บทที่13.สิ่งสุดท้ายที่ราฟาเอลทิ้งไว้ให้

“คุณราฟขอโทษที่ทำให้เอมิน้อยใจค่ะ” เสียงกระซิบเบาๆ ข้างใบหู กิริยางอนง้อที่ราฟาเอลพยายามทำ จนทำให้ใจเอมิกาอ่อนยวบลง

“เอมิไม่ได้โกรธคุณราฟค่ะ เอมิแค่น้อยใจที่คุณราฟไม่เข้าใจเอมิเลย คุณราฟมีหน้าที่ เอมิก็มีหน้าที่เหมือนกัน ต่างคนต่างมีหน้าที่ๆ ต้องรับผิดชอบ” เอมิกาตัดพ้อราฟาเอลด้วยความน้อยใจ พยายามแกะมือที่กอดเอวไว้

ราฟาเอลหมุนตัวของเอมิกาให้หันกลับมาเผชิญหน้า ใช้ปลายนิ้วเกลี่ยน้ำตาที่ไหลรินให้อย่างอ่อนโยน ปลายนิ้วใหญ่ๆ ยกขึ้นปิดปากอิ่มทำให้เอมิกาไม่สามารถพูดต่อไปได้

“เราจะไม่ทะเลาะกันนะคะ ตอนนี้สิ่งที่คุณราฟควรทำที่สุด ก็คือการเก็บเกี่ยวความทรงจำขอคุณราฟกับเอมิ เก็บไว้กับตัว เก็บเอาไว้ยามที่เราต้องอยู่ห่างไกลกันค่ะ” ราฟาเอลย่อตัวช้อนเอมิกาขึ้นอุ้ม สาวเท้าเดินกลับไปยังบ้านพักของตัวเอง ดวงตาคมดุมองสบนัยน์ตาเอมิกาตลอดทาง จนเอมิกาแนบหน้ากับอกอุ่นๆ หลับตาลงซึมซับความอบอุ่นที่โอบล้อมรอบตัว แม้จะต้องจากลาก็ยังเหลือความรู้สึกดีๆ ไว้กับตัว

เอมิกายกมือขึ้นโบกไปมาเมื่อร่างของราฟาเอลลับจากสายตาไป ภายในเกรทของสายการบินที่ราฟาเอลใช้โดยสารกลับประเทศตัวเอง น้ำตาเม็ดเล็กๆ ไหลรินลงมาเรื่อยๆ ก่อนจะตัดใจหมุนตัวกลับไปพบกับความจริงที่รออยู่เบื้องหลัง มือน้อยยกขึ้นลูบแผ่นท้องแบนเรียบ ที่อาจจะกำลังกำเนิดสิ่งเล็กในครรภ์ของเธอ เอมิกาเลือกที่จะไม่บอกราฟาเอล เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน เอมิกาจะขอเก็บไว้ดูต่างหน้าเขา เวลานึกถึงอดีตที่มีร่วมกันกับราฟาเอล ตัวแทนของหนุ่มคนรัก แม้เวลาเพียงน้อยนิดที่ได้อยู่ร่วมกัน เอมิกาก็มั่นใจว่าเธอหลงรักหนุ่มสเปนรูปงามแบบราฟาเอลอย่างเต็มหัวใจเสียแล้ว

สาวน้อยเดินกลับทางเดิมด้วยความรู้สึกเคว้งคว้าง ดวงใจทั้งดวงหลุดลอยตามเครื่องบินลำใหญ่ที่ทะยานขึ้นเหนือน่านฟ้า เธอแหงนหน้ามองท้องฟ้ากว้าง พยายามกวาดตามองหาเครื่องบินลำใหญ่ที่ราฟาเอลโดยสารไปด้วยความหวังครั้งสุดท้าย เวลาผ่านไปจนเนิ่นนานจึงตัดใจหมุนตัวกลับ เดินทางกลับบ้านตัวเอง เมื่อความสัมพันธ์ทุกอย่างจบลง

เอมิกาลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ตรงไปยังช่องผู้โดยสารภายในประเทศ เมื่อถึงเวลาของตัวเองที่ต้องเดินทางกลับบ้านเหมือนกัน เธอยื่นตั๋วเครื่องบินให้พนักงานตรวจก่อนเดินเข้าไปรอด้านใน เดินก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ แต่หนักแน่นและมั่นคง เอมิกาตัดสินใจดีแล้ว เรื่องบางสิ่งที่อุบัติขึ้นในร่างกายตัวเอง สาเหตุเพราะความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น เป็นการยินยอมของคนทั้งคู่ ภายใต้ข้อกำหนดเรื่องการชดใช้ โดยที่เธอลืมเรื่องการป้องกันตัวเองเสียสนิท เอมิกาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าราฟาเอลได้ป้องกันตัวเองตอนระหว่างมีความสัมพันธ์กันหรือเปล่า เธอจึงยังไม่ค่อยมั่นใจ ขอรอดูว่าสิ่งที่ตนเองเป็นกังวลมันอาจจะเกิดขึ้นจริงหรือไม่จริง

ราฟาเอลเดินทางกลับไปได้สองอาทิตย์ สิ่งที่เอมิกากังวลใจก็เกิดขึ้นจริงๆ ในเช้าวันหนึ่งที่ตื่นขึ้นมาอาการวิงเวียนก็จู่โจมเข้ามาไม่ให้เธอตั้งตัว เธอโผเผเดินตรงไปยังอ่างล้างหน้า เริ่มอาเจียนเอาทุกสิ่งในกระเพาะอาหารออกมาจนหมดสิ้น น้ำขมๆ ไหลออกมาตามลำคอจนแสบร้าวไปทั่ว น้ำตาแข่งกันไหลออกมาอย่างปิติยินดี ถึงแม้ว่าอาจจะโดนผู้เป็นป้าตำหนิ แต่เอมิกาก็ยืนยันที่จะรักษาสิ่งสุดท้ายที่ราฟาเอลทิ้งไว้ให้อย่างหวงแหน และรักสุดหัวใจ

รอยยิ้มสดใสติดอยู่บนหน้าหวานหลังจากที่เศร้าหมองเพราะการจากไกลของราฟาเอลมาหลายวัน ผลการตรวจในมือที่ยกขึ้นดูแล้วดูอีกด้วยคือความยินดีอย่างแท้จริง ใบตรวจร่างกายระบุว่าเอมิกาตั้งครรภ์ได้สี่สัปดาห์ อารมณ์ดีเสียจนเกสรยังสงสัย เมื่อต่อมความสงสัยเริ่มทำงานจึงถามออกไปอย่างอดกลั้นไว้ไม่อยู่

พี่เอมิอารมณ์ดีจังคะวันนี้ เดินยิ้มมาตั้งแต่ยังไม่เปิดประตู มีเรื่องอะไรดีๆ ที่เกสรยังไม่รู้บ้างหรือเปล่าคะ”