าปากซอยหรือยังไง?”

“โทษทีว่ะเพื่อน พอดีว่าตกใจไปหน่อย” เดวิสทำหน้าตกอกตกใจสีหน้ากวนอวัยวะเบื้องล่างนั้นทำให้เขาอยากจะเข้าไปอัดมันสักทีถ้าไม่เกรงใจ

“แล้วทำไมแกถึงยอมรับข้อตกลงกับเขาล่ะ ฉันไม่เข้าใจแกจริงๆ มันมีแต่เสียเปรียบกับเสียเปรียบเท่านั้นนะโว้ย” เดวิส เริ่มเผลอเสียงดังและก็เป็นอย่างเดิม โต๊ะรอบข้างก็หันมามองด้วยสายตาแปลกๆ

“เดวิส ถ้าแกโวยวายอีกที ฉันจะไปแล้วนะ”

“เออๆ ขอโทษๆ” เดวิสได้แต่พูดคำว่าขอโทษ ปากนี่ก็ช่างกระไรอยู่ น่าโดนหมัดเสียจริง

“ก็เห็นกันอยู่ว่ามุกไหมทั้งสวยและน่ารัก ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้น่ากอดซะไม่มี ฉันคงต้องเสียใจไปตลอดชีวิตแน่ๆ ถ้าไม่ได้ตัวเธอมาครอบครอง รสชาติอันหอมหวานของเธอยังติดตราตรึงใจฉันอยู่ไม่หาย เอาไว้เบื่อเมื่อไหร่แล้วค่อยว่ากันอีกที” อีธานพูดอย่างอารมณ์ดี เขาเป็นคนที่ชอบเอาชนะนักล่ะ แล้วยิ่งอะไรที่ได้มายากๆ มันชวนให้ตื่นเต้นไม่น้อยเลยเหมือนกัน

“แกมันโรคจิต ระวังเหอะ กรรมจะตามสนอง” เดวิสเตือนด้วยความหวังดี

“ไม่มีวันนั้นแน่ อาหารมาแล้วกินกันเถอะ” อีธานหยิบมีดขึ้นมาหั่นสเต๊กเข้าปาก แต่สายตานั้นก็ยังจดจ้องเหตุการณ์ข้างหน้าไม่วางตา

“มุกมีเรื่องอะไรจะบอกพี่เหรอครับ” ก้องภพพูดพลางตัก สปาเกตตีใส่ปาก

“มุกจะแต่งงานค่ะ”

แค่กๆๆ เหมือนเส้นสปาเกตตีจะพันคอ มุกไหมรีบหยิบน้ำเปล่าให้ก้องภพทันที

“พี่ก้อง เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?” เมื่อได้รับน้ำจากมุกไหม เส้นสปาเกตตีก็หลุดลงกระเพาะอาหารไปเรียบร้อย แต่สิ่งที่เขา ได้ยินนี่สิ มันคืออะไร หญิงสาวที่เขาแอบชอบกำลังจะแต่งงาน ทั้งๆ ที่ไม่มีวี่แววว่าใครจะมาเป็นเจ้าบ่าวของสาวคนสวยคนนี้เลย

“ใครเป็นเจ้าบ่าว” มุกไหมรับรู้ถึงอารมณ์ของก้องภพด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนนั้นหายไป แล้วสีหน้าเย็นชานั่นอีก เฮ้อ เธอจะพูดยังไงให้คนตรงหน้าเข้าใจเธอดีนะ

“พี่ก้องก็รู้อยู่แล้วนี่”

“สรุปมุกยอมแต่งกับมันเหรอ?”

“เขาเป็นลูกคุณเอกภพไง”

“ทำไมยอมเขาง่ายจัง พ่อมุกแค่ติดหนี้พี่ใช้แทนให้ก็ได้”

“มุกตกลงกับคุณเอกภพ พ่อของอีธานไปแล้วค่ะ” ก้องภพพอจะรู้จักนายเอกภพ นักธุรกิจชื่อดังระดับแนวหน้าได้เป็นอย่างดี

“พี่ไม่มีวันให้มุกไปแต่งงานกับมันหรอก” ก้องภพพูดเสียงดัง คำพูดที่พรั่งพรูออกมาจากปากชายหนุ่มนั้นทำให้หญิงสาวอดขำไม่ได้ เขาพยายามขุดหาเรื่องไม่ดีร้อยแปดพันเก้ามาใส่ไฟอีธานเพื่อให้มุกไหมเปลี่ยนใจ โดยไม่รู้เลยว่าเจ้าของเรื่องนั้นกำลังยืนอยู่ข้างหลัง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน มุกไหมเบิกตากว้างแต่ก้องภพก็ไม่ยอมหยุดพูดจนกระทั่ง...

“ฮะแฮ่ม ไม่คิดเลยนะครับว่าจะมีคนรู้นิสัยผมถึงขนาดนี้ ผมน่าจะจัดทำโล่แฟนพันธุ์แท้ให้คุณโดยเฉพาะเลยนะครับ”

ก้องภพเงียบลงทันที เขาลุกขึ้นแล้วหันไปเผชิญหน้ากับอีธานตรงๆ เขาไม่พอใจอย่างมากที่ไอ้บ้าตรงหน้านี้จะมาแย่งผู้หญิงที่เขาแอบชอบไป

“คุณต้องการอะไร ถึงจะแต่งงานกับมุกไหม” อีธานไม่ตอบได้แต่ยิ้มยียวนกวนประสาท

“เฮ้อ เรื่องที่คุณพูดมาเนี่ย มีแต่เรื่องไม่ดีของผม ไม่คิดเลยเหรอครับว่าคนอื่นจะเข้าใจผิดกันหมด ดูสิ!! มีแต่คนหันมามองทั้งนั้นเลย ผมอายจะแย่”

“อีธาน” ก้องภพกระชากคอเสื้ออีธานอย่างแรง อีธานยังคงควบคุมสติได้ดี เขายิ้มให้ก้องภพ มุกไหมทนเห็นเหตุการณ์ไม่ได้ต้องเข้าไปจับทั้งคู่ให้แยกกัน

“พอเถอะค่ะ มุกอายเขา” อีธานหันมามองคนต้นเรื่อง

“มุก พี่ขอโทษ” ก้องภพหันมาขอโทษมุกไหม อีธานได้แต่กักเก็บความหมั่นไส้ไว้ในใจ

“มุกขอตัวกลับก่อนนะคะ” มุกไหมไม่สนใจใครทั้งนั้น หยิบกระเป๋าเดินออกจากร้านไปทันทีก้องภพทำท่าจะวิ่งตามหญิงสาวไป แต่พนักงานในร้านก็เข้ามาขวางเสียก่อน

“ขอโทษครับ คุณยังไม่ได้จ่ายเงินครับ” ก้องภพมองพนักงานหนุ่ม ด้วยสายตาขุ่นเคืองเขาหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาควักธนบัตรสีเทายื่นให้พนักงาน

“ไม่ต้องทอน”

อีธานเห็นแล้วก็หัวเราะในใจ ก้องภพกำลังจะวิ่งไปอีกแต่ก็ถูกรั้งด้วยมือของอีธาน

“กรุณาอย่ามายุ่งกับว่าที่ภรรยาผมนะครับ ถือว่าผมขอร้อง” คำพูดสุภาพแต่มันไม่เหมาะสมที่จะออกมาจากริมฝีปากของคนหน้าตายอย่างเขา

“ฝากไว้ก่อนเถอะ คอยดูนะผมจะทำให้มุกไหมหย่ากับคุณให้เร็วที่สุด” ก้องภพเดินออกจากร้านไปด้วยสายตาขุ่นเคือง เดวิสจ้องมองเหตุการณ์ตรงหน้ามานานแล้วปรบมือให้เพื่อนสนิท แต่นิสัยปากสุนัขก็อดแขวะเพื่อนตัวเองไม่ได้

“ขอปรบมือให้กับคุณอีธานครับ คุณแน่มาก ฮ่าๆๆ”

อีธานหันไปยิ้มให้ กับเพื่อนที่ทำหน้ากวนอยู่ที่โต๊ะ แล้วเดินไปจัดการกับอาหารตรงหน้าต่อ อย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น