เด็กใหม่

" มึงมาทีไรสาวๆ ทั้งพนักงานเอยลูกค้าเอยมองตามจนคอเคล็ดเลยนะ สงสัยกูคงต้องทำทางเดินเข้าออกสำหรับวีไอพีที่ไม่ต้องผ่านหน้าร้านให้มึงใหม่" ทามทัศน์พูดแบบไม่จริงจังกับผู้มาใหม่ด้วยใบหน้ายิ้มๆ

"มึงอิจฉาว่างั้น" คำพูดราบเรียบสั้น ๆ ออกมาจากปากของคนที่พึ่งมาถึง

"โทะโถ!! อิจฉาแต่ไม่ริษยานะครับท่าน ถึงกูจะไม่หล่อเหลาเท่ามึงแต่เตียงกูไม่เคยว่าง ไม่เหมือนมึงหัดเอาน้ำออกซะบ้าง " ทามทัศน์สวนและเหน็บเพื่อนแบบไม่ยอมแพ้

"มึงอยู่ใต้เตียงกูเหรอถึงรู้ว่ากูไม่ปล่อยน้ำ" ภาสย้อนแบบไม่ยอมเช่นด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบตามสไตล์ กันก่อนที่จะกระดกไวน์ที่ศิวัฒน์ยื่นให้ลงคอแบบช้าๆ ร่างหนาพิงหลังกับโซฟาตัวใหญ่ด้วยท่าทีผ่อนคลาย

" กูก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าใครจะเป็นผู้โชดดีได้น้ำมึงไปครองไอ้ภาส กูละสงสารผู้หญิงลูกคุณหญิงคุณนายทั้งหลายที่วิ่งตามเทพบุตรอย่างมึงจนเหงือกจะแห้ง" ทามทัศน์ยังคงไม่ลดละที่จะเย้าแหย่คนเป็นเพื่อนด้วยท่าทีหมั่นไส้นิดๆ ก่อนที่ทั้งสามจะตกใจกับเสียงของทามทัศน์ที่ดังขึ้นเหมือนเจอสิ่งที่ถูกใจ

"เฮ้ย!! นั่นเด็กใหม่เหรอวะไอ้ทาม "ศิวัฒน์มองลงไปยังเบื้องล่างที่ตอนนี้ผับหรูของเพื่อนตนกำลังพลุกพล่านไปด้วยนักท่องราตรีและพนักงานบริการ

ห้องวีไอพีที่สามหนุ่มนั่งอยู่ตรงนี้ฝั่งหนึ่งเป็นกระจกที่ผู้อยู่ด้านในสามารถมองเห็นสถานการณ์ด้านล่างได้โดยทั่ว แต่ฝั่งด้านนอกไม่สามารถมองเห็นด้านในที่ทั้งสามคนนั่งอยู่ ทามทัศน์มองตามที่ศิวัฒน์ชี้ให้ดูยังเบื้องล่าง โดยมีจุดหมายคือเด็กสาวหน้าตาสวยหวานรูปร่างสวยราวนางแบบใส่ชุดเชียร์เบียร์ยี่ห้อดังอวดทรวดทรงราวกับรูปปั้นอย่างชัดเจน

" อ่าฮะ เด็กใหม่พึ่งมาวันแรกจริงๆตำแหน่งสาวเชียร์เบียร์ก็เต็มแหละ แต่เห็นวีนัสผู้จัดการแจ้งว่าเด็กบ้านยากจน อยากหาเงินช่วยที่บ้าน บังเอิญมีเพื่อนทำงานที่นี่มาของานให้กันทำ รูปร่างหน้าตาจัดว่าเด็ด พึ่งมาวันแรกลูกค้าผู้ชายก็ติดใจจนแย่งกันให้ไปบริการอย่างที่มึงเห็น " ทามทัศน์พูดพร้อมกับกวาดตามองไปด้านล่างแบบไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก

"ไงมึงสนใจเหรอวะ ถ้าสนใจอุปถัมภ์เดี๋ยวกูเรียกให้" ทามทัศน์หันไปพูดกับศิวัฒน์ด้วยท่าทางหยอกเย้าพร้อมหัวเราะเบาๆในลำคอ

"ก็สนอยู่หรอกหว่ะถ้าเจอเร็วกว่านี้แม่งไม่ปล่อยหลุดมือ "ทามทัสน์แสดงอาการเสือไม่สิ้นลายแต่ไม่สุดเพราะตอนนี้กำลังตามจีบเด็กในสำนักงานตนเอง

"555 กลัวน้องหยีแหกอกเหรอมึง" ทามทัศน์แหย่เพื่อนเพราะรู้ว่าศิวัฒน์กำลังคั่วอยู่กับเด็กสาวที่สำนักงานกฎหมาย ก่อนจะละสายตาจากศิวัฒน์ไปยังคนที่นั่งตีหน้าขรึมจนเป็นเอกลักษณ์

''มึงล่ะสนใจมั้ย" ทามทัศน์หันมาทางภาสที่นั่งดื่มเงียบๆฟังเพื่อนคุยกันไปเรื่อย ๆ แต่ไม่ได้สนใจมองตามลงไปยังคนที่เป็นหัวข้อสนทนาของคนทั้งสองเมื่อครู่

"สนใจอะไรเทคโอเวอร์ผับมึงเหรอ ก็น่าสน" ผู้ถูกถามตอบกลับด้วยคำตอบที่ยียวนเพราะยังสนุกที่ได้แหย่เพื่อนแต่ก็ยังคงสไตล์นิ่งๆตามแบบฉบับของตน

"คนละเรื่องเลยมึง กูยังไม่ใกล้เจ๊งมึงไม่ต้องมาเทค กูถามว่ามึงสนในเด็กคนนั้นมั้ย" ทามทัศน์ตอบกลับคนหน้านิ่งพร้อมกระดกเหล้าเข้าปากแล้วชายตาลงไปมองด้านล่างอีกครั้งเพื่อให้ภาสมองตามตน

ภาสไม่ตอบคำถามที่ทามทัศน์ถามเขา แต่สายตาก็มองลงไปด้านล่างที่กำลังพลุกพล่านทั้งนักท่องราตรีทั้งพนักงาน พลันสายตาคมก็หยุดอยู่ที่โต๊ะหนึ่งซึ่งมีผู้หญิงในชุดพีจีกำลังยืนชงเหล้าให้ลูกค้าพร้อมแจกรอยยิ้มหวานปานน้ำผึ้งไปทั่ว เมื่อเพ่งมองจนแน่ใจแล้วไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกหน้าชาและโกรธ เมื่อผู้หญิงที่สายตาของเขากำลังจับจ้องนั้นคือดาหลา แม่บ้านสาวที่พึ่งเข้ามาทำงานให้บ้านเขาเมื่อไม่นานนี้

''มึงหมายถึงผู้หญิงคนนั้นรึเปล่า" ภาสเอ่ยเสียงต่ำดวงตาสว่างวาบดั่งคมมีดต้องไฟ มือที่กำลังถือแก้วไวน์บีบเข้าหากันแน่น

"เก้าสิบองศาตรงหน้ากูโต๊ะสอง ถ้ามึงหมายถึงพีจีคนที่กำลังบริการแขกโต๊ะนั้นละก็ใช่"

สายตาของภาสที่มองลงไปยังหญิงสาวตอนนี้ไม่ต่างจากเปลวเพลิงที่พร้อมจะแผดเผาสิ่งตรงหน้าให้มอดไหม้ ชายหนุ่มแน่ใจว่าผู้หญิงคนนั้นคือดาหลา แต่ที่เขาไม่รู้คือทำไมหล่อนมาทำงานที่นี่แถมกล้าแต่งตัววาบหวิวแบบนั้น เห็นทีเขาคงต้องเรียกป้าหม่อนมาคุยเกี่ยวกับประวัติคนงานในบ้านซะบ้าง หลังจากที่ปล่อยให้เรื่องการรับคนทำงานเป็นหน้าที่ของคนเก่าคนแก่แต่ละฝ่ายโดยที่เขาไม่ยุ่งเพราะถือว่าคนที่เลี้ยงไว้เชื่อถือได้

"กูต้องการคุยกับเด็กคนนั้นเดี๋ยวนี้และตอนนี้ในห้องทำงานมึงเวลานี้"

ภาสบอกให้ทามทัศน์และศิวัฒน์ได้ยิน หลังจากที่นิ่งไปสักพักเพราะมัวนั่งมองภาพที่ดาหลากำลังยืนบริการเครื่องดื่มให้กับนักท่องราตรีด้านล่าง ร่างบางสมส่วนที่เขารู้ว่าซ่อนรูปแค่ไหนตอนนี้กำลังถูกแตะจากแขกที่เธอกำลังบริการอยู่

"ห๊ะ!! อะไรนะไอ้คุณภาสนี่กระผมหูแว่วหรือเรื่องจริงที่คุณภาสแห่งอมรรัตนพงษ์ต้องการเรียกเด็กเชียร์เบียร์มาพบ"

ทามทัศน์ถามกลับพร้อมหันไปมองหน้าศิวัฒน์ที่ตอนนี้มีแต่เครื่องหมายคำถามเต็มใบหน้าไปหมดไม่ต่างกัน

"ถ้าหูพวกมึงยังไม่เสื่อมก็ตามที่มึงได้ยินกูจะรอในห้องทำงานมึงนะไอ้ทาม"

พูดจบภาสก็กระดกไวน์ในมือลงคอรวดเดียวหมดแก้ว แล้วลุกขึ้นเดินไปยังห้องทำงานของทามทัศน์เพื่อรอใครบางคนด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว

"ดา มาหาพี่หน่อย" วีนัสผู้จัดการร้านเอ่ยเรียกดาหลาที่กำลังอยู่ท่ามกลางลูกค้าที่มาใช้บริการ

"ค่ะ พี่วีนัสมีอะไรรึเปล่าคะ"

" มีคนอยากพบดาน่ะ เดี๋ยวดาขึ้นไปที่ชั้นสองนะ"

วีนัสบอกกับดาหลาซึ่งเป็นอันรู้กันว่าด้านบนชั้นสองเป็นห้องทำงานของทามทัศน์ผู้เป็นเจ้าของผับและร้านอาหารแห่งนี้

"ดาทำอะไรผิดรึเปล่าคะพี่วีนัส"

หญิงสาวถามกลับผู้จัดการสาวเสียงสั่น เพราะเธอพึ่งมาทำงานที่นี่วันแรกหลังจากที่ขอร้องให้เพื่อนหางานให้อยู่นาน เนื่องจากต้องไปทำงานตอนกลางวันที่บ้านอมรรัตนพงษ์ พอเสร็จก็ต้องรีบมาทำงานกลางคืนต่อที่นี่ ตอนแรกเพื่อนของดาหลาก็กลัวว่าหญิงสาวจะมาเข้างานไม่ทันถ้าหากทำงานสองที่แต่ดาหลายืนยันว่าเธอจะพยายามมาให้ทันทุกวัน

"พี่ว่าไม่มีอะไรหรอกอย่าพึ่งคิดไปเอง คุณทามทัศน์บอกแค่ว่าเพื่อนเขาอยากพบดาก็แค่นั้น ตอนนี้รออยู่ที่ห้องทำงานของคุณทามพี่ว่าดารีบขึ้นไปก่อนเถอะ"

ผู้จัดการสาวให้กำลังใจเด็กใหม่ที่มาวันแรกก็ถูกเรียกตัว วีนัสเองก็ไม่รู้อะไรมากเพราะจู่ๆก็ได้รับคำสั่งให้เรียกเด็กใหม่ขึ้นไปพบข้างบนเพราะเพื่อนเจ้านายอยากคุยด้วย และถ้าให้เดาเพื่อนที่ว่าคงจะเป็น ภาส อมรรัตนพงษ์ ชายหนุ่มที่เป็นที่รู้จักกันในแวดวงสังคมชั้นสูง