บทที่1.2 เหตุร้าย

“มาทางนี้เร็ว หลังร้านมีทางออกไหม๊...เร็วสิไอ้ธันวาอย่ามัวมาสั่น ตำรวจมากันเต็มหน้าร้านแล้ว” ธันวาที่ยังหวาดกลัวชี้ไปทางหลังร้าน พอวิ่งไปถึงประตูมันล็อกทั้งคู่จนปัญหา แต่ก็ต้องทำอะไรซักอย่าง เดือนเมษาหยิบไม้แถวนั้นทุบลูกบิดประตู “ช่วยกันหน่อยสิเว้ย” เด็กหนุ่มแทบไม่มีสติจะฟังพี่สาวแล้ว เขายังคงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เดือนเมษาทุบจนสุดแรงกว่าจะหลุด

“หยุดนะ นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ หยุดแล้วยกมือขึ้นทั้งสองข้าง...วิ่งออกไปทางด้านหลังแล้วครับผู้กอง”

“เดี๋ยวผมตามไปเอง จ่าไปดูศพเก็บหลักฐานให้ได้มากที่สุด อย่าเพิ่งให้ใครยุ่งกับศพนะจ่า” ตำรวจชั้นผู้น้อยรับทราบ ส่วนผู้กองหนุ่มรีบวิ่งตามไป เขาเห็นหลังไวๆ แต่ก็ยังตามไม่ทันเพราะไม่ชำนาญทาง ไหวพริบบอกให้เขาอ้อมไปอีกด้านหนึ่งเพื่อดักหน้า

เดือนเมษาพาน้องชายวิ่งกระโดดข้ามสิ่งของมากมาย รถเข็นผักอีกทั้งยังหวิดตกลงไปในกระทะปาท่องโก๋ หญิงสาวหันมองไม่เห็นตำรวจที่ตามมาก็ชะล่าใจคิดว่าเขาไม่ตามเธอแล้ว จึงหยุดวิ่งแล้วพาน้องชายเดินลัดไปทางซอยเล็กๆ แทนการเดินที่ถนนใหญ่

“แกไปทำอะไรมากันแน่ไอ้ธันวา บอกเจ้มาน่ะ...ไม่งั้นเจ้จะฟ้องแม่”

“อย่านะเจ้ แค่นี้ผมก็จะตายอยู่แล้ว...ไอ้พวกนั้นไม่เอาผมไว้แน่”

“ใคร” เดือนเมษาซักเสียงดัง ทั้งกังวลและหวาดกลัว “บอกเจ้มาสิ ใครจะทำร้ายแกไอ้ธันวา ใครที่ฆ่าไอ้คนนั้น เร็วสิบอกมา” ตอนนี้เธอเพิ่งเห็นว่าเสื้อยืดของน้องชายเปื้อนเลือด ที่ใบหน้ามีเล็กน้อย

“พะ พวก ไอ้ดำใหญ่” แค่ได้ยินชื่อ หญิงสาวก็ตัวสั่นด้วยความกลัว เพราะนั้นคือมาเฟียคุมถิ่นนี้ ใครก็รู้จักมัน ไม่ว่าจะเป็นยาเสพติด ผู้หญิง เงินกู้ ใครทำอะไรผิดกับมันก็หาตัวไปอย่างลึกลับบ้างก็เจอเป็นศพตายโดยหาคนฆ่าไม่ได้

“เจ้บอกแกแล้วใช่ไหม๊ ว่าเพื่อนๆ ของแกไม่มีใครดีซักคน แบบนี้จะทำยังไง มีคนตาย...อย่าบอกนะว่าเป็นฝีมือของแก ฮะ ธันวา” เด็กหนุ่มยังไม่ทันได้ตอบอะไร

“หยุด ยอมให้จับซะดีๆ” เดือนเมษารีบผลักน้องชายให้วิ่งหนีไป ส่วนเธอวิ่งหลอกไปอีกทาง “ฉันบอกให้หยุด...ไม่งั้นฉันจะยิง” เดือนเมษาชะงักด้วยความกลัวจึงถูกตำรวจหนุ่มรวบเอาไว้ หญิงสาวตกใจทำอะไรไม่ถูก “ไม่รอดหรอกน่า ไปโรงพักกับฉันซะดีๆ”

“ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนะคุณตำรวจ”

“ไม่ได้ทำผิดแล้วจะวิ่งหนีทำไม”

“คะ ใครวิ่งหนี ฉันเดินมาดีๆ ตะ ตกใจเสียงคุณตำรวจเลยจะออกวิ่ง ก็คนมันตกใจ”

“แก้ตัวน้ำขุ่นๆ ฉันตามเธอมาตั้งแต่ร้านเกม”

“ห๊า ระ ร้านเกมอะไร...ฉันไม่เคยไปร้านเกม”

ตำรวจหนุ่มจูงคนที่ถูกจับให้เดินตามเขาไปขึ้นรถตำรวจที่จอดอยู่หน้าร้านเกม เดือนเมษาพยายามก้มหน้าไม่ให้ใครจำเธอได้ กลัวว่าจะเอาไปบอกแม่ แม่อาจจะเห็นห่วงจนล้มป่วยไปอีก