ตอนที่5 สงบศึก [จรเข้น้อย]
หลังจากวันนั้น ทั้งคู่ก็กล้ำกลืนฝืนทนเพื่อใช้ชีวิตร่วมกัน ก่อนจะถึงวันแต่งงานในอีกไม่ช้า มะขิ่นเรียนรู้ไวเธอชอบอยู่ก้นครัวมากกว่า แต่ก็ต้องปะทะคารมกับนวลซึ่งเป็นลูกสาวของแม่บ้าน ที่มีสัมพันธ์สวาทกับชาละวัน ชายหนุ่มหล่อเหลาซึ่งมีพร้อมทั้งหน้าตา และ ฐานะบันดรศักดิ์
"ที่จริงแล้วคุณมะขิ่นไม่ต้องเข้ามาอยู่ในครัวก็ได้นะคะ ถ้าหากคุณท่านรู้เดี๋ยวพวกเราจะโดนเอ็ด" แม่บ้านคนหนึ่งพูดพลางมองซ้ายขวา "ใครก็ทราบว่าคุณท่านรักและเอ็นดูคุณมะขิ่นมาก"
"ไม่เห็นเป็นไรเลยเราก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน อีกอย่างหนูก็มาจากบ้านนอก เรื่องคลุกคลีงานบ้านงานเรือนมันก็เป็นปกติ เพราะไม่มีใครทำให้"
"แต่ตอนนี้คุณกำลังจะกลายมาเป็นสะใภ้ พวกเราไม่อยากมีปัญหากับนายท่าน"
"ไม่ต้องห่วงหรอกนะคะ ถ้าเกิดอะไรขึ้น หนูนี่แหละจะรับผิดชอบเอง อีกอย่างคุณลุงใจดีจะตาย"
หลังจากมะขิ่นมาที่นี่ เธอเขียนจดหมายหาพ่อแม่เสมอเป็นประจำ ซึ่งแน่นอนว่าเจ้าของบ้านอย่างท่านลักษณ์ ก็เอ็นดูคอยเข้าข้างเป็นประจำ ไม่ว่าเธอต้องการอะไรก็ประเคนให้อย่างไม่ขัดใจแม้แต่น้อย
แต่ทุกอย่างยิ่งทำให้ชาละวันรู้สึกไม่สบอารมณ์ เขาไม่ชอบหน้าเด็กสาวบ้านนอกตั้งแต่แรกเจอ แถมปฏิกิริยาที่ไม่มีท่าทางเกรงกลัว เป็นผู้หญิงดื้อรั้น หยิ่งผยองยิ่งทำให้บุคคลที่ชอบควบคุมคนอื่นอย่างเขาเบื่อหน่าย อีกทั้งรู้สึกแค้นฝังใจ เมื่อทุกครั้งที่ปะทะอารมณ์กัน ผู้เป็นพ่อจะเข้าข้างแต่มะขิ่นเท่านั้น
ร้าน พรีเวดดิ้ง
กลางเมืองมีสตูดิโอใหญ่ซึ่งราคาแพงเหมาะกับฐานะ วันนี้เป็นวันที่มะขิ่นต้องมาลองชุดแต่งงานพร้อมกับชาละวัน หลังเลิกเรียนเขาก็ตรงดิ่งมาตามคำสั่ง ทั้งคู่อยู่ในร้านก็มีพนักงานคอยดูแลชี้แนะ
คงเพราะหน้าตาพนักงานสาวสวยทำให้ชาละวันจ้องมองด้วยสายตาแพรวพราว
เขาทำตัวเหมือนอยากจะตะปบเหยื่อที่อยู่ตรงหน้าเสียเหลือเกิน
"ไม่ทราบว่าคุณชาละวันชอบแบบไหนคะ" น้ำเสียงอ้อยอิ่งของพนักงานเอ่ยถาม ชาละวันจึงตอบกลับ
"แบบไหนก็ได้ที่คุณพนักงานคิดว่าเหมาะกับผม"
"คุณชาละวันใส่แบบไหนก็ดูเท่ตลอดทั้งนั้นเลยค่ะ"
"ชมแบบนี้ผมเขินตายเลย ว่าแต่วันนี้ตอนเย็นว่างไหมครับ จะชวนไปกินข้าวล่องเรือกลางแม่น้ำเจ้าพระยา"
"อุ้ยยย จะดีหรือคะคุณชาละวันมากับภรรยา..เอ่อ"
"ยังไม่ได้แต่งงานกันถือว่ายังไม่เป็นภรรยา แปลว่าแล้วผมจะไปไหนมาไหนกับใครก็คงเป็นเรื่องส่วนตัว"
ทั้งคู่สบสายตากันปิ๊งปั๊ง ก่อนที่มะขิ่นจะยืนเท้าสะเอวมองเหตุการณ์
เธอรู้ว่ากำลังจะถูกทิ้งให้กลับบ้านเพียงลำพัง ผู้ชายแบบเขากะล่อนปลิ้นปล้อนเป็นกมลสันดาน
"คุณพี่ชาละวันคะ" มะขิ่นเรียก "เรามาลองชุดแต่งงานกันนะคะ เจอผู้หญิงสวยหน่อย นี่พี่หิวขนาดจะลากลงไปกินในน้ำ โอ๊ยยย อู๊ย ชาละวันอะไรดุจังเลย"
"เธอเปรียบฉันเป็นตัวเหี้ยเหรอ?!"
"เปล่าสักหน่อยค่ะ หนูหมายถึงจระเข้น้อยต่างหาก"
"วาจาสามหาว! คิดว่าคุณพ่อเข้าข้าง เธอจะดูถูกฉันยังไงก็ได้หรือไง จำเอาไว้ด้วยว่าฉันไม่ได้อยากแต่งงานกับเธอ ไม่อยากอยู่ใกล้ ไม่อยากเจอหน้า เหม็นกลิ่นโคลนสาบควาย"
"หนูก็เหม็นกลิ่นจระเข้น้อยเหมือนกันล่ะค่ะ เจอผู้หญิงสวยนิดหน่อยทำท่าจะลากเขาลงไปกินในน้ำ ขนาดกำลังจะแต่งงานแล้วแท้ๆ ทำตัวเหมือนอดอยากปากแห้ง กินข้าวเยอะๆ บ้างนะคะ ให้มันไปช่วยกระตุ้นเซลล์สมอง"
"นังเด็กบ้า!!!!"
สรุปสุดท้ายชุดแต่งงานก็ต้องถูกยกเลิกเนื่องจากทั้งคู่ทะเลาะกันไม่ยอมเลิกรา
จนกระทั่งชาละวันถูกพ่อเรียกไปอบรมแถมยังต่อว่า โดยไม่ยอมฟังเหตุผลที่อีกฝ่ายซึ่งพยายามอธิบาย
แกร๊ก
"หนูจัดที่นอนผ้าปูให้พี่เรียบร้อยแล้วนะคะ" แม้จะใช้ชีวิตร่วมกันแต่ทั้งคู่ก็แยกกันนอน เป็นผู้หญิงจึงจำต้องนอนบนเตียง ส่วนชาละวันเป็นผู้ชายย่อมต้องเสียสละ
"เพราะเธอคนเดียวฉันถูกเหมือนพ่อด่าอีกแล้ว!"
"ก็เพราะพี่นั่นแหละมัวแต่จีบพนักงาน คิดว่าหนูอยากแต่งกับพี่มากหรือไงคะ! ถ้าไม่ใช่พระคุณที่พ่อของพี่คอยช่วยเหลือ หนูไม่มาเหยียบที่นี่ให้เสียเวลาหรอก"
"กันแน่ที่เสียเวลา เหอะ ผู้ชายอย่างฉันมีผู้หญิงเป็นร้อย แต่สุดท้ายต้องมาลงเอยกับเด็กบ้านนอก แม่ง!"
"เพื่อให้งานผ่านไปรวดเร็ว เรามาสงบศึกกันก่อนดีไหมคะ...แล้วหลังจากแต่งงานใครจะทำอะไรก็ตามใจ หรือพี่จะอยู่ทะเลาะกับหนูตลอดไป? หืม"
ชาละวันยอมรับข้อเสนอ เขาไม่อยากจมปลักอยู่กับผู้หญิงที่พ่อเป็นคนเลือกให้
สุดท้ายงานแต่งก็ได้จัดเตรียมเอาไว้ ชุดแต่งงานทั้งคู่ก็ตั้งใจเลือกโดยที่ไม่ทะเลาะกัน
โรงแรมหรูระดับ5ดาว
"แขกมาเยอะมากเลย" มะขิ่นพูดอยู่ในห้องแต่งตัว โดยที่นวลถูกสั่งตามให้มาช่วยดูแล
"แขกของคุณท่านก็เยอะแบบนี้แหละ เพราะเป็นธุรกิจใหญ่โต แถมยังเป็นตระกูลร่ำรวย"
"แต่เมื่อกี้เห็นผู้หญิงเดินเข้างานเยอะมาก..ยังวัยรุ่นเหมือนกับไม่ได้อาวุโสขนาดนั้น"
"ผู้หญิงสวยๆ ที่เธอเห็นพวกนั้นน่ะ เป็นบรรดาแฟนเก่าของคุณชาละวัน"
"แฟนเก่า?! เดินมาเป็นขบวน กินพื้นที่ไปครึ่งงาน โห อยากรู้จังว่าจำชื่อหมดไหม..ผู้ชายอะไรเจ้าชู้ชะมัด"
_______________
ถ้าเชิญแฟนมาร่วมงานแต่ง ต้องเหมาสองโรงแรม?ไหมคะ เดี๋ยวพื้นที่ไม่พอ555555555555555555555
