ตอนที่ 2.2 ท้าดวล

ตอนที่ 2.2 ท้าดวล

เธอยืนประมวลผลเล็กน้อยก่อนจะนึกขึ้นได้ ลี่เซียนหันไปยิ้มให้กับสาวใช้ก่อนจะเริ่มเดินไปทางทิศเหนือตามที่นางบอก ยิ่งเดินนานมากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากเท่านั้น มีหลายอย่างที่อยากจะรู้เกี่ยวกับที่นี่ เกี่ยวกับตัวตนของไป๋ลี่เซียน เกี่ยวกับตัวตนของหลงเยี่ยน แต่ในตอนนี้สิ่งที่เธออยากรู้มากที่สุดคือ การฝึกทหารของจริงที่ควบคุมโดยแม่ทัพปีศาจอย่างเขานั้นจะเป็นเช่นไร

ใช้เวลาค่อนข้างนานพอสมควรที่หญิงสาวเดินไปจนถึงสนามฝึกทหาร เมื่อมาถึงจึงพบว่าทหารยามที่คอยดูแลสนามฝึกนั้นยืนอยู่เป็นแถว ขัดขวางไม่ให้ใครเข้ามาใกล้

"ขออภัยแม่นางท่านนี้ ที่แห่งนี้ไม่ใช่สวนดอกไม้ ผู้ไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้าขอรับ"

“ข้าก็เข้าไม่ได้เหรอ”

เธอเอ่ยถามออกไปด้วยความงุนงง หรือว่าไป๋ลี่เซียนนางจะไม่เคยมาที่นี่เลยอย่างนั้นหรือ ทหารเหล่านี้ถึงไม่รู้จักนาง

"เกิดอะไรขึ้น"

แต่ยังไม่ทันที่ทหารจะได้เอ่ยตอบ ก็มีชายหนุ่มรูปงามเดินมาจากด้านในมาหยุดยืนมองทหารเหล่านั้น เขาหันมามองที่ลี่เซียนก่อนจะเบิกตากว้างแล้วทำความเคารพ

"พระชายา ข้าน้อยล่วงเกินแล้ว"

“ขออภัยพระชายา ข้าคิดว่า.. เอ่อ..”

“พวกท่านตามสบาย ข้าแค่อยากมาดูการฝึกทหารของแม่ทัพปี.. เอ่อ.. หมายถึงสามีข้าน่ะ ไม่ได้มีเจตนาอื่น ขอเข้าไปได้หรือไม่”

"เชิญตามข้าน้อยมาได้เลยขอรับ"

แม้ชายผู้นี้จะดูมีท่าทางกังวล แต่สุดท้ายก็ยอมพาเข้ามาด้านในอยู่ดี เมื่อลี่เซียนเดินเข้าไปในสนามฝึกทหาร รู้สึกได้เลยว่าสนามฝึกที่แท้จริงนั้นแตกต่างจากพร็อพที่เธอเคยเห็นมาก ท่ามกลางแดดจ้าและฝุ่นละอองที่ลอยคลุ้ง สนามฝึกกว้างขวางเต็มไปด้วยเหล่าทหารที่กำลังฝึกซ้อมอย่างดุเดือด ทหารหนุ่มที่อยู่ท่ามกลางเสียงแตรและคำสั่ง ต่างกำลังทำการฝึกฝนกันอย่างหนักราวกับว่าพวกเขาเตรียมพร้อมที่จะออกรบตลอดเวลา

เสียงอาวุธที่กระทบกันดังก้องไปทั่วสนาม ที่นี่แบ่งแยกได้อย่างชัดเจน มีทั้งการฝึกใช้ดาบ การฟันดาบ การตั้งท่าป้องกัน รวมถึงการฝึกยิงธนูที่ต้องแม่นยำ แต่ละคนมีรูปร่างที่แข็งแรง ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อที่ผสมกับฝุ่นละออง ท่าทางที่มุ่งมั่นของพวกเขาสร้างความรู้สึกตื่นตาตื่นใจให้กับเธอได้เป็นอย่างดี

"พระชายาต้องการไปพบท่านแม่ทัพหรือไม่ขอรับ"

"ขอบคุณท่านมาก ท่านแม่ทัพอยู่ที่ไหนงั้นเหรอ"

"อยู่ที่ลานท้าดวลขอรับ"

"เข้าใจแล้ว.. แต่เดี๋ยวข้าไปเอง ท่านอย่าเพิ่งบอกกับแม่ทัพหลงเยี่ยนว่าข้ามาที่นี่ก็พอ"

"แต่ว่า.."

"ไปเถอะ"

"ขอรับ"

ไป๋ลี่เซียนยิ้มให้กับบุรุษผู้นั้น ก่อนจะเดินช้า ๆ มองเหล่าทหาร บางคนจับกลุ่มฝึกซ้อมการโจมตีร่วมกัน ใช้การฝึกเป็นทีมในการบุกและรับมือกับศัตรู ในขณะที่ทหารอีกกลุ่มหนึ่งฝึกการตั้งแถวเข้าหากันเป็นระเบียบเพื่อเตรียมพร้อมต่อการบุกอย่างรวดเร็ว

ท่ามกลางความวุ่นวายนี้ เธอยืนอยู่มุมหนึ่งและค่อย ๆ จับจ้องไปที่ทหารเหล่านั้นด้วยความตื่นตาตื่นใจ แม้จะเป็นแค่การฝึก แต่บรรยากาศที่ตึงเครียดของเหล่าทหารกลับดึงดูดสายตาได้เป็นอย่างดี

"แหม~ ถ้าถอดเสื้อโชว์ซิกแพ็กเสียหน่อยน่าจะดี สวมชุดเกราะเต็มยศมาซ้อมเช่นนี้มองไม่เห็นอะไรเลย เฮ้อ"

เธอยังคงมองเหล่าทหารที่ฝึกซ้อม พร้อมทั้งเดินไปตามทางที่ทหารคนเมื่อครู่บอกเอาไว้ ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ เสียงเอะอะโวยวายจากทิศทางนั้นก็ยิ่งดังขึ้น

และในเวลานั้นเองสายตาของเธอก็พบเจอกับเป้าหมาย แม่ทัพหลงเยี่ยนยืนอยู่ท่ามกลางทหารกลุ่มหนึ่ง ชายหนุ่มอยู่ในชุดเกราะหนักที่สง่างาม เผยให้เห็นความองอาจและน่ายำเกรงอย่างเห็นได้ชัด ท่าทางของเขาแม้ดูราบเรียบไม่สะทกสะท้านกับการฝึกซ้อมอย่างดุเดือดที่เกิดขึ้นรอบตัว แต่ภาพนั้นกลับดึงดูดสายตาของไป๋ลี่เซียนให้หยุดมองอย่างไม่อาจต้านทานได้

ท่าทางของเขานั้นเมื่อลองมองในเวลานี้ เหมือนกับโลกทั้งใบหยุดหมุนเพื่อให้เธอได้จ้องเขาได้ชัดขึ้น แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้หลงใหลไปกับความแข็งแกร่งและหล่อเหลาของเขาเท่าไหร่นัก ชายคนที่พาเธอเข้ามาด้านในก็ได้ประกาศเสียงดังไปทั่วทั้งค่าย ซึ่งทำให้ทุกคนที่กำลังฝึกซ้อมกันนั้นหยุดและหันไปมองในทันที

“วันนี้ท่านแม่ทัพหลงเยี่ยนประกาศท้าดวล! ใครกล้าขึ้นมาและเอาชนะท่านแม่ทัพได้ จะได้รับรางวัลเป็นเหล้าฟรีไม่จำกัดสามเดือน!”

เชิงอรรถ

ยามเหม่า คือช่วงเวลาตั้งแต่ 05.00 - 06.59น.

ยามเซิน คือช่วงเวลาตั้งแต่ 15.00 - 16.59 น.