ตอนที่ 3 ลองของ 2

แต่นั่นไม่ใช่ระริน เธอเห็นมันจนชินแล้ว

“พี่ลม ทำไมยังไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าละคะ เดี๋ยวไม่สบายมาจะทำงานไม่ได้นะ” เธอพูดอย่างเคยชิน เขาเป็นบ่อเงินบ่อทองของบริษัทเอเจนซี่ที่พ่อเธอเป็นเจ้าของ การหยุดงานของเขาก็เท่ากับเงินหลายล้านหายไปในพริบตา

“เป็นห่วงฉันหรือห่วงเงินในกระเป๋าพ่อเธอล่ะ”

ระรินรู้สึกแปลกๆ แต่สุดท้ายก็ตอบไปว่า “แน่นอนสิ หนูก็ต้องห่วงเงินในกระเป๋าพ่ออยู่แล้ว”

หากเป็นเวลาปกติลมคงไม่ใส่ใจ แต่เขาเพิ่งทราบข่าวบางอย่างหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำ แววตาจึงเคลือบไปด้วยความเย็นชาชั้นหนึ่งโดยที่ระรินไม่ทันสังเกต

เขาเลิกคิ้ว ยิ้มมุมปาก “ห่วงบริษัทของพ่อเธอขนาดนั้นเชียว?”

“ไม่ห่วงบริษัทพ่อแล้วหนูต้องห่วงอะไรล่ะ จริงสิพี่ลม หนูขอยืมโทรศัพท์ได้ไหม จะโทรหาพ่อ”

เขาเหลือบมองนาฬิกาในห้องรับแขก “ตีหนึ่งแล้ว พ่อเธอคงหลับแล้วล่ะ คืนนี้นอนที่นี่แหละ”

ระรินตัวแข็งทื่อ ยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกแปลก ปกติเธอไม่เคยนอนค้างที่คอนโดฯ ของลมเลย เพราะพ่อจะมารับเธอตลอด ทุกครั้งเขาจะเว้นระยะห่างกับเธอเสมอ ทำไมวันนี้เขาถึงพูดแบบนี้ “ไม่ดีกว่าค่ะพี่ลม ห้องรับแขกพี่ลมไม่ได้ใช้นานแล้วหนูไม่อยากรบกวน”

พูดจบระรินก็เดินไปที่ประตู ตัดสินใจไปตายเอาดาบหน้า

หมับ!

“อ๊ะ!” ระรินถูกดึงจนตัวปลิวและกระแทกเข้ากับแผงอกตึงแน่นของลม ตัวของเขาเปียกก็จริงทว่าร่างกายกลับร้อนผ่าว กลิ่นสบู่หอมอ่อนๆ สะอาดราวกับกลิ่นใบไม้หลังฝนตก ความร้อนจากตัวของชายหนุ่มแทบจะลวกแขนของเธอจนไหม้ไปทั้งตัว

ลมหายใจร้อนเป่ารดใบหูของเธอแผ่วเบา ขาของระรินอ่อนจนแทบไม่มีแรงยืน เธอทำได้เพียงพยายามถอยออกมาและยืนตัวสั่นมองเขาด้วยความงุนงง

โทสะในดวงตาคมทำให้เธอไม่กล้าพูดอะไร พยายามกลั้นไม่ให้ตัวเองร้องไห้ออกมาเพราะกลัวว่าเขาจะทำอะไรไม่ดีกับเธอไปจริงๆ

“พี่ลมหนูเจ็บ...พี่ลมจะพาหนูไปไหน!”

ลมไม่ได้สนใจเสียงของระรินเลย เมื่อจับตัวเธอได้เขาก็ยกเธอขึ้นพาดบ่าและพาเข้าไปในห้องนอนอย่างรวดเร็ว

ระรินใจเต้นแรงด้วยความกลัว เขากำลังพาเธอไปที่ห้องนอนจริงๆ

“พี่ลมทำอะไรปล่อยหนูนะ อย่ากินไม่เลือกแบบนี้ได้ไหม พี่ลม! อ๊ะ!” ร่างของระรินถูกโยนลงบนเตียงขนาดคิงไซซ์จนมึน อาการเมาที่ยังไม่สร่างดีทำให้เธอตาลายเล็กน้อย แม้แต่จะลุกขึ้นยังไม่มีแรง เธอเห็นเขาคลานขึ้นเตียงมา รู้ตัวอีกทีเสื้อคร็อปที่สวมอยู่ก็ถูกดึงออกจากร่างอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงบราเซียร์สีดำสุดเซ็กซี่ที่ปิดเนินเนื้อขาวเนียนไม่มิด

เสื้อที่ครูดกับแขนเรียวด้วยความแรงทำให้ผิวขาวของเธอเกิดรอยแดง ยิ่งก่อนหน้านี้ตอนที่เขาลากเธอขึ้นคอนโดมาแขนของเธอจึงเป็นรอยจ้ำ การที่ผิวบางเกินไปทำให้รอยแดงบนตัวเธอชัดเจนมาก

“พี่ลมอย่าทำอะไรหนูเลยนะ หนูกลัวแล้ว” ระรินพูดอ้อนวอน แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของเขาจะทำให้เธอที่กำลังมึนร้อนวูบวาบไปทั้งตัว แต่มันผิดจรรยาบรรณของผู้จัดการกับดารามาก เธอไม่สามารถเผลอไผลไปกับหุ่นน่ากินของเขาได้

ขณะร่างกายของลมร้อนวูบวาบเมื่อหลุบมองทรวงงามที่เบียดล้นบราเซียร์ออกมาราวกับอึดอัดเป็นอย่างมาก ความรู้สึกที่พยายามกดไว้มันค่อยๆ กลับคืนมาอีกครั้ง เขามองใบหน้าเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยความประหม่าและหวาดกลัวของระริน พูดน้ำเสียงห้วนว่า “เพื่องานใหญ่พ่อเธอยอมขายลูกสาว ยอมใช้ฉันเป็นเครื่องมือในการเจรจาธุรกิจ ระริน เธอคิดว่าคนที่หักหลังฉันจะได้รับบทเรียนยังไงดี”

“พี่ลมพูดอะไรหนูไม่เข้าใจ” ระรินไม่สามารถตีความคำพูดของลมได้ในตอนนี้ อะไรคือขายลูกสาว อะไรคือใช้เป็นเครื่องมือเจรจาธุรกิจ?

“หึ...โง่!” เขาพูดใส่หน้าเธอ มือสากค่อยๆ ลูบไล้ที่ขาเนียนก่อนจะบีบมันแรงๆ จนระรินร้องอุทานในลำคอ

“อื้อ พี่ลม” เธอพยายามปัดมือเขาออก แต่ดูเหมือนว่าแขนขาจะควบคุมได้ยากมาก เธอทำมันอย่างสะเปะสะปะ ไม่สามารถทำให้ลมสะเทือนได้เลย

“ลองคิดดูสิว่าทำไมวันนี้เธอถึงเข้าผับได้ ทำไมไอ้ต้าร์มันถึงพาเธอขึ้นรถโดยที่การ์ดไม่ห้าม ทั้งๆ ที่การ์ดก็รู้จักเธอเป็นอย่างดี คิดสิระริน”

ระรินส่ายหน้าหวือ “หนูไม่คิด คิดไม่ออก พี่ลมคะอย่าทำอะไรหนูเลยได้ไหม?”

“เขาอยากให้เธอนอนกับผู้ชายเพื่อแลกกับโปรเจกต์หนังร้อยล้าน ใช้ฉันเอ็นเตอร์เทนเฒ่าหัวงูเพื่อให้งานนี้มาอยู่ในมืออาร์เอเจนซี่ ตลกไหมระริน เพื่อนชายของเธอมันก็คือลูกของไอ้เฒ่าหัวงูคนนั้นไง”

“...” ระรินตัวแข็งทื่อ สมองกำลังประมวลผลคำพูดของลมอย่างช้าๆ

ยิ่งเขาพูดร่างกายก็ยิ่งร้อนวูบวาบ

ก่อนหน้านี้ที่เขาไปแถวนั้นเพราะศิรันบอกเขาว่ามีลูกค้าอยากนัดทานข้าว ด้วยความที่เป็นร้านอาหารกึ่งบาร์ลมจึงมาด้วยตัวเองเพราะเขาไม่คิดจะดื่มอยู่แล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าลูกค้าที่ว่าจะเป็นชายอายุหกสิบที่มีรสนิยมทางเพศหลากหลาย อีกฝ่ายเสนอเงินเลี้ยงดูเขาและยังบอกด้วยว่าหากเขาตกลง บทภาพยนตร์ทุนสูงเรื่องที่เขาอยากได้จะตกเป็นของเขาอย่างแน่นอน

ลมปฏิเสธอย่างสุภาพ ทว่าชายคนนั้นกลับให้ลูกน้องมาขวางทางเขาไว้ โชคดีที่คนของพ่อมาถึงพอดีเขาจึงออกมาอย่างปลอดภัย ส่วนที่เหลือปล่อยให้คนเหล่านั้นจัดการ ขณะเดียวกันเมื่อเขาขับรถผ่านและเห็นระรินพอดีความหงุดหงิดที่เป็นทุนเดิมอยู่แล้วเลยคิดจะพาระรินมาถามให้รู้เรื่อง แต่ใครจะคิดว่าระรินเองก็กำลังจะถูกผู้ชายคนหนึ่งทั้งกอดทั้งหอมและคิดจะพาขึ้นรถ

ความโกรธแต่ทุนเดิมรวมถึงภาพตรงหน้าเป็นยากระตุ้นชั้นดี ลมไม่มีที่ระบายอยู่แล้วจึงซัดหมัดเข้าที่เต็มหน้าของผู้ชายคนนั้นและพาระรินกลับมา

ร่างกายของเขาเองก็เริ่มมีอาการแปลกๆ ขึ้นเรื่อยๆ เมื่อให้ระรินอยู่คนเดียวเขาจึงโทรหาคนของพ่ออีกครั้งและให้คนสืบที่มาของผู้ชายที่กำลังจะพาระรินขึ้นรถ และเรื่องราวมันจะบังเอิญขนาดนั้นได้ยังไง

ศิรันขายเขาให้กับเสี่ยตรีกระเป๋าหนักและขายลูกสาวให้กับต้าร์ลูกชายของเสี่ยตรี ด้วยคอนเน็คชั่นในอุตสาหกรรมบันเทิงของเสี่ยตรี นับได้ว่าเขาคือขาใหญ่ของวงการที่มีอำนาจส่งเสริมหรือดับใครก็ได้

ลมไม่คิดว่าคนที่สนิทกันมาหลายปีอย่างศิรันจะทำแบบนั้นได้ลงคอ แต่เมื่อคิดว่าอีกฝ่ายกำลังคั่วอยู่กับนักแสดงหญิงในสังกัดของตัวเองโดยที่ลูกสาวไม่รู้เรื่องเลย เขาก็รู้สึกสมเพช

เขามองหญิงสาวที่ตัวแข็งทื่อ ดวงตาของเธอมีไอหมอกจางๆ เคลือบอยู่ หากเป็นเวลาปกติ ด้วยรูปร่างแสนเย้ายวนและใบหน้าที่น่ารักนี้ คงไม่มีใครอยากทำให้เธอร้องไห้

แต่นั่นไม่ใช่เขา!

ถ้าหากศิรันรู้ว่าคนที่แต่เดิมจะนอนกับลูกสาวสุดที่รักกลายเป็นนักแสดงในสังกัดที่เขาดูแลมันจะเป็นยังไงกันนะ แค่คิดก็สนุกแล้ว

รอยยิ้มอันตรายปรากฏบนริมฝีปากได้รูปของลม “ไหนๆ พ่อเธอก็จะขายเธอแล้ว ทำไมไม่ขายให้พี่ล่ะริน”