ตอนที่ 1 ไฟลวกกาย

1

ไฟลวกกาย

ภายในห้องสี่เหลี่ยมหรูหรามีเตียงทรงกลมวางอยู่กลางห้องล้อมรอบด้วยม่านสีขาวบางๆ เหมือนมุ้ง สาวน้อยวัย 20 ปี มองมันด้วยความตระหนก ทั้งตื่นเต้นและตกใจครั่นคร้ามกับการตัดสินใจครั้งนี้ของตน เธอถูกพามาที่นี่ด้วยข้อเสนอที่จะทำให้เธอได้เรียนต่อจนจบปริญญาตรี ความฝันและความภาคภูมิใจของพ่อกับแม่ผู้จากไปอย่างไม่มีวันกลับ ทิ้งเธอไว้กับน้องชายวัย 18 ปี ให้อยู่กันตามลำพังมานานกว่า 1 ปี

สุดปรารถนากำลังเข้ามหาวิทยาลัยปี 1 ในขณะที่ สุดเขตกำลังเรียนอยู่ชั้นม.6 ได้ยินข่าวร้ายว่าพ่อกับแม่ที่ต้องตื่นไปซื้อดอกไม้มาร้อยพวงมาลัยขายตั้งแต่ตี 3 ขับรถจักรยานยนต์เฉี่ยวชนรถเมล์สายหนึ่งจนล้ม หนำซ้ำพ่อก็ยังถูกรถทับจนร่างเละดูไม่ได้ ท่านทั้งสองจากไปโดยไม่มีสมบัติทิ้งไว้ให้ลูกๆ เลยสักชิ้น บ้านก็ต้องเช่า ข้าวก็ต้องซื้อ เงินที่มีก็ลงทุนไปกับดอกไม้ที่ยังไม่ทันได้ร้อยมาลัย เธอกับน้องต้องหยุดเรียนทั้งคู่ น่าเสียดายสุดเขตที่ยังไม่ทันสอบเทอมสุดท้าย คุณครูที่โรงเรียนช่วยเรื่องค่าจัดการศพและแบ่งเงินส่วนหนึ่งให้สุดเขต แต่น้องของเธอเห็นว่าเงินก้อนนี้สำคัญกับปากท้องมากกว่าการเรียน จึงไม่ได้ไปเรียนและสอบสำเร็จการศึกษา

หลังจากนั้นสุดปรารถนาก็ขายทีวี ตู้เย็น ได้เงินมานิดหน่อยก็ลงทุนร้อยพวงมาลัยขาย แต่แล้วสุดเขตก็ถูกจับในคดียาเสพติด เธอใช้เงินที่มีอยู่และกู้หนี้ยืมสินจากผู้ใหญ่ใจดี เสี่ยยักษ์ที่เคยแทะโลมเธอด้วยวาจาและสายตาให้เงินมาประกันตัวสุดเขต แล้วสองพี่น้องก็หนีมาอยู่ห้องเช่าเล็กๆ ที่จังหวัดชายแดน ที่ต้องหนีเพราะไม่มีเงินใช้หนี้และเสี่ยยักษ์ก็ไม่ต้องการเงินแต่ต้องการตัวสุดปรารถนา สุดเขตยอมไม่ได้รู้ว่าเสี่ยยักษ์เป็นพวกซาดิสม์ผิดมนุษย์จึงตัดสินใจพาพี่สาวหนีไปอยู่จังหวัดติดชายแดน

สุดเขตได้ทำงานในบ่อนใหญ่ชื่อดังแห่งหนึ่ง ได้ค่าจ้างไม่มากอาศัยได้ทิปจากนักเล่นมากพอสมควรในแต่ละวัน เขาจะเลี้ยงพี่สาวเองพร้อมกับสัญญาว่าจะไม่หันไปยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด แต่สุดเขตก็ทำไม่สำเร็จ งานนี้เขาถูกจับและเงินประกันก็สูงกว่าเดิม นี่คือสาเหตุที่ทำให้สุดปรารถนาต้องมายืนอยู่ในห้องนี้

ร่างอรชรขาวเนียนอยู่ในชุดเดรสสีแดงแสนเซ็กซี่ เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรับงานที่ป้าถมยาชวนทำ

‘คืนเดียว เอ็งได้หลายหมื่น ถ้ารู้จักเอาใจ อย่าบอกว่าไม่เคยแล้วทำไม่ได้ ท่องไว้เพื่อเงิน ยังไงเอ็งก็ต้องทำได้ แล้วถ้าไม่ทำ ไอ้เขตมันก็ต้องอยู่ในคุกไปอีกหลายปี เลือกเอา’

สุดปรารถนามีเวลาคิดเพียงไม่กี่ชั่วโมง เพราะตำรวจให้เวลาเอาเงินไปประกันตัวในวันพรุ่งนี้เท่านั้น ถ้าไม่ไปสุดเขตจะถูกส่งตัวเข้าเรือนจำ เมื่อนั้นจะไม่มีโอกาสได้ประกันตัวออกมาจนกว่าจะพ้นโทษ เธอจึงตัดสินใจหลังจากร้องห่มร้องไห้ตลอดหลายชั่วโมง กว่าจะได้แต่งหน้าแต่งตากลบความเศร้าโศกเสียใจให้หมดสิ้น เหลือเพียงความเด็ดเดี่ยวมุ่งมั่นตั้งใจ

เอาวะ!

ยังไงก็คงดีกว่าเป็นเมียเสี่ยพุงพลุ้ย แถมยังต้องเจ็บตัวเพราะความซาดิสม์ของมัน

แค่คิด...ก็เจ็บแล้ว

เพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไรดี สุดปรารถนาจึงปลดชุดกระโปรงเซ็กซี่สีแดงออกจากร่างแล้วทอดกายนิ่งขึงอยู่บนเตียงทรงกลม ที่น่าตกใจมากกว่ารูปทรงกลมใหญ่ก็เห็นจะเป็นคลื่นที่อยู่ใต้ผ้าหนาที่ห่อหุ้ม แค่เธอขยับก็เกิดคลื่นลูกน้อยๆ และถ้าขยับมากพลิกไปมาก็เกิดคลื่นลูกใหญ่ มันน่าตกใจกว่านี้ถ้าบนเตียงจะไม่ได้มีแค่เธอคนเดียว

ประตูห้องนอนถูกผลักเข้ามาแหวกทางให้แสงสว่างลอดผ่านความมืดมิด เธอจัดการปิดไฟทุกดวงให้ห้องทั้งห้องมืดสนิทมีเพียงเงาสลัวลางจากหน้าต่างพอให้เห็นข้าวของวางเรียงราย เงาสูงใหญ่ก้าวเข้ามาก่อนที่ประตูห้องจะปิดสนิท สุดปรารถนาไม่กล้าจะส่งเสียง หัวใจเต้นแรงโลดอย่างประหม่า

“ปิดไฟทำไม” เสียงของเขาดังทุ้มถามและเหมือนจะเปิดไฟให้สว่างโร่ หญิงสาวเบิกตากว้างร้องห้ามเสียงหลง

“อย่าค่ะ!!”

“ทำไม อายหรือไง” เขาน่าจะเข้าใจอะไรดีกว่าเธอมาก

“ค่ะ”

“ครั้งแรกงั้นรึ ถ้าอายขนาดต้องปิดไฟมืด แล้วจะเห็นหน้ากันได้ยังไง”

นั่นสิ! เสียงของเขาทุ้มนุ่มหัวน่าฟัง แต่เธอไม่อยากให้เขาเห็นหน้าตาบ้านๆ ของเธอในตอนนี้ ถึงจะขายตัวแลกเงินก็ไม่อยากเห็นสีหน้ารำคาญใจเพราะเจอคนที่ไม่ถูกใจ เธอไม่ใช่คนสวยขนาดทำให้ใครๆ ตกตะลึงหรือมองจนเหลียวหลัง ไม่อยากต้องมาคาดหวังจะทำให้เขาคนนั้นพึงพอใจเหมือนป้าถมยาบอก

“ขอโทษค่ะ หนูไม่ใช่คนสวย แถมยังอายหนักถ้าจะให้คุณเห็นหน้าหนูเต็มสองตา”

“ไหงเป็นงั้นล่ะ ฉันก็บอกแล้วนี่นาว่าให้คัดเด็ดๆ ฉันจ่ายไม่อั้นสำหรับคนที่เด็ดจริง”

“คือ...”

“ถ้าเป็นแบบนี้เห็นทีคงต้องเปลี่ยนคน”

สุดปรารถนาลุกพรวดไม่สนใจเรือนร่างเปลือยเปล่า ด้วยความรีบร้อนเกรงเขาจะเปลี่ยนใจเพราะหากเป็นเช่นนั้นเงินที่กองอยู่ตรงหน้าคงหายวับไปเหมือนเงินผี

มันสำคัญกับชีวิตสุดเขตมาก และเธอจะไม่ยอมให้มันหลุดมือไปเด็ดขาด

“อย่านะคะ”

สีหนาถขยับตัวทันทีที่มือบางกุมข้อมือเขาไว้ แววตาของเขาไหวระริกยามเห็นร่างขาวๆ เคลื่อนเข้ามาประชิด เธอจะรู้ไหมว่าความไม่น่ามองนั้นน่าดูยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น

“หนูบริสุทธิ์ค่ะ น่าจะทำให้คุณพอใจไม่มากก็น้อย แต่ขอร้องเถอะค่ะ อย่าเปลี่ยนคนเลย ให้หนูทำงานเถอะนะคะ”

“เธอต้องการเงินขนาดนั้นเชียวหรือ”

“ใช่ค่ะ”

สีหนาถเอียงคอเล็กน้อยกดตามองเต้าทรวงกลมกลึงไม่เล็กเลยอย่างชอบใจ ก่อนจะลองของด้วยการยกมือลูบไล้เต้าทรวงนุ่มหยุ่นทั้งสองข้าง มันอวบอิ่มนุ่มหยุ่นได้รูปทรงไม่มีหย่อนคล้อย ทันทีที่ปลายนิ้วหัวแม่มือสัมผัสกับปลายยอด ส่วนที่มีสีเข้มก็หดตัวอย่างรวดเร็ว ปฏิกิริยาของเธอกระตุกรอยยิ้มบนเรียวปากหนา

สุดปรารถนาแทบจะปัดมือใหญ่ออกห่าง อยากให้เขาหยุดลวนลามเธอแต่ความอยากได้เงินทองมีมากกว่า ถ้าไม่ยอมเงินก็ไม่ได้ จึงต้องหยุดนิ่งได้แต่กัดริมฝีปาก จากความตกใจกลายเป็นความตื่นตระหนกและตื่นเต้นตามมา สัมผัสแรกสนิทสนมระหว่างชายหญิงเพิ่งเกิดขึ้น สุดปรารถนาตัวสั่นกำมือแน่นอยู่ข้างลำตัว

“ฉันหวังว่าเธอจะสั่นสู้”

“ค่ะ ยังไงหนูก็ไม่เปลี่ยนใจ”

ผิวขาวนวลผุดผาดนั้นนุ่มมือแถมยังเรียบลื่นเหมือนแพรไหม ทรวงอกกลมอวบยังไม่ว่างเว้นจากการถูกลูบไล้ สุดปรารถนาตัวสั่นงันงก ไม่คิดว่าสัมผัสจากฝ่ามือค่อนข้างหยาบกระด้างจะสร้างอารมณ์บางอย่างให้เธอรู้สึก เหมือนรูขุมขนเปิดกว้างแล้วกลั่นหยาดเหงื่อให้เอ่อซึม แน่นอนเธอตื่นเต้นและตกใจไม่น้อย

ทว่า...สุดปรารถนาก็ไม่อาจขยับตัวหนีได้

ฝ่ามือคู่นั้นตรึงเธอให้อยู่นิ่ง และเพียงเงยหน้าขึ้นก็เห็นแววตาไหววาบเลือนราง เธอหลบตาคู่นั้นอย่างขวยเขินไม่อยากให้เขาเห็นหน้า ไม่อยากให้เขาจดจำ ไม่อยากให้เขาเข้ามาอยู่ในความทรงจำอันมีค่า ซึ่งมันก็คงทำไม่ได้ เขาจะเข้ามายืนอยู่ในความทรงจำตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป

“ฉันชอบหน้าอกเธอจัง ไม่บีบแล้วยวบยาบแหลกเหลวอย่างผู้หญิงบางคน ผิวเธอก็นวลเนียน แต่จะสมราคาหรือเปล่าเธอต้องพิสูจน์ให้ฉันเชื่อ”

“งั้น...งั้นคุณก็นอนลงสิคะ”

“นอน?”

“ค่ะ”

“จะทำให้เหรอ ก็ดีเหมือนกันนะ เอาสิ”

สีหนาถผละห่างไปที่เตียงปลดเปลื้องตัวเองจนกายล่อนจ้อนแล้วขึ้นไปนอนหงาย ปลายนิ้วใหญ่ที่ผละห่างไปพร้อมกับร่างสูงตระหง่าน ใช่...ต้องใช้คำว่าตระหง่านเพราะเงาดำนั้นสูงใหญ่และคงบดบังเธอได้มิด แม้เธอจะสูง 165 ซม. ก็ยังจัดว่าเล็กและเตี้ยกว่าเขามากนัก

สุดปรารถนากำมือให้รู้สึกถึงสัมผัสที่ปลายนิ้วเมื่อครู่ เธอถอนใจก่อนจะก้าวไปข้างหน้าแล้วปีนขึ้นเตียง

ต้องทำอะไรบ้างเพื่อให้เขาพอใจ

จับ

ลูบ

หรือว่า...อม

“เร็วๆ สิ ฉันเป็นคนใจร้อนนะ อย่างน้อยเธอควรที่จะรู้ว่าฉันไม่ชอบเป็นฝ่ายรอ” อีกฝ่ายเร่งเร้าเสียงทุ้มต่ำ เสียงของเขายังมั่นคงไม่สั่นเทิ้ม ผิดกับเธอ ยิ่งตอนนี้ไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียงออกไป

สาวน้อยกดความประหม่าให้ต่ำสุด มองสิ่งที่มันตั้งชันสะท้อนแสงที่ลอดเข้ามา แสงน้อยแต่สายตาเธอคงปรับรับความมืดได้จนมองเห็นมันชัดเจน แทบอุทานออกมาเพราะมันแตกต่างจากที่คิด ไม่เล็กเป็นหนอนน้อยๆ แต่ใหญ่โตสูงเด่นอย่างโอหังก็คงเหมือนรูปร่างของเขากระมัง สายพันธุ์ของชายชาตรีที่มีภาวะเป็นผู้นำทุกกระเบียดนิ้ว

มือเล็กจับประคองเจ้าสิ่งนั้นก่อนที่เธอจะสะดุ้งเป็นครั้งที่สอง นอกจากมันจะโอหังแล้วยังร้อนระอุ เกือบหลุดปากถามเรื่องป่วยไข้ออกไป ถ้าไม่ถูกมือใหญ่บีบทับมือเล็กไว้อีกที

“ลืมไปว่าไม่เคย แต่ไม่คิดว่าจะไม่รู้เรื่องอะไรเลยแบบนี้”

สุ้มเสียงนุ่มลึกคล้ายจะติดคลื่นให้สะท้อนเหมือนเจ้าตัวอยากหัวเราะแต่ไม่หัวเราะ สุดปรารถนาไม่กล้าสบตา ถ้าเธอมองเห็นเขาได้ชัดก็คงไม่ต่างจากอีกฝ่าย เพื่อซ่อนใบหน้าและแววตาเธอจึงกดหน้าลงแตะริมฝีปากที่ยังไม่เผยอกับปลายยอด เขายังนิ่งในขณะที่เธอใจเต้นโครมคราม บางครั้งก็หายวาบ

“อ้าปากของเธอให้กว้างที่สุด ไม่งั้นจะรับความใหญ่โตของฉันไม่เต็มที่”

เธอทำตามด้วยความกระสับกระส่ายร้อนรน เหงื่อเริ่มซึมออกมาจากความประหม่าพร่าเขิน ปากอิ่มเล็กอ้าจนกว้างตามสั่งแล้วครอบครองปลายยอด ตามด้วยแรงสั่นเทิ้มจากร่างเล็กขาวของเธอเอง

สีหนาถจะไม่ยอมหลับตาแม้มองไม่ชัด ทว่า...เขาก็อยากเห็นเงารางๆ สวาปามท่อนเนื้อของตนเต็มที่ ความไม่ประสาทำให้ไรฟันขูดไปกับเนื้อหนังจนต้องบิดริมฝีปาก เจ็บแสบแต่ไม่ห้าม และคงกลายเป็นคำรามอยู่ในลำคอเมื่อปลายลิ้นเล็กๆ ตวัดรอบส่วนหัว

“อาห์!”

เธอได้ยินเสียงนั้นพลางตวัดตาขึ้นมองเงาในความมืด ไม่หยุดคิดให้เสียเวลา ทำให้จบๆ จะได้เสร็จงานรับเงินค่าตัว ดังนั้นปากอิ่มจึงประสานงานกับฝ่ามือเล็กๆ ตามสัญชาตญาณที่บอกให้ทำจนกว่าจะได้ยินเสียงร้องขอจากเขา

สุดปรารถนาไม่ได้บริสุทธิ์จนไม่รู้อะไรเลย เพียงแต่สิ่งที่เคยเห็นไม่เหมือนความจริงที่เป็นอยู่มากนัก เธอไม่ได้รู้สึกเต้นเร่าอยากร่านไปกับเขาเหมือนที่เคยเห็น เธอทำเพื่อเงิน ทุ่มเทก็เพื่อมัน เพื่อน้องชาย ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้นนอกจากความประหม่าและตื่นเต้น ปากนิ้วจึงทำงานได้อย่างไม่มีที่ติ เธอแน่ใจ เพราะมันสั่นระริกอยู่ในอุ้งปาก ไม่ว่ามันจะเกิดขึ้นเพราะอะไรก็ตาม เธอก็รู้สึกได้ว่านี่คือสิ่งที่เขาปรารถนา

ปลายลิ้นเล็กตวัดโรมรันสิ่งแปลกปลอมที่อยู่ในปาก เธอคับแน่นจนกรามเกร็งแข็ง บางครั้งก็ต้องผละห่างเพื่อขบกรามตัวเองแต่มือยังสาวโยกบำเรอกามให้ชายเจ้าของเงินหนา คนที่จะช่วยชีวิตสุดเขตน้องชายของเธอได้

สีหนาถเกือบปล่อยกายไปกับความใหม่แกะกล่องอันร้อนแรงของเธอ เขาเก็บอารมณ์ในจังหวะสุดท้ายเพื่อกระตุกร่างขาวบางให้เป็นฝ่ายนอนราบ ชายหนุ่มร่างสูงทาบทับ จูบปิดปากเล็กที่รีดพิษเก่งนัก แต่เขาเก่งกว่าที่ไม่ปล่อยพิษออกจากปากงูได้ง่ายๆ เสียงหวานๆ ดังอื้ออึงอยู่ในลำคอ ยามที่ปลายลิ้นหนาตวัดรอบซึมซับความหวานที่พาหัวใจแข็งกร้าวนั้นกระตุก นอกจากจะสวย เก่ง เธอคนนี้ยังหวานกว่าผู้หญิงคนไหนๆ ที่เขาเคยพบพาน

เธอไม่เคยถูกจูบ นี่คือจูบแรกและเร่าร้อนจนครั่นคร้ามไปทั่วทุกรูขุมขน จากที่ไม่รู้สึกอะไรก็กลายเป็นความร่านร้อน ราวกับเขามีอิทธิฤทธิ์ทำลายความหมายมั่นตั้งใจของเธอจนหมดสิ้น เหลือไว้เพียงความต้องการที่ชวนให้ใจสั่น หัวใจที่เต้นแรงโลดอยู่แล้วตอนนี้กระหน่ำจนเนื้อเต้น มือบางป่ายปาดแล้ววางบนบ่ากว้างก่อนจะเหนี่ยวไปรอบลำคอหนา

สุดปรารถนาทำสิ่งที่ไม่คาดคิด คือการแอ่นหยัดลำตัวให้ปากร้อนไล่จูบไปทั่วทุกตารางนิ้ว กระทั่งหยุดนิ่งที่ยอดอก ก่อนจะถูกเขาดูดกลืนอย่างตะกละตะกลามจนเจ็บระบมไปทั้งสองข้าง กระนั้นเธอก็ยังเสียวซ่านจนแทบจะเปล่งเสียงครางออกมาไม่ยั้ง

“อ๊ะ!”

ชายหนุ่มเลื่อนลำตัวต่ำลงจนถึงหน้าท้องแบนราบ วนเวียนทักทายจนเธอแขม่วท้องเกร็งแบน แล้วไต่ขึ้นมาบนหลังเต่านูนสล้างมีขนประปรายอ่อนนุ่ม ที่สำคัญเธออวบใหญ่เกินคาดเดา

ผู้หญิงคนนี้ซ่อนรูปจริงๆ

นางฟ้า!

“แม่เจ้าโว้ย! พกอะไรมาใหญ่อูมขนาดนี้เล่านางฟ้า”

สีหนาถอดใจไม่ไหวที่จะพูดพร่ำสิ่งที่คิด ก่อนจะใช้สองมือแหวกดันต้นขาเรียวขาวให้แยกกว้าง ซุกไซ้ปลายลิ้นเลาะเล็กไปทั่วเนินหลังเต่า ก่อนจะแทรกสอดปลายลิ้นกับกลีบเนื้อนุ่มฉ่ำ

“ใหญ่แบบนี้ กินทั้งคืนก็ไม่อิ่ม”

สุดปรารถนาเขินอายยิ่งนักกับถ้อยคำของเขา มันโจ๋งครึ่มที่ไม่คิดจะสุภาพเลยสักนิด เหมือนเขากำลังโลมเลียเธอด้วยคำพูด กระนั้นเธอก็ไม่รังเกียจ เนื้อกายกลับเต้นเร่าไปกับสิ่งที่ได้ยินราวกับภูมิใจตามคำชมหยาบคายนั้น

ปลายลิ้นฉกาจจ้วงแหวกนุ่มเนื้อให้แยกออกจากกัน ดื่มด่ำชิวหาน้ำหวานกลางร่องลึก ดูภายนอกมันใหญ่สวย แต่เขารู้ดีว่าภายในคงเล็กนิดเดียวและคงเกิดปัญหาแน่ๆ ถ้าไม่จัดการรีดน้ำหวานออกจากร่องสาวเสียก่อน

นางฟ้าคนสวยบิดกายเร่าๆ ต้นขาแยกกว้างเปิดทางให้ปลายลิ้นลากเลีย กระเด้งสะโพกให้ลอยโด่งอัดเข้ากับริมฝีปากของเขาอย่างห้ามไม่ไหว

ปวดร้าว

ต้องระบาย

สีหนาถเติมเต็มให้เธอด้วยปลายนิ้วที่สอดเข้าไป วัดความคับแคบด้วยนิ้วที่เล็กกว่าน้องชายหลายเท่าตัว มันเล็กจริงๆ จนต้องทำเสียงบางอย่างในลำคอ ก่อนลุกนั่งบนส้นเท้าจับปลายเท้าเล็กกระตุกทีเดียวกลีบกุหลาบดอกโตก็เบียดบดท่อนมังกร ทำเอาชายผู้มากไปด้วยประสบการณ์ถึงกับคร่ำครวญออกมาเป็นเสียงคราง

“โอว์!!”

ฝ่ายนางฟ้าที่ไม่คิดจะส่งเสียง แต่ด้วยความเจ็บเหมือนร่างจะปริแยก เหมือนกำลังถูกฉีกเป็นชิ้นๆ จึงกรีดร้องเสียงหลง

“อ๊ายยยย”

“ขอโทษเถอะ มันต้องเจ็บ ยังไงก็ต้องเจ็บ แต่เธอไม่ต้องกลัวหรอกนางฟ้า อีกประเดี๋ยวความเจ็บจะหายไป เมื่อเธอตอบรับฉันเต็มที่”

“คุณ...”

“สิงห์ หรือสีหนาถ จำชื่อฉันไว้ให้ดีนะนางฟ้า”

ไม่ลืมเด็ดขาด...ชื่อของคนพรากพรหมจรรย์ไปจากเธอ!!

“อาห์!”

“อ๊ะ กรี๊ดดดด”

สีหนาถเริ่มสาวโยกเรือนกายหลังจากดอกไม้สาวกลืนตัวตนของเขาเข้าไปหมด เธอกรีดร้องสุดเสียงแลเห็นแสงสะท้อนจากน้ำตาที่กลิ้งลงมาทางหางตา เขาโน้มหน้าลงต่ำเพื่อจูบซับน้ำตาให้เธอและทิ้งท้ายด้วยการดื่มด่ำความหวานจากอุ้งปากอิ่ม

เขาไม่ถามว่าเธอชื่ออะไร เพราะสิ่งที่อยากได้ยินคือเสียงครางแหลมหลงของเธอมากกว่า ทุกครั้งที่ตอกตรึงฝังกายแล้วผละห่าง ร่างขาวก็ดูจะเด้งขึ้นเหมือนโหยหา สวยงามทีเดียว

ครั้งแรกสิ้นสุดก็ต่อด้วยครั้งที่สองอย่างที่เขาเคยบอกไว้ กินเธอทั้งคืนก็ไม่อิ่ม

“ไม่เสียดายเงินเลย ให้ตายสิ คุ้มค่าจริงๆ นางฟ้าของฉัน”

คนบนร่างยังคงส่งเสียงชื่นชมกับการบีบรัดตัวตนของเขา ใช่แต่เขาเสียเมื่อไหร่ที่รู้สึกอย่างนั้น เธอเองก็ไม่คาดคิดว่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ ไม่คิดว่าจะต้องเจอความสุข

ใช่...สิ่งที่กำลังอบอวลไปทั่วทั้งห้องคือความสุข

กล้ามเนื้อเล็กๆ ที่ซอกลึกบีบรัดท่อนเนื้อเป็นจังหวะ เขาคงเจ็บหรือไม่ก็อึดอัดถึงต้องครางแผ่ว ก่อนจะเคลื่อนไหวโจนทะยานเหมือนรีบร้อน

“โอวววว” เธอดิ้นพล่านครวญครางให้คลายอารมณ์ที่ปะทุเหมือนไฟไหม้ลาม โอบกอดบีบขยำต้นแขนระบายความอึดอัด

ชายบนร่างโน้มใบหน้าต่ำลง หญิงสาวผินหน้าหนีทำเป้าหมายของเขาบิดเบือนจากปากกลายเป็นลำคอ

“อุ๊ย!ซี้ดดด” เขากัดคอเธอแรงเหลือเกิน ทำเอาเธออยากกรีดร้องและผลักไส ทว่าหลังจากนั้นก็เป็นการชโลมความเปียกชื้นด้วยปลายลิ้นหนา บริเวณที่เจ็บเมื่อครู่จึงกลายเป็นเย็นวาบและเสียวซ่านไปทั่วร่าง

“โทษของคนกล้าหันหน้าหนีฉัน”

ก็ถ้ายอมให้เขาจูบ เธอไม่แน่ใจว่าจะยังมีลมหายใจหลงเหลืออยู่หรือไม่นี่นา จูบแต่ละครั้งทำเธอแทบขาดใจเหมือนวิญญาณจะหลุดออกจากร่าง ถ้าหนีได้ก็ต้องหนีไว้ก่อนสิ

“เธอชื่ออะไรนางฟ้า”คราวนี้สิ่งที่เขาอยากรู้ก็หลุดปากออกมา

“...” ไม่ เธอไม่ต้องการพูดกับเขา

“ไม่ตอบ? ก็ได้...ครางอย่างเดียวก็แล้วกัน”

นั่นสิ ตอนนี้เธอทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากส่งเสียงครางไม่หยุด

“อ๊า” หยุดครางไม่ได้จริงๆ

กลางซอกขาเปิดกว้างรับแรงตราตรึงจากเขา ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่เพียงแค่ตัวสูงใหญ่ หากแต่สัดส่วนนั้นของเขาก็เหมือนจะใหญ่โต เหมือนเติบใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ สิ่งที่ดุนดันอยู่ท่ามกลางผนังถ้ำเบียดกำแพงเนื้ออ่อนให้กว้างเสียจนอึดอัด เจ้าของร่างอรชรรู้ว่าคงต่อต้านไม่ได้ ต้องไม่ดีแน่ๆ และคงไม่มีกระจิตกระใจจะทำด้วย

คนบนร่างกำลังเติมเต็มความอิ่มเอมอย่างแสนสุข บดเบียดส่ายวนพลิกร่างบางให้ทอดหน้าคว่ำอยู่บนเตียงนุ่ม มือของเขากระชากเส้นผมนุ่มและยังหอมฟุ้งด้วยกลิ่นแชมพู ผิวกายของเธอเนียนนุ่มแม้แผ่นหลังที่เห็นสีขาวลางๆ ท่ามกลางความมืดก็ยังไร้ไฝฝ้าราคีให้สะดุดอารมณ์

เรียวปากหนาจูบไปทั่วแผ่นหลัง บั้นท้ายเคียดแข็งยังคงโยกไหวอยู่ในร่องกระสัน นุ่มเนื้อยังคงโอบกอดห่อรัดตัวตนอันแข็งชัน ทุกจังหวะการตอกตรึงเต็มไปด้วยอารมณ์และความรู้สึก ทุกหยาดเหงื่อที่ไหลรินอาบรดแผ่นหลังเนียนบางยังเต็มไปด้วยไฟราคะ หยาดหยดนั้นแผดเผาไปจนทั่วร่างอรชรที่ไหวหวั่น

“โอ้วววว เสียวสุดๆ เลยแม่เจ้าโว้ย!”

ชายหนุ่มยังลิงโลดสนุกสนานกับการเปลี่ยนปรับท่วงท่าในขณะที่เธอยังทำได้แค่ส่งเสียงครางแผ่วพร่า หลายครั้งที่กรีดร้องจิกเล็บขูดเนื้อหนังของเขาอย่างแน่ใจว่าต้องเกิดรอย หลายครั้งที่เธอกำมือทุบเตียงระบายความอัดอั้น และหลายครั้งก็ต้องตกใจเมื่อรู้ว่ากลางร่องหลืบชุ่มลื่นไปด้วยสายธารแห่งไฟราคะของตัวเอง อาบแก่นชายอวบหนาจนสาวโยกอยู่ในร่องเนื้อลื่นไหล

“กรี๊ดดดด” เธอตัวสั่นเทิ้มเมื่อกล้ามเนื้อเล็กๆ เกร็งกระตุก มันเป็นครั้งที่ 3 แล้วในค่ำคืนนี้ เวลาผ่านไปนานแค่ไหนดูเหมือนว่าจะถูกลืม จนกว่าชายร่างสูงใหญ่แข็งแกร่งและมีลมหายใจหอมสดชื่นคนนี้จะหยุดทุกอย่างลง

“โอววว” แม้จะพยายามอดทนไว้นานแค่ไหน สุดท้ายเขาก็ได้ปลดปล่อยธารอารมณ์ขุ่นข้นออกมาจนล้นปรี่

ค่ำคืนแห่งความสุขยังไม่จบ หยุดพักเพื่อต่ออีกหลายยก จวบจนฟ้าสางนางฟ้าแสนสวยก็พาร่างระบมลงจากเตียง แต่งตัวและออกไปจากห้องสีแดงสวยหรูห้องนั้นเงียบๆ