7 ลองชุดแต่งงาน

“มาลองชุดครับ” เจ้าของร้านนี้เป็นป้าของวายุเพื่อนของเขาเอง ทำให้งานแต่งงานที่จะเกิดขึ้นอย่างกะทันหันนั้นไม่มีปัญหาใดๆ เพราะด้วยความเป็นมืออาชีพและความสนิทสนมทำให้งานออกมาอย่างรวดเร็ว

“อ้าวว่าไงจ๊ะอีธาน พาเจ้าสาวมาลองชุดหรือคะ” คุณป้า ซูซี่เป็นสาวประเภทสอง

ซูซี่ไม่คิดไม่ฝันว่า อีธานจะยอมแต่งงานกับใครง่าย ๆ เพราะรู้กิตติศัพท์ของชายหนุ่มดี

“ครับ ไม่ทราบว่าหุ่นอย่างนี้พอจะมีชุดไหนแนะนำบ้างครับ” แล้วอีธานก็ดันหลังมุกไหมไปหาป้าซูซี่

“อืม เดี๋ยวป้าเอาแบบให้เลือกเลย” แล้วป้าซูซี่ก็หยิบหนังสือมาให้หลายเล่ม

“ขอบคุณครับ” แล้วอีธานก็เปิดหนังสือดูแบบต่างๆ เขาพลิกไปพลิกมาหลายครั้งสุดท้ายก็มาจบที่ชุดหน้าสุดท้าย

“ชุดนี้ครับ” อีธานชี้นิ้วไปที่ชุดเกาะอกสีครีมกระโปรงยาวฟูฟ่อง มุกไหมชะโงกหน้าไปมองดูรูป

“แหม อีธานตาดีจริงๆ เลยนะคะ ชุดนี้เป็นชุดที่แพงที่สุดในร้านเลย” ป้าซูซี่ชม คำชมนั้นทำให้ มุกไหมเบ้ปาก นี่เธอจะได้ใส่ชุดเจ้าสาวที่แพงที่สุดในร้านเหรอเนี่ย เธอควรดีใจใช่ไหม เธอจะดีใจกว่านี้ถ้าคนที่เธอแต่งงานด้วยเป็นคนที่เธอรักไม่ใช่อีตาบ้าหื่นกามที่ไหนก็ไม่รู้

“ดีครับ ป้าซูซี่ช่วยจัดการเลยครับ” แล้วป้าซูซี่ก็จับมือมุกไหมให้เข้าไปลองชุด แต่งหน้าทำผมดู เวลาผ่านไปไม่นาน อีธานก็ออกมาในชุดเจ้าบ่าวสีครีม เขานั่งรอมุกไหมนานพอดูแล้วประตูห้องแต่งตัวก็เปิดออกมา

“สวย”

คำเดียวที่ออกมาในหัวสมองเขาตอนนี้ ผิวขาวอมชมพูยังกับก้นเด็กกับอกอวบๆ ที่ทรมานใจเขานั้นอยู่ในเกาะอกสีครีมที่ดูรัดแน่นไปนิด

หน้าอกอวบนูนขึ้นมาอย่างน่าสัมผัส กระโปรงฟูฟ่องนั้นทำให้เธอเหมือนตุ๊กตาไม่มีผิด ผมที่ถูกดัดหยิกเป็นลอนนั้นช่างน่ารักนัก เขาจ้องมองเธอตาไม่กะพริบ

นางฟ้ากำลังเดินมาหาเขาแล้วเงยหน้ามองเขา หัวใจอีธานเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขารู้สึกได้ถึงหน้าที่แดงขึ้นเมื่อเห็นร่องอกเธอยามเธอก้มแล้วหน้าของอีธานก็โน้มลงไปหาอกอวบๆ นั่นดั่งต้องมนตร์

เหมือนเสียงปลุกเขาให้ตื่นจากภวังค์ เขาสะดุ้งเงยหน้าขึ้นพรวดเมื่อนางฟ้าแสนสวยมากระซิบข้างหู

“หยุดมองหน้าอกฉันได้แล้ว” เธอบอกอย่างคนรู้ทัน

“จะดู!!!.มีปัญหาอะไรมั้ย?” เมื่ออีธานยืนยันคำเดิมหญิงสาวจึงเอื้อมมือไปบิดหูชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า

“โอ๊ย!..!!!”

“ตายแล้ว เจ้าบ่าวของป้า” ป้าซูซี่อุทานเสียงดัง เธอหัวเราะกับคำอุทานนั้น เจ้าบ่าวของป้า

“มุกไหม!!!” อีธานทำเสียงเอ็ดเบาๆ

“ทำไม” มุกไหมก็ไม่ยอมเหมือนกัน ก่อนมานี้เขาก็พึ่งจัดการเธอไปแล้วคราวนี้ต่อหน้าต่อตาคนตั้งเยอะแยะไม่รู้จักอาย ก้มหน้าลงมาทำท่าเหมือนจะกินหน้าอกของเธอกลางร้าน...เกลียดนักสายตาหื่นๆ ที่เขาส่งให้เธอตลอดเวลา

“นี่เธอมาบิดหูฉันทำไมเนี่ย?”

“ก็อย่ามองหน้าอกฉันสิ” มุกไหมต่อว่าเบาๆ แต่ได้ยินแค่สองคน

“แหมๆ สงสัยลูกคงจะดกน่าดูนะจ๊ะ ว่าที่เจ้าบ่าวถอนสายตาจากว่าที่เจ้าสาวไม่ได้เลย น่ารักจริงๆ”

น่ารัก...ตรงไหนที่เรียกว่าน่ารักกัน เขาแทบจะปล้ำเธอกลางร้านอยู่แล้ว...มุกไหมหน้าแดงก่ำ อีธานมองไปทางอื่นไม่กล้าสบตา แต่ใจหมายอาฆาตฝากไว้ก่อน ‘ตบเมื่อกี้ฝากไว้ก่อนจะเอาคืนให้สาสมเลย"

“ฝากไว้ก่อนเถอะ...” โน้มเข้าไปกระซิบชิดใบหูเล็กๆ แล้วปรายตามองอกอวบดุนดันแทบทะลักออกมานอกชุด

“ชุดโอเคไหมคะ” ป้าซูซี่ถามอีกครั้ง

“โอเคครับตกลงเอาชุดนี้” อีธานตอบแทน มุกไหมเพิ่งสังเกตหลังได้เห็นอีธานใกล้ๆ ว่า เขาเป็นคนที่หล่อมากๆ ถ้าไม่รวมนิสัยแย่ๆ ชอบวางอำนาจกับลูกตาวาวๆ ปนหื่นหน่อยๆ ที่คล้ายอยากโดดปล้ำเธอตลอดเวลาแล้วล่ะก็ จัดว่าเขาเป็นคู่ควงที่น่าภูมิใจไม่น้อย ใบหน้าหล่อเหลากับริมฝีปากบางที่เคยจูบลวนลามเธอหลายครั้งทำให้นึกว่าเขาชอบฉวยโอกาสมากแค่ไหน

แล้วถ้าอยู่ด้วยกันสองต่อสองจะเป็นยังไง เธอจะต้องเสียตัวให้เขาอีกสักกี่ครั้ง เมื่อลองชุดเสร็จเรียบร้อย เธอก็รีบเปลี่ยนชุดออกมาจากร้านทันที แต่อีกคนไวกว่ารีบคว้าข้อมือเล็กไว้แน่น

“จะรีบไปไหน?”

“เรื่องของฉัน”

“อย่ามายั่วโมโหน่า จะไปไหน ฉันจะได้ไปส่ง” อีธานดึงร่างเล็กเข้าหาตัว

“จะไปร้าน”

“ไปร้าน ร้านอะไร” อีธานยังสงสัย

“ก็ไปร้านของฉันน่ะสิ อย่าถามมากได้ไหม ฉันนัดเพื่อนไว้” ร้านที่ว่านี้เป็นร้านของเธอกับเพื่อน เธอเปิดร้านขายน้ำปั่นและกาแฟเล็ก ๆ เพราะเพื่อนเธอทำขนนเบเกอรี่ได้อร่อย จึงร่วมกันเปิดร้านนี้ขึ้นมา แต่ว่าก่อนหน้านี้เธอต้องไปเรียนต่อเลยให้เพื่อนทำคนเดียว

“ฉันไปด้วย” อีธานไม่รอให้มุกไหมตอบ เขาคว้าร่างเล็กนั้นดันเข้าไปในรถทันที

“บอกทางฉันด้วย” ระหว่างทางเธอกับอีธานไม่ได้พูดอะไรกันเลยนอกจากบอกทางให้สารถีชั่วคราวขับรถไปยังร้านของเธอ

เมื่อรถจอด มุกไหมก็รีบลงทันที เธอเดินก้าวยาวๆ เข้าไปในร้าน อีธานส่ายหน้าอย่างระอา เขาเดินตามเข้าไปแล้วก็ต้องชะงักกึก บรรยากาศในร้านดีมาก เขารู้สึกร่มรื่น การตกแต่งนั้นร้านนั้นบอกได้ดีว่าเจ้าของร้านเป็นคนอ่อนโยน รักธรรมชาติยิ่งนัก ต้นไม้ทั้งเล็กทั้งใหญ่ถูกประดับตกแต่งอย่างเข้ากัน ภายในมีน้ำตกเล็กๆ ที่ส่งเสียงให้ชวนฟังยิ่งนัก

ม้านั่งถูกจัดวางตามมุมต่างๆ แล้วเขาก็ไปเห็นป้ายร้าน “มุกไหม” ที่แขวนอยู่หน้าประตูกระจก

ร้านนั้นเป็นบ้านไม้เล็กๆ ทาด้วยสีขาว ภายนอกร้านมีชุดโต๊ะ เก้าอี้มีมุมกาแฟและเบเกอรี่ เดินเข้าไปอีกหน่อยจะมีภาพวาดหลากหลายตกแต่ง อีธานเดินตามมุกไหมเข้าไปในห้องหนึ่ง ภายในมีโซฟาสีขาวสะอาดและเก้าอี้ไม้สีขาววางไว้

ดูรอบๆ ร้านด้วยความเพลิดเพลินจนคลาดกับมุกไหม อีธานเดินตามหาหญิงสาวมาทางหลังร้าน ก็เห็นบรรยากาศที่เป็น ส่วนตัวและมีธรรมชาติมากที่สุด ความร่มรื่นของต้นไม้กับเสียงน้ำตกที่ไหลอยู่ตลอดเวลาทำให้รู้สึกผ่อนคลาย

วันนี้เพื่อนสาวเธอทำขนมอยู่ในครัว ในทุกๆ วันจะมีคนเข้ามาอุดหนุนร้านเธออย่างคับคั่ง

เขามองด้านหลังหญิงสาวที่กำลังมาช่วยเพื่อนของเธอนวดแป้ง ใบหน้าเธอกำลังยิ้มอย่างมีความสุขอยู่ตลอดเวลา

อีธานไม่รู้ว่าตัวเองยืนจ้องมุกไหมนานเท่าไหร่ รู้แต่ว่าเขายืนมองใบหน้าหวาน ดวงตากลมใสแจ๋วนั้น เธอช่างน่ารักเสียจริง ยิ่งริมฝีปากอวบอิ่มนั้น

ทำให้เขาอยากเข้าไปจูบเธออีกสักครั้ง มุกไหมเหมือนรู้สึกว่ามีคนจ้องมองเธออยู่ จึงหม้อวางลงหันหน้าไปมองเห็นอีธานยืนยิ้มอยู่คนเดียว

“นี่ คุณเป็นบ้าอะไร ยืนยิ้มอยู่ได้คนเดียว” อีธานหุบยิ้มลงฉับพลันหันหน้ามองไปทางอื่น รู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนๆ ยังไงไม่รู้

“เรื่องของฉันน่า แล้วเธอจะกลับได้หรือยัง”

“ยัง คุณจะกลับก็กลับไปก่อนเลย เย็นนี้ฉันมีนัด”

“นัดกับใคร” อีธานอดถามไม่ได้

“เรื่องของฉัน” เมื่อได้ฟังคำตอบอย่างนี้ อีธานก็อารมณ์เสียยิ่งกว่าเดิมอีกเป็นเท่าตัว

“ฉันไม่ให้ไป”

“คุณมีสิทธิ์อะไร ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน เรายังไม่ได้แต่งงานกันนะ”

“ไม่รู้ล่ะ ยังไงฉันก็ไม่ให้ไป กลับบ้านเดี๋ยวนี้” อีธานยังคงไม่ยอมให้มุกไหมไป มุกไหมโมโหที่ชายหนุ่มพูดไม่รู้เรื่องจึงกระแทกหม้อแป้งลงกับพื้นจนแป้งกระจายเต็มพื้น

“คุณไม่มีสิทธิ์ ฉันยังไม่ได้แต่งงานกับคุณ เพราะฉะนั้นอย่ามาสั่ง”

“แล้วถ้าฉันแต่งงานกับเธอแล้ว ฉันก็มีสิทธิ์สั่งเธอได้ใช่ไหม” มุกไหมเบิกตากว้าง คนตรงหน้านี้ช่างร้ายกาจนัก เธอเม้มริมฝีปากเล็กๆ แน่น ไม่น่าขุดหลุมฝังตัวเองเลย

“จะก่อนแต่งหรือหลังแต่งคุณก็ไม่มีสิทธิ์ทั้งนั้นแหละ กลับบ้านไปได้ แล้ว ฉันอยากอยู่คนเดียว” มุกไหมออกปากไล่ชายหนุ่ม แต่อีธานกลับยืนทำตาเจ้าเล่ห์ดวงตาแวววาว ทำให้เธอรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ พิกล

“ตอนนี้ฉันจะให้เวลาเธออยู่คนเดียวไปก่อน หลังแต่งงานแล้วรับรองเธอจะไม่คิดอยู่คนเดียวแน่ๆ เชื่อฉันสิ เธอจะต้องเรียกหาแต่ฉันทั้งวันทั้งคืน”

“อีตาบ้าหยุดพูดได้แล้ว ทะลึ่ง ออกไปจากร้านฉันเลยนะ” มุกไหมอายจนหน้าแดงก่ำมาถึงลำคอ เมื่อเธอจินตนาการไปตามคำพูดของชายหนุ่ม

“ฮ่าๆๆ ฉันไปแล้วนะที่รัก กลับถึงบ้านแล้วอย่าลืมโทรหาว่าที่สามีสุดหล่อคนนี้ด้วยล่ะ จุ๊บๆ”

อีธานทำท่าส่งจูบให้มุกไหม มุกไหมหน้าแดงอีกรอบเธอรีบวิ่งหนีเข้าไปในร้าน ทิ้งให้คนส่งจูบยืนหัวเราะคนเดียว เขาอารมณ์ดีทุกครั้งที่ได้แกล้งมุกไหม

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ยิ่งเห็นเธอเขินอายเขายิ่งชอบ นี่เขาคงจะเป็นโรคจิตแน่ๆ ถ้าอยู่ใกล้แม่นางฟ้าสุดอวบนี่บ่อยๆ