ตอนที่ 3 ในอ้อมแขน 30%

เมื่อตาสบตา โลกทั้งใบก็คล้ายจะหยุดหมุน สมองคล้ายจะหยุดทำงานไปชั่วขณะ ไม่รู้สึกแม้กระทั่งสายลมเย็นที่พัดผ่านร่างเธอไป

สาวน้อยเหมือนถูกดวงตาคมซึ้งสีครามอมเทาราวกับสีของท้องฟ้าในยามราตรีของชายหนุ่ม ดึงดูดให้เธอต้องจ้องตาเขาอย่างไม่กะพริบ เหมือนถูกมนต์สะกดให้ตกอยู่ภายใต้มนตราเสน่หาที่ไม่อาจมองเห็นด้วยตาเปล่า แต่รู้สึกได้ด้วยหัวใจที่กำลังเต้นกระหน่ำรัวแรง

ดวงตาคู่สวยไหวระริกไปมา ริมฝีปากเล็กอ้าเผยอคล้ายจะพูด แต่เจ้าตัวก็นึกอะไรไม่ออก ไม่รู้จะเรียงคำพูดเอ่ยกับเขาไปว่ายังไงดี จึงได้เพียงแค่รอคอย ให้เขาพูดก่อน

ทว่าหลายนาทีผ่านไป ก็ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาจากปากของคนทั้งสอง

มีเพียงแววตาของทั้งคู่เท่านั้นที่ไหวระริกสะท้อนแสงจันทร์เป็นประกายแพรวพราว แจ่มจรัสไม่ต่างกับแสงดาวที่พร่างพราวอยู่บนน่านฟ้าในยามราตรี

เมื่ออ้อมแขนแกร่งเริ่มขยับ ร่างเล็กในวงแขนก็ค่อยๆก้าวถอยออกห่าง ทว่าสายตากลับไม่อาจดึงกลับมาได้โดยง่าย ยังคงอ้อยอิ่งจ้องมองสบตาคมซึ้งของเขามิวางวาย ด้วยใจที่สั่นระรัว

เพียงไม่กี่ก้าวที่ถอยออกห่าง กลับหยุดชะงัก เมื่อเพิ่งรู้สึกว่าเขายังคงจับข้อมือข้างเดิมของเธอเอาไว้ แล้วเขาก็เดินเข้ามาใกล้อีก แล้วเธอก็ถอยออกอีก ดวงตาคู่สวยหลุบมองที่ข้อมือของตนเองที่ถูกจับกุมไว้ แล้วช้อนสายตามองชายหนุ่มอีกที

แล้วก็นึกถึงในความฝันที่ผ่านมา ในฝันนั้นเธอเดินเข้าไปหาเขา แต่ว่าตอนนี้เขากำลังเดินเข้ามาหาเธอ ก็แสดงว่ามันไม่ใช่ความฝันอย่างแน่นอน

ในฝัน แค่เธอเดินเข้าไปใกล้ ร่างของเขาก็เลือนหายไปภายในพริบตา แต่ทว่าเมื่อครู่ที่ผ่านมา พิสูจน์แล้วว่ามันคือความจริงๆ เธอกำลังตื่นอยู่ เพราะเธอสัมผัสได้ถึงอ้อมแขนของเขาที่กอดกระชับ และนาทีนี้หัวใจของเธอก็ยังเต้นแรงรัวอยู่เลย

และเขาก็ยังไม่ปล่อยข้อมือของเธอ แถมยังกำแน่นราวกับว่ากลัวเธอจะวิ่งหนีเขาไป

แล้วเขาเข้ามาในรั้วบ้านของเธอได้อย่างไร ปีนรั้วเข้ามาเหรอ ในเมื่อแม่ของเธอได้ล็อกประตูรั้วเอาไว้แล้วเมื่อตอนก่อนสองทุ่ม

“คุณ... เข้ามา ในนี้ ได้ยังไงคะ”

‘หรือว่าเขาหายตัวได้!’

สรุปว่านี่คือความจริงแน่ๆใช่ไหม

ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก ดวงตาทอประกายพราวระยับขึ้นไปอีก เมื่อเธอมองเขาด้วยนัยน์ตาใสแจ๋วแต่เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม

ฟารีดาเผลอมองรอยยิ้มละลายใจนั้นอย่างเผลอไผล และเพิ่งมารู้สึกตัวอีกที ก็ตอนที่เขาดึงร่างเธอเข้าไปแนบอกอีกครั้ง และยังคงยกยิ้มมุมปากมองเธอด้วยประกายตาคมซึ้งให้เธออยู่แบบนั้นอีกหลายวินาที โดยไม่ตอบคำถามเธอสักคำ

หญิงสาวใจเต้นแรงขึ้น แรงขึ้น จนกลัวว่าเขาจะรู้ว่าเธอประหม่าหวั่นไหวมากแค่ไหนเมื่ออยู่ชิดใกล้เขาแบบนี้ กลัวเหลือเกินว่าเขาจะล่วงรู้ความในใจของเธอ

ดวงตาคู่คมกวาดมองไปทั่วดวงหน้าอ่อนเยาว์สวยหวานของสาวน้อยแรกแย้มตรงหน้า เธอสวยงามน่ามองดั่งกล้วยไม้ป่าที่เพิ่งแย้มบานและส่งกลิ่นหอมชวนให้ดอมดม

ภายในหัวใจของเขาร่ำร้องบอกให้สัมผัสเธอให้ลึกซึ้งมากกว่านี้ มากกว่าการกอด

ฟารีดา เมื่อรู้ว่าคนตรงหน้ากำลังเลื่อนสายตาหลุบมองริมฝีปากของเธอ หญิงสาวก็ใจวาบหวาม ตื่นเต้น ในช่องท้องก็รู้สึกหวิวๆ เหมือนมีผีเสื้อนับร้อยตัวบินวนเวียนอยู่ในนั้น

‘นี่เขาจะไม่ตอบคำถาม หรือพูดอะไรกับเธอสักคำเลยเหรอ เขาควรจะพูดกับเธอสักคำก็ยังดี เอาแต่จ้องหน้ากันแล้วนิ่งเงียบแบบนี้ เธอเริ่มจะกลัวแล้วนะ’

ชายหนุ่มหุบยิ้มไปแล้วชั่วครู่ อยู่ๆเขาก็ยกยิ้มมุมปากอีกครั้ง และรอยยิ้มนั้นมันก็ลามไปถึงดวงตาคมซึ้งของเขาฉายแววหวานซึ้งออกมามากยิ่งขึ้น ทำเอาใจของสาวน้อยแทบจะละลายอีกหน

‘สาวน้อยคนนี้ประหลาดนัก’

ดึกดื่นขนาดนี้แล้ว เธอยังกล้าลงมานอนเล่นที่ชิงช้าเพียงคนเดียวอย่างไม่กลัวสิ่งใด เธอช่างแปลกแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ