บทที่ 2. ฝันร้าย

“เชิญขอรับ คืนนี้ลูกจักลงไปนอนในวังใต้น้ำเพื่อบำเพ็ญศีลสักเจ็ดวันขอรับ ตูม!”

เอ่ยจบความสุงสุมารก็กระโดดลงน้ำแล้วร่างก็แปรเปลี่ยนเป็นจระเข้ยักษ์ดำลึกหายลงไปใต้น้ำ

กุมภีล์มองลูกชายดำลงไปนอนในวังใต้น้ำ ตัวเขาเองก็พาร่างเปียกโชกเดินกลับเข้าบ้านหลังใหญ่ บ้านหลังนี้ ไม่สิ คฤหาสน์ต่างหากเล่า ตั้งอยู่ชานเมืองห่างไกลผู้คน ตั้งอยู่บนเนื้อที่สิบไร่ หลังบ้านจะมีบ่อน้ำขนาดใหญ่และลึกมาก เขากับลูกชายก็ได้สร้างวังใต้น้ำเพื่อเก็บตัวบำเพ็ญศีลภาวนา และในตัวบ้านก็จะมีสระว่ายน้ำขนาดเล็กไว้แช่ตัวคลายร้อนในยามมิมีเวลาว่ายบ่อน้ำหลังบ้าน

เวลา 06.50 น.

อรมองลูกสาวเดินหน้าตึงปิดปากหาวลงมาจากชั้นสองของบ้านก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วเอ่ยถาม

“นอนไม่หลับเหรอลูก ถึงเดินปิดปากหาวมาแบบนั้นฮึ”

“นอนหลับค่ะแม่อร แต่ว่ามาฝันร้ายอีกแล้วค่ะ หงุดหงิดและโมโหมากค่ะ ไม่รู้ทำไมต้องฝันแต่เรื่องเดิมๆ ซ้ำๆ ด้วย” คนตัวเล็กเดินเข้าไปหาแม่ที่กำลังเตรียมมื้อเช้าขึ้นโต๊ะรอพ่อกับพี่ชายและตนลงมาทานด้วยกัน โดยมีเจียดแม่บ้านช่วยอีกคน

“ไม่ใช่เนื้อคู่เหรอ ฝันเห็นจระเข้บ่อยๆ แบบนี้ลูก” นางอดแซวลูกสาวไม่ได้และรู้ดีว่าฝันร้ายของลูกสาวคือฝันเห็นจระเข้ และเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว

“มาสิคะ เนื้อคู่แบบนี้มาจะเอามีดไล่สับให้เละเชียว ไม่พูดแล้วค่ะ พูดแล้วก็โมโหจระเข้บ้าเนี่ย น่าขยะแขยง” แล้วเธอก็ช่วยทั้งสองจัดโต๊ะเตรียมมื้อเช้าของวันนี้

เวลา 08.50 น.

หลังจากทานมื้อเช้าอิ่มก็อาบน้ำแต่งตัวจะเข้ากรุงเทพฯ เพื่อติดต่อคุยงานกับทางโรงแรมที่ตนจะนำเสื้อผ้าที่ร้านไปวางขายเหมือนทุกครั้ง

“ไม่ให้พี่ขับรถให้เหรอรอบนี้มา” อาชัญถามน้องสาว

“นั่นสิลูก ให้พี่ชายขับรถพาไปไหม” เทียนบอกลูกสาว

“ก็อยากให้พี่อาขับให้นะคะ แต่ชะเอมบอกว่าไม่อยากเจอหน้าพี่อาเลยจะขับไปเองค่ะพ่อเทียน” อุษมาตอบกลับพ่อแล้วมองไปทางพี่ชายที่ทำให้เพื่อนรักของตนเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่า

เทียนพยักหน้ารับรู้แล้วเดินกลับเข้าไปในบ้าน

“งั้นขับรถดีๆ นะลูกรัก” อรบอกลูกสาว

“ค่ะแม่ อีกสามวันเจอกันนะคะ” อุษมาตอบกลับแม่

นางอรยิ้มรับรู้แล้วเดินกลับเข้าไปในบ้านตามสามีเหลือลูกสาวลูกชายอยู่พูดคุยกันต่อลำพังที่หน้าบ้าน

“ทำไมชะเอมถึงไม่อยากเจอพี่ล่ะยัยมา ทั้งๆ ที่พี่ก็อธิบายไปแล้วว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิด ผู้หญิงคนนั้นเป็นรุ่นพี่ของพี่” อาชัญเอ่ยกับน้องสาว

“รุ่นพี่อะไรพากันเข้าโรงแรมคะ”

“เข้าโรงแรมน่ะเข้า แต่ไม่ได้ไปทำอะไร รุ่นพี่ของพี่เขามีสามีกับลูกแล้ว และสามีกับลูกเขาก็อยู่ข้างในโรงแรม” อาชัญอธิบายกับน้องสาว และก็พยายามหลายครั้งจะพูดกับแฟนสาวของตน แต่ชะเอมไม่ยอมฟังสักครั้ง

“จริงเหรอพี่อา”

“จริงสิ ให้พี่โทรหาพี่เพชรไหม ให้พี่เขาเรียกสามีเขามาคุยด้วย”

“แสดงว่าชะเอมเข้าใจผิดสินะคะ”

“ใช่ และบอกชะเอมด้วยนะ ยังไงพี่ก็ไม่เลิกกับชะเอมหรอก”

“มาว่าแล้ว พี่อาของมาเป็นคนดีจะตาย ไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน”

“เหรอ? ก็เห็นช่วยเพื่อนด่าพี่นี่ตอนนั้น”

“ก็...”

“ช่างเถอะ รีบไปได้แล้ว ถึงแล้วโทรบอกพี่ด้วยนะ พี่กับพ่อแม่จะได้สบายใจ”

“ค่ะพี่ชาย ไปนะคะพี่อาคนดีของน้อง”

“จ้า ก่อนหน้านี้ด่าว่าพี่สารพัด ทั้งๆ ที่พี่ไม่ได้ทำอะไรผิด ก่อนจะด่าพี่น่ะถามก่อนได้ไหมฮึยัยมา”

“น้องขอโทษนะคะ ขอโทษและจะช่วยคุยกับชะเอมให้นะคะ ไปแล้วนะคะพี่อา” แล้วเธอก็เดินมาเขย่งเท้าขึ้นจุ๊บแก้มพี่ชายแล้ววิ่งไปเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งติดเครื่องยนต์แล้วถอยออกจากรั้วประตูบ้าน

พอรถน้องสาวออกไปพ้นประตูรั้วบ้าน อาชัญก็เดินไปปิดประตูรั้วแล้วเดินกลับเข้าบ้าน อาชัญคบกับชะเอม เพื่อนสนิทน้องสาวเมื่อสามปีก่อน และก็มีปัญหากันเรื่อยๆ ซึ่งคนที่ช่วยเคลียร์ให้ก็เป็นอุษมาที่ช่วยปรับจูนใจให้ตลอด