บทที่12.เมื่อถึงวันต้องจากกัน

“ไปอยู่กับคุณราฟไหมคะ? ในเมื่อเอมิบอกว่าที่นี่ไม่มีใครต้องการเอมิแล้ว” เสียงทุ้มกระซิบถามหลังจากร่างบางตกอยู่ในอ้อมแขน

“ไม่ค่ะ!” เอมิกาปฏิเสธอย่างไม่ต้องคิด

“ทำไมล่ะ!” ราฟาเอลจ้องหน้า แววตาตัดพ้อมองสบนัยน์ตากลมโต

“ไม่รู้สิคะ...เอมิมั่นใจว่าเราคงไปกันไม่รอด เอมิขออยู่ที่นี่และเก็บคุณราฟไว้ในนี้ดีกว่าค่ะ” เอมิกาชี้นิ้วเข้าหาอกซ้ายของตัวเอง พร้อมกับส่งยิ้มให้ราฟาเอลอย่างจริงใจ

ราฟาเอลก้มลงจุมพิตกลีบปากอิ่ม เขาหวังในใจลึกๆ ขอให้เอมิกาเปลี่ยนใจ หากเธอยินยอมตามกลับไปกับเขา สเปนจะเป็นทุกสิ่งที่เอมิกาต้องการเขาจะเนรมิตให้เอมิกาทุกอย่าง หากนั่นคือสิ่งที่หล่อนต้องการ

แม้จะยังไม่รู้ว่าจะวางเอมิกาไว้ในตำแหน่งไหน...เมื่อตนเองไม่เคยมีแม้แต่คนรู้ใจ แต่บอกได้คำเดียว ณ. เวลานี้ เขาไม่สามารถทิ้งเอมิกาไว้เพียงลำพังที่แผ่นดินนี้ได้ ราฟาเอลจึงได้แต่หวังว่าความสัมพันธ์ลึกซึ้งที่มีให้กันจะสามารถทำให้เอมิกาเปลี่ยนใจ เขาสอดมือเข้าไปใต้ชายเสื้อเกาะกุมอกอิ่มบีบเคล้นกระตุ้นอารมณ์ปรารถนาให้เอมิกาคล้อยตาม พลิกกายใหญ่ขึ้นทาบทับ ชันเรียวขางามขึ้นตั้ง พร้อมสอดแทรกกายใหญ่โตลงไปในที่อันควร ขยับกายอย่างร้อนแรง จนสาวน้อยครวญครางเสียงสั่นๆ บทเพลงแห่งรักเริ่มขึ้นและจบลงด้วยความสุขสมทั้งสองฝ่าย ทิ้งไว้แค่ลมหายใจที่ทดท้อของราฟาเอลที่พยายามออดอ้อนเพียงใด เอมิกาก็ยืนยันคำเดิมไม่เปลี่ยนแปลง สร้างความน้อยใจกับราฟาเอลเหลือที่จะกล่าว จนชายหนุ่มหลับใหลไปด้วยความไม่พอใจที่ยังติดค้างอยู่ภายในใจ

เอมิกาโทรศัพท์กลับไปหาป้า เพื่อขออยู่ต่อ เธออ้างเหตุผลร้อยแปด จนป้ายอมใจอ่อน

“ค่ะป้า เอมิสบายดีค่ะ ขอเอมิอยู่ต่ออีกสักวันสองวันนะคะ ฝากป้าดูร้านให้เอมิด้วยค่ะ... ค่ะเอมิสัญญาจะไม่ทำให้ป้าผิดหวัง ค่ะเอมิทำใจได้แล้ว กรณ์ทำให้เอมิเสียใจไม่ได้อีกแล้ว ค่ะ...แล้วเอมิจะซื้อขนมไปฝากทุกคนค่ะ”

ราฟาเอลนั่งอยู่ใกล้ๆ คอยฟังทุกคำพูดของเอมิกาอย่างใส่ใจ เขาเกี่ยวม้วนกลุ่มผมนุ่มๆ ของเอมิกาเล่นอย่างเพลิดเพลิน

“เอมิบอกคุณป้าแล้วค่ะ เอมิจะอยู่กับคุณราฟจนกว่าคุณราฟจะกลับ” เอมิกาวางโทรศัพท์ลง หันมากล่าวกับราฟาเอลด้วยรอยยิ้ม

“ครับ วันนี้ออกไปเดินเล่นข้างนอกกันดีกว่า ถ้ายังอยู่แต่ในบ้าน คุณราฟก็คอยแต่กวนเอมิ” ราฟาเอกล่าวกระเซ้าหากมีเอมิกาอยู่ใกล้ๆ เขาไม่อยากอยู่ห่างเตียงนอน เมื่อนั่นเป็นที่เดียวที่ตนเองและหล่อนสมควรอยู่

“คุณราฟอะ…ชอบแหย่เอมิอยู่เรื่อย” เอมิกาตวัดตาค้อนให้ราฟาเอลอย่างมีจริต

“คุณราฟพูดเรื่องจริงนะ เอมิน่ารักน่ากิน จนคุณราฟห้ามใจไม่ได้ซักที” ชายหนุ่มบ่นตัวเอง เขากลายเป็นหนุ่มบ้าพลังคลั่งรักทุกครั้งหากมีเอมิกาอยู่ใกล้ๆ

ราฟาเอลพาเอมิกาออกไปด้านนอกโดยอาศัยรถยนต์ที่กัมปนาททิ้งไว้ให้ ชาหยนุ่มกุมมือของเอมิกาไว้ตลอดการเดินทาง สองหนุ่ม สาวแวะชมธรรมชาติข้างทางหาร้านอาหารข้างกินทางยามหิวโหย ทุกวินาทีที่ผ่านไปแฝงความสุขไว้เต็มเปี่ยม เป็นความสุขที่ไม่เคยพบเจอมาตลอดชีวิต

แววตาอ่อนโยนทอดมองร่างน้อยๆ อย่างแสนสุข เมื่อเอมิกานอนหลับคอพับตอนที่เดินทางกลับ ราฟาเอลขยับปรับเบาะเอนๆ ให้เอมิกานอนได้ถนัดขึ้น เป็นความห่วงใยที่เกิดขึ้นระหว่างกัน การดูแลที่เกิดขึ้นจากใจโดยไม่รู้ตัว รอยยิ้มแต้มอยู่เต็มหน้าแบบไม่น่าเชื่อ ราฟาเอลสามารถยิ้มได้เยอะมากขนาดนี้ราฟาเอลอารมณ์ดีจนสามารถยิ้มได้อย่างสบายใจ เพียงแค่อยู่กับเอมิกาไม่กี่อาทิตย์ชายหนุ่มยิ้มมากกว่าเวลา32ปีที่ผ่านมาเสียอีก

รถยนต์วิ่งด้วยความเร็วปกติ แทบไม่น่าเชื่อว่าราฟาเอลจะขับรถได้เหมือนเต่าคลาน เมื่อเห็นคนข้างกายนอนหลับอย่างมีความสุข เขาจึงพยายามขับรถให้นิ่มนวล จนถึงบ้านพัก ขยับตัวเปิดประตูรถแผ่วๆก้าวเท้าลงไปวิ่งอ้อมตัวรถมาเปิดประตูด้านข้างออก เพื่ออุ้มเอมิกาเข้าบ้านพักอย่างเต็มใจ