3 เริ่มต้นภารกิจพิชิตใจ

หลังจากตัดสินใจว่าจะจีบฐากูรอย่างจริงจัง เนสิตาก็เริ่มหาทางสนิทกับเขา เมื่อเขามาทานอาหารที่ร้านในเที่ยงของอีกวันเธอก็รีบตรงไปรับออเดอร์ของเขาอย่างรวดเร็ว

“สวัสดีค่ะ รับอะไรดีคะ” หญิงสาวยิ้มก่อนจะส่งเมนูอาหารให้

“สปาเก็ตตี้ขี้เมาทะเลพริกแห้ง เอสเปรสโซ่สองซ็อต และน้ำเปล่าครับ”

“รอสักครู่นะคะ” เนสิตาเดินไปส่งออเดอร์หลังร้านก่อนจะกลับมาชงกาแฟและยกไปให้เขาพร้อมกับน้ำเปล่า

“กาแฟค่ะ”

“ขอบคุณครับ” เขายังคงก้มหน้าดูโทรศัพท์มือถืออยู่ตลอด

“วันนี้อากาศดีนะคะ” หญิงสาวเริ่มชวนเขาคุยก่อน

“ครับ” ชายหนุ่มตอบสั้นๆ

เนสิตารู้สึกได้เลยว่าการจะเข้าถึงชายหนุ่มคนนี้นั้นยากมากๆ การชวนคุยเรื่องดินฟ้าอากาศไม่น่าจะได้ผลเท่าไหร่

หญิงสาวถอยมาตั้งหลังหลักเคาน์เตอร์ก่อนจะเอาสปาเก็ตตี้ไปเสิร์ฟเขา แต่ครั้งนี้เธอไม่ได้พูดอะไรเพราะไม่อยากรบกวนเวลาที่เขาทานอาหาร

เมื่อฐากูรรวบช้อนกับส้อมเข้าด้วยกันแล้วเธอก็รีบเอาจานผลรวมจานเล็กไปเสิร์ฟให้

“ผมไม่ได้สั่งนะครับ” ชายหนุ่มปฏิเสธอย่างสุภาพ

“แม่บอกว่าคุณเป็นลูกค้าประจำของร้านเรา แล้วเราก็มีผลไม้มากพอที่จะเสิร์ฟให้กับคุณค่ะ” เธอวางจานลงพร้อมกับรอยยิ้มที่คิดว่าหวานที่สุดเท่าที่ตนเองเคยยิ้มมา

“เธอเป็นลูกสาวคุณนุชเหรอ” เขาเงยหน้าขึ้นมามองหญิงสาวอีกครั้งแล้วเมื่อเห็นเธอยิ้มเขาก็ยิ้มตอบแม้เป็นแค่เพียงรอยยิ้มเล็กๆ ที่มุมปากแต่เนสิตาก็ดีใจที่อย่างน้อยเขาก็เห็นเธออยู่ในสายตา

“ค่ะ หนูชื่อเนสค่ะ เป็นลูกสาวเจ้าของร้านนี้” เมื่อมีโอกาสเธอก็รีบแนะนำตัวเองทันที

“ผมชื่อฐากูร”

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณฐากูร”

“เรียกฐาก็ได้นะ”

“ขอบคุณค่ะ เนสรู้ว่าคุณเป็นเจ้าของไร่องุ่นที่น้าพลทำงานอยู่ใช่ไหมคะ”

“ครับ”

“คุณจะว่าอะไรไหมถ้าเนสอยากไปเที่ยวที่นั่นบ้าง”

“ที่นั่นเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าตั้งแต่แปดโมงเช้าถึงห้าโมงเย็น”

“แล้วคุณจะพาเนสเที่ยวไร่ได้ไหม”

“ผมไม่ว่างขนาดนั้นหรอกแต่ถ้าอยากเที่ยวให้ทั่วไร่จริงๆ ผมว่าน้าชายคุณน่าจะช่วยได้นะ”

“ถ้าน้าพลพาเนสเที่ยวก็จะเสียเวลางานเอาสิคะ แต่ไม่เป็นไรค่ะเนสเที่ยวเองก็ได้ ที่นั่นมีรถเอทีวีด้วยใช่ไหมคะ”

“ครับ จะไปจริงๆ ผมจะบอกพนักงานให้ว่าไม่ต้องเก็บค่าเข้าและค่าเช่ารถ”

“ขอบคุณล่วงหน้านะคะ” หญิงสาวกล่าวขอบคุณแล้วลุกไปหลังเคาน์เตอร์อย่างเดิม

“คุยอะไรกันเหรอเนส” มาลีกระซิบถาม

“เนสขอไปเที่ยวที่ไร่เขาค่ะพี่มาลี”

“เขาให้ไปไหม”

“ให้สิคะพี่มาลี แต่ไร่เขาอยู่ไกลไหมคะ”

“ไกลจากนี่เกือบยี่สิบกิโลค่ะ ถ้าเนสจะไปจริงๆ คงต้องหาคนไปส่งแล้วล่ะ”

“ไม่ยากเลยค่ะเนสมีวิธีไปที่นั่นโดยไม่ต้องให้ใครไปส่ง”

“ไปยังไงคะ”

“เดี๋ยวก็รู้ค่ะ” หญิงสาวยิ้มเจ้าเล่ห์เพราะคิดหาวิธีไปที่ไร่ของฐากูรเอาไว้แล้ว

หลังจากทำความสะอาดร้านและล้างจานเสร็จในเวลาบ่ายเนสิตาก็หยิบโทรศัพท์ของตนเองแล้วเดินไปนั่งหน้าร้านซึ่งตอนนี้ปิดรับลูกค้าแล้วจะเปิดอีกครั้งในเวลา 16.00 น.

“สวัสดีค่ะน้าพล”

“สวัสดีจ้ะเนส นึกยังไงโทรหาน้าได้ล่ะ”

“ก็คิดถึงสิคะถึงได้โทรมาหา”

“ไม่ต้องมาปากหวานเลยนะ จะอ้อนเอาอะไรจากน้าอีกล่ะ” นวพลถามหลานสาวอย่างรู้ทัน

“ก็อยากรบกวนน้าพลนิดหน่อยค่ะ ได้ไหมคะ”

“บอกน้ามาก่อนสิว่าจะรบกวนอะไร”

“น้าพลทำงานที่ไร่คุณฐากูรใช่ไหม”

“นี่รู้จักเจ้านายน้าด้วยเหรอ”

“ค่ะก็เขามาทานอาหารที่ร้านสองวันแล้ว”

“เรื่องที่รบกวนน้ามันเกี่ยวอะไรกับคุณฐากูรล่ะ”

“เนสอยากไปเที่ยวที่ไร่ของน้าพล”

“ไร่ของน้าที่ไหนล่ะ น้าเป็นแค่ผู้จัดการเอง”

“ก็นั่นแหละค่ะ เนสอยากไปเที่ยวพี่มาลีบอกว่าที่นั่นน่าเที่ยวมากมีบริการรถเอทีวีให้เช่าขับไปรอบๆ ไร่ด้วยใช่ไหมคะ”

“อยากมาจริงๆ เหรอ”

“ใช่ค่ะ”

“แล้วจะมาวันไหนน้าจะได้เข้าไปรับในที่บ้านหรือจะให้แม่มาส่งละ” นวพลไม่ได้พักที่บ้านเดียวกับเนสิตาเขาพักที่ไร่เพราะไม่อยากเสียเวลาขับรถไปกลับ

“หนูว่าจะไปเองดีกว่าค่ะ”

“แล้วจะไปยังไงมันไกลขนาดนั้นหนูขี่มอเตอร์ไซค์มาไม่ได้หรอก แล้วหนูไม่เคยมาจะหลงเอานะ”

“หนูจะขอติดรถคุณฐากูรเข้าไปที่นั่นค่ะ”

“จะไปรบกวนคุณฐากูรเขาแบบนั้นได้ยังไง”

“ไม่รบกวนหรอกค่ะ แค่ขอติดรถไปเอง”

“แล้วเนสจะมาวันไหนล่ะ น้าจะได้เคลียร์งานแล้วจะพาขับรถเที่ยวในไร่”

“หนูก็ยังไม่แน่ใจค่ะ ต้องถามแม่ก่อน”

“อ้าว...น้าก็นึกว่าคุยกับแม่แล้ว”

“หนูคุยกับแม่แล้วว่าจะไปเที่ยวที่ไร่แต่ยังไม่ได้บอกค่ะว่าจะไปยังไง หนูจะขออนุญาตแม่ก่อน ถ้าวันไหนคุณฐากูรเข้ามาที่ร้านหนูจะขอติดรถเขาไปเอง ส่วนขากลับก็ให้น้ามาส่งที่บ้านได้ไหมคะ”

“ได้สิไม่เป็นปัญหาถ้าจะเข้ามาก็โทรบอกหน้าก่อนนะ”

“ค่ะน้าพลขอบคุณมากนะคะ”

เนสิตาวางสายจากน้าชายแล้วหญิงสาวก็เดินไปหามารดาที่ตอนนี้กำลังนั่งพักผ่อนอยู่ในห้องส่วนตัว

“ไปไหนมาจ๊ะเนส มานั่งพักก่อนสิลูก”

“หนูโทรไปคุยกับน้าพลมาค่ะ” หญิงสาวล้มตัวลงนอนบนโซฟาโดยหนุนศีรษะไว้บนตักของมารดา

“คุยเรื่องที่จะไปเที่ยวไร่เหรอลูก น้าเขาว่ายังไงบ้าง”

“น้าพลให้หนูไปเที่ยวได้ค่ะ”

“แล้วจะพลจะมารับที่นี่หรือให้แม่ไปส่งล่ะ หนูจะไปพรุ่งนี้ก็ได้นะ พรุ่งนี้พี่ลูกปลาก็มาทำงานแล้ว”

“หนูยังไม่รู้เลยค่ะจะไปวันไหน”

“อ้าวแล้วเขาโทรคุยกันไม่ได้นัดกันหรอกเหรอ”

“เปล่าค่ะเนสไม่ค่อยอยากรบกวนเวลางานของน้าพลก็เลยจะขอติดรถคุณฐากูรวันที่เขามาทานข้าวที่ร้านค่ะแม่”

“จะไปรบกวนเขาทำไมกับลูก ถ้าอยากไปจริงๆ ก็ให้น้ามารับหรือให้แม่ไปส่งก็ได้”

“แต่หนูก็ไม่อยากรบกวนเวลาแม่กับน้าพล ไหนๆ คุณฐากูรเขาก็มาทานข้าวที่ร้านแล้วเขาก็ต้องกลับไปทำงานที่ไร่ หนูก็แค่ขอติดรถเขาไปเขาคงไม่ว่าหรอกค่ะ”

“เอาอย่างนี้ก็แล้วกันนะ ถ้าเขามาทานข้าวหนูไปเรียกแม่ในครัวด้วย แม่จะลองถามเขาก่อนว่าเขาสะดวกใจไหม”

“หนูขอเขาเองก็ได้ค่ะแม่”

“ไม่ได้หรอก แม่เป็นผู้ใหญ่แล้ว ถ้าให้ลูกไปรบกวนเขาแบบนั้นแม่ก็ต้องเป็นคนพูดเองตกลงไหม”

“ก็ได้ค่ะแม่”