เมื่อแรกเริ่มก่อนซ่อน (ดวง) ใจ ปฐมบทของซ่อนดวงใจ ใต้รอยรัก ... ต่อ

งานบายเนียร์ที่ทางคณะจัดให้กับนักศึกษาที่จะจบในปีนี้ถูกจัดขึ้นที่โรงแรมไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยนัก สายรหัสใครก็พากันขนน้องๆหลานๆรหัสมาแสดงความยินดีด้วยกันหมดทั้งสาย มัชฌิมาถูกเพื่อนจับแต่งตัวแต่งหน้าจนสวยผิดแปลกเหมือนคนละคน โดยมีธรรศเฝ้ามองอยู่ตลอดเวลาการแต่งหน้า ด้วยสายตาเหมือนไม่ค่อยพอใจนัก จนเรียบร้อยเขาว่าเสียงห้วนๆ

“พี่ว่าชุดมัน...โป๊เกินไปนะ”

สุธิตาออกตัวป้องเพื่อน “อุ้ย! คุณพี่ขา นี่เรียบร้อยที่สุดในงานคืนนี้แล้วนะคะ”

ธรรศเลยคร้านจะว่าอะไรได้ เขาหันมาบอกมัชฌิมาก่อนที่เธอจะเข้างานไป “พี่รอที่ลอบบี้นะ งานเลิกแล้วพี่จะไปส่งที่หอ”

“ค่ะ”

“อุ่น”

“คะ?”

“ห้ามดื่มนะ”

“อ้าว แล้วถ้าอุ่นหิวน้ำ ให้อุ่นทำยังไงคะ”

“อย่ากวนพี่ อุ่นรู้ว่าพี่หมายถึงอะไร”

หญิงสาวยิ้มกว้างพยักหน้ารับคำของเขา “เจ้าค่ะ”

แล้วเดินคู่กันไปกับสุธิตาเพื่อเข้าไปในงานเลี้ยง สุธิตาอดบ่นไม่ได้ “นี่พ่อ รึ ผะ...”

“หยุดเลยนะ หยาบคายที่สุด” มัชฌิมาฟังดูรู้ว่าเพื่อนจะพูดอะไร รีบห้ามเสียงแข็ง จนสุธิตาขำก๊ากทันที งานเลี้ยงดำเนินไปอย่างสนุกสนาน มีการฉายภาพความทรงจำ มีอาจารย์หลายๆท่านขึ้นพูด อวยพรให้นักศึกษาที่กำลังจะจบออกไปและกล่าวโอวาทเตือนนักศึกษาที่กำลังศึกษาอยู่ นอกจากจะเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนานแล้ว ยังอดน้ำตาซึมไม่ได้เมื่อจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว เพราะต้องออกไปพบกับชีวิตในลำดับถัดไป บางคนศึกษาต่อ บางคนได้งานแล้ว บางคนก็ยังไม่มีเป้าหมายใดๆ

เมื่อสมควรแก่เวลา มัชฌิมาเดินลงมาด้านล่างของโรงแรมบริเวณล็อบบีที่ธรรศบอกว่าเขารออยู่ แต่ตรงนั้นไม่มีธรรศอย่างที่เขาบอก เธอไม่ได้พกโทรศัพท์มาเสียด้วย เลยไม่รู้จะติดต่อเขาอย่างไร

เพื่อนบางส่วนออกไปสนุกกันต่อที่ร้านข้างล่าง สุธิตาที่ตามลงมาทีหลังเพราะอยู่คุยกับสายรหัสตนเอง เข้ามาถามเมื่อเห็นว่ายืนอยู่คนเดียวในล็อบบี

“พี่ธรรศล่ะอุ่น”

“ไม่รู้สิ บอกว่ารอที่ลอบบี้ แล้วไปไหนก็ไม่รู้”

สุธิตาปรายตามอง ก่อนว่ายิ้มๆ “ดูงุ่นง่านนะ”

มัชฌิมามองซ้ายทีขวาที ถามออกไป “ใคร”

“แกไง แหม...ยังไม่ได้คบกันยังขนาดนี้ ถ้าคบกันละยะ”คนถามว่าแล้วถามต่อ “แล้วนี่จะกลับยังไง”

“นั่นสิ อุ่นก็รอพี่ธรรศอยู่นี่แหละ”มัชฌิมาบอกอย่างเซ็งๆ “แล้วนี่จะกลับกันหรือยัง”

“จะไปร้านพี่นิล” เพื่อนสาวพูดถึงร้านเหล้ามีชื่อของชนินทร์

“ไปเถอะ อุ่นรอพี่ธรรศที่นี่ดีกว่า”

“ไปด้วยกันไหมล่ะ”

“ไปเถอะ”

สุธิตาและเพื่อนคนอื่นๆพากันออกไปจนเกือบหมดแล้ว โดยที่มัชฌิมายังนั่งรอที่ล็อบบีอยู่อย่างนั้น อีกเกือบชั่วโมงถัดมา สุธิตาที่ลืมของเอาไว้ในห้องจัดเลี้ยงก็แวะกลับเข้ามาใหม่ เห็นว่าเพื่อนยังนั่งอยู่ที่เดิม ก็ว่า

“อ้าว! อุ่น ยังไม่กลับอีก”

“อือ” ตอบรับเนือยๆ ชักง่วงและหงุดหงิดขึ้นมาบ้างแล้ว ธรรศหายไปไหน ทำไมเขาไม่บอกไม่กล่าวใครไว้เลย และจะให้เธอรออีกนานไหม จริงๆเธอกลับเองก็ได้แต่นี่เพราะเขาบอกให้เธอ เธอจึงรอ หญิงสาวคิดไปมาอย่างหัวเสียเล็กน้อย

“ไปด้วยกันไหม เดี๋ยวเราแวะไปส่งที่หอ” สุธิตาชวน

“ก็ดีเหมือนกัน ขอบใจมากนะ” มัชฌิมาตัดสินใจติดรถไปกับเพื่อน แต่สุธิตาขอแวะไปสนุกกับคนอื่นๆที่ร้านเหล้าที่เอ่ยปากชวนเมื่อคราวแรกเสียก่อน เธอจึงต้องตามมาด้วยอย่างเสียมิได้

มัชฌิมานั่งมองเพื่อนๆที่สนุกสนานกันด้วยอารมณ์ไม่อยู่กับตัวนัก ทำไมถึงรู้สึกเบื่อ และเหมือนจะไม่พอใจอะไรขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ครู่เดียวสุธิตาก็เข้ามานั่งด้วย ยื่นแก้วเครื่องดื่มให้

“สักแก้วไหมอุ่น”

“เอามาสิ ไหนเอาลองดูสิว่าทำไมคนเขาชอบกินกันนัก” ว่าจบยกดื่มทันทีที่เพื่อนส่งแก้วให้ ด้วยความรู้สึกฉุนๆที่มีเป็นทุนเดิมก่อนหน้านี้แล้ว

จากแก้วเดียว ก็กลายเป็นสอง สามและสี่แก้วในเวลาต่อมา เธอเริ่มสนุกไปกับเสียงเพลงและเพื่อนๆในร้านแล้วนาทีนี้ ก่อนจะแว่วๆเสียงเรียกชื่อตนเองเองจากทางด้านหลัง

“อุ่น”

หันไปมอง เมื่อเห็นว่าใคร ก็แทบจะสะบัดหน้ากลับมาทันที ธรรศเข้ามายืนข้างๆ มองสำรวจแล้วก็ว่า

“เมาเหรอเนี่ย”

“ไม่ได้เมาค่ะ” ปฏิเสธเสียงยานครางเล็กน้อย ซ้ำยังตาเยิ้มจนธรรศเห็นแล้วอยากจับมาฟาดก้นสักสิบทีนัก

“ไป กลับหอได้แล้ว” ธรรศบอกแล้วจับแขนพาลุกออกจากโต๊ะทันที โดยมีสุธิตากระโดดเต้นเหยงๆ พร้อมป้องปากฝากฝังตามมาอีก

“วู้ว...ฝากด้วยนะคะพี่ธรรศ”

ธรรศจับหญิงสาวยัดเข้าไปในรถของเขาอย่างไม่ยากเย็นนัก แล้วขับมาส่งที่หน้าหอพักของเธอ แต่ปรากฏว่าหอพักปิดประตูไปแล้ว นั่นแสดงว่าหมดเวลาที่นักศึกษาจะเข้าออกหอพักหลังจากนี้

“อุ่น หอปิดประตูแล้ว”

เจ้าของชื่อนอนหลับคอพับบนเบาะรถของเขา ธรรศมองก่อนจะถอนหายใจเฮือก แล้ววนรถขับตรงไปยังบ้านของเขาในเวลาต่อมา

“อุ่น”

เขาเรียกเมื่อจอดรถแล้ว แต่มัชฌิมาหลบไปอย่างกับคนโดนชกสลบ จึงต้องเข้ามาอุ้มหญิงสาวเข้าไปยังห้องพักของตนเอง เนื้อนุ่มนิ่มหอมๆของหญิงสาวที่ตนมีใจให้ มันทำให้ชายหนุ่มธรรมดาๆคนหนึ่งแทบตบะแตก เขากลั้นใจไม่สูดเอาความหอมของเธอเข้าจมูก เพราะแค่ถูกเนื้อตัวกับเธอเล็กน้อยก็แทบบ้าแล้ว ก่อนจะจัดแจงวางร่างงามลงบนที่นอนของตนเอง พอหันหลังจะออกไปนอนข้างนอก ก็ได้ยินเสียงอาเจียนดังมาจากคนที่เมาถึงขั้นหนัก

ธรรศเข้าไปยืนมองแล้วอุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำ ถอดชุดออกแล้วรีบชำระล้างคาบสกปรกที่เจ้าตัวปลดปล่อยออกมาจนเลอะเทอะไปหมด เป่าลมออกจากปากเมื่อเสร็จสิ้นได้โดยที่เขาไม่ทำอะไรอะไรกับเธอตามอารมณ์ปรารถนาที่ตีตื้นขึ้นมาเสียก่อน เปลี่ยนผ้าปูที่นอนชุดใหม่แล้วพาขึ้นไปนอนแล้วเขาจึงพาตัวเองออกไปนอนที่โซฟาด้านนอก