ตอนที่ 6 โม้คเข้าไปลึก...ลึก NC25+

“ถอดชุดออก” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง ราวกับสั่งบอดี้การ์ดที่เธอเคยได้ยิน

“นี้ที่ทำงานนะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ถอดออกเดี๋ยวนี้ นี่คือคำสั่ง” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดันอีกครั้ง

วิกตอเรียเดินหาเขาที่นั่งอยู่ที่โซฟา เธอรูดซิปด้านหลัง ทันใดนั้นชุดเลื่อนลงมาสู่เบื้องล่าง เธอปลดบราเซียสีขาว และจีสตริงสีขาวลายลูกไม้ นำมันออกจากเรือนร่างของเธอ

ตอนนี้สิ่งของที่อยู่บนเรือนร่างของเธอมีเพียงรองเท้าส้นสูงสีแดงสดประมาณสี่ เรือนร่างอวบอิ่มของเธอชั่งดูยั่วยวนยิ่งนัก เฮนรี่ไม่รอช้าปลดเข็มขัด ปลดกระดุม และรูดซิปกางเกงทันที

“อมมันสิ มันรอคุณอยู่” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงออกคำสั่ง เธอนั่งคุกเข่าที่หว่างขาของเขาที่ถ่างออก เอาเธอใช้ปากโลมเลียความเป็นชายที่ใหญ่โต

“อา...โม้คเข้าไปลึก...ลึก...อย่าใช้ฟัน” เขาร้องครางด้วยน้ำเสียงกระเส่า ขณะที่เธอโลมเลีย และดูดดึง เขาใช้มือรวบผมลอนไว้ด้านหลัง

“โอ้ว...ซี๊ด...อา...”

เฮนรี่ใช้มือหนากดหัวเธอให้อมเข้าไปลึกๆ จนชนผนังปากด้านใน

“โอ...โอ...อา...” เฮนรี่ปลดปล่อยสายธารเข้าไปในโพรงปากของเธอ จนไหลล้นออก เธอใช้นิ้วกลางเกลี่ยสายธารทันที วิกตอเรียลุกขึ้นยืน เขากลับฉุกเธอนอนลงบนโซฟา เธอกลับใช้มือเรียวขยี้บนความเป็นหญิงข้างหนึ่ง และอีกข้างขยำบนอกอวบอิ่ม ทำให้เธอเห็นว่าเธอยั่วยวนอย่างยิ่ง และพร้อมที่จะเซ็กส์กับเขาเต็มทน เขาเผยรอยยิ้ม ถอดเสื้อเชิ้ตออก พร้อมกับเลื่อนกางเกงของตัวเองออกด้วยเช่นกัน และขึ้นคร่อมบนเรือนร่างเปลือยเปล่า

“อา...”

เขาและเธอครางพร้อมกัน เธอสอดใส่เขามาในความเป็นหญิง และเข้าออกด้วยอารมณ์ดิบเถื่อน ไม่รอให้เธอปรับตัว

“อืม...”

“โอ้ว...ครางดังๆ เลยห้องนี้เก็บเสียง”

เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงกระเส่า และยังคงกระแทกลงบนตัวเธอราวกับขาดเซ็กส์มาเนิ่นนาน

“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...ผัว...เมียเสียว...” เธอร้องครางราวกับกรีดร้องออกมา เขาก้มลงจูบที่ริมฝีปากของเธอที่หอบกระเส่า เล็บของเธอจิกลงบนหลังของเธอจนเป็นรอยเลือด

“โอ้ว...อา...อา...”

เฮนรี่ปลดปล่อยสายธารเข้าไปในความเป็นหญิงทันที เขานั่งลงอยู่ปลายเท้าของเธอ เธอนั่งคล่อมบนขาของเขาแล้วสอดเข้าไปในความเป็นชาย ราวกับกลืนกินด้วยความหวาดเสียว

“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อร๊าย...อืม...อืม...”

วิกตอเรียตอกแรงๆ ส่ายสะโพกไปมาราวกับบดขยี้ และหมุนวน ริมฝีปากของเขางับอกอวบอิ่มที่เด้งไปมา และขยำก้นของเธอ

“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...ไม่ไหวแล้ว...”

เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแทบไม่ได้ยิน ขณะที่ส่ายหน้าไปมาด้วยความหวาดเสียว

“โอ...โอ...โอ้...อา...”

เฮนรี่ร้องครางแผ่วเบา และปลดปล่อยสายธารเข้าไปในเรือนร่างของเธอจนเอ่อล้น ริมฝีปากบางจูบบนริมฝีปากของเขาอย่างดูดดื่ม สอดลิ้นเข้าหากันและกัน

“รู้ไหมอย่ามาสายอีก มันทำให้ผัวอยากมากขึ้น เมื่อเมียสุดที่รักห่างจากผัวนานๆ” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม และใช้มือลูบใบหน้าสวยของเธอ

"ห่างกันแค่ครึ่งชั่วโมงเอง แล้วเมียบอกแล้วว่า ไปหาเพื่อน" เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“อย่าให้ผัวคอยนานเข้าใจไหม” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“ตอนนี้ใกล้บ่ายแล้วขอแต่ตัวดูงานก่อนนะ” เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม และจูบที่แก้มเขาอย่างเอาใจ

"ได้" เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม เธอจึงลุกขึ้นจากตัวเขา เขาจึงหยิบกระดาษทิชชูเช็ดสายธารบนโซฟาของเขาและของเธอเลอะที่เต็มไปหมด

วิกตอเรียแต่งตัวจนเสร็จมา แล้วนั่งที่โต๊ะทำงาน เฮนรี่แต่งตัวเสร็จก็ไปนั่งทำงานต่อเช่นกัน

“คืนนี้ของสักห้ารอบนะ” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“คนบ้า” วิกตอเรียเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาด้วยความเขินอาย

วันนี้แอนนามาส่งของที่บริษัทเป็นครั้งแรก ตามที่นัดไว้กับอเล็กซานเดอร์เอาไว้ แอนนาก้าวเดินเข้ามาในห้องทำงานของอเล็กซานเดอร์ โดยมีเลขานุการก้าวเดินมาส่งเธอ แต่ไม่เห็นอเล็กซานเดอร์อยู่ในห้อง เลขานุการจึงเอ่ยบอกเธอให้รอที่โซฟาสักครู่ เธอจึงก้าวไปนั่งรอที่โซฟา ไม่ช้าเลขานุการอีกคนก้าวเดินมาพร้อมแก้วน้ำวางให้เธอบนโต๊ะ

“ขอบคุณค่ะ” แอนนาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม พนักงานยิ้มให้เธอ และก้าวเดินออกไป ทันใดนั้นเธอได้ยินเสียงประตูห้องน้ำ เธอหันไปมองตามเสียง ทำให้เธอเห็นว่าอเล็กซานเดอร์ก้าวเดินออกมาจากห้องน้ำ

“มานานแล้วหรือครับ” อเล็กซานเดอร์เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม แอนนาจึงลุกขึ้นลุกขึ้นยืน

“พึ่งมาเมื่อสักครู่ค่ะ”

“นั่งเถอะครับขอผมดู ของที่ส่งมาด้วย” อเล็กซานเดอร์เอ่ยบอก เธอจึงนั่งลงทันที

“ของอยู่ที่เลขาของคุณ จะดูตอนนี้เลยไหมคะ” เธอเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

“ไม่เป็นไรครับ เรามาคุยเรื่องงานเลยดีกว่าครับ สามวันข้างหน้า ผมจะไปดูงานที่ญี่ปุ่นผมอยากให้คุณไปดูโรงงานผลิตที่นั่น ผมสร้างตลาดที่นั่น และรายได้ดีทีเดียว คุณสนใจจะไปกับผมไหม และผมจะให้ค่าเสียเวลาคุณด้วย” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ขอโทษนะคะไปกี่วันคะ” เธอเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“สามวันครับ ผมต้องมาดูงานที่นั่นด้วย” เขาเอ่ยบอก

“ขอฉันคิดก่อนหนึ่งวัน และขอบคุณที่เสนอให้ฉันไป”

“ได้ครับและผมจะรอคำตอบ”

“ไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวก่อนนะคะ” เธอเอ่ยบอกเช่นนี้ และลุกขึ้นยืน เขาจึงลุกตาม

“ให้ผมไปส่งนะ” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“ก็ได้ค่ะ” เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มเช่นกัน

อเล็กซานเดอร์ก้าวเดินเคียงข้างแอนนามายังรถหรูคันสีแดงสดสองที่นั่งของเธอ เมื่อถึงประตูรถ เธอหันมาหาเขาที่ยืนอยู่ด้านหลัง

“ไว้เจอกันค่ะ” แอนนาเอ่ยบอกและเปิดประตูรถ

“ไว้เจอกันครับ” อเล็กซานเดอร์เอ่ยเช่นนี้ เธอจึงนั่งลงที่นั่งของคนขับ คาดเบลท์ทันที เธอหันไปมองใบหน้าเขาขณะที่ปิดประตูรถ ทำให้เธอรู้สึกว่าเขากำลังทอดสายตาสุดเร่าร้อนมาหาเธอ เธอคิดต่ออีกว่า หรือจะคิดมากไปเองก็ได้

“แอนน์เธอว่างไหม ออกมาคุยกับฉันหน่อยที่ร้านกาแฟที่เรากินกันเป็นประจำหน่อย”

แอนนาเอ่ยบอกผ่านลำโพงของรถ ขณะที่เธอขับรถอยู่มุ่งหน้าสู่ถนนในเมือง