Ep 3 อยากฆ่าให้ตาย

จ๊วก…!!

เขาพยายามดึงเธอขึ้นมาจากก้นสระ

… นี่ฉันจะตายในความฝันอย่างนั้นหรอ … ก่อนที่ร่างน้อยจะค่อยๆ จมลง จริงๆ แล้วเธอว่ายน้ำเป็น แต่ด้วยขาที่เป็นตะคริวขึ้นมาอย่างกะทันหัน มันจึงทำให้เธอไม่สามารถประคองตัวเองไว้ได้

สายตาคมดุกับสีหน้าบูดบึ้งของใครบางคนที่กำลังมองมาถึงกับต้องชะงักและคงยืนมองต่อ

“ท่านอ๋อง!! ท่านจะให้แม่นางตายไม่ได้นะขอรับ ท่านลืมไปแล้วหรือว่านางคือบุตรีของแม่ทัพหลงจื่อ”

ถึงแม้อวี๋เฉินองครักษ์คนสนิทจะไม่บอก แต่เขาก็ไม่ได้ลืมมันไปเสียเมื่อไหร่

ตูม!!

เขากระโจนลงไปในสระน้ำอีกครั้งโดยไว ก่อนจะลอยละล่องมากับร่างบอบบางตัวเปียกปอนของร่างอรชรใต้วงแขน

“เอาเสื้อคลุมของข้ามา” เขาสั่งองครักษ์ที่กำลังถือเสื้อคลุมของตนอยู่ ก่อนจะคลุมมันลงยังร่างของเธอ

… แค่ก … แค่ก ….

เธอสำลักน้ำและไอหอบอย่างถี่ๆ ก่อนที่เปลือกตาจะค่อยๆ สั่นไหวระริกไปมา ในที่สุดเปลือกตาของเธอก็ถูกอ้าและเปิดออก ก่อนที่เธอจะตื่นมาภายใต้อ้อมกอดอบอุ่นของผู้ที่ได้ชื่อว่า จะเป็นพระสวามีของเธอในวันพรุ่งนี้

“ท่าน …!!” เสียงเหนื่อยอ่อนพูดขึ้นมา ก่อนที่หญิงรับใช้อย่างเว่ยอิง กับองครักษ์อวี่หนิงจะวิ่งกรูเข้ามาช่วยด้วยความตกใจ

“ท่านอ๋อง!!” พวกเขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ตกใจกับสภาพของหลี่อ๋องที่เปียกปอนอยู่ตรงหน้า

“ข้าน้อยสมควรตาย ข้าน้อยสมควรตาย” พวกบ่าวรับใช้ที่กรูกันเข้ามาก็เอ่ยเสียงดังขึ้นด้วยความที่ดูแลนายหญิงของบ้านได้ไม่ดี แต่แล้วหลี่อ๋องก็ไม่เอื้อนเอ่ยหรือมีเสียงอะไรใดๆ ออกมาจากปาก ก่อนจะเดินจากไป

“คุณหนูเจ้าคะ ท่านเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ เจ็บตรงไหนอยู่หรือไม่? ” เว่ยอิงถามเธอด้วยความเป็นห่วง

“อะ แฮ่ก ๆ … ข้าไม่เป็นไร”

“งั้นพวกเรารีบกลับจวนกันเถอะเจ้าค่ะ ดูสิคุณหนูสั่นหนาวไปหมดแล้ว” ว่าพลางก็หยิบเอาเสื้อคลุมขนนุ่มฟูหนามาคลุมให้นายหญิงก่อนที่ทุกคนจะรีบกลับไปยังที่พัก

… ฮัดชิ่ว!!!

… ฮัดชิ่ว!!!

“คุณหนู ดื่มน้ำแกงหน่อยนะเจ้าคะ”

“ฮัดชิ่ว!! มันคือน้ำแกงอะไรหรือ? ”

“น้ำแกงแก้หวัดเจ้าค่ะ พรุ่งนี้คุณหนูต้องเข้าพิธีพระราชทานมงคลสมรสจากฮ่องเต้ ท่านจะมาป่วยไม่ได้นะเจ้าคะ” เว่ยอิงกำชับผู้เป็นนาย ก่อนจะบอกพ่อบ้านตระกูลหลี่ให้มาเติมถ่านในห้องเพิ่ม

“รู้สึกอุ่นขึ้นมาบ้างไหมเจ้าคะ? ”

“ก็ดี … ขอบใจนะ เจ้าไปพักเถอะ นี่มันเวลาไหนกันแล้วนะ? เอ่อ … ข้าหมายถึงตอนนี้ยามไหนแล้ว? ”

“ตอนนี้ยามอิ๋งเจ้าค่ะคุณหนู”

“ยามอิ๋งอย่างนั้นหรอ? ” ก่อนที่เธอจะทบทวนสิ่งที่ได้เรียนมา “ยามอิ๋ง” (寅时) ถ้าเทียวช่วงเวลาปัจจุบันก็คือ 3 - 5 ทุ่ม ตายจริง แล้วมัน 3-4 หรือ 5 ทุ่มกันล่ะนี่!!

“คุณหนูไม่ต้องเป็นกังวลไปนะเจ้าคะ เดี๋ยวเว่ยอิงจะปลุกคุณหนูตั้งแต่ยามเฉิงเลยเจ้าค่ะ”

เอาอีกแล้ว ยามเฉิงอะไรก็มา … เฮ้อ ..!!

“เอาเถอะๆ ถึงเวลาเจ้าก็มาปลุกข้าเลยแล้วกัน”

“เจ้าค่า” เว่ยอิงตอบรับคำผู้เป็นนายหญิงก่อนจะซุกตัวลงนอนด้านล่างใกล้ๆ กันกับเธอ

จู่ๆ เธอก็เห็นภาพนิมิตผุดขึ้นมา มันเป็นภาพของฟางหลงเฟิงเมื่อตอนยังเด็ก กับท่านพ่อท่านแม่ของเธอ เขาดูแลฟางหลงเฟิงมาเป็นอย่างดี ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ฉะนั้นการสมรสในวันรุ่ง เธอก็คงจะต้องทำตามกฎมณเฑียรอย่างเลี่ยงไม่ได้

… เอาหน่า แต่งๆ ไปก่อน ก็ตามน้ำไปเลยละกัน เดี๋ยวก็คงตื่น ว่าแต่!! ทำไมฝันคราวนี้เราถึงฝันนานจังนะ!! …

หนังตาของเธอเริ่มหนักอึ้งเข้าไปทุกขณะ ด้วยฤทธิ์ของน้ำแกงที่ทำให้เธอต่างง่วงและผล๋อยหลับไปในที่สุด

“คุณหนูเจ้าคะ คุณหนู ตื่นได้แล้วเจ้าค่ะ นี่ยามเฉิงแล้ว”

ทันทีที่ตื่น เธอก็พบว่ามีสาวใช้ยืนเรียงรายถืออุปกรณ์ต่างๆ มุ่งหน้าเดินเข้ามา

“อ่ะ เอ่อ!! คนพวกนี้!!”

อย่าบอกนะว่าเหมือนที่เราเคยดูในซีรีส์จีนโบราณอะไรทำนองนั้น … บ้าจริง!!! นี่ฉันยังอยู่ที่นี่อีกหรือเนี่ย ทำไมยังไม่ยอมตื่นสักทีนะ แล้วแม่ของฉันล่ะหายไปไหน … แม่คะ ทำไมไม่มาปลุกหนูให้ตื่นจากฝันบ้าๆ นี่เสียที …

“คุณหนูเจ้าคะ เปลี่ยนอาภรได้แล้วเจ้าค่ะ” เสียงของเว่ยอิงดังขึ้นเมื่อเห็นว่าเธอเอาแต่ใจลอยไปไหนต่อไหน

เธอเหลือบไปมองชุดแต่งงานฮั่นฟูที่ทำจากผ้าไหมคุณภาพดี โดยมีสีแดงเป็นสีหลัก ซึ่งเป็นสีที่แสดงถึงความโชคดีและความเป็นสิริมงคล ชุดมีการตัดเย็บที่พิถีพิถัน ด้านบนเป็นเสื้อแขนยาวที่มีการปักลวดลายสวยงามด้วยทองคำหรือด้ายสีทอง ประดับด้วยดอกไม้และสัญลักษณ์ที่สื่อถึงความรักและความผาสุข

ส่วนกระโปรง เป็นกระโปรงทรงยาวพลิ้วไหว ประดับด้วยลวดลายดอกไม้หรือสัญลักษณ์ที่มีความหมายดีงาม ทำให้เจ้าสาวดูสง่างามขณะเคลื่อนไหว ความยาวของกระโปรงทำให้ดูมีความพิเศษและเป็นทางการ สื่อถึงความเคารพในบรรพบุรุษและประเพณี

ก่อนที่เธอจะจ้องไปยังเครื่องประดับของเจ้าสาว มันทำจากทองคำแท้ๆ หรือเครื่องเงินขัดพิเศษ มีการประดับด้วยอัญมณีที่มีสีสันสดใส เช่น ทับทิม หรือมรกต เส้นผมของเธอถูกจัดแต่งอย่างปราณีต โดยมีการใช้โบว์หรือดอกไม้สดที่ประดับอยู่บนทรงผม เพิ่มความสวยงามให้กับใบหน้า

จากนั้นหญิงรับใช้ก็ทำการติด “ผ้าคลุมหน้า” (面纱) ที่ทำจากผ้าบางละเอียด เป็นสัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์และความสงบผ้าที่ถูกถูกประดับด้วยลวดลายดอกไม้หรืออัญมณี ทำให้ใบหน้าของเจ้าสาวดูโดดเด่นและน่าหลงใหลมากยิ่งขึ้น

“ว้าว คุณหนู วันนี้ท่านสวยสง่ามากเลยเจ้าค่ะ” เว่ยอิงกล่าวด้วยความตื่นเต้น

เธอแค่ยิ้ม แต่ไม่ได้เอื้อนเอ่ยอะไรใดๆ สายตาที่เต็มไปด้วยความประหม่าและเป็นกังวลฉายแววออกมาอย่างเห็นได้ชัด นี่คนสมัยนี้ แค่ทำตามพระประสงค์ของฮ่องเต้ หรือทำตามใจของอ๋อง ก็คือการเคารพกฏบ้านกฏเมืองแล้วอย่างนั้นหรือ ผู้หญิงช่างเลือกด้วยตัวเองไม่ได้มาช้านานแล้วสินะ ก่อนที่เธอจะลอบถอนหายใจหนักๆ และเดินออกมายังบริเวณลานกว้างของจวนหลี่ที่ถูกจัดเตรียมอย่างหรูหราในงานพิธี

บรรยากาศในงาน

เมื่อเจ้าสาวก้าวเข้าสู่งานพระราชพิธี ทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่เธอ ความงามและความสง่างามของเธอทำให้บรรยากาศในงานเต็มไปด้วยความชื่นมื่นและความตื่นเต้น เสียงดนตรีผีผาและเสียงพิณเริ่มบรรเลงขับกล่อมให้เข้ากับบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความบริสุทธิ์และความเป็นสิริมงคล

การสวมใส่ชุดแต่งงานในงานพระราชพิธีนี้ไม่เพียงแต่เป็นการแสดงถึงความรักระหว่างคู่บ่าวสาว แต่ยังเป็นการสะท้อนถึงวัฒนธรรมและประเพณีอันทรงคุณค่าในยุคสมัยนั้น ที่ส่งต่อความสวยงามและความหมายดีงามในทุกท่วงทำนองของการเฉลิมฉลองในครั้งนี้

“หลี่อ๋องเสด็จ …”

ทันใดนั้น เสียงของทหารองครักษ์ที่ยืนประจำการอยู่ตามเส้นทางเริ่มดังขึ้น พร้อมกันกับการก้าวออกมาจากลานใหญ่ของใครบางคน ใบหน้าของเขาส่องประกายด้วยความเด็ดเดี่ยวสง่างาม ชุดที่สวมตัดเย็บอย่างปราณีตด้วยผ้าไหมสีทองสลักแกลมดำแดงลายมังกรมงคลอย่างละเอียด ประดับด้วยเข็มกลัดที่มีลักษณะเฉพาะของราชวงศ์ และมีผ้าคลุมไหล่ที่ทำจากไหมพิเศษ

ขณะที่เขาเดินไปยังลานพิธี สายตาของทุกคู่ที่อยู่ในงานต่างมองไปที่เขาด้วยความเคารพและชื่นชมในความสง่างามและอำนาจที่เขาสื่อออกมาจนเป็นที่น่าหลงใหล

บัดนี้เขาก็ได้ก้าวเข้าสู้วัยที่จะต้องออกเรือนแล้ว

เมื่อเขาเดินทางมาถึงจุดที่เจ้าสาวยืนรออยู่ ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่อยากจะจัดการเธอซะตรงนี้ แววตาเหี้ยมโหด ปนความโกรธแค้นที่เขาพยายามข่มซ่อนมันจากด้านใน ได้แต่ฝืนเก็บเอาไว้ให้เวลานี้ล่วงเลยไปก็เท่านั้น

ทั้งสองสบตากันในช่วงเวลาแห่งความเงียบสงัด เสมือนกับว่าเวลาได้หยุดนิ่ง เขาไม่แม้แต่จะยิ้มให้กับเธอ ขณะที่เธอเองก็เอาแต่ก้มหน้างุดไม่ได้สีหน้าหรือท่าทีอะไร ทันใดนั้น เสียงดนตรีเริ่มบรรเลงขึ้นอีกครั้ง ช่วยสร้างบรรยากาศให้ครึกครื้นและเต็มไปด้วยความโรแมนติก ก่อนที่เขาจะยื่นมือออกไปอ้าแขนรับเจ้าสาวให้เดินเข้ามาหาเขา

ต่อไป เป็นการไหว้ฟ้าดิน และบรรพบุรุษ ทั้งคู่ก้มหัวลงสามครั้ง ก่อนที่จะถึงพิธี บ่าวสาวเคารพกันและกัน และเป็นอันเสร็จพิธี

และตามด้วยการเลือกสนมจากอีก 4 แคว้นคือทั้งทิศ บูรพา ปัจฉิม ใต้ และทิศอุดร การแต่งตั้งสนมทั้งสี่ก็เพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ของแคว้นเมืองต่างๆ ตอนนี้ฟางหลงเฟิงได้รับแต่งตั้งให้เป็นสนมเอกและก็มีการแต่งตั้งสนมรองขึ้นมาอีกสี่คน

… อะไรกันนี่ มีเมียทีเดียวถึง 5 คน โอ้แม่เจ้า อีแป้นจะเป็นลม … เธอพึมพำในใจ