ตอนที่ 2

“ถ้าเงินซื้อได้ทุกอย่างฉันก็จะขายให้แต่ไม่ใช่แค่ค่ารักษาหรือทำศพ หนี้สินทั้งหมดของพ่อฉัน” ยังไม่ทันพูดจบเขาก็เอ่ยแทรกทันที

“ไม่มีปัญหา คุณพร้อมเมื่อไหร่ผมจะส่งคนมารับเข้าบ้าน”

“หลังจากเผาศพพ่อของฉัน คุณเอาตัวฉันไปได้เลย”

“ตกลง” สิ้นสุดสัญญาปากเปล่าเฟยหลงเดินย้อนกลับไปเพื่อเยี่ยมผู้ป่วยแต่ก่อนเข้าลิฟต์ได้เหลียวมองกลับมาหาปลายฟ้าที่หมุนตัวกลับมามองห้องดับจิตหลับตาปล่อยน้ำตาให้ไหลอยู่เช่นนั้น

กลับสู่ปัจจุบันหลังออกจากโรงพยาบาลมือลูบสะโพกเล็กน้อยแล้วเดินไปขึ้นลีมูซีนที่จอดรอขับพาไปคฤหาสน์หรู คนใช้เกือบยี่สิบคนต้อนรับและลูกน้องติดตามไม่ต่ำกว่ายี่สิบคนยืนเรียงรับหน้านายหญิงคนใหม่ ปลายฟ้าก้าวลงจากรถมองคฤหาสน์แสนหรูก่อนมองแม่บ้านผู้คุมคนใช้ทั้งหมดผายมือเชิญเธอเข้าไปด้านในซึ่งเธอก็เดินเข้าไปพร้อมกระเป๋าเดินทางหนึ่งใบพบหญิงรุ่นราวคราวเดียวกับเจ้าของคฤหาสน์สวมชุดกี่เพ้าสีดำยาวลายโบตั๋นนั่งรออยู่บนโซฟาแสนแพงที่ห้องรับแขก ริมฝีปากแดงเฉิดฉายส่งยิ้มต้อนรับปลายฟ้าอย่างเป็นมิตร

“นั่งก่อนสิ”

“ฉันไม่ขออยู่ร่วมคฤหาสน์หลังนี้ ช่วยปลูกบ้านเล็กที่หลังคฤหาสน์ได้ไหมคะ ฉันรักสันโดษ”

“แต่เราจัดห้องไว้ให้แล้ว ไม่ดูก่อน” เสียงตอบกลับมาเริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อเจอภรรยาใหม่ของสามีขอแยกตัว

“คุณเป็นภรรยาของเขา ฉันไม่ได้ต้องการมาแย่งขออยู่สันโดษดีกว่าค่ะ”

“ได้ ระหว่างรอหลังใหม่อยู่ที่ห้องไปก่อน” เสียงตอบรับแว่วมาทางด้านหลังเผยให้เห็นเฟยหลงเดินเข้ามาติดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำเหลือไว้สองเม็ดจากคอคู่กับกางเกงขายาวสีดำส่วนสูทสีดำถูกถือโดยหญิงสาวอายุยี่สิบต้นๆ สวมชุดกี่เพ้ายาวสีฟ้าฉีกยิ้มต้อนรับปลายฟ้าอย่างเป็นมิตรทำให้ปลายฟ้ารู้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่สาวรับใช้แน่นอน สายตาเรียบนิ่งเลื่อนมองเฟยหลงก่อนหันกลับมามองหน้าผู้เป็นภรรยาใหญ่อีกครั้งอย่างไม่สนใจเจ้าของคฤหาสน์ราวกับเขาเป็นเพียงอากาศธาตุ

“บ้านน็อกดาวน์สำเร็จรูป ยกวางแล้วอยู่ได้เลย นี่คือคำขอครั้งสุดท้าย ถ้าได้จะขอบคุณมากค่ะ” คำพูดลอยๆ ของปลายฟ้าทำให้ภรรยาใหญ่และภรรยารองมองหน้ากันแล้วเหลือบมองคนตัดสิน

“ทำไมไม่อยู่ด้วยกัน หลังนี้อยู่กันแค่ซ้อใหญ่ ซ้อสาม และฉันซ้อรอง กว่ายัยหนูจะกลับมาจากโรงเรียนเหงาแย่” หญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกับปลายฟ้าเดินเข้ามาพร้อมยกเหยือกน้ำผลไม้เข้ามารินใส่แก้ว ชุดกี่เพ้าสีชมพูยาวแหวกข้างรับกับส่วนสูงเพิ่มความสวยดุจหงส์ให้ทั้งสามหญิงที่ล้วนเป็นภรรยาของเฟยหลงทั้งหมดสร้างความตกใจให้กับปลายฟ้าอยู่ไม่น้อยไม่คิดว่าเขาจะมีภรรยามากมายเช่นนี้

เฟยหลงหยิบสูทมาสวมเองพร้อมกับก้าวมายืนด้านหลังปลายฟ้าที่ไม่คิดจะหันหลังกลับไปประชันหน้ากับเขา

“นี่เหม่ยลี่ ภรรยาคนแรกของผมเรามีลูกด้วยกันหนึ่งคนชื่อฮวา และอีกสองคนด้านหลังคือ นิรากับรีญาเป็นพี่น้องกัน คุณคือภรรยาคนที่สี่ ถ้าคุณต้องการผมจะให้คนจัดการให้สำหรับบ้านน็อคดาวน์”

“ขอบคุณค่ะ” ได้มาแค่เสียงแต่ไม่ได้สบตาเพราะปลายฟ้าไม่ยอมหันมาหาเขาทำให้เฟยหลงจำต้องเดินออกไปกับลูกน้องขึ้นรถตู้ออกจากคฤหาสน์ทิ้งไว้เพียงความอึดอัดให้แก่หญิงสาวที่รวมตัวอยู่ในห้องรับแขก ปลายฟ้าเหลียวหลังมองเล็กน้อยก่อนมองสบตาบรรดาภรรยาของเขา

“ไม่อยากอยู่แล้วเข้ามาเป็นเมียคนที่สี่ทำไม” นิรา ภรรยารองหรือซ้อรองเอ่ยถามด้วยความสงสัยพร้อมยื่นแก้วน้ำผลไม้ที่รินไว้ส่งให้ปลายฟ้า เธอรับไว้แต่ไม่ได้ตอบกลับยืนอยู่ข้างกระเป๋าเพื่อรอบ้านที่ร้องขอ

“เฮียเคยบอกว่าจะไม่รับภรรยามาเลี้ยงดูเพิ่มแล้ว ซ้อสี่ทำยังไงถึงได้เข้ามา เฮียดุมากเลยนะ ขนาดเราสองคนพี่น้องร้องขอแทบตายกว่าจะได้เป็นภรรยา แถมเข้ามายังได้แค่การเลี้ยงดูไม่ได้หลับนอนด้วยกัน แต่อย่างว่าเงินทองมันหอมหวาน ซ้อสี่ทำยังไง” รีญา ภรรยาคนที่สามหรือซ้อสามเข้ามาจับแขนปลายฟ้าตีสนิทอย่างเป็นมิตรทำให้ปลายฟ้าขมวดคิ้วมองมาทางภรรยาคนแรกที่มีลูกกับเฟยหลงอย่างหาคำตอบ