นิสัยชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน 1

หลังจากที่แผ่นหลังกว้างของสามีและร่างเล็ก ๆ ของลูกชายทั้งสองลับหายไปจากสายตา ความเงียบสงัดก็เข้าปกคลุมเรือนไม้อีกครั้ง ซือหยายืนนิ่งอยู่กลางห้องโถงที่ว่างเปล่า ความรู้สึกโดดเดี่ยวที่คุ้นเคยจากชาติที่แล้วกลับเข้ามาจู่โจมหัวใจของนางอีกครั้ง

นางสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วมองไปรอบ ๆ ตัวเองอย่างไม่คุ้นเคย แสงแดดที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างบานเล็ก ดูร้อนแรงขึ้นกว่าตอนที่นางตื่นขึ้นมา แสดงว่าตอนนี้เวลาคงใกล้เที่ยงวันแล้ว

"ข้าคงต้องทำอาหารกลางวันให้ทุกคนแล้ว" นางพึมพำกับตัวเองเมื่อนึกถึงร่างกายที่ผอมบางของลูกชายทั้งสอง

ซือหยาเดินเข้าไปในห้องครัวที่อยู่ด้านหน้าเยื้องไปทางฝั่งซ้ายของตัวเรือน กลิ่นฟืนและกลิ่นดินอับชื้นที่โชยออกมาจากห้องครัวทำให้ซือหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย นางกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้องครัวขนาดเล็กที่เต็มไปด้วยของใช้ที่ทำจากกระเบื้องดินเผาและเหล็ก

กระทะเหล็กสีดำสนิทถูกวางอยู่บนเตาดินเผาที่มีถ่านไฟที่ยังคงปะทุอยู่ข้างใน ข้างกันมีหม้อดินเผาใบใหญ่ตั้งอยู่บนเตาอีกเตาหนึ่ง ภายในหม้อมีน้ำอยู่เต็มหม้อ เป็นน้ำที่ต้มไว้ดื่ม

ส่วนบนโต๊ะไม้เก่า ๆ มีตะกร้าสานใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยผักกาดขาว ผักกวางตุ้ง และหัวไชเท้าวางอยู่ ข้างกันมีอ่างดินขังปลาช่อนตัวใหญ่กับปลาตะเพียนขนาดเท่าฝ่ามือหลายตัวที่ถูกขังอยู่ในอ่างน้ำ

นางมองไปที่ปลาตะเพียนสองตัวแล้วก็รู้สึกเสียดาย นี่มันของดีชัด ๆ แต่ความทรงจำของร่างนี้กลับบอกว่าไม่มีใครในบ้านนี้ชอบกินปลาตะเพียนเพราะมันก้างเยอะ ในคลองหน้าเรือนก็มีปลามากมายให้หากิน ข้าวปลาอาหารในตอนนี้ล้วนอุดมสมบูรณ์ ชาวบ้านจึงเลือกกินได้อย่างไม่เสียดาย

"น่าเสียดายจริง ๆ " นางพึมพำกับตัวเองเบา ๆ

ซือหยาเดินไปที่เตาดินเผาแล้วก่อไฟขึ้น นางเดินไปหยิบข้าวสารที่อยู่ในไหดินเผาออกมา แล้วล้างข้าวให้สะอาดก่อนจะเทลงในหม้อดินเผา ก่อนจะนำไปตั้งไฟ

นางเดินกลับมาที่โต๊ะไม้แล้วใช้สายตามองไปที่วัตถุดิบต่าง ๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะ

"ทำอะไรให้ทุกคนกินดีน๊า..."

ในใจของซือหยาตอนนี้มีเพียงความปรารถนาเดียวคือนางอยากจะทำอาหารอร่อย ๆ ให้สามีและลูก ๆ ของนางกิน อาหารที่นางเคยทำในชาติที่แล้ว อาหารที่นางเคยทำกินกับครอบครัวของนางในอดีต…

"เสียดายจัง...อยากทำปลาตะเพียนต้มเค็ม จะได้กินปลาได้ทั้งตัว แต่ก็ไม่มีน้ำมันซะอย่างนั้น"

นางพึมพำกับตัวเองอย่างท้อใจ นางก้มลงมองไปที่กระทะเหล็กที่วางอยู่บนเตาอีกเตาหนึ่งแล้วก็ถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง

"เฮ้อ...ถ้ามีน้ำมันก็คงดี"

ทันใดนั้นเองสิ่งที่น่าเหลือเชื่อก็เกิดขึ้น! ขวดน้ำมันปรากฏขึ้นตรงหน้าของนาง! ซือหยามองมันด้วยความตกใจ ดวงตาของนางเบิกกว้างราวกับไม่เชื่อสายตา นี่มันขวดน้ำมันที่นางใช้ในชาติที่แล้วนี่! มันเป็นยี่ห้อเดียวกับที่นางซื้อเอาไว้เลย!

"นี่...นี่มันขวดน้ำมันที่ฉันซื้อไว้ไม่ใช่เหรอ? อย่าบอกนะว่าฉันมีมิติอย่างที่เคยอ่านในนิยายพวกนั้น..."

ซือหยาพูดเสียงแผ่วเบาด้วยความตกใจ นางยื่นมือออกไปสัมผัสขวดน้ำมันที่อยู่ตรงหน้า มันเป็นของจริง!

"ถ้าอย่างนั้น...ฉันอยากเข้าไปในมิติ"

ซือหยาหลับตาลงแล้วลองนึกภาพเพนท์เฮ้าส์ของนางในชาติที่แล้ว ทันใดนั้นเองความรู้สึกและกลิ่นที่คุ้นเคยก็กลับเข้ามา นางรู้สึกเหมือนถูกดูดเข้าไปในอุโมงค์มืด ๆ ก่อนที่จะปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งในสถานที่ที่คุ้นเคย…

ห้องเพนท์เฮ้าส์ขนาดใหญ่ที่อยู่ชั้นบนสุดของสำนักงาน

ซือหยาเดินไปเปิดประตูตู้เย็นอย่างไม่เชื่อสายตา ภายในตู้เย็นเต็มไปด้วยอาหารและเครื่องดื่มทุกชนิดอย่างที่นางซื้อไว้ ไฟในห้องนี้ก็ยังคงใช้ได้ตามปกติ นางเดินเข้าไปหยิบนมกล่องสองกล่องออกมาจากตู้เย็น ตั้งใจว่าจะเอาไปให้ลูกชายทั้งสองของนางดื่ม

แต่สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้นก็คือ ทันทีที่นางหยิบนมออกไป กล่องนมใหม่ก็ผุดขึ้นมาแทนที่ในช่องที่ว่างเปล่าทันที! นางลองหยิบนมออกมาอีกครั้ง แต่ก็ยังมีนมกล่องใหม่ผุดขึ้นมาแทนที่อีก! นี่เองทำให้นางรู้ว่าของในเพนท์เฮ้าส์ของนางสามารถหยิบออกมาใช้ได้ไม่มีวันหมด!

"แม่เจ้า! นี่มันสวรรค์ชัด ๆ ทีนี้ล่ะ ตอนอพยพก็ไม่ต้องห่วงเรื่องอาหารแล้ว"

ซือหยาเดินเข้าไปในห้องครัวของเพนท์เฮ้าส์ นางมองไปที่เตาไฟฟ้าและเครื่องครัวที่ทันสมัยแล้วก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างที่สุด นางหยิบนมใส่ในหม้อใบเล็ก ๆ แล้วตั้งไฟอุ่นนมให้ร้อนพอเหมาะ ก่อนจะใส่น้ำตาลลงไปเล็กน้อยเพื่อเพิ่มรสชาติที่คุ้นเคยของลูก ๆ ของนาง

นางเทนมลงในกระบอกเก็บอุณหภูมิที่ทำจากเหล็กอย่างรวดเร็ว ถึงกระบอกเหล็กจะดูแปลกตา แต่ก็มีความเป็นไปได้มากกว่าจะเอานมที่บรรจุในกล่องกระดาษออกไปให้ทุกคนเห็น

เมื่อออกมาจากมิติ นางก็เริ่มจุดไฟในเตาอื่นที่ยังว่างอยู่ แล้วตั้งกระทะเหล็กไว้บนเตาแล้วเติมน้ำไปประมาณหนึ่ง นางหยิบไข่ไก่ห้าฟองออกมาจากตะกร้า แล้วตอกไข่ลงในชามกระเบื้อง ไข่ไก่ถูกตีจนแตกแล้วเติมน้ำสะอาดลงไปเล็กน้อยพร้อมกับเครื่องปรุงรส แล้วตีอีกครั้งจนส่วนผสมเข้ากันดี

ฟองในชามถูกช้อนออกจนหมดออกจนหมด ก่อนที่นางจะนำถ้วยนั้นไปวางไว้ในลังถึงที่ตั้งอยู่บนกระทะที่น้ำเดือด จากนั้นก็ปิดฝา เป็นอันเสร็จไปหนึ่งอย่าง

ผักกาดดองในไหถูกนำออกมา 2 หัว นางหั่นเป็นชิ้นพอดีคำแล้วนำไปล้างน้ำหลายครั้ง จากนั้นก็แค่น้ำไว้ก่อน ระหว่างที่รอนางจัดการกับปลาช่อนตัวใหญ่เสร็จ