บทที่7.พายุเดือด 3/3

“เห้อ!! แต่มันช้าไปถ้าทำได้ก่อนหน้านี้ ครอบครัวเราคงดีกว่านี้ ไม่รู้อะไรดลใจแด๊ด ให้หลงโง่งมอยู่ตั้งนาน” อิวานบ่นว่าตัวเอง เขาเสียใจหลายๆ เรื่องไม่ว่าจะเรื่องชมนาด หรือว่าเรื่องนีรนาททุกเรื่องสาเหตุมาจากตัวเองแทบทั้งสิ้น

“แม่คงดีใจและอาจจะกำลังมองดูเราอยู่ก็ได้ค่ะ”

“แบบนั้นก็ดี เขาจะได้ช่วยดูแล...คนที่กำลังจะมาใหม่”

“ค่ะ...แด๊ด นีชาจะเปิดร้านขายเครป แด๊ดเห็นว่าไงคะ”

“เอาจริงรึ!! จะไม่เหนื่อยไปหรือ...กำลังท้องกำลังไส้?”

“ช่วงนี้พอทำได้ค่ะ ต้องเตรียมไว้ล่วงหน้าเพราะเราต้องใช้เงินเพิ่มขึ้นอีกเยอะ”

“อืม...เอาก็เอา ว่าแต่มีพร้อมแล้วหรือไหนจะทำเลแล้วก็เงินทุน” อิวานถามเสียงเคร่ง เขาไม่มีเงินเก็บสักสตางค์แดงเดียวพึ่งมานึกเสียใจก็อีตอนที่เกือบสายไป

“นีชามีเตรียมไว้แล้วค่ะ...ได้ความช่วยเหลือจากหลายๆ คน รวมทั้งคุณป้าเจ้าของร้านเดิมด้วยค่ะแด๊ด”

ในวันที่มืดมน ฟ้าก็ยังเห็นใจและส่งความช่วยเหลือมาให้ สองพ่อลูกจึงร่วมแรงร่วมใจกันเป็นครั้งแรก ท่ามกลางความเห็นอกเห็นใจของเพื่อนบ้าน พวกเขาพากันดีใจและเวทนานีรนาท คอยให้ความช่วยเหลือเท่าที่ทำได้ เป็นกำลังใจให้เธอและบิดาผ่านช่วงเวลาทุกเข็ญไปได้สำเร็จ

แต่...อีกมุมหนึ่งของมอสโก ไม่ได้ไกลกันเท่าไรกับตรอกเล็กๆ ที่นีรนาทดำเนินชีวิตอยู่

ดิมิทรีเงียบขรึมลง เขาบอกใครไม่ได้ถึงสาเหตุที่ต้องเก็บตัวเช่นนี้ ศักดิ์ศรีค้ำคอจนยากที่จะกลืนน้ำลายตัวเอง อยากจะซมซานกลับไปหายัยผู้หญิงชั้นต่ำนั่น ก็ละอายใจตัวเองเหลือเกิน จึงได้แต่อดทน และอดทน สักวันหนึ่งเขาคงจะกลับมาเป็นคนเดิมได้เอง

“อีกสักแก้วไหมคะ?” เสียงหวานฉ่ำ กระซิบบอก มือเรียวบางยุ่มย่ามตามเนื้อตัวของชายหนุ่ม และพยายามจะปลุกกระแสพิศวาสของเขาให้ลุกเพลิด แต่...ดูเหมือนจะหมดหวัง เพราะดิมิทรียังคงกระดกแก้วบรั่นดีต่อ ไม่ได้สนใจหรือเหลือบแลเธอสักนิด

ข่าวลือเรื่องความเฉยชาของดิมิทรีเริ่มกระฉ่อน มันเหมือนไฟลามทุ่งที่ยิ่งปิดยิ่งลุกพรึบ!!

นักรักอันดับหนึ่งเริ่มตกกระแส เขาเอาแต่ดื่ม และดื่ม...ไร้คู่ควงข้างกาย รอบตัวชายหนุ่มมีแต่ขวดเหล้าว่างเปล่า และกลิ่นแอลกอฮอล์เหม็นเปรี้ยว!!

นีรนาทเปิดร้านเครปเล็กๆ ในตรอกไม่ไกลจากห้างสรรพสินค้า ‘เบนิครอฟ’ เธอยังเฝ้ามองแสงไฟเหนือยอดตึกเป็นประจำ แต่ไม่เคยเฉียดใกล้บริเวณเดิม เพราะการที่ร่างกายเปลี่ยนแปลง เธอกลัวว่าหากเขาคนนั้นจะพบเข้า ความลับต้องเป็นความลับไปตลอด ถึงจะรู้ดีว่าเขาไม่ต้องการเสี้ยวหนึ่งที่ทิ้งไว้ก็เถอะ เธอต่ำต้อยด้อยค่า ไม่อาจเผยอหน้าเทียบชั้นกับเขาได้...

แม่ค้าสาวสวยขนาดตั้งครรภ์ใกล้คลอด ความงามและรอยยิ้มหวานๆ ยังคงมีแจกจ่ายให้ลูกค้าที่แวะเวียนมาอุดหนุนไม่หยุด

“เครปสองอันจ้ะนีชา...วันนี้ยิ้มสวยเหมือนเดิมเลยนะ” ถึงแม่ค้าคนสวยจะตั้งครรภ์จวนจะคลอด ก็ยังมีหนุ่มๆ แวะมาขายขนมจีบไม่หยุดเพราะ...ทุกคนรู้ไงว่านีรนาทตั้งครรภ์แบบไร้สามี และไม่มีผู้ชายคนนั้นให้เกะกะนัยน์ตา

“ค่ะ...” หญิงสาวยิ้มรับ เธอไม่เคยแพ้ท้องเลย มีแค่ช่วงแรกๆ ที่รู้ตัว หลังจาก ‘เขา’ มาพาตัวเธอไปวันนั้น พอกลับมาอาการต่างๆ ก็หายเป็นปลิดทิ้ง ร่างกายเธอแข็งแรงดี ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บมาเบียดเบียน นับว่าเป็นบุญของตัวเอง

#เอื้อมไม่ถึง

เธออยู่แสนไกล... ไกลห่างจากฉันเหลือเกิน ต่อให้ฉันเดินไกลแค่ไหนคงไปไม่ถึง...

เธอเหมือนดาวอยู่บนฟ้าเอื้อมไม่ถึง ทำได้แค่มองไม่อาจคว้าใจ ก็เพราะฉันไม่มีสิทธิ์...

ใจหนอใจ... รักมากแค่ไหนก็ต้องเก็บไว้ แม้จะช้ำอย่างไร... ฉันก็จะทนไว้เพื่อเธอ

ต่อจากนี้ไป... จะอยู่ให้ไกลสายตา จะไม่เข้ามา ไม่อยากพบกันให้หวั่นไหว...

ถึงแม้ใจจะคิดถึงมากแค่ไหน ก็คงต้องยอมก็คงต้องไป... ก็เพราะฉันไม่มีสิทธิ์

ใจหนอใจ... รักมากแค่ไหนก็ต้องเก็บไว้ แม้จะช้ำอย่างไร... ฉันก็จะทนไว้เพื่อเธอ