ซ่อนใจรัก

116.0K · จบแล้ว
Pepper Pine
42
บท
3.0K
ยอดวิว
8.0
การให้คะแนน

บทย่อ

คนหนึ่งอยากรัก คนหนึ่งอยากปกป้อง เรื่องนี้จะเป็นภาคต่อรุ่นลูกของเรื่อง "หนีรัก มาเฟีย" นะคะ “อื้อ” “แฮ่ก เคนพอก่อน” ว่าจบก็ก้มหน้างุดในทันที จูบครั้งนี้ร้อนแรงกว่าครั้งก่อนมากเลยเธอเดียว เธอสัมผัสได้ถึงความต้องการอย่างอื่นที่แทรกเข้ามา ความต้องการที่จะผูกมัดเขาและเธอไว้ หรืออาจจะทำให้สถานะระหว่างเราเปลี่ยนไป หรือ หรืออาจทำให้ทุกอย่างมันแย่ลงกว่าที่เป็นอยู่ “กลับไปได้แล้ว” เขาว่าเสียงเรียบก่อนจะเคลื่อนตัวมานั่งที่ปลายเตียง ทิ้งให้เธอนอนเคว้งอย่างทำตัวไม่ถูก “เคน…” “กลับไปซะกอหญ้า” “ถ้าอย่างนั้น ไว้พรุ่งนี้หญ้าแวะมาดูอาการเคนอีกทีนะ” “ไม่ ไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก ไม่ต้องมาหาฉัน ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตฉันอีก” “เคน…” กอหญ้า พิมพ์นภา เธอแอบรักเขามาตั้งแต่เด็ก รักและพยายามจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่ใกล้ชิดกับเขา ทั้งที่เขาเย็นชา แต่เธอก็ยังรักเขาไม่เปลี่ยนแปลง “ฮึก ไม่รักกันแล้วมาทำดีด้วยทำไม คนใจร้าย” เคน ภัครคิรา เขาที่รักเธอไม่ต่างกัน แต่ทุกอย่างในตอนนี้มันอันตรายเกินกว่าที่เขาจะให้เธอมาอยู่เคียงข้างได้ จำต้องทำเป็นว่าไม่รักและไม่สนใจ ทั้งที่เป็นห่วงเธออยู่ตลอดคอยดูแลเธอไม่ห่าง โดยที่เธอไม่รู้ตัว “ยัยบ๊องเอ้ย เมื่อไหร่เธอจะเลิกทำให้ตัวเองเจ็บตัวสักที” “หญ้าเหนื่อยแล้วเคน ... หญ้าเหนื่อยที่ต้องตามแบบนี้ ตามไปถึงเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ “ขอให้โชคดีนะ ลาก่อน” “หญ้า...” ภัครคิราเอ่ยออกมาเสียงเบาราวกระซิบ เธอกำลังจะจากเขาไปแล้ว ทั้งที่อยากจะรั้งเธอไว้ข้างกายมากแค่ไหนก็ทำไม่ได้ เขาต้องปล่อยเธอไปทั้งที่ใจก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน มันบีบรัดจนเขาแทบจะหายใจไม่ออก “เคนขอโทษ เคนรักหญ้านะ” รักมานานแล้ว รักมาตลอด

นิยายรักโรแมนติกประธานหมอดราม่าสัญญาทางรักมาเฟียเศรษฐี

บทนำ

เรื่องนี้จะเป็นภาคต่อ รุ่นลูกของเรื่อง "หนี้รัก มาเฟียนะคะ"

ทั้ง ๆ ที่พึ่งได้ใช้ช่วงเวลาดี ๆ ร่วมกัน พึ่งได้ใช่ชีวิตร่วมกันดั่งคู่รักทั่วไป แต่สิ่งที่เรียกว่าความตายกลับเข้ามาแยกเขาจากเธอไปอย่างเลือดเย็น... ทิ้งไว้เพียงรอยน้ำตา ความเจ็บปวด และอีกชีวิต...

กอหญ้า พิมพ์นภา

เธอแอบรักเขามาตั้งแต่เด็ก รักและพยายามจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่ใกล้ชิดกับเขา ทั้งที่เขาเย็นชา แต่เธอก็ยังรักเขาไม่เปลี่ยนแปลง

“ฮึก ไม่รักกันแล้วมาทำดีด้วยทำไม คนใจร้าย”

เคน ภัครคิรา

เขาที่รักเธอไม่ต่างกัน แต่ทุกอย่างในตอนนี้มันอันตรายเกินกว่าที่เขาจะให้เธอมาอยู่เคียงข้างได้ จำต้องทำเป็นว่าไม่รักและไม่สนใจ ทั้งที่เป็นห่วงเธออยู่ตลอดคอยดูแลเธอไม่ห่าง โดยที่เธอไม่รู้ตัว

“ยัยบ๊องเอ้ย เมื่อไหร่เธอจะเลิกทำให้ตัวเองเจ็บตัวสักที”

“หญ้าเหนื่อยแล้วเคน ... หญ้าเหนื่อยที่ต้องตามแบบนี้ ตามไปถึงเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

“ขอให้โชคดีนะ ลาก่อน”

“หญ้า...” ภัครคิราเอ่ยออกมาเสียงเบาราวกระซิบ เธอกำลังจะจากเขาไปแล้ว ทั้งที่อยากจะรั้งเธอไว้ข้างกายมากแค่ไหนก็ทำไม่ได้ เขาต้องปล่อยเธอไปทั้งที่ใจก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน มันบีบรัดจนเขาแทบจะหายใจไม่ออก

“เคนขอโทษ เคนรักหญ้านะ” รักมานานแล้ว รักมาตลอด