บทที่7.พายุเดือด 2/3

2/3

“นี่ๆ ไม่ได้นินทานะ แต่อยากรู้? ห้ามไปบอกใครล่ะว่าออกมาจากปากซูซาน เหยียบตรงนี้นะหากยังไม่อยากถูกเชือด” เธอกระซิบถามเมื่อก้าวเท้าลงจากรถยนต์หรูหรา

“เจ้านายคุณ มิสเตอร์ดิมิทรี เป็นกามตายด้านเหรอ? ‘ไอ้นั่น’ มันถึงไม่ทำงาน” เสียงแผ่วเบากระซิบถามเล่นเอางันไปทั้งกลุ่ม เป็นไปไม่ได้น่า...เพราะก่อนที่จะมาคั่วกับนางแบบสาวนี่ เมื่อตอนกลางวันเจ้านายสะบึมผู้หญิงข้างถนนนั้นเป็นนานสองนาน ไม่มีทางที่ผู้ชายแข็งแรงสมบูรณ์จะเสื่อมสมรรถภาพก่อนเวลาอันควร

“เอาเป็นว่า...ผมตอบคำถามนี้ของมิสไม่ได้ครับ เพราะผมไม่รู้? แต่หากมันหลุดรอดไปถึงหูคนอื่น...โดยเฉพาะนักข่าว...ผมจะถือว่ามันมาจากปากของมิส และผมคงต้องจัดการเก็บกวาดแทนเจ้านาย มิสคงไม่อยากให้เป็นแบบนั้นใช่ไหมครับ!!” เสียงเย็นเฉียบพูดตอบ เขามองสบนัยน์ตาเจ้าหล่อนเป็นการข่มขู่กลายๆ

“โอ้ย!! รู้หรอกน่าซูซานไม่ใช่คนช่างพูด แค่อยากรู้” เจ้าตัวรีบแก้ตัวเสียงอ่อยๆ แม้จะกังขาแต่ก็ไม่กล้าที่จะสืบค้นเพราะมันเป็นเรื่องศักดิ์ศรีความเป็นชายที่อาจทำให้เกิดเรื่องราวใหญ่โต หญิงสาวรีบสะบัดก้นหนี แม้จะไม่ได้สนองอารมณ์หนุ่มในฝันอย่างที่ตัวเองต้องการ แต่ค่าตอบแทนก็ไม่ได้น้อยหน้า เจ้าตัวเลยรีบชิ่งหนีก่อนจะเกิดเหตุการณ์ร้ายแรง

“พี่ๆ เจ้านายเป็นอะไร?” หลังต้นตอปล่อยข่าวหายลับไปในอาพาร์ทเม้นท์ของเจ้าหล่อน เหลือแต่การ์ดของชายหนุ่ม เขาสุมหัวซักถามกันเป็นการใหญ่

“จะไปรู้รึ!! ไม่ได้นอนกับเจ้านายนี่หว่า...อยากรู้เดี๋ยวกลับไปถึงแกถามเจ้านายเอาเองก็แล้วกัน”

“หู้ย!! จะได้ตายฟรีดิลูกพี่..อารมณ์อย่างกับคนท้อง ดีๆ อยู่พัก หงุดหงิดอีกแล้ว ทำตามไม่ทันใจเลยคร๊าฟ” ลูกสมุนบ่นเสียงอุบอิบ ส่งค้อนประหลำประเหลือกให้ลูกพี่หัวหน้าทีม

“แหะๆ ขอออกความเห็นได้ไหมครับ? ในฐานะที่ผมพึ่งเป็นพ่อมาหมาดๆ อาการอย่างเจ้านายนี่ เขาเรียกว่าแพ้ท้องครับ ผมเคยเป็น หงุดหงิดง่าย อารมณ์แปรปรวน...แต่ว่าเจ้านายไปมีเมียตอนไหนอ่า”

“ใช่...คุณดิมิทรียังไม่มีเมีย หรือแอบไปไข่ทิ้งไว้กับคู่ขาคนไหนล่ะ”

“ถ้ามีป่านนี้คงเป็นข่าวดังแล้วครับ คงไม่มีใครหรอกครับ ที่จะอยู่เฉยๆ เมื่อพ่อของเด็กรวยเวอร์...ถ้ามีจริงคงแหกปากป่าวร้องรู้กันทั่วมอสโก”

ทุกคนพากันวิเคราะห์ แต่พวกเขาเดาผิด ยังมีผู้หญิงคนหนึ่งเก็บตัวเงียบ เธอไม่ปริปากบอกเรื่องตัวเองท้องให้ใคร? รู้แม้แต่บิดาตัวเอง จนเหตุการณ์จวนตัว

“นีชา...คิดจะทำอย่างไรต่อไป” อิวานเปิดปากถามในวันหนึ่ง เขาดีขึ้นหลังจากเกิดเหตุการณ์ครั้งนั้น เริ่มหางานทำและลดการดื่มให้น้อยลง

“แด๊ด...เอ่อ...”

“ไม่ต้องบอกความจริงก็ได้ แด๊ดรู้ว่านีชามีเหตุผล แต่คิดไว้หรือยังว่าควรจะทำอย่างไรต่อ” อิวานถอนใจเฮือกใหญ่ๆ เขารู้ดีว่าบุตรสาวมีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าตัวเอง นีรนาทโตมาแบบเด็กมีความคิดและเธอน่าจะมีทางออกให้ตัวเองถึงได้ปิดปากเงียบแบบนี้

“หนู...กลัว!!” เป็นครั้งแรกที่นีรนาทเปิดปากพูดเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ใคร? บ้างล่ะจะไม่กลัว เมื่อต้องอุ้มชูสายเลือดในอกตัวเองเพียงลำพังและไม่สามารถบอกใครได้ถึงที่มาที่ไปของเขาได้

“นีชา...แด๊ดเป็นคนไม่ดี แด๊ดขอโทษที่สร้างเรื่อง แต่...หนูไม่คิดจะบอก ‘เขา’ เหรอ?”

“ไม่ค่ะแด๊ด!! ลูกเป็นของหนู และไม่มีทางยกให้เขา เราเลี้ยงแกได้โดยไม่ต้องพึ่งพาเขา เพราะนีชาคิดว่าการเกิดของแก เขาคงไม่ต้องการมันเป็นความผิดพลาด” หญิงสาวยืนยันเสียงแข็ง เธอไม่อยากให้ลูก ต้องไปทนอยู่ในสภาพแวดล้อมที่อาจจะถูกกดดันจากคนรอบข้างและจะเติบโตมาแบบไหนหากต้องถูกทิ้งๆ ขว้างๆ

“อืม...มีอะไรให้แด๊ดช่วยก็บอกมานะ ยังไงเราก็เหลือกันแค่นี้”

นีรนาทคลี่ยิ้มอ่อนๆ วันที่เธอรอก็มาถึงในที่สุดวันที่บิดากลับใจเปลี่ยนแปลงพฤติกรรรม

“แม่อยู่ถึงตอนนี้แม่คงดีใจ ที่แด๊ดไม่เหมือนเดิม”