ตอนที่ 6

ฉีลู่สามารถลัดเลาะหลบหนีสายตาทหารยามออกมาจนถึงประตูใหญ่หน้าด่าน

"อีกนิดเดียวก็จะพ้นแล้ว"

ฉีลู่คิดอย่างยินดี นางอาศัยแนวปะการังกับดอกไม้ทะเลเป็นที่กำบังตน แต่พอมาถึงประตูหน้าด่าน กลับพบว่ามีทหารยามมากมายยืนอยู่

"อันไดกันนี่...ไยวันนี้เวรยามจึงแน่นหนานัก เช่นนี้ข้าจะเล็ดลอดออกไปได้หรือ...ทำอย่างไรดี ๆ"

ฉีลู่แอบมองและคิดหาทางอยู่หลังดอกไม้ทะเล มีดอกไม้ทะเลดอกหนึ่ง อ้าปากจะงับปลาน้อยฉีลู่ มันอ้าปากกว้าง รอให้ฉีลู่ว่ายเข้าไปหาเองแล้วค่อยงับ

ฉีลู่มัวแต่มองดูทหารยาม และคิดหาทางหนีออกไป จึงไม่ทันระวังดอกไม้ทะเลที่อ้าปากกว้างรออยู่ อีกเพียงนิดเดียวฉีลู่ก็จะเข้าสู่ปากดอกไม้ทะเลแล้ว จู่ ๆ ก็มีหินมากระแทกดอกไม้ทะเลจนต้องหุบปากลง ฉีลู่เหลียวมามอง และตกใจจนต้องว่ายน้ำหนี

แต่ฉีลู่ว่ายไปได้เพียงเล็กน้อย ก็ถูกมือใหญ่จับตัวไว้ได้ ฉีลู่ตกใจเงยหน้ามองเจ้าของมือ เป็นสตรีหน้าตาน่ารักนางหนึ่ง

"เสี่ยวเซี่ย (小夏)"

ฉีลู่เรียกอย่างดีใจ สะบัดหางเล็ก ๆ ไปมา เสี่ยวเซี่ยเป็นปลาที่แปลงร่างเป็นมนุษย์ได้ด้วยอานุภาพของมุกประจำตัว นางเป็นคนรับใช้และคนสนิทของฉีลู่

"องค์หญิงสาม...นี่ท่านเองหรือ"

"เจ้าไปไหนมาเสียหลายวัน"

"ข้าไปทำธุระให้พระเทวีเพคะ กลับมาก็ได้ยินเรื่ององค์หญิง กำลังจะไปเฝ้าพอดี เห็นปลาน้อยสีสวยจะถูกกิน...จึงมาช่วยไว้ ไยท่านจึงแปลงเป็นปลาเล่าเพคะ"

"ชู่ว์...เจ้าอย่าเสียงดังสิ ข้าหาทางแทบตายกว่าจะมาถึงที่นี่ได้นะ"

"ท่านคิดทำสิ่งใดกันแน่ ตอนนี้ฝ่าบาทให้เหล่าสัตว์น้ำทุกตัวตามหาท่านอยู่นะเพคะ"

"อะไรกัน...ข้าออกมาเพียงครู่เดียวเองนะ ไยเสด็จพ่อจึงทรงทราบเร็วนัก เสี่ยวเซี่ย...เจ้าต้องช่วยข้านะ"

"จะให้ข้าช่วยอย่างไรเพคะ"

"ช่วยให้ข้าออกจากเขตแดนหนันไห่นะสิ ข้าอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว เสด็จพ่อจะจับข้าไปขังไว้ในเจดีย์เทียนคง"

เสี่ยวเซี่ยอ้าปากตกใจหน้าซีด

"ท่านอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้วจริง ๆ แต่จะออกไปอย่างไรเล่าเพคะ ทหารยามตามหาท่านไปทั่ว ซ้ำยังมีรับสั่งให้เฝ้าประตูใหญ่อย่างแน่นหนาด้วย..."

"ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ต้องหนีให้ได้"

ฉีลู่มองพวกทหารที่ยืนเหมือนรอรับคำสั่ง

"อยากรู้จริง...พวกเขาคิดทำอันใดกัน เจ้าอยู่ตรงนี้นะ...อย่าเสียงดังด้วย ข้าจะเข้าไปแอบฟังพวกเขาสักหน่อย"

"ข้าไปด้วยเพคะ"

เสี่ยวเซี่ยคืนร่างเป็นปลาว่ายน้ำตามฉีลู่ในร่างปลาน้อยไปแอบฟังพวกทหารคุยกัน ฉีลู่ต้องหนีให้ได้ก่อนที่ใครจะทันจับตัวนางได้

ทหารที่หน้าประตูยืนเข้าแถวกันอย่างเป็นระเบียบ มีหัวหน้ากองเป็นมังกรกำลังออกคำสั่งกับพวกทหาร

"องค์หญิงทรงหนีออกจากห้องบรรทมไปเมื่อครู่ หากพระเทวีไม่ไปเยี่ยม...ก็คงไม่มีผู้ใดรู้ ฝ่าบาทจึงทรงมีรับสั่งให้ทุกคนออกค้นหา พวกเจ้าส่วนหนึ่งเฝ้าที่หน้าประตูนี้ อีกส่วนตามข้าไปตรวจดูโดยรอบ ต้องจับตัวองค์หญิงให้ได้...ก่อนที่พระนางจะหนีไป"

"รับทราบ"

ทหารทุกตนรับคำแข็งขัน ฉีลู่กับเสี่ยวเซี่ยได้ยินชัดเจน ทั้งคู่รีบถอยออกจากตรงนั้น กลับมาหลบคุยกันแถวกลุ่มต้นปะการัง

"องค์หญิง...ท่านได้ยินแล้วนะ ข้าว่าท่านหนีไม่พ้นหรอกเพคะ...ยอมจำนนเถิด"

"ไม่...ข้าไม่มีวันยอมจำนน"

"ท่านจะทำอย่างไร"

"ข้ามีวิธีของข้า เจ้าไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ รีบกลับไปเถิด"

"ท่านจะเสือกไสข้าหรือ"

"ข้าไม่อยากให้เจ้าต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย"

"ไม่นะองค์หญิง...ข้ารับใช้ท่านมาช้านาน...ท่านอย่าทอดทิ้งข้าเลยนะ...ให้ข้าไปกับทานเถิด"

"ข้าหนีตนเดียวก็พอ เจ้าซุ่มซ่าม...ข้าเกรงเจ้าจะทำเสียเรื่อง"

"ไม่ ๆ ข้าสัญญาว่าจะไม่ทำให้ท่านเสียเรื่องแน่ ท่านพาข้าไปด้วยเถิดนะ"

เสี่ยวเซี่ยวิงวอนขอตามไปด้วย นางเป็นห่วงฉีลู่...เกรงจะไม่มีใครดูแล

"จะทำอันใดก็รีบทำเถิดองค์หญิง พวกทหารกำลังจะออกตามหาท่านกันแล้วนะ ไม่รีบหนีตอนนี้...จะหนีไม่ทัน"

"จริงด้วย..."

ฉีลู่แปลงร่างตัวเองเป็นทหารกุ้ง

"แล้วข้าเล่า"

"เจ้าหดตัวให้เล็กกว่านี้ แล้วมาหลบในเสื้อข้าก่อน"

เสี่ยวเซี่ยพยักหน้า หดตัวเองให้เล็กลงกว่าเดิม ฉีลู่จับตัวเสี่ยวเซี่ยมาซ่อนไว้ในอกเสื้อ แล้วแอบย่องไปรวมกลุ่มกับทหารหน่วยลาดตระเวณ

ทหารองครักษ์มังกรพาพวกหน่วยลาดตระเวณออกประตูใหญ่ ฉีลู่ก็ตีเนียนเดินตามไปด้วย พอพ้นเขตประตูใหญ่ที่มีอานุภาพของมุกหนันไห่ สัตว์น้ำทุกตัวก็ต้องกลับสู่สภาพดังเดิม

แต่ฉีลู่มีหยกวิเศษประจำกาย นางจึงไม่กลายร่างเป็นมังกรในทันที แต่กลับแปลงเป็นปลาน้อย หนีไปหลบแถวต้นปะการังกับเสี่ยวเซี่ย มองจนพวกทหารไปจนหมด ก็รีบว่ายไปอีกทางหนึ่งที่ตรงข้ามกัน

ปลา 2 ตัวพากันว่ายทวนกระแสน้ำและคอยหลบหลีกปลาตัวใหญ่ที่จะจับพวกนางกินไปได้อย่างหวุดหวิด

"หนอย...เจ้าปลาบังอาจพวกนี้ คิดจะกินข้าหรือ...ฝากไว้ก่อนเถิด หากไม่เกรงว่าใช้ฤทธิ์แล้วเสด็จพ่อจะรู้นะ ข้าคงทุบพวกเจ้าแหลกไปแล้ว"

"ไปกันเถิดองค์หญิง เรายังไม่พ้นเขตหนันไห่นะเพคะ"

ฉีลู่เห็นดีด้วย ทั้งคู่ว่ายน้ำไปจนออกพ้นเขตทะเลหนันไห่ ฉีลู่คืนร่างเป็นมังกรสาว พาเสี่ยวเซียที่เกาะเกล็ดมังกรไว้แน่น ทะยานขึ้นสู่ผิวน้ำ ทั้งคู่ขึ้นมาถึงชายหาดได้สำเร็จ และแปลงร่างเป็นมนุษย์ พลันฉีลู่กับเสี่ยวเซี่ยต้องตกใจสุดขีด เพราะได้ยินเสียงโห่ร้องมาจากในทะเล

"แย่แล้วองค์หญิง..,ท่านเจ้าสมุทรเสด็จมาแล้ว"

"ไยเสด็จพ่อจึงรู้เรื่องเร็วนัก...ไปเร็วเสี่ยวเซี่ย"

ฉีลู่คืนร่างเป็นมังกรอีก เสี่ยวเซี่ยขึ้นเกาะหลัง นางทะยานเลื้อยหนีไปอย่างรวดเร็ว