2

“พี่เพชรจะเอาชนะพลอยให้ได้เลยใช่ไหมคะ”

“ทำไมพี่ต้องเอาชนะเธอด้วย”

“พลอยทำได้มากกว่าคนใช้” พลอยไพลินเดินมานั่งลงบนตักของเพชรแบบที่ไม่ให้อีกฝ่ายตั้งตัว ก่อนจะหยิบแซนด์วิชแสนอร่อยยัดใส่ปากสีแดงจัดของอีกฝ่าย แล้วเธอก็กัดไปอีกด้าน

เพชรตกตะลึงกับใบหน้าน่ารักที่ขยับมาแนบชิด และปากน้อยที่กัดแซนด์วิชอีกด้านกับตัวเอง

พลอยไพลินยิ้มใส่ตาคนมาดขรึม ทำท่าจะผละออกห่างก็โดนรวบท้ายทอยเอาไว้ ก่อนที่จะโดนบดจูบอย่างดูดดื่ม

“อื้อ...” พลอยไพลินจิกมือเข้ากับเสื้อเชิ้ตของเพชร เมื่อเธอโดนบดจูบอย่างเร่าร้อน

“พี่เพชร” พลอยไพลินอุทานอย่างตกใจ ยกมือขึ้นแตะปากอย่างเขินอาย เธอยั่วเพชรมานานไม่เคยเห็นอีกฝ่ายจะล่วงเกินเธอเลย แต่ไม่คิดว่าวันนี้จะโดนจูบ

“ปากหวานจัง อยากโดนมากกว่านี้ไหม” เพชรยกยิ้มมุมปาก ทำเอาคนที่ตกประหม่าในคราแรกคล้องคอของเพชรเอาไว้

“อุ๊ย!” เพชรอุทานเมื่อโดนสาวน้อยจุ๊บเข้าให้ ทำเอาเพชรต้องทำหน้าดุใส่ แต่พลอยไพลินไม่ยักกลัว

“ในที่สุดพี่เพชรก็ได้เปิดซิงปากของพลอยเป็นคนแรก พลอยไม่เคยโดนใครจูบมาก่อนเลยนะคะ”

“เป็นเด็กเป็นเล็ก จะไปจูบกับคนอื่นได้ยังไง” เพชรทำเสียงดุใส่คนในอ้อมแขน

“พี่เพชรหวงพลอยเหรอคะ”

“ใครจะไปหวงเธอยายเด็กแสบ” เพชรคิดว่าเธอเป็นยายตัวแสบ แต่ลึกๆ ก็รักยายตัวแสบนี้สุดใจ

“ไม่หวงเหรอคะ น่าน้อยใจจัง พลอยน่ะหวงพี่เพชรมากเลยนะคะ ความฝันของพลอยคืออยากเสียจูบแรกให้พี่เพชรเลยนะคะ”

“ลงไปจากตักพี่ได้แล้ว ตัวหนักเหมือนหมู” เพชรดันร่างเล็กลงจากตัก แต่พลอยไพลินกอดคอของเพชรเอาไว้แน่น ไม่ยอมลงจากตักของเพชรง่าย ๆ

“พลอยไม่ใช่หมู แต่พลอยยินดีเป็นกระต่ายน้อยให้พี่เพชร”

“พูดไปเรื่อย” เพชรน้ำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ

“พี่เพชรหน้าแดงด้วย” พลอยไพลินจับแก้มของเพชแล้วกุมเอาไว้ ก่อนจะตบแก้มทั้งสองของเพชรเบาๆ ด้วยท่าทีหยอกเย้า

“ทำอะไรนี่ยายเด็กป่วน” เพชรดึงมือเด็กสาวออกจากแก้มนวลของตัวเอง เธอก็ก้มหน้ามาจูบปากสีแดงจัดของเพชรในทันที

“อื้อ...” เพชรประท้วงแต่รอบนี้กลับแพ้ใจตัวเองอีกครั้ง บดจูบปากแสนหวานของน้องสาวจอมป่วนข้างบ้านอย่างดูดดื่มเนิ่น

เพชรถอนริมฝีปากสีแดงจัดของตัวเองออกจากปากนุ่มแสนหวาน หอบหายใจสะท้าน ร่างกายของเพชรร้อนผ่าวราวคนเป็นไข้

“พี่เพชรคะ”

“ว่าไง” เสียงของเพชรแหบพร่าเกินเยียวยา

“เราขึ้นห้องกันไหมคะ” พลอยไพลินกัดปากพลางเอ่ยชวน

“ยายเด็กหื่น” เพชรยกร่างของเธอลงจากตัก ก่อนจะตีก้นเธอเบา ๆ อย่างมันเขี้ยว

“ไปนั่งให้ดี ๆ แล้วก็กินให้เรียบร้อยหน่อยพี่ไม่ชอบคนรุ่มร่าม”

“พี่เพชรคะ”

“หือ...” เพชรขานรับอย่างเผลอไผล เห็นใบหน้านวลเนียนของเธอทีไรทำเอาใจอ่อนทุกที

พลอยไพลินยิ้มหน้าเป็นเมื่ออีกฝ่ายขานรับเธอทุกครั้ง แม้จะทำท่าทีรำคาญสักแค่ไหนก็ตามที

“วันนี้พลอยตามพี่เพชรไปทำงานด้วยนะคะ”

“พี่ไปทำงาน”

“ค่ะ” พลอยไพลินตอบรับหน้าเป็น

“ไม่ได้ไปเล่นซนเหมือนเธอ”

“พลอยสัญญาด้วยเกียรติของลูกเสือเนตรนารีว่าจะไม่เล่นซนค่ะ” เธอยกสามนิ้วขึ้นชู ก่อนจะยิ้มแป้นแล้นส่งไปให้ เพชรถึงกับถอนใจเฮือกใหญ่

“เธอมีเกียรติด้วยเหรอ” เพชรทำเสียงดุใส่

“ไม่ค่อยมีหรอกค่ะ” คนตอบหัวเราะร่วน ทำเอาเพชรต้องส่ายหน้าระอา

“ไม่ให้ไป”

“พลอยขอไปด้วยนะคะ นะ นะ นะ รับรองว่าจะไม่ซน ไม่ก่อความวุ่นวายเด็ดขาด”

“ไม่ได้” เสียงเข้มดุของเพชรทำให้พลอยไพลินหน้าหงอ ก้มหน้านิ่ง ก่อนที่ไหล่น้อยจะสะท้าน แล้วเสียงร้องไห้ก็ดังขึ้น

“จะไปก็ไป” เพชรแพ้น้ำตาของเด็กป่วนข้างบ้าน ไม่อยากเห็นอีกฝ่ายร้องไห้

“จริงนะคะ” คนร้องไห้ไม่จริง แค่แกล้งบีบน้ำตาเงยหน้าขึ้นยิ้มแป้นในทันทีที่อีกฝ่ายยอมใจอ่อน

เพชรเพิ่งรู้ว่าเสียรู้อีกแล้ว แต่เอ่ยปากไปแล้วจะกลับลำก็ไม่ได้

“คืนนี้พี่ต้องไปผับของป๊า กลับดึก”

“ไปด้วยค่ะ”

“แต่มันดึก เป็นเด็กเป็นเล็กไม่ควรไปสถานที่แบบนั้น” เพชรทำเสียงดุ

“พี่เพชรอยู่ด้วยพลอยจะกลัวทำไม ตอนนี้พลอยไม่เด็กแล้วนะคะ เรียนมหาวิทยาลัยปีสามแล้ว อายุก็เกินยี่สิบแล้ว เข้าผับได้สบายๆ”

“ก็ยังเรียนอยู่” เพชรยังเถียง ความจริงเป็นห่วงคนตรงหน้ามากกว่า

แม้เพชรจะเป็นผู้หญิง แต่เพราะบิดาและพี่ชายเลี้ยงมาให้ดูแลตัวเองตั้งแต่เด็ก ทั้งเรียนยิงปืน ว่ายน้ำ ขับรถได้ทุกชนิด ออกกำลังกายจนร่างกายแข็งแรงที่สำคัญคือฝึกวิชาการต่อสู้ทุกรูปแบบ เพราะต้องสืบทอดกิจการของครอบครัวที่มีธุรกิจสีเทา ๆ เป็นธุรกิจกลางคืนหลายที่ ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าแหยมหรือกล้าทำร้าย เพราะผู้ชายอกสามศอกเพชรยังล้มมาแล้ว

“พลอยโตแล้ว พี่เพชรไม่รู้จริงๆ เหรอคะว่าพลอยโตแล้ว” พลอยไพลินจับมือของเพชรมาวางแหมะที่อกอวบอิ่ม เพชรดึงมือหนาแต่เธอก็กดเอาไว้

“มียางอายบ้างไหมนี่”

“พี่เพชรหาว่าพลอยไร้ยางอายเหรอ”

“นึกว่าไม่รู้ว่าโดนด่า”

“พลอยหน้าด้านค่ะ พลอยไม่สะทกสะท้าน”

“เธอนี่มัน” เพชรหยิบผ้าเช็ดปากวางบนโต๊ะ ก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่มแล้วลุกจากเก้าอี้ พลอยไพลินจึงรีบวิ่งตามไป

ในทันทีที่เห็นร่างสูงเพรียวขยับ

พลอยไพลินรู้ว่าเพชรชอบทำท่ารำคาญเธอ แต่ที่จริงอีกฝ่ายเอ็นดูเธอมาก เธอเหงาเพราะช่วงนี้ปิดเทอม เธอไม่ได้ไปมหาวิทยาลัย ที่บ้านก็ไม่มีใคร พ่อไปทางแม่ไปทาง พ่อก็ติดเด็กสาวเอ๊าะ ๆ แม่ก็ติดหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ ส่วนเธออยู่กับแม่บ้านแค่สองคน ทั้งเหงาทั้งเบื่อ ไปเที่ยวกับเพื่อนก็หายเหงาได้เป็นพักๆ มีคนเดียวที่เธออยู่ด้วยแล้วมีความสุขก็คือเพชร

พี่สาวสุดหล่อหน้าหวานที่ยิ้มทีไรทำใจเธอละลายเติมเต็มทุกอย่างในชีวิตของเธอในเวลานี้

พลอยไพลินรีบเบียดตัวขึ้นไปนั่งบนรถราคาแพงของเพชรในทันที เพชรเหลือบมองสาวน้อยข้างกายก่อนจะทำหน้าดุ แต่เห็นว่าเธอยังนั่งนิ่ง มือเรียวขาวของเพชรจึงเอื้อมไปดึงเข็มขัดนิรภัยมารัดให้เพื่อความปลอดภัย

“ขึ้นรถทำไมไม่รัดเข็มขัด” เพชรทำเสียงดุใส่น้องน้อย แต่พอขยับออกห่าง ได้สบตากัน เพชรก็ถึงกับชะงักไป

เมื่อได้สบประสานสายตากับน้องน้อยแสนหวานตรงหน้า มือเรียวของเพชรเผลอไผล จับปลายคางสาวเอาไว้ ขยับหน้าเข้าไปใกล้ชิดจนลมหายใจเป่ารดกันถนัดถนี่

พลอยไพลินหลับตาปี๋ เธอกลั้นใจรอรับจุมพิตของเพชรด้วยหัวใจเต้นระทึก

“คิดว่าพี่จะจูบเธอหรือไง” ประโยคของเพชรทำให้พลอยไพลินต้องลืมตามอง

“พี่เห็นว่าผมเธอยุ่ง ก็แค่จะเอาผมทัดหูให้เท่านั้น” เพชรทำอย่างที่ปากพูด ทำเอาพลอยไพลินถึงกับเก้อ