3

“ค่ะ งั้นแก้วสั่งเลยนะคะ”

“เอาสิ”

“แก้วขอตัวก่อนนะคะ” พูดจบก็รีบเดินจากมา เรือนร่างแข็งแกร่งของเขาทำให้เธอใจสั่น เธอได้เห็นอกกว้างและซิกซ์แพ็กเป็นลอนสวยแล้วจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

อาจเพราะเคยคิดเกินเลยกับเขามาก่อน จึงทำให้เธอหวั่นไหวเช่นนี้

แก้วใสพยายามเรียกสติของตัวเองคืนมา เตือนตัวเองว่าเขาคือผู้มีพระคุณ และเป็นเพื่อนพี่ชายเท่านั้น อย่าไปคิดอะไรมากไปกว่านั้น

คนแบบฟ้าครามมีผู้หญิงเข้าหามากมาย ผู้หญิงที่ดีสมฐานะ มีการศึกษา และชาติตระกูลที่ดีเท่านั้น ถึงจะเหมาะสมคู่ควรกับเขา เธอเป็นแค่เด็กกะโปโลที่ไม่มีอะไรเลย ไม่เหมาะกับคนเพียงพร้อมอย่างเขาเลยสักนิด

สั่งอาหารเพียงไม่นาน อาหารก็ถูกส่งมาถึงบ้าน เธอรีบจัดอาหารใส่จานเพื่อจัดโต๊ะรอคนที่กำลังจะลงมาจากบนห้อง

“น่ากินเชียว”

“อุ๊ย!” แก้วใสอุทานเมื่อฟ้าครามมายืนอยู่ทางด้านหลัง เขาใช้มือเท้าไปกับโต๊ะที่เธอยืนอยู่ ทำให้เธอตกอยู่ในอ้อมแขนของเขาแบบไม่ได้ตั้งตัว ใบหน้าของเขาชะโงกเข้ามาดูอาหารในจานที่เธอกำลังจัดอยู่ คล้ายกับว่าใบหน้าของเขาแนบชิดกับใบหน้าของเธอ

เธอรับรู้ได้ถึงกลิ่นกายหอมกรุ่น ร่างกายแสนอบอุ่น และลมหายใจร้อนเร่าที่เป่ารดอยู่ข้างแก้มเนียน

“มีกุ้งอบวุ้นเส้นของโปรดด้วยนี่ครับ”

“ค่ะ อุ๊ย!” เธอหันไปตอบแต่เหมือนหันแก้มไปชนกับปากของเขา กลายเป็นให้เขาจุ๊บแก้มเนียนแบบไม่ได้ตั้งใจ

“สะ... เสร็จแล้วค่ะ เฮียหิวหรือยังคะ” แก้วใสเอ่ยเสียงสั่น เบี่ยงหน้าหนีเล็กน้อย แต่ยังตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา

ท่าทีของเธออยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา เขายังไม่ยอมปล่อยเธอออกจากอ้อมแขน แต่กลับตอบเสียงนุ่มทุ้มตรงหูแทน

“หิวแล้วครับ” ประโยคของเขาทำให้เธอท้องไส้ปั่นป่วนโดยไม่ทราบสาเหตุ

“จัดโต๊ะอาหารเสร็จพอดีเลยค่ะ” เธอรีบบอกอย่างกระตือรือร้นพร้อมทั้งผ่อนลมหายใจออกมา เมื่อเขาถอยห่างออกไป ทำให้เธอหลุดออกจากอ้อมแขนของเขา

แก้วใสเหลือบมองร่างสูงที่ทรุดตัวนั่งลงใกล้ ๆ ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ดูดีไปเสียหมด อาจเพราะเธอมีใจให้เขานั่นเอง

“อยู่บ้านคนเดียวเหงาไหม” เขาเอ่ยถามอย่างใส่ใจ

“ไม่ค่ะ” เธอส่ายหน้าไปมา แม้ในทุกวันจะคิดถึงเขา แต่จะบอกว่าเหงาไม่ได้ เธอไม่อยากให้เขาเป็นห่วงหรือเป็นภาระทางใจให้เขาต้องกังวลเวลาต้องไปทำงานที่อื่น

“อยากไปเที่ยวไหนหรือเปล่า”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก แก้วย้ายมาอยู่กับเฮียแล้ว ถ้าอยากไปเที่ยวที่ไหนก็บอกได้นะ”

“เฮียว่างเหรอคะ” เธอเอ่ยถามอย่างเกรงใจ เพราะว่าเขาดูงานยุ่งตลอดเวลา จะรบเร้าให้เขาพาไปเที่ยวก็กระไรอยู่ ถ้าพี่ชายอยู่ก็ว่าไป ปิดเทอมเช่นนี้พี่ชายจะพาเธอไปเที่ยวโน่นเที่ยวนี่เพื่อเปิดหูเปิดตา

“ถ้าอยากไปก็หาเวลาได้นะ” ธุรกิจของเขาอยู่ตัวแล้ว แต่ก็ยังต้องพัฒนาตัวเองอยู่เสมอ

เขามีแค่บิดา ส่วนมารดานั้นตายจากไปตั้งแต่เขายังเล็ก ชีวิตของเขาจึงขาดแม่แต่เด็ก แต่บิดาก็ไม่ยอมแต่งงานใหม่ เพราะไม่อยากให้เขามีปัญหาแม่เลี้ยงลูกเลี้ยง หรืออีกนัยหนึ่งก็คือท่านรักมารดาของเขามาก จนไม่สามารถให้ผู้หญิงคนอื่นมาแทนที่ได้

“ขอบคุณเฮียมากนะคะ” เธอยิ้มให้เขา แต่เมื่อเขายิ้มตอบกลับมา ก็ทำให้เธอใจสั่นสะท้าน

“เอ่อ... อาหารร้านนี้อร่อยนะคะ” เธอรีบพูดเรื่องอื่น เพราะรู้สึกขัดเขิน

“อร่อย แต่แก้วทำอร่อยกว่า” เธอถือว่าเป็นคำชม ทำเอาหัวใจเบิกบานอย่างไม่น่าเชื่อ ไม่ว่าเขาจะชอบอะไรที่เธอทำ แม้เพียงน้อยนิด เธอก็หัวใจฟูฟ่องทุกครั้งที่เขาเอ่ยชม

การทำให้เขาพึงพอใจคือความฝันสูงสุดในชีวิต ณ เวลานี้

“เฮียทำอะไรอยู่คะ” หลังมื้ออาหารเธอก็เห็นว่าเขานั่งดูกราฟอะไรสักอย่างอยู่

“ดูหุ้นน่ะ”

“เฮียเล่นหุ้นด้วยเหรอคะ”

“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ”

“เคยได้ยินว่าคนเล่นหุ้นเจ๊ง พอหมดตัวแล้วก็คิดสั้นน่ะค่ะ”

“อันนั้นเรียกเทรดหุ้นครับ เฮียไม่ได้เทรด แค่เก็บหุ้นตัวดี ๆ ในตลาดเอาไว้ เพื่อรับผลตอบแทนในระยะยาวครับ”

“มันต่างกันยังไงเหรอคะ”

“ต่างกันครับ การเทรดคือต้องนั่งดูราคา ซื้อตอนถูกขายตอนแพง ซึ่งต้องมีความรู้พอสมควร จะซื้อมั่ว ๆ ขาย มั่ว ๆ ไม่ได้ แต่ถ้าออมหุ้นหรือซื้อหุ้นตัวดี ๆ เอาไว้ในราคาถูก และเก็บไว้นาน ๆ ไม่ต้องนั่งดูกราฟหรือซื้อ ๆ ขาย ๆ ทั้งวันครับ เดือนนึงเข้ามาดูบ้างไม่ใช่ทิ้งไปเลย แต่ไม่ต้องซื้อขายบ่อย ๆ ให้ต้องปวดหัว”

“ดีจังเลยค่ะ แบบนั้นก็ได้กำไรสิคะ”

“ใช่ครับ แต่ต้องใช้เวลาในการถือหุ้นตัวนั้นนะครับ”

“แก้วเล่นไม่เป็นเลยค่ะ”

“ไม่ยากครับ นึกถึงทรัพย์สินดี ๆ แล้วเราก็ซื้อหุ้นตัวนั้นเอาไว้ครับ เข้าไปดูว่าเขาทำธุรกิจเกี่ยวกับอะไร ซื้อตอนราคาถูกครับ เราจะได้ของดีราคาถูก แก้วนึกภาพออกไหม” เขาตบที่นั่งใกล้ ๆ ให้เธอมานั่งด้วยกัน เธอก็เดินเข้าไปนั่งใกล้ๆ กับเขา กลิ่นกายและเรือนร่างอบอุ่นทำเอาเธอหัวใจเต้นระทึก พยายามตั้งสติฟังในสิ่งที่เขาอธิบาย มากกว่าคิดฟุ้งซ่านไปเรื่องอื่น

“เหมือนตอนที่เราลงหุ้นที่สหกรณ์โรงเรียนแล้วได้ปันผลน่ะเหรอคะ” เธอเอ่ยถาม เพราะนึกภาพตามที่เขาอธิบาย

“ใช่ครับ หุ้นมีสองอย่าง ปันผลกับไม่ปันผลครับ”

“แล้วมันแตกต่างกันยังไงคะ”

“หุ้นปันผลเราก็จะได้กระแสเงินสดระหว่างทางครับ แต่ถ้าไม่ปันผล ส่วนใหญ่จะเป็นหุ้นเติบโต รอขายทำกำไรระยะยาวครับ”

“ดีจังค่ะ”

“อยากซื้อไหม” เขาเลิกคิ้วพลางเอ่ยถามอย่างเอ็นดู

“แก้วไม่มีเงินหรอกค่ะ”

“มันไม่ได้แพงอะไรครับ ถ้าตัวไหนดีแต่เราอยากได้ซื้อพวกเศษหุ้นก็ได้ ออมแบบ DCA ไปเรื่อย ๆ” เขาพยายามให้เธอหัดเริ่มลงทุนน้อยๆ ก่อน พอเก่งขึ้นค่อยพัฒนาการลงทุนไปเรื่อย ๆ ทุกอย่างต้องลองผิดลองถูก ดังนั้นประสบการณ์สำคัญมากๆ เพราะถ้าเกิดข้อผิดพลาดขึ้น เราจะได้นำมาพัฒนาตัวเองต่อไปในอนาคต เขาไม่เคยมองว่าความผิดพลาดคือความล้มเหลว แต่มองว่ามันคือโอกาสที่จะทำให้เราพัฒนาไปมากกว่าเดิม

“แสดงว่าแก้วก็ซื้อได้เหรอคะ”

“ซื้อได้ครับ ทุกคนสามารถซื้อหุ้นตัวไหนที่ชอบได้หมด เราก็จะได้เป็นเจ้าของกิจการนั้น ๆ ด้วย”

“แล้วเราจะซื้อหุ้นตัวไหนดีคะ”

“ง่ายมากครับ” ฟ้าครามเอ่ยแล้วโอบร่างน้อยให้มาดูหน้าจอ สัมผัสของเขาทำให้เธออมยิ้ม อบอุ่น อ่อนโยน ทำไมเขาถึงได้น่ารักแบบนี้นะ

“หุ้นที่เราควรซื้อคือหุ้นที่เราเห็นและใช้ในชีวิตประจำวันครับ ลองตอบเฮียมาสิ ว่าในชีวิตประจำวันตั้งแต่ตื่นนอนเราใช้อะไรบ้าง เห็นอะไรบ้าง”

“ตื่นมาก็ล้างหน้าแปรงฟัน อาบน้ำสระผมค่ะ”

“ก็ซื้อหุ้นสินค้าพวกนั้นเลยครับ”

“มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอคะ”

“สินค้าพวกนี้เราต้องใช้กันทุกคน คนอื่นก็ต้องใช้ และต้องใช้ไปตลอดชีวิต ดังนั้นเป็นหุ้นที่น่าซื้อเก็บครับ”

“จริงด้วยค่ะ อาบน้ำเสร็จก็อาจจะหยิบโทรศัพท์มาเล่น หรือใช้คอมพิวเตอร์ค่ะ”