ตอนที่4 เจอกันครั้งแรก [ปะทะ]

บ้านอภิมหาเศรษฐี

กลางห้องโถง

"ผมมีผู้หญิงในสต๊อกเป็นร้อย ทำไมพ่อถึงไม่เลือกมาสักคน ไปคว้าเด็กบ้านป่าเอามาเป็นเมียผมเนี่ยนะ เราเป็นตระกูลยิ่งใหญ่ ทำไมถึงต้องเกลือกกลั้วกับพวกบ้านนอก" กลับมาถึงชาละวันก็หงุดหงิดพูดจาเสียดผู้เป็นพ่อ "ผมรู้ดีว่าพ่อป่วยแต่แบบนี้มันคลุมถุงชนชัดๆ"

"ฉันมีเหตุผลของฉันก็แล้วกัน คนอย่างแก่ถ้าอยากผลาญเงินต่อ ก็ต้องทำตามข้อตกลงนี้ซะ!"

"อายุแค่สิบแปดปีริอยากมีผัว"

"พูดจาให้เกียรติสุภาพสตรีหน่อย แม้ว่ามะขิ่นเป็นเด็กที่มาจากดอย แต่ก็มีศักดิ์ศรีเทียบเท่าผู้หญิงที่นอนอ้าขาให้แกเอาก็แล้วกัน"

ชาละวันไร้ข้อโต้เถียง แม้เขาจะแสดงแววตาขุ่นเคืองก็ตาม

สักพักคุณหมอพร้อมพยาบาลที่ดูแลพ่อของเขา ต้องพากลับไปพักผ่อนบนห้องนอนขนาดใหญ่ ซึ่งมีอุปกรณ์แพทย์ครบครัน

"คุณชาละวันกลับมาแล้วหรือคะ" นวล ลูกของแม่บ้านซึ่งมีหน้าที่ทำสำรับกับข้าวเดินออกมา "วันนี้ให้นวลไปขัดถูหลังให้หรือเปล่าคะ ท่าทางคุณจะเหนื่อย"

"เหนื่อยกายไม่เท่าไหร่เหนื่อยใจนี่สิลำบาก แม่ง!"

"ให้นวลไปอม เอ้ยยย ให้นวลไปช่วยบีบนวดไหมคะ"

"เห็นเด็กผู้หญิงคนนั้นหรือยัง..ที่มาจากบ้านนอก"

"เห็นแล้วค่ะคุณชาละวัน ตัวเตี้ยๆ หน้าก็อย่างนั้น หุ่นก็เรียบไม่มีอะไรให้น่าตื่นเต้น"

"นั่นน่ะสิ แล้วทำไมพ่อถึงเลือกให้มาแต่งงานด้วย"

นวล มักมีความสัมพันธ์สวาทกับผู้เป็นเจ้านายอย่างชาละวันเสมอ เนื่องด้วยอายุที่ใกล้เคียงกัน อีกทั้งไม่ได้เรียกร้องทรัพย์สินเงินทองหรือจะเรียกอีกอย่างว่าเจียมเนื้อเจียมตัว แน่นอนว่าผู้ชายอย่างเขา ใครมาเสนอก็ย่อมสนอง ไม่มีคำว่าปฏิเสธถ้าเป็นเรื่องบนเตียง

แกร๊ก

ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาห้องถูกจัดแจงเป็นระเบียบเรียบร้อย แถมผ้าห่มผ้าปูก็เปลี่ยนใหม่บนเตียง king size กระจกทุกบานมืดทึบ ปิดกั้นแสงแดดลอดผ่านจากข้างนอกยามเช้า ชาละวันเดินเข้ามาพร้อมกับนวลที่ถือเสื้อสูทสีเทา ทั้งคู่มองไปรอบไม่เห็นใคร

"สงสัยจะไม่อยู่ คงไปเดินเล่นแถวนี้ล่ะค่ะ" นวลพูดพลางหยิบเสื้อไปแขวนให้ จากนั้นเดินตรงดิ่งเข้ามาจับกระดุมแกะออกทีละเม็ดอย่างคุ้นชิน "วันนี้คุณชาละวันเหนื่อยมากไหมคะ นวลคิดถึงจังเลย"

"เพิ่งไปเอากับเด็กมา จะไม่ให้ฉันพักหน่อยหรือไง"

"คุณชาละวันก็ไม่ต้องทำอะไร ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของนวลเอง แค่นั่งเฉยๆ นอนนิ่งๆ ก็พอ"

"เธอมันรู้ใจฉันตลอดเลย"

"ก็คุณชาละวันเป็นคนสำคัญของนวลนี่คะ"

พูดจบสาวคนรับใช้ก็เขย่งปลายเท้าพุ่งจูบริมฝีปากหนาของเจ้านาย ซึ่งแน่นอนว่ารูปร่างปราดเปรียวสูงหล่อเด่นสง่า ใครเห็นก็อยากจับจ้องอยากอยู่ด้วยทั้งนั้น ทันทีที่ไฟราคะลุกโชนชาละวันกำลังปลดเปื้อนเสื้อผ้าของตัวเองออก เหลือเพียงกางเกงขายาวที่ลูกสาวแม่บ้านกำลังพยายามแกะ ทั้งคู่บดขยี้จูบกันอย่างเร่าร้อน

ซ่าาาา

กริ๊ดดดดด!!

ทันทีเสียงกรีดร้องก็ดังลั่น เมื่อน้ำถูกสาดมาจากด้านหลัง ทำให้ทั้งคู่เปียกปอน

นวลตกใจจนรีบคว้าเสื้อผ้าขึ้นมาปิดบังร่างกายที่เปื่อยล่อนจ้อน แล้วเดินอ้อมหลบอยู่ด้านหลังของชาละวัน

"เธอเป็นบ้าอะไรมาสาดน้ำในห้องนอน!!" ชาละวันโมโหจ้องสายตาดุไปทางผู้กระทำ ปรากฏว่าเป็นมะขิ่นว่าที่ภรรยา "ยัยเด็กบ้านนอก"

"บ้านนอกแล้วมันทำไมหรือคะ อย่างน้อยก็ไม่ได้ทำอะไรประเจิดประเจ้อ"

"นี่มันห้องนอนของฉัน มันเจิดประเจ้อตรงไหน?!"

"ก็เพราะว่าตอนนี้ มันไม่ใช่ห้องนอนของคุณแค่คนเดียวน่ะสิ คุณลุงไม่ได้บอกหรือไง"

"บอก แต่ไม่อยากจำมีอะไรไหม! ทำตัวเป็นอันธพาล คำขอโทษสักคำก็ไม่มี สงสัยอยู่บ้านนอกไม่ได้รับการอบรมศึกษาน่ะสิ เหอะ"

"ต้องขออภัยคุณชายชาละวันด้วยนะคะ มะขิ่นเพิ่งเข้ากรุงครั้งแรก แต่บังเอิญว่าแม่สอนไว้..เวลาเห็นหมาติดสัด ต้องเอาน้ำสาดมันจะได้แยกจากกัน อุ้ยยย! หมาเมืองกรุงตัวใหญ่ น่ากลัวจังเลยค่ะ"

"นี่เธอ...!!!!"

ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูปรากฏเป็นผู้ดูแลเจ้าของบ้าน ซึ่งเข็นรถที่พ่อของชาละวันนั่งอยู่เข้ามา

ทันใดก็ต้องตกใจเมื่อพื้นบริเวณกว้างเปียกแฉะไปด้วยน้ำสะอาด ส่วนนวลรีบใส่เสื้อผ้า

"หนูขอโทษนะคะ หนูไม่ได้ตั้งใจ ฮึกกก" มะขิ่นพูดสะอึกสะอื้น พ่อของชาละวันเอ่ยถาม "นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ยทำไมเละเทะขนาดนี้"

"ตอนแรกคิดว่าคุณชาละวันจะขึ้นมาคนเดียว น...หนูก็เลยเตรียมน้ำไว้ให้ล้างเท้า แต่พอเห็นเขาจูบกับผู้หญิงคนนี้ หนูก็เลยตกใจจนทำกะละมังร่วงลงพื้น"

"หนูว่าอะไรนะมะขิ่น!"

"น..หนูไม่ได้ตั้งใจนะคะคุณลุง ฮือออ"

"ไม่ต้องร้องไม่ต้องร้องเดี๋ยวลุงจัดการเอง"

ทันทีชาละวันก็รู้ว่าเด็กบ้านนอกไม่ได้ใสซื่ออย่างที่เขาคิด การกระทำนี้ทำให้เขาโดนผู้เป็นพ่อดุด่าแถมยังตัดวงเงินบัตรเครดิต ส่วนนวลลูกสาวแม่บ้านก็โดนสั่งห้ามขึ้นมาบนตึกใหญ่ ถ้าไม่มีการเรียกใช้จากเขาซึ่งเป็นเจ้าของบ้าน

หลังจากเช็ดทำความสะอาด ทุกคนก็แยกย้ายกันไป เหลือเพียงชาละวันกับมะขิ่นที่นั่งอยู่คนละมุม

"เพิ่งรู้ว่าคนบ้านนอกมารยาร้อยเล่มเกวียน" เสียงพูดของชาละวันพร้อมกัดฟันกรอด "ตอแหล"

"ก็ตอนนี้ในห้องก็เป็นพื้นที่ส่วนตัวของหนู ถ้าพี่จะทำอะไรกับใคร ก็พาไปทำที่อื่นสิ"

"ที่อื่นฉันทำอยู่แล้ว! แต่ที่นี่มันเป็นห้องนอนของฉัน ฉันจะทำอะไรกับใคร มันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ"

"หนูก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับค่ะ หรือ..จะให้หนูไปบอกคุณลุงดีว่าคุณรังแกหนู"

"เด็กบ้าเป็นห่าอะไรวะ"

"ลืมแนะนำตัว สวัสดีค่ะหนูชื่อมะขิ่น บ้านอยู่บนดอย มาที่นี่เพื่อแต่งงานเป็นภรรยาของคุณชาละวัน และ หวังเป็นอย่างยิ่งว่า..ชีวิตคู่ของเราจะราบรื่นแต่โดนดีนะคะ"

"ราบรื่นจนหัวแตกเลยล่ะ เหอะ!!"

_______________

แค่เจอก็ฟัดกันแล้วคุณพรี่55555555555 เมนต์น้อยจังเลยแงT^T