ตอนที่ 5 มีอะไรให้ช่วยไหมคะ

“มีอะไรหรือเปล่าคะ”

วิกตอเรียเอ่ยถาม

“คุณอยู่ไหน นานแล้วนะ”

เฮนรี่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“แค่เที่ยงครึ่งเองนะคะ”

วิกตอเรียเอ่ยบอก

“ผมคิดถึงคุณกลับมาได้แล้ว”

“ขอสิบนาทีนะ จะรีบกลับไปเลย”

“สิบนาทีนะ ถ้าเกินสิบนาที ผมจะให้คุณครางใต้ตัวผมทั้งคืนเลยคอยดู”

เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงกระเส่าเร่าร้อนเช่นนี้ วิกตอเรียใบหน้าแดงขึ้นมาทันที

“ค่ะ”

วิกตอเรียเอ่ยบอกจบ และวางสายทันที

“สามีโทรมากลับก่อนก็ได้ แล้วค่อยเจอกันไหม” แอนน์เอ่ยบอกแล้วยิ้ม

“จริงด้วยให้มิสเตอร์โนเวลคอย มันไม่ดีนะ” แอนนาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงขบขัน

“ฉันไม่คุยกับพวกเธอแล้ว ไปแล้วนะ” วิกตอเรียเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเขินอาย และลุกขึ้นก้าวเดินไปยังหน้าร้าน แล้วโบกมือลาเพื่อนๆ ของเธอทันที

“ชีวิตติดผัว” แอนน์เอ่ยบอกแล้วหัวเราะออกมาทันที

“จริงด้วย” แอนนาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

วิกตอเรียก้าวเดินเข้ามาในห้องประทาน บริษัท โนเวลมาเก็ตติ่ง จำกัด เธอเห็นเฮนรี่นั่งอยู่ที่ที่โต๊ะทำงานนั่งเซ็นเอกสารอยู่หลายฉบับที่เธอนำมาวางให้เขาในเมื่อเช้า ทันใดนั้นเขาก็เอ่ยขึ้นมา

“ทำไมมาช้าตั้งสิบห้านาที” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย อีกทั้งยังไม่เงยหน้ามาจากกองเอกสาร

“ขอโทษค่ะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด แล้วก้าวเดินเงียบๆ ไปยังเก้าอี้ตนเอง เธอจึงถอดสูทออกไว้ที่พนักพิง แล้วก้าวเดินมาหาเฮนรี่ที่หน้าโต๊ะ

“มีอะไรให้ช่วยไหมคะ” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ไปล็อกประตูเดี๋ยวนี้” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดันเธอกลับรู้สึกกลัวขึ้นมาในใจ เพราะเธอไม่เคยเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันเช่นนี้ เธอเองก็รู้สึกสำนึกผิดไม่น้อยที่เธอมาช้ากว่าที่เธอบอกเขาเอาไว้ เธอจึงก้าวเดินไปล็อกประตูหันกลับมาอีกที เธอเห็นว่าเขานั่งไขว่ห้างอยู่ที่โซฟาแล้ว