บทที่9.มารผจญ......

“พวกคุณมาทำไมกันวะ ผมอุตส่าห์ย้ำแล้วนี่ให้ผ่านไปซักอาทิตย์หนึ่งก่อนค่อยมา ขอนอนให้เต็มคราบก่อน” ชายหนุ่มยกมือขึ้นเสยผม ท่าทางขัดใจ ก่อนจะเอนตัวพิงหลังกับพนักโซฟา พร้อมทั้งหลับตาหลบสายตาจากดวงตาสามคู่ที่จ้องมองเขม็ง

“ไอ้ราฟมันนอนหลงวันหลงคืน หรือว่ามันหลงน้องหนูในห้องวะ ถึงไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเป็นอาทิตย์แล้วโว้ย!!” คาลอสกระเซ้า เมื่อเพื่อนหนุ่มถึงกับหลงวันหลงคืน

“มันก็น่าหลงหรอกว่ะ แค่เห็นด้านหลังหุ่นยังเซี๊ย...โคตรน่าฟัดเสียขนาดนั้น” ดอจิโน่ยกมือเกาคางกล่าวย้ำประโยคของคาลอสและหัวเราะร่วน

ราฟาเอลลืมตาปุบปับ!! แววตาเย็นชาทอดมองเพื่อนรักทั้งสองด้วยความเกรี้ยวกราด คาลอสและดอจิโน่วิจารณ์เอมิกาจนเขาแสลงหู

กัมปนาทสังเกตเห็นความไม่พอใจที่ผุดแว๊บขึ้นมาในดวงตาราฟาเอล เขาขมวดคิ้ว ทุกๆ คนในกลุ่มสนิทสนมกันมานาน จนรู้จักนิสัยใจคอกันดี จึงแปลกใจเมื่อราฟาเอลมีทีท่าไม่พอใจตอนที่วิจารณ์ถึงหญิงสาวนิรนามในห้องนอน ซึ่งมันไม่เกิดขึ้นกับหญิงใด เพื่อนของเขาไม่หวงสาวคู่ควง

“คุณกินอะไรยังวะราฟ? นี่มันจวนจะเย็นแล้วนะ พวกผมแวะซื้อของทะเลสดๆ มาเต็มเลย กะว่ามาฉลองกันซักหน่อยนานๆ จะอยู่รวมกันครบทีม ต้องฉลองให้เมากลิ้งกันไปข้างให้สมกับฉายา ‘สี่หนุ่มเจ้าสำราญ’ ขนมาเพียบ” กัมปนาทพูดขัดจังหวะ

“ไอ้ราฟมันเป็นไรวะ ดูมันทำมองตาขวาง เหมือนมันไม่ดีใจที่เจอพวกเรา” ดอจิโน่เอียงตัวกระซิบกับคาลอสเบาๆ

“เป็นเอ็งจะดีใจไหมล่ะ ถ้าเพื่อนมาขัดจังหวะที่กำลังจะจิจ๊ะกับสาวน่ะ” คาลอสหัวเราะหึๆ ส่ายหัวกับอาการตะบึงตะบอนของราฟาเอล

“เออว่ะเป็นผมก็อารมณ์เสีย มันค้างโว้ย” ดอจิโน่บ่นเสียงขรม ก่อนจะเดินตามทุกคนเข้าไปทรุดนั่งใกล้ๆ ราฟาเอลพร้อมทั้งหันมาหลิ่วตาให้

“อดข้าวสิวางวาย แต่ไม่ตายเพราะอดสิเน่หา” เสียงสามหนุ่มหัวเราะดังลั่นพร้อม กัน ราฟาเอลได้แต่กลอกตาและถอนหายใจด้วยความหดหู่ ช่วงเวลาแสนหวานของเขามีตัวป่วนมาป่วนเสียแล้ว ดวงตาคมกล้าคอยชำเลืองมองประตูห้องด้วยความกังวล

“ไปก่อไฟปิ้งปูปิ้งปลาดีกว่าว่ะ เดี๋ยวจะมืดค่ำจนมองอะไรไม่เห็น จะได้นั่งกินเหล้ายาวๆ ไม่เมาไม่เลิกนะวันนี้” คารอสชวนเพื่อนคนอื่นๆ เขาเดินนำออกไปคนแรกด้วยกิริยาร่าเริง

“ไปกันก่อนนะ...เดี๋ยวผมตามไป” ราฟาเอลลุกขึ้นยืนคนสุดท้าย เขาหมุนตัวกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง ท่ามกลางสายตาสอดรู้ของผองเพื่อน

“เร็วๆ นะเว้ย ไม่ใช่เข้าไปเสียนาน อยู่จนเช้าผมกินไม่รอนะ” ดอจิโน่ตะโกนดักคอ จนราฟาเอลหันมาแยกเขี้ยวใส่ด้วยความไม่พอใจ

สามหนุ่มมองตามเพื่อนรัก ที่หายลับเข้าไปในห้องพากันส่ายศีรษะอย่างระอา

“ไอ้ราฟมันอาการหนัก สงสัยมันจะสละโสดคนแรก ไม่เคยเห็นมันเป็นขนาดนี้ ทุกทีไม่เคยเห็นแคร์ผู้หญิงนี่หว่า เพื่อนต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง แต่นี่มันกลับทิ้งพวกเรา วิ่งไปหาผู้หญิงก่อน สงสัยมันจะคืนตำแหน่งหนุ่มเจ้าสำราญเสียละมั้ง” คารอสพึมพำตามหลังของราฟาเอลไป เมื่อจู่ๆ ราฟาเอลก็หมุนตัวกลับเข้าห้อง ปล่อยให้สามหนุ่มที่เหลือยืนงง เมื่อเพื่อนไม่ค่อยใส่ใจเพื่อนเท่าที่ควร

“อืม...ผมเห็นด้วยนะ ราฟมันถ้าจะอาการหนักจริง อาการออกชัดเจน...ดูๆ มันไม่สนใจพวกเราเลยวิ่งไปหาสาวเฉยเลย” ดอจิโน่กล่าวสำทับคำพูดของคาลอส สายตามองตามร่างสูงใหญ่ของราฟาเอลที่เดินลับหายเข้าไปในห้อนนอนอย่างงงงันเช่นกัน

กัมปนาทส่ายหน้าให้กับสองหนุ่มอย่างระอา จริงอยู่ว่าราฟาเอลเปลี่ยนแปลงไป แต่มันก็น่ายินดีที่ราฟาเอลจะมีความสุขอย่างแท้จริง ไม่ได้ฉาบฉวยเหมือนเคย สายตากัมปนาทที่มองตามร่างของราฟาเอลเต็มไปด้วยความยินดีเกมขัน ดวงตายาวรีจึงระยิบระยับจน คาลอสหันมาเห็นจึงเอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้

“ผู้หญิงคนนั้น คุณหามาให้คุณราฟหรือไง ถึงได้ดีใจที่ราฟมันถูกใจเจ้าหล่อน?”

“เปล่า...ผมก็เห็นพร้อมพร้อมพวกคุณนั่นแหละ แต่พวกคุณไม่ดีใจหรือไง ถ้าราฟมันไม่โสดทีนี้ก็จะเหลือแค่คุณสองคนที่ยังโสดอยู่ ต่อไปก็ไม่ต้องแย่งสาวๆ กันอีกเมื่อหมดคู่แข่งแบบราฟาเอลไป”