ตอนที่ 7

“นี่เป็นครั้งแรกที่พี่มาปารีส”

คริสเตียนเอ่ยขึ้นขณะมือกุมพวงมาลัยบังคับให้รถเอสยูวีคันหรูแล่นไปตามถนนสายหลักใจกลางมหานครปารีสหลังจากไปรับน้องสาวบุญธรรมที่คลีนิคซึ่งตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำแซน

มัทรีคิดว่าเธอจะปิดคลีนิคและไม่ยอมออกมาพบพี่ชายตามกฎหมายตอนแรกแต่แล้วหญิงสาวก็ทนทานต่อความรู้สึกบางอย่างที่รบเร้าเธอไม่ไหว เธอออกมารอเขาจนได้และไม่ลืมที่จะบอกให้อลานา ผู้ช่วยที่รู้ใจกลับบ้านไปเสียก่อนพร้อมทั้งบอกว่าเธอติดธุระด่วน

“เธออยู่ที่นี่หลายปีแล้วหรือคารีน่า?”

คริสเตียนซึ่งวันนี้อยู่ในชุดลำลอง เสื้อยืดกางเกงเดนิมและสวมทับด้วยแจ็คเก็ตหนังสีน้ำตาลเข้มเหมือนสีนัยน์ตาของเขาถามขึ้นขณะหักพวงมาลัยรถเข้าไปจอดในบริเวณลานจอดรถของโรงแรมสุดหรูโฟร์ ซีซั่น

“ก็หลังจากเรียนจบน่ะค่ะ...ฉันเปิดคลินิกอยู่ที่นี่เพราะฉันหลงรักแม่น้ำแซน”

“เธอไม่คิดถึงบ้านบ้างหรือ?”

คำถามนั้นดังขึ้นพร้อมกับที่เขาจอดรถลงและดับเครื่องยนต์ แต่ก่อนที่คุณหมอสาวจะตอบกลับก็ต้องชะงักเมื่อคริสเตียนเอี้ยวตัวมาด้านข้างที่เธอนั่งอยู่ เขาช่วยปลดล็อคเข็มขัดนิรภัยให้เธอ

มัทรีแทบจะลืมหายใจ คริสเตียนตัวโตมากจนไหล่ของเขาเบียดไหล่เล็กของหญิงสาว เธอไม่รู้ว่าจะขยับห่างได้อย่างไรเพราะหลังชนกับคานประตูและจังหวะนั้นเองที่หญิงสาวรู้สึกว่าได้ใกล้ชิดเขาอีกครั้ง

ใบหน้าคร้ามเข้มอยู่ใกล้เธอมาก กลิ่นน้ำหอมแบบชายชาตรีของเขา ลมหายใจของเขาทำให้มัทรีมือเท้าเย็นเยียบเพราะแรงเสียดสีจากร่างกายใหญ่โตนั้น

และดูเหมือนคริสเตียนจะปลดล็อคเข็มขัดนิรภัยให้เธอไม่เสร็จโดยง่าย อาจเป็นเพราะมือหนาใหญ่ของเขาทำให้ดูเหมือนหยิบจับของในที่แคบได้ลำบาก แต่หญิงสาวแทบไม่รู้ตัวเลยว่าชายหนุ่มก็รู้สึกตื่นเต้นไม่ต่างกัน

“ว่ายังไงล่ะ คารีน่า...เธอคิดถึงบ้านบ้างไหม?”

เขาถามด้วยเสียงแผ่วต่ำเมื่อจัดการปลดล็อคเข็มขัดนิรภัยออกจากตัวของหญิงสาว แต่ไหล่ของเขายังคงเบียดชิดและใบหน้าคร้ามคมยังคงอยู่ใกล้เธอแค่คืบ มัทรีจ้องหน้าเขานิ่ง มองลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลเข้มทรงอำนาจคู่นั้น

“ค่ะ...ฉันคิดถึงบ้าน...ฉันยังคงคิดถึงที่นั่นเสมอ”

“แต่เธอก็แทบไม่กลับบ้านเลย หลายปีแล้วซีนะ”

“ฉันก็คิดว่าพี่มีครอบครัวไปแล้วและครอบครัวของพี่ก็คอยดูแลแม่ ฉันคิดว่าอย่างนั้น”

เขาส่ายหน้าและจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวย “เธอคงไม่เชื่อว่าพี่ยังไม่ตกลงปลงใจกับใคร พี่ทำงานอยู่แต่ในกองทัพจนเพื่อน ๆ ล้อกันว่าพี่ชอบไม้ป่าเดียวกันหรือเปล่า แล้วเธอล่ะ คารีน่า เธออยู่ที่นี่คงมีแฟนแล้วซีนะ หนุ่มฝรั่งเศสออกจะโรแมนติก”

ผู้ชายเยอรมันก็โรแมนติกไม่ต่างกัน...เธออยากพูดอย่างนั้นแต่ก็ต้องเก็บมันไว้ข้างใน

“ฉันโสดค่ะ ไม่มีผู้ชายคนไหนชอบหมอที่ใส่แว่นตาหนาเตอะและต้องตรวจคนไข้ทั้งวันหรอกนะคะ”