2

คนสกุลฉู่มารับ

"เกิดอะไรขึ้นคะ" ฉู่อิงรีบเข้ามาในบ้านพบว่าหลูเหนียงโดนตบจนใบหน้าเป็นหัวหมูไปเสียแล้ว

"อิงอิงช่วยแม่ด้วย" หลูเหนียงเจ็บปวดไปทั่วใบหน้ายิ่งนัก ไม่คิดว่าจะมีคนมาทำร้ายนางถึงในบ้าน

"แกขโมยหลานสาวของฉันไป ฉู่อิงเป็นหลานสาวของฉัน วันนี้ฉู่อิงต้องกลับสกุลฉู่กับฉัน ส่วนแกก็ติดคุกไปแล้วกัน" ปู่ฉู่เอ่ยขึ้น สายตายองเขามองเด็กสาวอายุ 18 ปี ช่างงดงามนัก

"หนูจะกลับไปกับปู่" ฉู่อิงยิ้มรับปู่ของนาง

"อิงอิงจะทิ้งแม่ไปไม่ได้นะ" หลูเหนียงจับเท้าอิงอิงไว้

"มันเป็นกรรมที่คุณสมควรที่จะได้รับค่ะ" ฉู่อิงคิดว่าทำกรรมเช่นไรไว้ก็ควรที่จะได้รับกรรมนั้นเรื่องนี้จึงไม่เกี่ยวกับนาง

"จับตัวหล่อนส่งตำรวจ" ปู่ฉู่สั่งการลูกน้องของเขา

"อิงอิงในที่สุดปู่ก็หาหลานเจอเสียที หลานอายุ 18 ปีแล้ว"

"ขอบคุณคุณปู่มากค่ะ" ในวันนั้นปู่ฉู่พาฉู่อิงอิงไปที่ห้างดังของเมืองเหลียงซาน

นางเปลี่ยนเป็นชุดกระโปรงสีหวานเสื้อลายดอกอย่างสวยอีกทั้งนาฬิกาสร้อยแหวนของแบรนด์เนมคุณปู่ซื้อให้นางทั้งหมดและเสื้อผ้าตัวใหม่ในฐานะหลานสาวนางย่อมต้องรับไว้อยู่แล้ว

รถเบนซ์คันหรูนับสิบคันเข้ามาในคฤหาสน์สกุลฉู่ ข้ารับใช้เปิดประตูให้นางลงรถ หญิงสาวเดินตามหลังคุณปู่เข้ามาในคฤหาสน์ที่แสนจะใหญ่โต

"คำนับนายท่านฉู่" บ่าวรับใช้ต่างก้มหัวให้เจ้านาย ในขณะที่หกคนพ่อแม่ลูกอยู่ในห้องนั่งเล่นอย่างมีความสุข

"พี่ใหญ่ชอบมอบของดี ๆ ให้ลั่วลั่วอยู่เรื่อยเลย" ฉู่ลั่วมองสร้อยในกล่องอย่างตาลุกวาว นางไม่คิดว่าพี่ใหญ่จะจำวันเกิดนางได้

"กำไลพี่รองมอบให้" ฉู่เอ้อร์มอบให้น้องสาวด้วยรอยยิ้ม ทุกคนต่างมอบความสุขให้ฉู่ลั่ว

"ต่างหูพี่สามมอบให้" ฉู่ซานมอบให้น้องสางสุดที่รักทุกคนในสกุลฉู่ต่างดีกับฉู่ลั่วเสียจริง ฉู่ฉงกับคุณนายฉู่มอบเงินให้ฉู่ลั่ว 100000หยวนเป็นของขวัญวันเกิด

"พวกแกดูมีความสุขเสียจริงนะ" ทุกคนต่างหันไปมองคุณปู่ฉู่สาวเท้าเข้ามาในห้องโถงนั่งเล่นพร้อมกับผู้หญิงแปลกหน้า แต่ทว่าหน้าตาเหมือนคุณนายฉู่ไม่มีผิดเพี้ยน

"พวกแกมีความสุขเสียจริงนะ" ปู่ฉู่ทำเสียงหึแล้วกระทุ่งไม้เท้าอย่างแรง

"คุณพ่อพาใครมาด้วยครับ" ฉู่ฉงกับภรรยาเอ่ยถามปู่ฉู่ ฉู่อิงเข้าใจแล้วว่าคนพวกนี้คงจะยังไม่รู้ความจริงกระมัง เพราะมีเพียงปู่ฉู่ที่สืบความเรื่องนี้จึงไปรับตัวนางกลับมาที่คฤหาสน์สกุลฉู่

"หลานสาวตัวจริงของฉันไง" ทันทีที่ปู่ฉู่เอ่ยจบทุกคนตกใจแล้วอ้าปากค้าง

"อะไรนะ" คุณพ่อคุณแม่ พี่ใหญ่พี่รองพี่สามและคุณหนูตัวปลอมอย่างหน้าถอดสี

"ฉู่อิงคือลูกสาวแก แม่ของฉู่ลั่วสารภาพแล้วเป็นคนสลับตัวเด็กทั้งสอง อีกทั้งแม่ของฉู่ลั่วบัดนี้ติดคุกไปแล้ว" ปู่ฉู่เอ่ยขึ้นซึ่งมันทำให้ทุกคนยากที่จะยอมรับจริง ๆ หลันเจียงหรือคุณนายฉู่ตกใจจริง ๆ เลี้ยงมาตั้ง 18 ปีจะมาบอกว่าไม่ใช่ลูกสาวตัวเองได้อย่างไรกัน

ฉู่อิงไม่ตกใจแม้แต่น้อยเพราะนางคือเทพเซียนรู้ชะตากรรมของเจ้าของร่างเดิมดี

"ฉางตั้วนำหลักฐานมอบให้ฉู่ฉง" พ่อบ้านฉางตั้วมอบหลักฐานการตรวจดีเอ็นเอให้ทุกคนดูเอกสารมีหลายฉบับ

หลันเจียงแทบจะเป็นลมฉู่ลั่วตกใจไม่น้อยนางเป็นคุณหนูตระกูลลั่วอยู่ดี ๆ เหตุใดนางถึงเป็นลูกคนร้ายไปได้เล่า

"เอาล่ะ ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็ให้หล่อนมาอยู่กับพวกเราแล้วกัน" ฉู่ฉงเอ่ยขึ้นยังรับความจริงไม่ได้

"หลานสาวฉันชื่อฉู่อิง อย่าได้เรียกหล่อนเป็นอันขาด สมบัติของตระกูลฉู่ถ้าพวกแกอยากได้ พวกแกต้องดีกับอิงอิงให้มาก" ปู่ฉู่หานไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากทายาทตัวจริงของสกุลฉู่ อย่างฉู่อิง

ฉู่ลั่วได้แต่อิจฉาและริษยาฉู่อิง เหตุใดทุกอย่างถึงเป็นเช่นนี้

แล้วนางจะทำตัวเช่นไรในคฤหาสน์สกุลฉู่เล่า

"ขอบคุณคุณปู่มากนะคะ" ฉู่อิงเอ่ยเสียงหวาน

"ปู่มีหลานสาวคนเดียวก็ต้องรักหนูอยู่แล้ว พาคุณหนูสี่ไปพักผ่อนที่ห้องใหญ่ชั้นบน" ปู่ฉู่หานเป็นคนสั่งสาวใช้รุ่นใหญ่ พี่ชายทั้งสามคนต่างอ้าปากค้าง

"พวกแกทุกคนอย่าได้รังแกฉู่อิงของฉันแม้แต่น้อย ฉันจะบอกให้" ปู่ฉู่หานก็กลับขึ้นไปบนห้องของเขา

"คุณแม่คะ" ฉู่ลั่วร้องไห้ทั้งน้ำตานางจะโดนทอดมิ้งใช่รึไม่ หลันเจียงกุมมือเจ้าหญิงน้อยที่นางเลี้ยงมากับมือไว้

"ลั่วลั่วถึงอย่างไรหนูก็เป็นเจ้าหญิงของพ่อกับแม่เสมอลูก" หลันเจียงมองเด็กน้อยด้วยความรัก

"ใช่พี่รักเธอนะ" พี่ชายทั้งสามคนเอ่ยขึ้นพร้อมกัน ทุกคนไม่อาจยอมรับได้ว่าฉู่อิงคือน้องสาวที่แท้จริงของพวกเขา นอกจากพวกเขาไม่โกรธฉู่ลั่ว พวกเขายังรักนางและสงสารนางอย่างมาก

ฉู่อิงมองห้องนอนใหญ่ของนางหลังจากจัดของเข้าตู้เรียบร้อยแล้ว นางจะต้องสู้รบปรบมือกับคนพวกนี้อีกนานตราบใดที่ภารกิจช่วยเหลือมนุษย์ยังไม่สำเร็จ

"คุณหนูบ่าวคือเสี่ยวเถาค่ะ" เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมเสียงของสาวใช้

"นายท่านส่งบ่าวมารับใช้คุณหนูค่ะ" ปู่ฉู่รึ

"เธอไปห้องของเธอเถอะ ฉันอยากอยู่คนเดียว"

"ตอนนี้ด้านล่างกำลังรับประทานอาหารเย็นค่ะ เชิญคุณหนูสี่ลงไปค่ะ"