9 วาบหวาม nc

เสื้อยืดกล้ามตัวบางถูกถอดออกก่อนจะตามมาด้วยบราเซียสีดำ ที่ตัดกับผิวกายขาวเนียนอมชมพูของคนใต้ร่าง ยอดจุกสีหวานไร้สิ่งห่อหุ้มทำให้เขาอดใจไม่ไหวที่จะลิ้มลอง ริมฝีปากหนาค่อย ๆ ดูดดึงซึมซับความหอมหวานตรงหน้าอย่างใจเย็น สร้างความวาบหวามให้ว่าที่คุณหมอไม่น้อย เขาอยากให้บทเพลงรักที่จะบรรเลงร่วมกับเธอในครั้งนี้เป็นความทรงจำที่ดีที่สุดระหว่างเขาและเธอ อยากให้เธอมีความสุขร่วมกัน เพราะมันไม่ใช่ครั้งแรกของเธอเพียงคนเดียว…

มือบางกำผ้าปูที่นอนไว้แน่นเมื่อเขาเริ่มรุกเธอหนักขึ้นเรื่อย ๆ ริมฝีปากหนายังคงดูดดึงความอวบอิ่มของเธอไม่หยุด ซ้ำบางครั้งยังเลื่อนไปฝากรอยรักไว้จนเต็มเนินอกและซอกคอขาว ๆ ของเธอจนหมด แต่ถึงอยากนั้นเธอก็ไม่ได้เอ่ยห้ามเขาแต่อย่างใด ปากสีแดงอมชมพูจากพิษจูบของเขาคอยส่งเสียงครางหวาน ๆ เป็นระยะ

“อาห์ เคน”

“กอหญ้า” ดวงตาคมทอดมองคนใต้ร่างที่แหงนหน้าสบตาเขา ดวงตาคู่สวยหยาดเยิ้มเพราะพิษรักที่เขาปรนเปรอให้ นิ้วแกร่งค่อย ๆ เคลื่อนตัวเข้าออกอย่างยากลำบาก เพราะไม่ว่าเขาจะขยับไปทางไหนเธอก็บีบรัดเขาแน่นไปหมด ซ้ำยังไม่เคยมีใครได้รุกล้ำเข้ามานอกจากเขา

“รักฉันไหม” ทั้ง ๆ ที่รู้คำตอบอยู่แล้วแต่เขาก็อยากฟังมัน เพราะเวลาได้ยินได้ยินเสียงหวาน ๆ ที่แสนสดใสของเธอบอกรัก หัวใจเขาชุ่มชื้น เต็มเปี่ยมไปด้วยแรงฮึดสู้ที่จะฝ่าฟันอุปสรรคต่าง ๆ รอบตัวเพื่อจะได้มีเธอมาเคียงข้างดั่งใจหวัง

“ร รักสิ อ่าส์ กอหญ้ารักเคน อื้ออออ” ริมฝีปากหนาฉกฉวยเอาความหอมหวานตรงหน้าทันทีหลังฟังเธอพูดจบ ก่อนจะส่งเธอให้ถึงฝั่งฝัน ประโยคบอกรักที่ไม่ว่าเธอจะพูดให้เขาฟังกี่ครั้งเขาก็ใจเต้นแรงกับมันเสมอ

“แล้วเคนล่ะ รักหญ้าไหม…” หลังจากที่เขาปล่อยให้เธอได้เป็นอิสระแล้วเธอก็ร้องถามเขาทันที แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่ายังไงเขาก็คงไม่ตอบกลับมา

แต่เธอก็อยากถาม เพราะเผื่อว่าวันนึงคำตอบของเขาอาจจะเปลี่ยนไป

“…”

“หญ้าเข้าใจแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงหญ้าก็จะรอนะ รอจนกว่าวันนั้นจะมาถึง วันที่เคนรับรักหญ้า ไม่ว่านานเท่าไหร่หญ้าก็จะรอ แต่ก็อย่านานมากนะ หญ้ากลัว”

“กลัว?”

“อื้ม หญ้ากลัวเคนเจอคนที่สวยกว่า น่ารักกว่า ไม่ทำตัวตามติดชีวิตเคนให้เคนรำคาญ เป็นคนเรียบร้อย ไม่ซุ่มซ่าม แล้วก็ทำอาหารเก่ง แบบที่เคนชอบ…” ประโยคหลังนั้นเธอพูดมันเสียงเบา พร้อมกับหันหน้าหนีไปอีกทางอย่างไม่กล้าสบตาเขา เพราะสิ่งที่เธอพูดมานั้นมันตรงข้ามกับเธอทั้งหมด… และเธอก็กลัวจริง ๆ อย่างที่เธอพูด ไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำแต่อย่างใด อีกทั้งอาชีพที่เธอกำลังจะได้ทำในอนาคตมันก็จะทำให้เวลาที่เธอจะได้ตามติดชีวิตเขาน้อยลง และอาจจะทำให้เราเริ่มห่างกันมากขึ้นเรื่อย ๆ จนในที่สุดเขาและเธออาจจะเป็นเพียงคนแปลกหน้าต่อกันเท่านั้น ซึ่งเธอไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนั้น เธออยากอยู่เคียงข้างเขา อยากมีเขาให้กอด ให้อ้อน ให้ซบอิงไหล่

ให้ได้ทานอาหารอร่อย ๆ ฝีมือเขา…

“รู้ได้ไงว่าฉันชอบ?”

“ก ก็ ใคร ๆ ก็ชอบผู้หญิงแบบนี้กันทั้งนั้น” ตัวเธอเองยังชอบเลย

ใครจะมาชอบผู้หญิงซุ่มซ่าม ทำอะไรก็ไม่ค่อยเป็นแบบเธอ โดยเฉพาะงานบ้าน ก็เธอต้องอ่านหนังสืออย่างหนังเพื่อเตรียมตัวสอบเป็นหมอให้ได้นี่นา อีกอย่างถ้าทำงานมีเงินเราก็จ้างแม่บ้านมาก็ได้นี่นา

“หึ ถ้าคิดว่าฉันชอบแบบนั้น เธอก็คงอยู่รั้งท้ายในลิสต์คุณสมบัติผู้หญิงที่ฉันชอบแล้วล่ะ” เขาว่าอย่างยิ้ม ๆ ก่อนจะล้มตัวลงไปนอนข้าง ๆ เธอ สิ่งที่เธอพูดมานั้นตรงข้ามกับตัวเธอเองทั้งหมด ทั้ง ๆ ที่ปากก็บอกว่ารักเขา

แต่พอพูดถึงสเปคที่เขาชอบบ้างกลับเลือกแต่สิ่งที่ตรงข้ามกับตัวเอง ทั้ง ๆ ที่เธอนั้นครองที่หนึ่งในใจเขาเสมอมา และไม่มีใครจะมาแทนที่ได้

“เคน”

“ก็เธอเป็นคนพูดเองหนิ”

“ถึงหญ้าจะไม่ใช่ผู้หญิงในสเปคเคน แต่หญ้าก็จะทำให้เคนหันมารักหญ้าให้ได้!” ว่าจบก็ดึงเอาคนที่ล้มตัวนอนข้างกายมากกดจูบทันทีด้วยอารมณ์หงุดหงิดในใจ อะไร ๆ ก็มีแต่ผู้หญิงคนอื่น แล้วเธอล่ะ เคยคิดถึงเธอบ้างไหม

ไอเคนบ้า!

ชอบผู้หญิงเรียบร้อยใช่ไหม ชอบผู้หญิงทำกับข้าวอร่อยใช่ไหม ได้!

เธอนี่แหละจะเป็นคนรุกเขาก่อน และจะเป็นคนที่ทำกับข้าวห่วย ๆ จนต้องให้เขาทำให้กินทุกมื้อ แล้วก็ซุ่มซ่ามจนเขาปวดหัวเลยคอยดูเถอะ

“ทำอะไรของเธอ”

“ก็จะทำให้เคนเป็นของหญ้าไง ถามได้!”

“หึ ทำเป็น?”

“ก ก็…ป เป็นสิ ทำไมจะไม่เป็นหญ้าเรียนหมอนะ แล้วอีกไม่นานก็จะจบแล้วด้วย!” ปากก็ใจกล้าตอบเขาไปแบบนั้น ไหนเลยเธอจะทำเป็น ไอทฤษฎีก็เคยดูเคยศึกษามาบ้าง แต่ปฏิบัตินี่สิ… ‘กอหญ้านะกอหญ้า พูดอะไรออกไปเนี่ย’

“หึ ทำสิ” เมื่อเห็นว่าเธอยังนิ่งจากที่เมื่อกี้จู่โจมเขาด้วยการจูบ แถมยังดูดดื่ม ภัครคิราจึงเอ่ยยั่วโมโหทันคนตัวเล็กที่นั่งคร่อมบนตัวเขาทันที พร้อมกับเอามือขึ้นไขว้รองเป็นหมอนแล้วมองเธออย่างยิ้ม ๆ อยากรู้จริง ๆ ว่าเธอจะทำยังไงต่อ

“ซี้ดดด กอหญ้า!” เสียงทุ้มครางต่ำทันทีเมื่ออยู่ ๆ คนตัวเล็กก็ปลดปมผ้าขนหนูของเขาออก ก่อนจะพามือนุ่ม ๆ ของเธอโอบรอบลูกชายของเขาไว้

“จุดอ่อนไหวเลยล่ะ คิก ๆ” เมื่อเห็นใบหน้าหล่อดูเกร็ง ๆ ไป ก็หัวเราะชอบใจทันทีกับการกระทำของตัวเอง มือบางค่อย ๆ ชักรูดมันช้า ๆ ก่อนจะค่อย ๆ โน้มใบหน้าลงไปครอบครองแท่งรักสีชมพูตรงหน้า ที่ดูเหมือนมันจะน้ำปริ่ม ๆ อยู่ส่วนหัวบ้างแล้ว ราวกับว่ามันกำลังร้องไห้

“เคนดูสิมันร้องไห้ด้วยล่ะ” นิ้วเรียวชี้ให้เขาดู อย่างไม่นึกกลัวในสิ่งที่เธอเจออยู่แม้แต่น้อย ก็แน่ล่ะตอนเธอเรียนก็ต้องศึกษามันศึกษาหลาย ๆ เคสก็ชิน ๆ อยู่บ้าง แต่พอเจอของเขาแล้วมันก็ตื่นเต้นหน่อย ๆ ในความอลังการของเขา หือ ยิ่งเส้นเลือดปูดโปนน้อย ๆ พร้อมกับหัวหยักสีหวาน ๆ มันยิ่งน่าดึงดูดเข้าไปอีก

“ยัยเพี้ยน อาห์” เสียงทุ้มครางออกมาเป็นระยะ ทำไมเธอถึงได้ทำเก่งแบบนี้นะ เธอไม่ได้เคยทำมันให้ใครมาก่อนใช่ไหม

“อย่ามาว่าหญ้านะ! อ๊อก” ริมฝีปากน้อย ๆ คายแห่งไอติมแสนอร่อยที่เธอกำลังหลงกับมันอยู่ทันที ก่อนจะหันมาว่าเขาพร้อมกับส่งสายตางอน ๆ

ไปให้ แต่พอว่าเขาเสร็จก็สำเร็จโทษเขาต่อ ริมฝีปากบางขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ พร้อมกับลิ้นน้อย ๆ ที่ค่อย ๆ โลมเลียราวกับมันเป็นแท่งไอติมแสนอร่อย

“อาหหห์ กอหญ้า! กรอดดดด” กรามแกร่งขบเข้าหากันแน่น เธอชักจะทำมันเก่งเกินไปแล้ว ทำเขาจะเสร็จอยู่หลายรอบเลยทีเดียว แต่เขาจะไม่ยอมให้เธอทรมานเขาฝ่ายเดียว ไม่รอช้า มือหน้าคว้าเอาสะโพกมนที่หันหลังมาทางเขาอยู่ ก่อนจะออกแรงดึงน้อย ๆ ให้มาคร่อมอยู่ตรงหน้าเขา ลิ้นร้อนส่งเข้าไปทักทายความสวยงามที่แสนหอมหวานตรงหน้าทันที

“อาห์เคน แบบนี้มัน อื้อออออ” จากที่ทรมานเขาอยู่ก็ถูกเขาทรมานกลับเสียอย่างนั้น ปากน้อย ๆ ที่กำลังทำรักให้เขาอย่างสนุก ต้องผละออก

ก่อนจะส่งเสียงครางหวาน ๆ ระบายความเสียวซ่านที่เขามอบให้ออกมา แต่พอตั้งสติได้ริมฝีปากบางก็เข้าครอบครองกายแกร่งของเขาอีกครั้งทัน

ต่างฝ่ายต่างมอบความวาบหวามให้กันอย่างไม่มีใครยอมใคร

แต่ในที่สุดเขาก็เป็นคนส่งเธอไปถึงฝั่งอีกครั้ง

“อ๊ะ อ่าสสส์ เคนน…” ใบหน้าสวยเชิดขึ้นน้อย ๆ ก่อนจะส่งเสียงครางอย่างสุขสม มือบางโอบล้อมตัวตนของเขาอีกครั้ง ก่อนจะเร่งจังหวะให้เขา

สุขสมไปด้วยกัน

“ซี๊ด เร็วอีกกอหญ้า อ่าส์”

ท่อนแขนแกร่งชุดรั้งเอวบางของหญิงสาวที่ตนรักให้เธอนอนลงไปเตียง ก่อนจะพลิกตัวขึ้นคร่อมเธอไว้ ดวงตาคู่คมมองลึกไปยังดวงตากลมสวยตรงหน้าที่มองตอบเขาด้วยสายตาหยาดเยิ้ม ใบหน้าคมค่อย ๆ โน้มลงแล้วมอบจูบแสนหวานให้เธอทันที อย่างห้ามใจไม่ไหว เธอหอมหวานไปทั้งตัวจริง ๆ

“ต่อไปนี้ของจริงแล้วนะ….